Sanırım biz abartıyoruz canım, görmemişin oğlu olmuş, çekmiş çükünü kopartmış hesabı.. Zor bulunca aman kaybetmeyeyim diye pimpirikliyiz sürekli. Kafasının kocaman olması normaldir, çünkü uzun süre başın vücuda oranı büyük oluyor diye biliyorum. Ancak 3. trimesterda biraz insan cinsine benziyor o oran. Ben de ilk etapta hemen kalbine bakıyorum, oh atıyor diyip sakinleşiyorum. Kucağımıza alıncaya kadar bu endişe pimpirik durumu sürecek sanırım, doğduktan sonra da başka telaşlar..
Protein yemeye özellikle dikkat ediyorum. Ve de süt içmeye.. Ama bunları yaparsam badem ceviz fındık fıstığa yerim kalmıyor ya da meyve için yer olmuyor. Ancak birer porsiyon. Sabah kahvaltıda zorla 1 dilim ekmek ve kibrit kutusu büyüklüğünde peyniri ancak yedim mesela.. Az yiyorum diye karbonhidrat alımını sınırladım. Canım çok dondurma çekiyor mesela ama onu yersem tıkanırım et yemem lazım deyip kendimi frenliyorum. Umarım iyidir Cemrem.
Bir kitapta okumuştum, evrimin bir sonucu olarak kadınların beyinlerindeki kodlar hamilelik döneminde aktive oluyormuş. İlkel yanımız ortaya çıkıyormuş. Hamilelik, doğum ve bebek bakımı uzunca bir süre yardıma gereksinim duyacak olan kadın erkeğin kendilerine bakabileceğinden emin olmak istiyormuş. Aynen benim hissettiklerim!! Ama kocam gene işsiz. Yani evdeki erkek de benim, kadın da benim. O zaman da insan ister istemez evliliğini sorguluyor. Hayatı paylaşmak için evlendim çünkü üzerime ekstra yük almak için değil!! Eşimin karısı mıyım ebeveyni mi belli dğeil şu anda. Ve benim şöyle bir kendimi boşvermeye imkanım bile yok! Ama bu haksızlık!!