Allahım size de sabır versin. İki evladınızı birden kaybetmişsiniz çok üzüldüm. Evet bu acıyı gerçekten sadece yaşayan anlar. Dilerim bizlerin yaşadıkları son olsun ve kimse bunu yaşayıp hissettiklerimizi anlamasın.Bende 20. Haftamda düşük yaparak kaybettim ikizlerimi
Biri kız biri erkekti meleklerim
Bakmaya kiyamadim cansız bedenlerine
Gercekten sadece yaşayan anlar bu duyguyu
Rabbim tekrar yasatmasin
Sabırlar versin
Unutma onlar Melek oldular ve bizi bekliyorlar
Sağol canimAllahım size de sabır versin. İki evladınızı birden kaybetmişsiniz çok üzüldüm. Evet bu acıyı gerçekten sadece yaşayan anlar. Dilerim bizlerin yaşadıkları son olsun ve kimse bunu yaşayıp hissettiklerimizi anlamasın.
Dediğiniz gibi bizi bekliyorlar. Zaten tek tesellim bir gün oğluma kavuşacağımı, sıkı sıkı sarılıp, öpüp koklayacağımı bilmek.
Gerçekten de söyleyecek söz bulamıyoruz ilk bir iki sayfayı okudum beğen butonuna basmak bile ağır geldi keşke birde üzgünüm butonu olsaydı bu hepimiz için doğru şeyi ifade ederdi. Hayatımın şimdiye kadar hissettiğim en zor bir yılını geride bıraktım. Eşimle hiç kendimizi düşünmedik 18 yıl boyunca hep etrafımızdaki insanları ailelerimizi üzmemek üzere yaşadık desek yalan olmaz son bir yıldır maskeler düştü biz onca fedakarlığa rağmen her şeyin günah keçisi ilan edildik çok ağır pisikolojik dönemlerden geçmeye çalıştık herkesten kaçmak şehir değiştirmek istedik Rabbim izin vermedi önümüze engeller koydu evimizi ayırmak istedik Rabbim önümüze engeller koydu ne içinde olduğumuz acıyı anladılar ne yaşadıklarımızı hissettiler nede oralı oldular biz bize laf taşıyanlardan duyduklarımızın hesabını bile soramadık laf taşıyanı korumak bile bize düştü eğer insanın içinde yürek diye bir yer varsa ben onun delik deşik olduğunu biliyorum.Hayatımın tadı çocuklarıma rağmen hiç yok gibi.arada onları mutlu edecek şey yapsamda öyle kızgınım ki kendime anne olmak bile benim m neyimeydi diyorum.gülemiyorum. Sevinecek hicbir şey bulanıyorum. Bütün bunları yaşarken gözyaşları içinde yazınızı okudum acınızı hissettim her duygunuzu anlıyor ve sizin için dua ediyorum Rabbim size bir imtihan vermiş banada mutlaka sizden de ben hayır dua bekliyorum bu içiniz yanarken edilen duanız mutlaka kabul olur. Siz evladımızın adını özgür koymuşsunuz ve o gerçekten de özgür olmuş sınavsız sıkıntısız cennette sizi bekliyor üstelik anne ve babasının da cennette olması için dua ederek. Aslında bu sözler bile boş şimdi acınız çok taze birkaç ay sonra Rabbim kucağınızı tekrar doldursun sağlıkla size bir evlat nasip etsin inşallah çünkü çektiğiniz acının dinmez ama hafifletecek tek yol bu. İnşallah hep dualarımızda olacaksınız Allah yar ve yardımcınız olsunDoktor bir sebep yok dedi. Ani Bebek Ölümü diye geçiyormuş bu durum. Ne kordon dolanmış, ne kakasını yemiş ne de plesanta ayrılmış. Şekerim normaldi. Tansiyonum normalde de düşüktü benim. İki gün önceki kontrolde de 10/6 çıkmıştı. En fazla 12/9 du. Zaten hiçbir şey çıkmaması beni delirtiyo. Yalnız inanılmaz şişmiştim ve gayet dikkatli beslenmeme rağmen 30 kilo almıştım. Ekmek bile yemiyordum ama sürekli kilo alıyordum. Ayaklarım o kadar şişmişti ki oturup ağlıyordum ayakta durunca ağrıyor diye. Doktora sürekli bunu hatırlatıyordum ama normal diyordu. Şimdi 10 günde 17 kilo gitmiş. Hergün gidiyor çünkü yağ değilmiş aldığım kilolar ki emindim bundan çok dengeli ve sağlıklı beslenmiştim.
