Benim kzıım babasına düşkün değildi...
Olsa da olur olmasa da olur modunda idi..bir de bizim süreç zaten çok sancılı geçti 7aylık bi psikolojik baskı uyguladı bana meğer halt yemis beni suclayıp eski hatalarımı önüme sürüp bunları unutamıyorum ondan ayrılacağım diurodu bende hatalarımı telafi etmeye çalışıyordm derken derken aileler filanda işin içine girince beyefendi iyice eline yüzüne bulastırmıs. O süreçte işte çok gidip geldi(annesinde kalıyordu) eve ve kzıım o varken benim ne kdr üzüldüğümü bana yaptığı bağırma vs seklinde sıkıntıyı görüyordu...
O gidince rahatlamıs gbi oldu çcouk.
Ben çok şükür bu skeilde kızım üzerindeki etkiyi hafifletmiş oldum.
Kzıımla da birebir konustum net bir dille ikimizin karsılıklı aldığı bi karardı pek anlasamıyorudk filan artık herkes kendi evinde yasayacak vb diye..
Kızm haftasonları görüşüyor dısarıda, ona bile gönülsüz gidiyor

ama ben asla babasını kötülemedim. Sadece biz anlasamıyrouz dedm defalarca. Net bir dille çocuğa kendisiyle alakalı olmadığını anlatmak gerekiyor. Çünkü kendilerini suclu hissediyorlarmıs.
Bir de benim şöyle bir avantajım oldu benim kzıım mizaç gereği çok olgun, akıllı bir çocuk.
Ben kendim ona durumu izah etmek istedikçe o bana zaten söyle idi böyle idi biliyorum ikiniz biraz fazla tartısıyordunuz hatırlıyorum diye kendisi anlatıyordu. Oyunlarında takip ettim bir de durumu... (Bebekleri genelde bosanmıs ve daha mutlu oluyordu o süre de..)
Çocuk o süreçte resmen duruma alışmış... (Süreç olmus yani...)
Çok şükür şimdilik sıkıntı yok.
Bundan sonraki zamanlarımız daha da iyi olur inşaallah
Ben elimden geleni yaptım henüz profesyonel bir yardıma gerek kalmadı.. Olursa da hiç çekinmeden alırız..