Evet çünkü kafamı allak bullak etti gitti.Bence de saçma.Şimdi bendeki boşanırsam nasıl bir hayatım olacak korkusu.Maddi değil maneviyat yönünden. Yeniden olaur mu telaşı da herhalde yaşımdan..Olmasa nolacak bu kafyal zaten olmaz doğru demişsiniz.Yeniden meselesi genel bir kaygıydı..Hemen koşa koşa değil tabi ki..siz zor alisan degil daha cok kararsiz bir insansiniz bana gore cunku hem esinize donmeyi dusunurken hemde yeni bir evlilige nasil karar veriyorsunuz? Oncelikle esinizi aklinizdan cikarin. Daha sonra yeni bir evliligi dusunun, boylece hayatinizdaki bu yeni insana ancak bu sekilde alisabilirsiniz.
Aslında baktığınız zaman öyle. Ama kocaman insanlar nasıl söyleyecem telaşına kapılıyoruz.Benim için endişelenecekler yok yere gibi şeyler geçiyo aklımızdan işte.Kimseyede ayrildiginiz icin hesap vermek zorunda degilsiniz. Bu sizin hayatiniz! Aileler bana gore zor animizda yanimizda olacak insanlardir yetiskin cocuklarinin hayatlari hakkinda karar veremezler! Bu hatayi ulke erkek ve kadinlari olarak yapiyoruz aileleri hayatimiza karistiriyoruz. Sonrada yikilan yuvalar vs vs...
Bir aile terapisti denemeyi hiç düşünmediniz mi çünkü belli Başlı bir sebep yok ve nasıl bu hale geldiğinizi sorguladınız mı ? Bunlar her evlilikte olabilecek Şeyler dönem dönem Eşler bunalabilir kavga da edilmesi çok doğaldırevet çok şükür muhtaç değilim.Beni düşündüren olayın garip olması.Nasıl olacak.Evden ben gidecem.Henüz gitmedim.Ama son olarak bugün sakince konuştuk.Karar verdik.Evlilik neden bitiyor konusuna gelince aslında elle tutulur sebep var mı bilmiyorum.Yıpratıyoruz birbirmizi.Eşim aşırı kıskançtı.ben biraz törpülesem de.Evde olmadığı zamanlar ben çok bunladım.Günde 4-5-6 saat yalnız kalıyordum onun işleri dolayısıylave kendimi çok yalnız hissediyordum.Kıskançlığından dışarı çıkmama bile izin vermezdi.Sadece işe gidip geldim.Doğru dürüst arkadaş çevrem de yok.Velhasıl ben gitgide bunaldım.Kavgalar başgösterdi.Benim ailemi hep ikincil tuttu.Kendi annesine sürekli gittik.Bizimkilere çok az.Ki herkes aynı şehirde vs vs...Yalnız başıma yaşadım gibi birşey bu evliliği.Anam var babam var kardeşim var ama ben kendimi çok yalnız hissediyordum.Eşim desen kafasına göre.Gider saat kaçta gelir belli değil.Bunalmışlık bizimkisi.
Eşimle ayrılmak üzereyiz. Dilekçeyi yazıp verecez. Konuştuk anlaştık. Çocuğumuz yok.Benim işim gücüm ve kendime ait evim var. Bunlar net. Ama ben tüm bunları aileme nasıl anlatacağımı bilmiyorum.Zaten onlar hiç istemedi.Ben yaptım, ben buldum. Ve bundan nasıl nasıl bir hayat beni bekliyor..Korkuyorum..Yeni biri olur mu..Benim de çocuğum olur mu..Ben çok zor alışan biriyim.Nasıl tekrar başlarım.Bu evliliğe devam etmeyi de düşündüm.Ancak eşim de artık istemiyor.Bu durumda kendimi daha fazla küçük düşürme niyetinde de değilim.Sanırım ben de bu terreddütlerden dolayı istiyorum.Yoksa belki de istemiyorum.Bilmiyorum.Kafam karışık.[/QUOTE
o kadar haklisiniz ki sanki her kadın evlenmek ya da çocuk doğurmak zorunda insan hayallerini gerçekleştirmeli ki ilerde pişman olmasın ben de zor durumdayım ama rabbim muhtaç olanların yanındadır dünya da yalan ve imtihan dünyası vardır bir bildiği rabbim yardımcınız olsun. Kadınlar isterse herşeyi başarır.Siz geçen sene Şubatta bir konu açmışsınız. Benim yıllar önceki halime çok benziyorsunuz. Ben de aile yanında bunalmıştım yaşım ilerliyor evlilik vs olmuyor özgürlüğüm kısıtlanmış gibi hissediyordum. Baktım her şey aynı kalacak ben yaşlanacağım o esnada kim varsa artık o baskıdan dolayı zorladım. Çok bana uygun mu anlaşabilir miyim demedim ama neyse ki Allahın sevgili kuluyum olmadı bitmişti çünkü şimdiye. E öyleyse ben de ayrı eve çıkarım dedim başta ailem hiç razı gelmedi çok tartışmalar oldu. Ben ayrıldım aklımda olan istediğim şeyleri bir bir gerçekleştirdim. Sanırım siz o zorlayıcı dönem de bu uygun olmayan ilişkiye yöneldiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun. Bence bundan sonra hayallerinize yönelin. Ailenizle başta tabi ki sıkıntılar olacaktır ama sonra onlarda kabulleneceklerdir. Sonuçta bir kez geliyoruz dünyaya yolun yarısını neredeyse bitirdiniz. 90 yaşına geldiğinizde yaptıklarınıza değil bu çekinip korkup yapamadıklarınıza üzüleceksiniz.
