35 yaşında hayattan hiç umudum kalmadı

Öncelikle karamsar olmayın.

Hayata pozitif bakmak güzel olayları da ardından getirir.
İş seçeneğinizi artirin.
Üzgünüm ama bu şekilde kendinizi olumsuz duygulara bu derece isterseniz evkenseniz de is bulsanız da o bakış tarzınız sizi yine huzursuz edebilir. Bakış tarzınızi güzelliklere yönlendirin.
Hakkınızda hayırlısı olsun.
Anin tadını çıkarın.
 
36 yaşındayım birkaç ay önce evlendim ve size çok benzeyen bir hayatım vardı, kendimi aileme adamış gibiydim.akrabalarım,benim için kendisini yeğenlerinin bakımına adadı evlenmeyecek diye konuşmuşlar üstelik. nişanlıyken nişanlım ölümden döndü hastanede yattı çok zor günler geçirdim o süreçte de bu evlilik olmayacak bana evlilik nasip değil demek ki diyordum engel çıkıyordu sürekli nikâh günümüzde bile engel çıkmak üzereydi. İmtihan dedim, sabrettim, dua ettim bu zor günleri atlattık şükür. Sizin de olacağına inanıyorum evlenmek istediğinizi çevreniz bilmiyorsa bildirin, aracılık etmeyi seven tanıdıklarınız varsa onlara da bu isteğinizi belli edin, bazı insanlar bu işin erbabı gerçekten. İnşallah tez zamanda gönlünüze göre bir insan çıkar karşınıza
 
Herkese merhabalar. Ben 35 yaşındayım. Fakat bu yaşıma kadar hayatta hiçbir şey elde edemedim. İş, aile, ev, kariyer vs hiçbir şeyim yok. İşin üzücü tarafı ise gerçekten çalıştım, çabaladım ama olmadı. İş elde edemedim çünkü atanamadım bir türlü. Ve özellerde çok aramama rağmen iş bulamıyorum. Evlenemedim çünkü gerçekten kısmetimin kapalı olduğunu düşünüyorum. Bir kere 4 yıldır bir kişi bile(!!) benimle görüşmek istemedi. Bir kişi bile ya. Daha önce de ben üniversite mezunuyum, genelde eğitim seviyesi olarak benden çok daha düşük kişiler görüşmek isterlerdi, o da benim çok dikkat ettiğim bir kriter. Yani olmadı. Gerçi görüşmek isterlerdi dediğime bakmayın, toplasanız 2-3 kişidir o da yani. Çok değil. Çirkin değilim, bakımlı biriyim. Çok değişik ortamlara girerim. Ama kimse karşıma çıkmaz. Bazen düşünüyorum gerçekten kısmetin kapalı olması diye bir şey olabilir. Şu an evdeyim. 3 kardeşim var, hepsi kendi düzenlerini kurmuşlar. Evliler, anneler, hepsinin belli bir geliri var. Ben evde annemlere bakıyorum. Bu zoruma gitmiyor ve ailemi seviyorum. Ama ben evde olunca diğer kardeşlerim hiç sorumluluk almıyor, tüm yük bende. Bir de bu yaştan sonra artık hiçbir şey elde edemem, benim hayatım buymuş gibi geliyor. Sanki aileme bakmak için yaratılmışım, benim varoluş sebebim buymuş gibi geliyor. Biraz hayattan umutsuzum hanımlar. Benim gibi olup sonradan mutluluğu yakalayanınız var mıdır acaba? Teşekkür ederim.
Bence çok olumsuz dusunuosunuz.30 yasındayım evlemdım ayrıldım ve aılemleyım.Babam seker ,Kalp ,Tansıton ne ararsan car.Ufak bır sınırınde bas bas bagırıyor.aannemde tansıyon hastası .Allah yokluklarını gostermesın.Kardeslerımın hepsı evlı .Meyve sevze ekmek hep ben alırım .Arabalarınvar 3 kardesımınde tenezzul dahı bıle etmem .Herkes evınde kapısında mutlu olsun.Çalıştıgım ıcın yemeklerı annem yapar.Evde kaldıgımda temızlık yaparım yardım ederım.Bazen bende dusunuorum kısmetımmı yok dıye .Ama olmayınca olmuyor.Benım kurulu yuvam dahı yıkıldı .Mıllet bebek bekledı ben dava gunu .Yanı hamd et dua et.Verdır bır bıldıgı allahın.
 
