ay en büyük hayallerimden biridir bir an önce kendi ayrı düzenime geçmek, kendi küçük dünyamı kurmak. öğrenciyken olsun istedim, olmadı, yurtta kaldım falan kalabalıktan iyice nefret ettim. odada falan ne zaman yalnız kalsam mutlu oluyordum. bir keresinde hiç unutmam, son senemde oda arkadaşlarım 2 gün boyunca yoktu, memleketlerine gitmişlerdi ve ben o 2 gün tek başıma kaldım... ailemden uzak, 2 günlüğüne de olsa oda arkadaşı derdi olmadan, şansıma cebimde param da varken... Allahım böyle güzel bir duygu yoktu ya istediğim zaman yattım istediğim zaman kalktım, dışarıdan yemek söyledim odada yedim, odaya istediğim arkadaşımı çağırdım falan, gürültü yok bilmem ne yok, oh be... şimdi de mezun oldum bakalım, iş güç meselem henüz oturmuş değil (kendi özel hayatımla ilgili bazı sıkıntılar vardı) ben de maddi manevi hazır olduğumda ayrı eve çıkma planları yapıyorum, hayalleri kuruyorum. kısmet tabi ama evlilik aklımın ucundan bile geçmedi. tabi bazen düşünmüyor değilim tek başıma psikolojik olarak yapabilir miyim sonuçta evde 2 gün yalnız kalmakla aynı şey değil yalnız yaşamak ama aileyle nereye kadar? ben de 24 yaşıma yeni girdim bu arada. öte yandan da bir arabam olsun çok istiyorum, birikim yapıcam ama ayrı ev için masraf etmektense o parayla araba mı alsam diye bazen böyle düşüncelere de kapılıyorum, bakalım...
sizin ayrı düzen kurma zamanınız çoktan gelmiş bence ve bekar hayatınızı rahat yaşayamadığınız için bekarlığın tadını çıkaramamışsınız siz. yani aile biraz tutucu değil de daha serbest bir aile olsaydı daha iyi geçerdi sizin için hatta işinize bile gelirdi. aile özellikle üniversite falan bittikten sonra karışmamalı kızına oğluna ya, ne bileyim, kaç yaşında koskoca insan olmuş oluyor, kiminle gezmesi nerede kalması, kalmaması, saat kaçta dönmesi gerektiğini söylemeye gerek yok, bunlara karışmaya da. bilir çünkü ne yaptığını. haber vermek yeterli olmalı sadece, "anne ben bu gece arkadaşımda kalıyorum, merak etmeyin, gayet iyiyim" demek de kimse için zor değil. çünkü birlikte yaşadığımız insanlar merak ederler, insan ev arkadaşını bile merak ediyor haber vermeyince, nerde kaldı bu, başına birşey mi geldi diye.
baba-kız çok severiz birbirimizi .. farklı şehirlerde yaşıyor olmamıza rağmen sık görüşüyoruz ..hala daha babamdan ayrı kalmaya alisamadim. Bir gece deliririm baba diye ağlarım ,sabah eşim babama götürür sağolsun .. kısaca değerini bil ..evlenip çoluk coguga karışmak en doğal hakkin ama evde ailenle geçirdiğin vakitten şikayet etme .gün gelir ararsın ..hastalık olur pişman olursun ..