bizim de ayni durumdu .ailesinin memleketindeydik o gider gelirdi beni götürmezdi ,evet çok şükür muhtaç değilim.Beni düşündüren olayın garip olması.Nasıl olacak.Evden ben gidecem.Henüz gitmedim.Ama son olarak bugün sakince konuştuk.Karar verdik.Evlilik neden bitiyor konusuna gelince aslında elle tutulur sebep var mı bilmiyorum.Yıpratıyoruz birbirmizi.Eşim aşırı kıskançtı.ben biraz törpülesem de.Evde olmadığı zamanlar ben çok bunladım.Günde 4-5-6 saat yalnız kalıyordum onun işleri dolayısıylave kendimi çok yalnız hissediyordum.Kıskançlığından dışarı çıkmama bile izin vermezdi.Sadece işe gidip geldim.Doğru dürüst arkadaş çevrem de yok.Velhasıl ben gitgide bunaldım.Kavgalar başgösterdi.Benim ailemi hep ikincil tuttu.Kendi annesine sürekli gittik.Bizimkilere çok az.Ki herkes aynı şehirde vs vs...Yalnız başıma yaşadım gibi birşey bu evliliği.Anam var babam var kardeşim var ama ben kendimi çok yalnız hissediyordum.Eşim desen kafasına göre.Gider saat kaçta gelir belli değil.Bunalmışlık bizimkisi.
Eşimle ayrılmak üzereyiz. Dilekçeyi yazıp verecez. Konuştuk anlaştık. Çocuğumuz yok.Benim işim gücüm ve kendime ait evim var. Bunlar net. Ama ben tüm bunları aileme nasıl anlatacağımı bilmiyorum.Zaten onlar hiç istemedi.Ben yaptım, ben buldum. Ve bundan nasıl nasıl bir hayat beni bekliyor..Korkuyorum..Yeni biri olur mu..Benim de çocuğum olur mu..Ben çok zor alışan biriyim.Nasıl tekrar başlarım.Bu evliliğe devam etmeyi de düşündüm.Ancak eşim de artık istemiyor.Bu durumda kendimi daha fazla küçük düşürme niyetinde de değilim.Sanırım ben de bu terreddütlerden dolayı istiyorum.Yoksa belki de istemiyorum.Bilmiyorum.Kafam karışık.
Evden neden siz gidiyorsunuz ki? Evden erkek gider kadin degil.evet çok şükür muhtaç değilim.Beni düşündüren olayın garip olması.Nasıl olacak.Evden ben gidecem.Henüz gitmedim.Ama son olarak bugün sakince konuştuk.Karar verdik.Evlilik neden bitiyor konusuna gelince aslında elle tutulur sebep var mı bilmiyorum.Yıpratıyoruz birbirmizi.Eşim aşırı kıskançtı.ben biraz törpülesem de.Evde olmadığı zamanlar ben çok bunladım.Günde 4-5-6 saat yalnız kalıyordum onun işleri dolayısıylave kendimi çok yalnız hissediyordum.Kıskançlığından dışarı çıkmama bile izin vermezdi.Sadece işe gidip geldim.Doğru dürüst arkadaş çevrem de yok.Velhasıl ben gitgide bunaldım.Kavgalar başgösterdi.Benim ailemi hep ikincil tuttu.Kendi annesine sürekli gittik.Bizimkilere çok az.Ki herkes aynı şehirde vs vs...Yalnız başıma yaşadım gibi birşey bu evliliği.Anam var babam var kardeşim var ama ben kendimi çok yalnız hissediyordum.Eşim desen kafasına göre.Gider saat kaçta gelir belli değil.Bunalmışlık bizimkisi.
bu süreçte psikolojik destek alabilirsinizEşimle ayrılmak üzereyiz. Dilekçeyi yazıp verecez. Konuştuk anlaştık. Çocuğumuz yok.Benim işim gücüm ve kendime ait evim var. Bunlar net. Ama ben tüm bunları aileme nasıl anlatacağımı bilmiyorum.Zaten onlar hiç istemedi.Ben yaptım, ben buldum. Ve bundan nasıl nasıl bir hayat beni bekliyor..Korkuyorum..Yeni biri olur mu..Benim de çocuğum olur mu..Ben çok zor alışan biriyim.Nasıl tekrar başlarım.Bu evliliğe devam etmeyi de düşündüm.Ancak eşim de artık istemiyor.Bu durumda kendimi daha fazla küçük düşürme niyetinde de değilim.Sanırım ben de bu terreddütlerden dolayı istiyorum.Yoksa belki de istemiyorum.Bilmiyorum.Kafam karışık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?