35 yas bunalımı mı başladı acaba?

Genelleme olmasın ama türk erkeğinin tatil anlayışı bu galiba. Yatmak, dinlenmek, açık büfede tıkınmak, deniz yada havuz olursa yüzmek.

öyle ama benimki Italyan :)
Italyaya bile gitmek istemiyor- dadandi TRden cikmiyor benimki. ritual yapti- kisin Istanbul yazin marmaris. ilk baslarda sevimli gelmisti ama bir zaman sonra bunalmaya basladim. birde hep ayni hoteli istiyor. yani o konuda bile asla riske girmiyor.
bizim Vize sorunumuz bile yok. ikimizde avrupa vatandasiyiz aslinda. ben new york diyorum- adam neyapcaz orda diyor?
Nisanlim ayni konusahibinin esi- ben rahat rahat balkonda sigara bile icemiyorum- cart diye geliyor oturuyor yanima. alisveris zaten iskence oluyor- AVMde tikaniyormus. yahu gelllllme ozaman diyorum, yok gelecek. yemek bile sorun. ben olmadan yemek yemiyor- arkadaslarinla bulusmadan 2 hafta önce haber verir ve 2 hafta boyunca özür diler. bilseki ben evde göbek atiyorum- yok artik diyorum zaten, cik gez diye ama yok benimle gezecekmis. yapisik ikiz olduk.
ben yillarca yanliz yasadim- alisganliklarim var- spora gidiyorum, kurslara vs. pesime takiliyor. italyanca kursuna basladim oraya bile geliyor benimle.
kendimle sadece tuvaletde yanliz kalabiliyorum- ozamanda kapiyi tikliyor, iyimisin diye soruyor
 
20 yasinda evlendim. Simdi 25 yasindayim. 1 de kızım var. Senin hissettiklerini ben bir yıldır hissediyorum. Yasayamadigim bir gencligim, yaşayamadıgim bir çocukluğum varmis gibi. Hep icimde eksik birşeyler kalmis gibi. Hep hata yapmisim hep yanlislari secmisim gibi.
Ama bu benim hayatim. Bunu yasadim. Ve kabullendim. Bundan sonrasida yine benim seçimlerim olacak. O an kendimi neye yakin hissedersem onu secicem. Evet belki o da hata olucak ama benim hatam olacak.
Universite arkadaslarimdan ikisi yurtdisinda. Bekarlar. İlk etapta onlara çok ozendim. Sonra dusundum belki onlarda bir gun bana ozenmez mi? İyi kötü bir evliligim var, bir cocugum bir ailem var. Yine de her anımıza şükür. Baska insanların hayalini kurdugu hayatlarimiz var belkide
 
Bunun evlilikle değil eşinizle alakası var bence. Ha deyince kalkıp gidemeyebilir her seferinde ama adam hem yapmıyor hem yaptırmıyor.

Benim de içim bunalırdı eski eşimle, ağzımı açıp bir şey demezdim o da umursamazdı pek. En büyük huzursuzluk sebebinin de bu olduğunu görüyorum şimdi. Eğer ki samimi ve direkt bir şekilde konuşup çözümleyemiyorsanız amca içiniz sıkılır.

Alın karşınıza adamı ciddi ciddi konuşun. Kalbini kırmaya çalışmıyorum ama ben burda kırılıyorum deyin. İki kişinin mutluluğu tek kişinin istkleriyle olmuyor maalesef.
 
öyle ama benimki Italyan :)
Italyaya bile gitmek istemiyor- dadandi TRden cikmiyor benimki. ritual yapti- kisin Istanbul yazin marmaris. ilk baslarda sevimli gelmisti ama bir zaman sonra bunalmaya basladim. birde hep ayni hoteli istiyor. yani o konuda bile asla riske girmiyor.
bizim Vize sorunumuz bile yok. ikimizde avrupa vatandasiyiz aslinda. ben new york diyorum- adam neyapcaz orda diyor?
Nisanlim ayni konusahibinin esi- ben rahat rahat balkonda sigara bile icemiyorum- cart diye geliyor oturuyor yanima. alisveris zaten iskence oluyor- AVMde tikaniyormus. yahu gelllllme ozaman diyorum, yok gelecek. yemek bile sorun. ben olmadan yemek yemiyor- arkadaslarinla bulusmadan 2 hafta önce haber verir ve 2 hafta boyunca özür diler. bilseki ben evde göbek atiyorum- yok artik diyorum zaten, cik gez diye ama yok benimle gezecekmis. yapisik ikiz olduk.
ben yillarca yanliz yasadim- alisganliklarim var- spora gidiyorum, kurslara vs. pesime takiliyor. italyanca kursuna basladim oraya bile geliyor benimle.
kendimle sadece tuvaletde yanliz kalabiliyorum- ozamanda kapiyi tikliyor, iyimisin diye soruyor

