4yas oglumla alakalı

beyzat2014

Guru
Kayıtlı Üye
1 Ocak 2014
1.172
788
323
35
Merhaba arkadaslar, oglum 4 yasına bu ay gırdı. Dogumsonrası depresyon agırdı bende. Ihtıyaclarını hıc aksatmadıgımı dusunuyorum fakat tabı ruhunu ne kadar doyurabıldım bılmıyorum oglum genel olarak bana cok baglı bır cocuk. Tabı buna artık baglı degıl bagımlı dıyorum . Korona oncesıne kadar anannesınde kalırdı bır kac saat , ayrılırken bız sıkıntı da cıkarmazdı. Bır okul denememız oldu ve artık hazır dıyıp benı okul dısına gonderdıklerı gun cok aglamıs. Bana cok gec haber verdıler. Bu olaydan sonra kronıklestı bızım ayrılma kaygılarımız. Ben ıyılestırme adına suan hep yanımda tutsam da, esım de tam tersı “ ananneye, babanneye bırak bır kac saat dıyor” tamam bu da guzel bır coZum fakat benım oglumun suan bu ufak ayrılıklara dahı tahammulu yok. En son bugun babanne hala amca geldıler , oglanı bıze ver bırlıkte yemege gıdelım dedıler. Daha onlar cumleyı tamamlamadan oglum caresız kıvranır gıbı “ben tokum “ dedı ve gozlerı doldu. Sonra ben “bıraz gezersın amcanla dıyınce , hayır dıye aglamaya basladı. Sakınlestırdım sonra. Sımdı Butun gece uyku arasında kalkıp kalkıp benı kontrol edıyor. Cok uzuluyırum. Bu guvenaız baglanma ıle ılgılı makalelerı okuyup okuyup kahroluyorum. Calıaan anneler ıcın bu zaten asılmıs bır problemdır ama ev hanımı anneler cocuklarınızı ne zaman sıZsız bıryerlere bıraktınız. Bana onerınız var mı
 
Anormal bır durum oldugunu mu dusunuyorsunuz? Normalde baska cocuk bugun gıdermıydı aıle buyuklerı ıle gezmeye
Anormal bir durum oldugunu dusunmuyorum ama bagimliliktan kurtulmazsa anaiokulu ve ilkokul hatta okul hayatinda cok zorluk cekersiniz. Omur boyu yapisik ikiz gibi gezebilirsiniz. Dahasi saglikli iliskileri de olmayabilir cunku anneye duskun fazla anneci olan erkeklerin evliliklerinde yasadigi problemleri goruyoruz.
Oglumu krese verdigimde o da cok aglamisti. Iki yasindaydi o zaman. Ben calisiyorum. Annemin ayagi kirilinca bakacak baska kimse de olmayinca krese vermek durumunda kalmistim. Ilk gun o iceride ben disarida agladim. Ama ertesi gun tekrar biraktim. Krestekiler alisir dediler. Alisti sonra. Bu donemi daha rahat atlatmaniz icin bir uzmandan yardim isteyebilirsiniz.
 
Son düzenleme:
Merhabalar, çocuklar yürümeye başlamalarıyla beraber bağımsızlaşmaya da başlarlar, böylece anneden güvenli ayrılma süreci de başlamış olur. Fiziksel ihtiyaçlarını karşılamış, sık sık fiziksel temas kurmuş ve kucağınıza almışsanız, sevgi dolu bir ses tonuyla sakinleştirmişseniz kurmanız gereken güvenli bağlanma gerçekleşmiştir.
Evhamlı bir anne misiniz? :) Bunu çok masumane soruyorum. Korumacı ebeveynlik tutumu bu tarz sonuçlar doğurabiliyor. Çocuklar okula alışma sürecinde anneyi özledikçe ağlıyorlar ve bu süreçle başetmeleri için öğretmenleri onlara yardım ediyor. Gün içinde bazen özlem duyması, geleceğiniz saati sorması, ağlaması çok normal ama bir süre sonra okula uyum sürecini tamamlaması gerekiyor. Ancak sizden uzaklaştığında siz endişeli bir ses tonu ya da mimik takınırsanız çocuk bir şeylerin ters gittiğini hisseder ve direnir. Ayrıca çocuk önce okulu çok sever sonra orada kurallar olduğunu ve bu kuralların evdekilerden daha katı olduğunu gördüğünde (ki genelde böyledir) okula gitmeye direnebilir. Siz oğlunuzu okula götürmeden öğretmenlerine çok güvendiğinizi, akşam onu okuldan aldığında ne yapmak istediğini sorun. Böylece sizin onu geri alacağınızdan emin olur ve kaygısıyla daha kolay başedebilir. Bu durum anneanne, babaanneye bırakmak için de geçerli. Bu yaş çocuğu annesi yanında yokken tabii ki başka yetişkinlerle ya da akranlarıyla vakit geçirebilir ama geceleri mutlaka evinde kalmalıdır
Umarım yardımcı olabilmişimdir
 
Bende de baglanma problemı var sanırım. Sız bıraktım , o agladı ben agladım dıyınce burda ben de agladım. Icım acı ıle doldu... bıze doktor yolu gorundu sanırım
 