Ben 40 yasinda evlendim. Onu tanidiktan sonrada sükür ettim ondan önce kimseyle olmamis diye. 42 yasimda anne oldum, tamamen tedavisiz. 5 yildir birlikteyiz, halen cok mutluyuz.
Cevremdeki arkadaslarimda hepsi hemen hemen ayni yasda evlenip, anne oldular.
Esim benden 7 yas kücük.
Egitime fazla takmayın. . Herkesin okuma imkanı olmuyor bu hayatda. Cok okumamış ama çok başarılı insanlar tanıyorum. Aynı zamanda çokda okumuş öküz tanıyorum.
Size nasıl davrandıgına bakın. Size deger verirse mutlu olursunuz, gerisi önemsiz.

Hayata gülümseyin daima, gülümsüyen insanlar hep daha çekici olur.
 
Her insanın hayatı aynı çizgide gitmiyor. Bazen hayat monoton gider gider ve sonra siz daha anlayamadan bir bakarsınız ibre başka bir yönü gösteriyor.

Biliyorum ne söylesem bu his değişmez ama inanın hayat insanın beklemediği o yerde değişiyor... Mümkün mertebe o değişim gelene kadar sakin ve huzurlu şekilde bekleyin
 
Bence çok olumsuz dusunuosunuz.30 yasındayım evlemdım ayrıldım ve aılemleyım.Babam seker ,Kalp ,Tansıton ne ararsan car.Ufak bır sınırınde bas bas bagırıyor.aannemde tansıyon hastası .Allah yokluklarını gostermesın.Kardeslerımın hepsı evlı .Meyve sevze ekmek hep ben alırım .Arabalarınvar 3 kardesımınde tenezzul dahı bıle etmem .Herkes evınde kapısında mutlu olsun.Çalıştıgım ıcın yemeklerı annem yapar.Evde kaldıgımda temızlık yaparım yardım ederım.Bazen bende dusunuorum kısmetımmı yok dıye .Ama olmayınca olmuyor.Benım kurulu yuvam dahı yıkıldı .Mıllet bebek bekledı ben dava gunu .Yanı hamd et dua et.Verdır bır bıldıgı allahın.
Onların duasını alıyorsun ya sırtın yere gelmez vardır bir hayır bak iyi ki olmamış çocuk
 
Öncelikle karamsar olmayın.

Hayata pozitif bakmak güzel olayları da ardından getirir.
İş seçeneğinizi artirin.
Üzgünüm ama bu şekilde kendinizi olumsuz duygulara bu derece isterseniz evkenseniz de is bulsanız da o bakış tarzınız sizi yine huzursuz edebilir. Bakış tarzınızi güzelliklere yönlendirin.
Hakkınızda hayırlısı olsun.
Anin tadını çıkarın.
İş bulsam bile bir şekilde yine yalnızlık var, sevgisizlik var. Bilemiyorum yani neden böyle. Neden ben diyorum bazen. Kardeşlerimin mutluluklarını görünce içim burkuluyor.
 
Gecenin 3buçuğunda yazına denk geldim. Böyle bir konu açtığın için ve yapılan yorumlara teşekkür etmek istiyorum.
34 yaşındayım ve aynı duyguları paylaşıyordum yorumları okuyana kadar 🧡
Benim gibi hissedenler varmış demekki. İnş hepimiz bir gün mutlu olabiliriz.
 
36 yaşındayım birkaç ay önce evlendim ve size çok benzeyen bir hayatım vardı, kendimi aileme adamış gibiydim.akrabalarım,benim için kendisini yeğenlerinin bakımına adadı evlenmeyecek diye konuşmuşlar üstelik. nişanlıyken nişanlım ölümden döndü hastanede yattı çok zor günler geçirdim o süreçte de bu evlilik olmayacak bana evlilik nasip değil demek ki diyordum engel çıkıyordu sürekli nikâh günümüzde bile engel çıkmak üzereydi. İmtihan dedim, sabrettim, dua ettim bu zor günleri atlattık şükür. Sizin de olacağına inanıyorum evlenmek istediğinizi çevreniz bilmiyorsa bildirin, aracılık etmeyi seven tanıdıklarınız varsa onlara da bu isteğinizi belli edin, bazı insanlar bu işin erbabı gerçekten. İnşallah tez zamanda gönlünüze göre bir insan çıkar karşınıza
Söylüyorum aslında. Eskiden utanırdım ama artık söylüyorum. Fakat geri dönüş olmadı nedense. Bilmiyorum ya. Diyorum ya kısmetim belki de kapalı. İnsanlar birinden ayrılıyor, diğerini buluyor. Ben hep yalnızım yani.
 