Ve bir de dediğiniz gibi inşallah cennette kavuşurum yavruma. Nasıl da sarılırım sıkı sıkı nasıl koklarım içime çeke çeke.
amin amin inşallah rabbim sana da bir daha yaşatmasın bu acıyıAmin çok teşekkür ederim. Bugün oğlumu kaybedeli 26 gün oldu ama acım hâlâ aynı. Kaybetmeseydim bugün 13 günlük olacaktı. Evim bayram şenliğinde olacaktı ama yok işte. Arife günü oğlumu ziyaret ettim. Benim ve eşimin ailesi hepimiz oradaydık. Dedim oğlum bayramda küçükler büyüklerini ziyaret eder bizim burada ne işimiz var. Biz seninle dedenleri ziyaret edecektik onlar yanına geldi. Onu orda bırakıp gelemedim. Çok zor bişey çok zor anlatamam.
Allahım kimseye bu acıyı yaşatmasın, beterinden sakınsın. Ne hamileyken, ne kucağına aldıktan sonra ne de büyüttükten sonra. Tüm evlatlar anne babalarından daha çok yaşasın ne diyeyim.
Güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Siz de aynı şeyi yaşamışsınız en iyi yaşayanlar anlar zaten hissettiklerimizi.Ayrıca yazmayı unutmuşum bende daha önce bebeğim i kaybettim karnımda rutin kontrollerden birinde ne kadar büyüdü ki diye merak ederken herşeyi sağlıklı olan kuzumun kalbinin durduğunu öğrendim bir ramazan günü oruç ağzımla apar topar bebeğimi benden ayırdılar eşim şu içmek ister misin demişti de orucumu bile bozamadım kürtaj a giderken orucum bile şahit olsun diye düşünmüştüm. Ne büyük bir boşluk duygusuydu. İki üç hafta boyunca unutup elimi karnıma götürdüğümü sonra bebeğin olmadığını hatırladığımı biliyorum. Dediğim gibi inşallah Rabbim size başka bir bebekle rahmet edecek o gün biraz daha umutlu olacaksınız inşallah uzun ömürlü sağlıklı ahlaklı güzel bir evladınz olsun inşallah
Allahim sabir versin icinize ferahlik versin10 gün önce pazar günü oğlumu karnımda kaybettim. 36+3 günlüktü. Cuma günü son kontrolünü yaptırmıştık ve her şey yolundaydı. 3,600 gr, 51 cm’di hatta 2,5 hafta önde gidiyor demişti dr. Pazar günü tekme hissetmedim ve hastaneye gittim. Allahım o günü ancak öldüğümde unuturum. Oğlumun kalbi durmuş. Suni sancı verdiler ama hiç sancım olmadı. Sezeryan istedim. Normal doğum sancısını acısını çekmek önemli değil de, onun ağlama sesi ile doğum yapma hayalini kurarken o küçücük bedenini görmeyi kaldıramam dedim. Hiç göremedim oğlumu. Son Dr a gittiğimizde ultrasonda öyle net görünmüştü ki yüzü, o güzel yüzü. Canım oğlum Özgürüm. Çok çok acı çekiyorum ve ne yapıcam bilmiyorum. İlk hamileliğimdi ve öyle çok hayal kurmuştum ki onunla ilgili. Herkes uykusuz kalacaksın çok yorulacaksın derdi, ben de eninde sonunda geçecek o zorluklar, onu uyurken uyanıkken sürekli izliycem, her hareketini beynime kaydedicem derdim. Ama bir kere bile göremedim, koklayamadım, sevemedim oğlumu. Ben onu kucağımdan indirmem derken hastaneden eve karnım kucağım boş döndüm. Kıyafetlerini yıkayıp asarken eldiveni yere düşmüştü de onu tekrar makineye atmıştım toz oldu diye. Toz değmesin oğluma derken şimdi toprağın içinde benim güzel yavrum. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum Allahım ne beter bi acıymış bu. Ben hastanedeyken eşim ve kuzenlerim oğlumun bütün eşyalarını toplamış. Benim hamileyken giydiğim kıyafetlerden kullandığım şampuanlara kadar her şeyi kaldırmışlar. Ama evde attığım her adım, baktığım yaptığım her şey bana oğlumu hatırlatıyor. Dün biraz yürüyeyim diye eşim markete beraber gidelim dedi. Bi insan markette ağlar mı? En son oğlumla alışveriş yaptığım markette şimdi oğlum yoktu yalnızdım. Zaten hep yalnızım. Kendimi öyle gereksiz öyle boş hissediyorum ki anlatamam. Sanki ben oğlum karnımdayken vardım sadece ve onunla var olacaktım. Ama şimdi bi