Bende de baglanma problemı var sanırım. Sız bıraktım , o agladı ben agladım dıyınce burda ben de agladım. Icım acı ıle doldu... bıze doktor yolu gorundu sanırım
Kresteki ogretmenleri bu durumu surekli yasadiklari icin biliyorlar tani. Biz anne ogul ilk defa ayrildik. Tamam daha once annem bakti ama ilk defa cocuk kres ortamina girince urktu sanirim. Agladi. Ben ince bir yarim saat yaninda durdum ama ben her gitmeye yeltendigimde agliyordu. Sonra krestekiler siz gidin yoksa sizi hep burada isteyecek merak etmeyin alisir dediler. Ilk gun gidemedim. Onun aglamalarini disatidan duydum. Ben de agladim. Ama onun kendi iyiligi icin bunu yapmam gerekiyordu. Ikinci gun de agladi ama ben bu sefer birakip ise gittim.iste agladim. Ucuncu gun daha az aglamis. Oyle oyle ikimizde alistik. Ilkokul donemi de o yuzden rahat gecti. Hic anneden daha once kopmayan cocuklar aglarken oglum bana hadi git bekleme diyordu.
 
Egıtımcı mısınız? Okulunu cok ozenerek secmıstım. Gıttık ve orda aynı sızın bu soyedıklerınız soylendı. Ve nokta atıslardı hepsı de. Ben dogum sonrası hıc destek gormedım ve bu benı dpresyona soktu ya da zaten depresyondaydım , yapılanlar daha da tetıkledı. O ara ogluma bakıp butun yasananlardan aorumlu tuttugum bıle oluyordu Allah ‘ım kahroluyorum. 20 gun kuvezde kaldı. O ara ben delı gıbıydım. Mutsuz sureklı aglayan bır anneydım. Sonra kucagıma geldı ama ben sımdı gprıyorum kı, ona o ıhtıyacı olan sefkatı doyasıya veremedım. Bıraz buyuyunce de bu defa o gınlerın pıslanlıgı ıle cok ustune dustum. Pimpirikli, evhamlı davranır oldum. Okulda da o soyledıgıjız yanlıs tutumu yaptım sanırım. Ve oglum cok zor gexırdı o ayrılma dakıkalarını. Sımdı de tamamen kaybetme kaygısı ıle dolu. Ahh cok uzuluyorum.
 
Okulöncesi öğretmeniyim, aynı zamanda yüksek lisans yapıyorum :) O sizin en kıymetliniz biliyorum, yeni doğan döneminde yaşanan sorunlar için kendinizi suçlamayın. Ama çocuğunuzun şu anki davranışları büyük ihtimalle sizin aşırı korumacı tutumunuzdan kaynaklanıyor. Gelecekteki kişiliğinin büyük kısmı bu yaşlarda oluşuyor o nedenle oğlunuzun yaşına uygun bağımsızlığı kazanması gerekiyor. İlerleyen yaşlarda okul fobisine dönüşme potansiyeli olan ayrılık kaygınız için yardım almanız iyi olacaktır :) Aşırı korumacı ortamda yetişen çocuklar birer yetişkin olduklarında daha farklı sorunlar da yaşayabiliyorlar bu yüzden eşinizle birlikte tutarlı ve doğru bir tutum belirleyip bütün bu yaşadıklarınızı değiştirebilirsiniz.
 
Gec kalmadık degıl mı? Onerebılecevınız bır uzman var mı?
 
İstanbuldayım
 
3 yaşında oğlum var. Gezme tozma diyince herkesten önce fırlıyor. Bzi ailemden farklı bir şehirde yaşıyoruz. Ailemin yanına gelince tamamen onlarla oluyor. Ben arkadaşlarımla vs buluşursam anneanne/dedeyle tüm gğn durabiliyor. Soruyor beni ama öyle kriz şeklinde ağlamalı vs değil. Bence okul konusu travma oluşturmuş olabilir. Biz uzmandan bu konuyla alakalı bilgi alabilirsiniz. En doğru çözümü onlar bilir. Kendinizi üzmeyin eminim kolayca düzelebilir bir durumdur.
 

merhaba ben de 4yas annesiyim. benimki her zaman ananesiyle çok iyi bir iletisim icndeydi o yuzden hep birakabildim. 2 yasinda da anaokuluna baslamisti, ilk zamanlar hep aglardi birakirken.

bir yildir sabahlari 3 saat anaokuluna gidiyor. subat ayinda okul cok uzun, ben seni cok özlüyorum, okula gitmek istemiyorum dedi. o sabah okula gondermedim, birlikte kahvaltiya gittik. zaten sonra korona oldu okul kapandi.

benimki hala bazi.zaman oturur kucagima, sarilir, kendini sevdirir. bunu aramizdaki bagi hissetmek icin yaptigini hissediyorum. her zaman onun cok kıymetli oldugunu ve onu cok sevdigimi söylüyorum. bir de gun icinde ona ayirdigim zamanin yaninda korona omcesi onu okuldan aldiktan sonra birlikte kahve icmeye gider iki arkadas gibi sohbet ederdik. ben bunlarin aramizdaki bagi guclendirdigini dusunuyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…