Demek ki bu erkek cinsi illa ki birine bağımlı olmalı.. :KK70:
 
Demek ki bu erkek cinsi illa ki birine bağımlı olmalı.. :KK70:

vallah degisik bir tip benimki- bide son 3 aydir küsüyor her hafta. ben nikahi erteliyormusum- cocuk istiyor beyefendi.
karar almistik seneye ilkbaharda nikah - sonrada cocuk dememize ragmen hergün evlilik konusunu cocuk konusunu aciyor.
cocuk olursa kesin dahada yapisir.
 
vallah degisik bir tip benimki- bide son 3 aydir küsüyor her hafta. ben nikahi erteliyormusum- cocuk istiyor beyefendi.
karar almistik seneye ilkbaharda nikah - sonrada cocuk dememize ragmen hergün evlilik konusunu cocuk konusunu aciyor.
cocuk olursa kesin dahada yapisir.

Eyvahlar olsun aile babası olmuş bile..

Çocuklu ev açısından iyi, ama özgürlüğe alışmış biri için kötü bir oluşum :KK48:

İyi yönünden bak çocuk olunca sık sık ona bırakıp kafa dinleyebilirsin :KK45:
 
Aynı seylerı dusunuyorum keske evlenmeseydım bır kzım var onu cok ama cok sevıyorum canımı verırım ama sımdıkı aklım olsaydı ne evlenır ne de cocuk yapardım
 
Eyvahlar olsun aile babası olmuş bile..

Çocuklu ev açısından iyi, ama özgürlüğe alışmış biri için kötü bir oluşum :KK48:

İyi yönünden bak çocuk olunca sık sık ona bırakıp kafa dinleyebilirsin :KK45:

benimki KV tipli baba. gecende disarda yabanci bir bebegi seviyordum- kolumdan cekistiriyor. bizimki daha sevimli olacak onu seversin diyor.
ben aslinda cocuga alisirim yani bebeklede gezerim- ama yavrusunu kesin dizinin dibinde ister. bazen sakasina diyorum, cocuk olunca tüm bakimi sende diye. adam saka yaptigimi bile anlamiyor. tabiki bende baska kimde olsun diyor. o simdiden baba/anne oldu bile. bi ben doguramadim :) Adami 3 senedir eve kedi almaya ikna edemedim. cocugumuzun yüzünü cirmalarmis...
 
ayni doyumsuzluk bendede var- hep oldu zaten ve birgün doyacagimi sanmiyorum. beraber yasadigim nisanlim ayni esiniz (konunuzu okurken zaten kendim yazdim sandim)
bende dün daha kavga cikartdim evde- senelik tatili plani yapiyorduk ben asya turu istiyorum nisanlim türkiyede hotel tatili diyor. yahu her sene 2 hafta hotelde otur otur gel beni boguyor. Anlamiyor. dinlenmek istiyormus- tur yaparken dinlenmesi mümkün degilmis. neyse- bende iyice bunaldim. 3 yildir beraberiz, bir yildir beraber yasiyoruz- cok sevmeme ragmen kendimi altin kafesde hissetdim.
eskiden belkide cok özgürdüm ama ikisinin ortasi olsa iyi olurdu
Hakkaten ayniymisiz:0 o zaman benim durumum size spoiler olsun :) evlenince de boyle oluyor. simdi bir daha okudum da yazdiklarimi, esimi sevmedigim anlami cikar mi acaba diye de cok cekindim. cunku gercekten cok seviyorum. evlenmeden once cok capkin biriydim ama simdi kimse ilgimi cekmiyor. Esimden baskasiyla yakinlasirken dusunemiyorum bile kendimi ama ah su hissi bir atabilsem..
 