hiçim. Birlikte nefes alıp birlikte yemek yedik. Birlikte gezip birlikte uyuduk. Ama şimdi o yok. Kahvaltıda eşim yumurta yapayım diyo ne önemi var ki. Ben onu Özgür beslensin diye yiyordum. Yediğim içtiğim hiç bişeyin bi önemi yok ki. Karnıma dokunduğumda bana tepki veren, buradayım anne diyen oğlum artık yok ki. Allahım sabır ver nolur. Çok özlüyorum oğlumu nolur yardım et. Kimseyle konuşamıyorum. Sağolsun kayınvalidem her gün bizde. Yemek yapıp evi idare ediyor. Annem de yeğenime baktığı için sadece akşamları gelebiliyor. Onların yanında da ağlayamıyorum üzmemek için ama dayanamıyorum. İçimi buraya dökebilirim diye düşündüm. Allahım kimseyi evladı ile sınamasın. Hayatta en büyük dileğim, allahım tüm evlatları anne babalarının kucağında koysun, evlatlara sağlıklı upuzun ömür versin. Ve hiçbir anne baba evladından çok yaşamasın.
10 gün önce pazar günü oğlumu karnımda kaybettim. 36+3 günlüktü. Cuma günü son kontrolünü yaptırmıştık ve her şey yolundaydı. 3,600 gr, 51 cm’di hatta 2,5 hafta önde gidiyor demişti dr. Pazar günü tekme hissetmedim ve hastaneye gittim. Allahım o günü ancak öldüğümde unuturum. Oğlumun kalbi durmuş. Suni sancı verdiler ama hiç sancım olmadı. Sezeryan istedim. Normal doğum sancısını acısını çekmek önemli değil de, onun ağlama sesi ile doğum yapma hayalini kurarken o küçücük bedenini görmeyi kaldıramam dedim. Hiç göremedim oğlumu. Son Dr a gittiğimizde ultrasonda öyle net görünmüştü ki yüzü, o güzel yüzü. Canım oğlum Özgürüm. Çok çok acı çekiyorum ve ne yapıcam bilmiyorum. İlk hamileliğimdi ve öyle çok hayal kurmuştum ki onunla ilgili. Herkes uykusuz kalacaksın çok yorulacaksın derdi, ben de eninde sonunda geçecek o zorluklar, onu uyurken uyanıkken sürekli izliycem, her hareketini beynime kaydedicem derdim. Ama bir kere bile göremedim, koklayamadım, sevemedim oğlumu. Ben onu kucağımdan indirmem derken hastaneden eve karnım kucağım boş döndüm. Kıyafetlerini yıkayıp asarken eldiveni yere düşmüştü de onu tekrar makineye atmıştım toz oldu diye. Toz değmesin oğluma derken şimdi toprağın içinde benim güzel yavrum. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum Allahım ne beter bi acıymış bu. Ben hastanedeyken eşim ve kuzenlerim oğlumun bütün eşyalarını toplamış. Benim hamileyken giydiğim kıyafetlerden kullandığım şampuanlara kadar her şeyi kaldırmışlar. Ama evde attığım her adım, baktığım yaptığım her şey bana oğlumu hatırlatıyor. Dün biraz yürüyeyim diye eşim markete beraber gidelim dedi. Bi insan markette ağlar mı? En son oğlumla alışveriş yaptığım markette şimdi oğlum yoktu yalnızdım. Zaten hep yalnızım. Kendimi öyle gereksiz öyle boş hissediyorum ki anlatamam. Sanki ben oğlum karnımdayken vardım sadece ve onunla var olacaktım. Ama şimdi bi hiçim. Birlikte nefes alıp birlikte yemek yedik. Birlikte gezip birlikte uyuduk. Ama şimdi o yok. Kahvaltıda eşim yumurta yapayım diyo ne önemi var ki. Ben onu Özgür beslensin diye yiyordum. Yediğim içtiğim hiç bişeyin bi önemi yok ki. Karnıma dokunduğumda bana tepki veren, buradayım anne diyen oğlum artık yok ki. Allahım sabır ver nolur. Çok özlüyorum oğlumu nolur yardım et. Kimseyle konuşamıyorum. Sağolsun kayınvalidem her gün bizde. Yemek yapıp evi idare ediyor. Annem de yeğenime baktığı için sadece akşamları gelebiliyor. Onların yanında da ağlayamıyorum üzmemek için ama dayanamıyorum. İçimi buraya dökebilirim diye düşündüm. Allahım kimseyi evladı ile sınamasın. Hayatta en büyük dileğim, allahım tüm evlatları anne babalarının kucağında koysun, evlatlara sağlıklı upuzun ömür versin. Ve hiçbir anne baba evladından çok yaşamasın.