Herkese merhabalar. Ben 35 yaşındayım. Fakat bu yaşıma kadar hayatta hiçbir şey elde edemedim. İş, aile, ev, kariyer vs hiçbir şeyim yok. İşin üzücü tarafı ise gerçekten çalıştım, çabaladım ama olmadı. İş elde edemedim çünkü atanamadım bir türlü. Ve özellerde çok aramama rağmen iş bulamıyorum. Evlenemedim çünkü gerçekten kısmetimin kapalı olduğunu düşünüyorum. Bir kere 4 yıldır bir kişi bile(!!) benimle görüşmek istemedi. Bir kişi bile ya. Daha önce de ben üniversite mezunuyum, genelde eğitim seviyesi olarak benden çok daha düşük kişiler görüşmek isterlerdi, o da benim çok dikkat ettiğim bir kriter. Yani olmadı. Gerçi görüşmek isterlerdi dediğime bakmayın, toplasanız 2-3 kişidir o da yani. Çok değil. Çirkin değilim, bakımlı biriyim. Çok değişik ortamlara girerim. Ama kimse karşıma çıkmaz. Bazen düşünüyorum gerçekten kısmetin kapalı olması diye bir şey olabilir. Şu an evdeyim. 3 kardeşim var, hepsi kendi düzenlerini kurmuşlar. Evliler, anneler, hepsinin belli bir geliri var. Ben evde annemlere bakıyorum. Bu zoruma gitmiyor ve ailemi seviyorum. Ama ben evde olunca diğer kardeşlerim hiç sorumluluk almıyor, tüm yük bende. Bir de bu yaştan sonra artık hiçbir şey elde edemem, benim hayatım buymuş gibi geliyor. Sanki aileme bakmak için yaratılmışım, benim varoluş sebebim buymuş gibi geliyor. Biraz hayattan umutsuzum hanımlar. Benim gibi olup sonradan mutluluğu yakalayanınız var mıdır acaba? Teşekkür ederim.
Bazı şeylerden vazgectiginde sana gelir
 
Şimdiyi de
Vazgeçmiyorum aslında. Dış görünüşüme hala dikkat ediyorum. Hala bir umut diyorum belki. Ama ne bileyim bazen de olmadı bitti gitti. Hayatın bu işte diyorum. Bilmiyorum yani.
Simdiyi değiştiremiyoruz dimi
Evde bir esyani kaybettin bütün enerjini ona odaklanarak arıyorsun ve bulamıyorsun ne zaman enerjini ondan çekip aramaktan vazgeçiyorsin o eşya karşına çıkıyor biraz akışına bırak zor biliyorum bende bekar ve ailemle yaşıyorum ama ben bunu yapmaya calisiyorum
 
Bence eş seçimine ilişkin kriterler iyidir. Aksi takdirde buraya mutsuz evliliğinizle ilgili konu açıyor olacaktınız. Belli ki kendinizi tanıyorsunuz. Bence buna sıkılmayın. Ancak iş için de kriterleriniz çok yüksek olabilir mi acaba? Belli bir kariyer alanına mı takılı kaldınız? Maalesef o kadar berbat bir dönemdeyiz ki iş konusunda beklentilerimizi biraz düşürmek, filtreleri azaltmak gerekiyor. Bence evden uzaklaşmak adına bir işe girin ya da meslek öğrenin bir yerden başlayın. Evde oturmak hele ki bir yaştan sonra aileyle yaşam tam bir depresyon motivasyonudur.
 
Bence eş seçimine ilişkin kriterler iyidir. Aksi takdirde buraya mutsuz evliliğinizle ilgili konu açıyor olacaktınız. Belli ki kendinizi tanıyorsunuz. Bence buna sıkılmayın. Ancak iş için de kriterleriniz çok yüksek olabilir mi acaba? Belli bir kariyer alanına mı takılı kaldınız? Maalesef o kadar berbat bir dönemdeyiz ki iş konusunda beklentilerimizi biraz düşürmek, filtreleri azaltmak gerekiyor. Bence evden uzaklaşmak adına bir işe girin ya da meslek öğrenin bir yerden başlayın. Evde oturmak hele ki bir yaştan sonra aileyle yaşam tam bir depresyon motivasyonudur.
Sosyal medyada çiftleri görünce kötü oluyorum, işyerlerinde foto paylaşanları görünce kötü oluyorum. Yani herkes mutlu bir ben böyleymişim gibi geliyor.
 
X