:dondurma: :KK55:halk arasindaki ismi gercekten de bu ama gercekten her insan ayda bir böyle veya farkli sekilde depresyona girer bende nefret ederim herif olmadan aliswerise nedense onla cikiyor tadi burdan bütün primseslere selam ederim
:) cok guldum :) yazarken de boyle algilanacagini tahmin ederek yazdim az da olsa cekinerek. Her hayatin derdi kendine gore oluyor iste.. :)
 
valla sinir bozucu, prenses sendromuyla alakası da yok kızın istediği hiçbir şeyi yapmıyorlar ki
bizde hadi geçici maddi sıkıntılar var onların bitmesini bekliyoruz. sizinki öyle de değil. hem imkanınız var hem de yine de gidilmiyor, neden "eşiniz istemiyor" çünkü.

biz toplum olarak sınırı o kadar alta çizmişiz ki, seninle olmak istiyorsa iyi koca. Ama en ufak bir arkadaşlarıyla başbaşa durulmasına bile izin verilmiyor. Siz gezmek, bir şeyler yapmak ufkunuzu açmak istiyorsunuz eşiniz istemiyor. Yorumlarda da ben eşimsiz bir şeyi yapmayı sevmem ki? Eğer siz eşiniz olmadan bir şey yapmak istiyorsanız sonuç şu "eşinizi sevmiyorsunuz!" çünkü eşinizi sevseniz, onun olduğu her yerde mutlu olurdunuz. Dövmüyorsa, aldatmıyorsa ilişkide bir problem yok. Mutluluk sınırı bu kadar dip seviyede.

Gayet de sorunlarınız var, belki de psikolojik baskı bile uyguluyor eşiniz size farkında olmadan. Siz de bunalmışsınız ama somut bir delil yok. Ancak acaba bu sene marmarise değil kaşa gidelim deseniz bakalım sorun ne seviyede yaşanacak.

Siz sadece ekonomik olarak ve ufuk olarak gelişmiş bir insansınız bu da sizin sorununuz değil. Eşinizle konuşmanızı ve kendinizi yok yere tüketmemenizi öneririm.
 
Bunun evlilikle değil eşinizle alakası var bence. Ha deyince kalkıp gidemeyebilir her seferinde ama adam hem yapmıyor hem yaptırmıyor.

Benim de içim bunalırdı eski eşimle, ağzımı açıp bir şey demezdim o da umursamazdı pek. En büyük huzursuzluk sebebinin de bu olduğunu görüyorum şimdi. Eğer ki samimi ve direkt bir şekilde konuşup çözümleyemiyorsanız amca içiniz sıkılır.

Alın karşınıza adamı ciddi ciddi konuşun. Kalbini kırmaya çalışmıyorum ama ben burda kırılıyorum deyin. İki kişinin mutluluğu tek kişinin istkleriyle olmuyor maalesef.
Sanirim cok ciddi bir konusma yapmamiz gerekecek. Cozmek ve onunlayken cozmek istiyorum. Yoksa ziyan olacagiz. :(
 
Sanirim cok ciddi bir konusma yapmamiz gerekecek. Cozmek ve onunlayken cozmek istiyorum. Yoksa ziyan olacagiz. :KK43:

Umutsuz da olmayın ya, hiç belli olmaz. Eşinizle niye evlendiniz? Neye aşık oldunuz? Neden devam etmek istiyorsunuz? Sonuçta elle tutulur şeyler var sizi mutlu eden, bunu da çözebilirsiniz diye düşünüyorum.
 
Hakkaten ayniymisiz:0 o zaman benim durumum size spoiler olsun :) evlenince de boyle oluyor. simdi bir daha okudum da yazdiklarimi, esimi sevmedigim anlami cikar mi acaba diye de cok cekindim. cunku gercekten cok seviyorum. evlenmeden once cok capkin biriydim ama simdi kimse ilgimi cekmiyor. Esimden baskasiyla yakinlasirken dusunemiyorum bile kendimi ama ah su hissi bir atabilsem..

gercekdende ayni- ama "sorunlu tarafin" (sorunlu demek istemiyorum ama aslinda öyle") ben oldugumun farkindayin.
bende nisanlimi gercekden cok seviyorum, sevmesem zaten ayrilirim o konuda asla cekinmem. bendede genel bir capkinlik oldugu icin kendimden eminim. yani sevmesen cirt diye keser atarim ama seviyorum.
bu bu doyumsuzluk bende dogustan var- yani biliyorumki nisanlimdan ayrilsam bile kendi acimdan degisen bir durum olmayacak.
bosluk hep kalacak. adam japon yapisgani gibi ama bende bu doyumsuzluk oldugu sürece nereye gitsem orayi kakalarim
 