Öncelikle başın sağolsun çok üzüldümve seni o kadar iyi anlıyorum ki senin 3 ay önce yaşadıklarının aynısını ben şuan yaşıyorum 26 ekimde 36+4 haftalık oğlumu kaybettim aynı şekilde hiç bir problem yoktu herşey normaldi cumartesi kontrolümüz vardı heyecanls onu bekliyoduk cuma günü hareketleri azaldı hatta yok gibiydi doktora gittim ve kalbi durmuş dediler inanamadım resmen yıkıldım. Berbat bi acı ben bölesini yaşamadım. Yaşadıklarını okuyunca tamamen kendimi gördüm tıpatıp aynı şeyler nasıl atlattın şimdi 3 ay geçti nasıl hissediyorsun nolur bana da akıl ver Ben toparlanamıyorum sürekli onu düşünüyorum sürekli acaba ben mi bişe yaptım da böle oldu diyorum okadar dikkat etmeme rağmen neden böle oldu diyorum kafam okadar karışık ki sürekli dua ediyorum herşey Allahtan diyorlar evet çok doğru herşey Allahtan o ne derse o oluyor bizim razı gelmekten başka seçeneğimiz yok bunu biliyorum ama bilmek üzüntümü hafifletmiyor acımı dindirmiyor nasıl başa çıkacağım bilmiyorum. Rabbim bütün annelere sabır güç kuvvet versin inşallah
Başın sağolsun ben de erken doğumla kaybettim oğlumu..
Evlat acısı çok zormuş yaşamadan anlamıyo insan..
Rabbim sabırların en büyüğünü versin.
Devlet hastanelerinin genetik bölümünden randevu alıp,
karı-koca kan vermeniz gerekiyor.
Devlet ücretsiz yapıyor, özelde pahalı bu testler..
Genetiğe bakıyorlar, sizin pıhtılaşmanız var mı
genlerde herhangi bir hasar var mı ona bakıyorlar..
Pıhtılaşma varsa eğer gebelik boyunca
kanda pıhtılaşma olmasın diye her gün iğne vuruluyor.
Gebeliğin devamı için bu şart.
Pıhtılaşma nedir, sizden bebeğe giden damarlarda
sorun olduğunda kan akışı yavaşlıyor..
Bu da ne yazık ki, gebeliği sonlandırıyo..
Siz neden kaybettiniz bebeginizi sorunmu vardiAğlayarak okudum bende 27 haftalık kaybetmiştim çok ama çok zor kardeşim herseye ağlıyordum kimseyle görüşmedim uzun süre tlf kapattım yatarken ağlıyordum gece kalkıp ağlıyordum . 1 ay sonra bir yıl olacak .gecmiyor ki acısı külleniyor biraz . Ne zaman böyle bir yazı görsem ağlıyorum .bu da bizim imtihanımız Allah sabır versin hepimize.
Sizinde başınız sağolsun Rabbim sabır versin ve bir daha yaşatmasın inşallah
Ben bu genetik testini ilk defa duyuyorum burda bnm ilk gebeliğimdi ve doktorum bana böle bir testten hiç bahsetmedi belki ozamanlar bilgimiz olsaydı ve yaptırsaydık bunlar olmayacak oğlumu kaybetmicektim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?