Merhaba hanımlar,
Öncelikle yazıp yazmama konusunda çok düşündüm ama içimi birilerine dökmem lazım. Sorun şu ki 34 yaşındayım, iyi bir mesleğim ve beni sevip sayan bir eşim var. Birçok kişi için sahip olunduğuna şükür duyulması gereken şeyler beni boğmaya başladı. Şöyle ki, sanırım evlendiğime pişmanım. Eşimi çok seviyorum ve bana karşı hiçbir kötülüğü olmadı ama beni çok boğuyor evlilik galiba. Bekar olsam şimdi belki Japonyadaydım diyorum. Ya da Brezilyada. Ben herseyi rahatlıkla arkamda bırakıp sıfırdan başlamayı hep göze alabilmiş biriyim ama eşim öyle değil. Önemli bir konumda sevilip sayılan biri çevresinde. Bunları bırakıp gitmek ve yeniden zorluk yaşamak istemiyorum diyor. Bense karnım tok olsun yeter kafasındayım. Bunları yapamamak bende (saçma biliyorum ama hayatı kaçırıyormuş hissi yaratıyor) Gezi ve macera programlarını izlerken gözlerim doluyor. (Şımarıklık diyecek belki çoğu insan.) Eşim de sever gemeyi birlikte yurt dışına da gideriz ama benim aylarca dil dökmem ve onu vize almaya ikna etmem gerekiyor bu da beni çok yoruyor. Paramız da var yani zor durumda da değiliz.
Sadece bu da değil, beni hiç yalnız bırakmıyor. Hep dibimde. yani kıskanclık gibi diil de yani sensiz zevk almıyorum beraber gidelim beraber oturalım vs vs. Ama ben yalnızlıgına da düşkün biriyim. Eskiden iş gezileri olurdu onları dört gözle beklerdim. Hem nefes alırdım hem de onu özlemiş olurdum. Ama şimdi öyle bir durumu yok çünkü konumu değişti. Birlikte alışverişe gidiyoruz hemen her magazada sıkılıyor hemen çıkmak istiyor. Sen burda otur kahve iç ben dolaşıp geleyim diyorum ne meraklısın bensiz gezmeye diyor ( İnanır mısınız işten bazen izin alıp yalnız başıma haftaiçi alışverişe gidiyorum bazen. Tepemde bik bik edip durmasın diye.
Diyeceksiniz ki neden evlendin? Ben de kendime çok soruyorum bunu ama sanırım mantıklı geldi aşık olduğum ve zaten aynı evde yaşadığım biriyle evlenmek. Yaşım da müsaitti neden olmasın dedim.
Çevremde kimseye anlatamıyorum çünkü çoğu insana saçma gelecek. Ortada boşanmalık bir sorun da yok zaten bu sorunun çözümü o da değil. Sanırım bu içinde bulunduğum yaş itibariyle bu günlerde kafama dank eden birşey. Başka biri olsa değişir miydi bu hislerim diye düşünüyorum ama sanırım hayır. Sanırım bu huzursuzluğum eşime de yansıyor son dönemlerde. Dalıp dalıp gidiyorsun hep diye şikayet ediyor. O kadar haklı ki.
Bunları onunla konuşmayı da denedim. Ama kendimi anlatamadığım için haksız duruma düşüyorum ve bana küsüyor. Çocuk düşünüyorduk. Psikolog bir arkadaşım bu haldeyken olmaz yoksa post partum bile yaşarsın dedi. Erteledim kendi kafamda. Onu bile soyleyemiyorum çünkü kalbi kırılır gibi geliyor. Şimdi böyleysem menapozda neler yaşarım kimbilir.
Uzun olmuş biraz kusura bakmayın. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Gerçekten evlilik, çocuk,borç, harç derken toplumun bize verdiği görevleri yaparak ömür tüketiyoruz. Siz yinede çocuğu ertelemeyin. Çocuk bence size apayrı bir keyif verecek. Umarım bebeğinizle bol bol gezersiniz. Ben de bazen karın tokluğuna günümü gün etsem diyorum. Keşke yapabilsem.
 
Back
X