Öncelikle bu kadar uzun bir yazıyı vakit ayırıp yazdığınız için teşekkür ederim.. Ancak eşime kızma nedenim çocuğumuz ile konusurken konuştuğu kelimelerin kötü olması düşünün bir çocuğa her kizdiginda sen ne biçim cocuksun benim dalga geciyorsun salak mısın kaç defa şunu yapma dedim diye konuşursa ben bunun karşısında nasıl sessiz kalabilirim? Bu konuşmaları normal zamanda yok ama en ufak kizdirmasinda bunları diyor ve benimde zoruma gidiyor bu uslubla bana biri konuşsa ne hissederim ve çocuğum ne hissediyor?Size şiddetle şunu tavsiye ederim. Eşinizi suçlamaktan vazgeçin ve çocuklarınızın onu olduğu gibi kabullenmelerine izin verin.
Ayni hatayi ben de oğlumda yaptım. Eşim çabuk parlayıp, çabuk sönen biri. Oğluma o kadar düşkündüm ki eşimin en ufak bir bağırmasinda bile endişe duyuyordum, eşimle kavga ediyordum. Oğlumu alıp başka odaya geçiyordum. Babasıyla arasina uçurum açtığımı geç fark ettim, oğlumun babasını kabullenmesine izin vermemiştim ve oğlumu asıl mutsuz eden bu oldu.
Oysa eşim beni defalarca uyarmıştı bu konuda. Bence en büyük problem sürekli endişeli olmanız. Babasını sürekli suçluyor olmanız, dile getirmeseniz de anlar o.
Sonra kızım oldu, ayni hataları onda yapmadım ve babasıyla arasi gayet iyi. Oğlumu bu hale benim getirdiğimi o zaman fark edebildim. Baba ayni baba, davranislar ayni davranışlar ama kızım babasina çok düşkün. Bilmem anlatabiliyor muyum.
Benim annemle babam da çok kavga ederdi, ama annem o sizin babanız sever de döver de derdi, sorgulamazdık bile. Kavgalari unuttuk gitti, bir uçurumu yikmakla uğraşmadık.
Psikologtan daha etkili bir yol istiyorsanız eşinizle barışın.. ve bunu çocuğun da yapmasına izin verin.
Sevgiler
Eşim malesef gitmez.. daha önce evliliğimiz için evlilik terapiste ne gitmek istedim çünkü anlaşamıyoruz ve sürekli tartışma çıkıyor ama gitmek istemiyorBence çocuğunuzu değil önce eşinizi değiştirmeye bakın, çok zor biliyorum ama baba figürü çok onemli. Sürekli kızan tahammulsuz bir baba onlar için korku meselesidir ve hircinligi o yüzden olabilir. Birlikte pedagog a gitseniz? Öncesinde sorunları anlatsaniz ?
Çok teşekkür ederimBir davranışı düzeltmek istiyorsanız, o davranışa neden olan duyguları konuşarak başlayın.
Oğlunuz 5 yaşında, bu konuşmayı 5 yaşına uygun hale getirmenin yolları elbette var, oyunlarla ve bildiği "Tanıdığı" şeylere benzeterek.
"Öfkeli misin?"
"Bazen öfkeli insanlar kendilerini tutamazlar ve vururlar, aslında bu yanlış bir davranıştır, öfkelerinden nasıl kurtulacaklarını bilmedikleri için yaparlar."
"Oyun olarak vurmalı oyun görmedim ben böyle, vurmalı oyun mu oynuyorsunuz?"
"Bu oyunun nasıl kuralları var?"
"Ama pek adil görünmüyor?"
Vs vs vs...
...
Adalet, öfke, karşısındaki kişinin kim olduğu, vurunca acıması-empati, vurmalı sporların aslında dövme değil kendini savunma hali olduğunu ve yapıldığı yerleri vs... Tanıtın, konuşun. Vurmak yerine neler yapabileceğini vs...
Kavgalarınızı işaret ederse, yanlış davrandığınızı ve bunu düzeltmek için sizin de çabaladığınızı derine inmeden anlatın, ona da hakkını verin, hatta yetişkin olarak bunun, bir çocuğun yaptığı yanlıştan daha büyük olduğunu da izah etmeniz gerekirse, edin. "Bu problemimizden hepimizin kurtulması gerekiyor, birlikte bunu düzeltelim, iyileştirelim" de deyin gerekirse.
Bunu onun dili ile, ağırlaştırmadan, suçlamadan, onun ve sizin de bildiğiniz yollarla döndürebilirsiniz.
Biraz zor olur, direnir nitekim "Öfke" konuşulmaya başladığında artmaya da meyillidir, hani hüzünlü biri konuşmaya başladığında ağlar ya hüzün artar, onun gibi. Azar azar açıklayarak, sevginizi hissettirerek ve bu konuda kararlı bir disiplin sergileyerek.
Bazen konuşulamayacak bir yerdedir, önce nedeni açıklanmış disiplinli bir kural, ardından duyguları konuşma da gelebilir. Bunu oğlunuzun ihtiyacına göre belirlersiniz diye düşünüyorum. Ancak yavaş yavaş kulağına girmeye, duygusunu tanımaya ve onu nasıl zararsız hale getireceğini öğrenmeye ihtiyacı var, bilmiyor; bu işler de koşulsuz sevginin hissettirildiği konuşmalar ve alışkanlığı kırmak için getirilmiş kural ve disiplinli duruşunuzdan geçiyor.
İnşaallahBence önemli olan sizin bu durumun farkında olmanız ve çabanızTabi ki düzelecektir.. Destek alırsanız ve ona sevgi verirseniz bence hallolmayacak bir problem yok.. Bu durumda eşinizi de yanınıza çekmeniz lazım diye düşünüyorum.. Onunla da ayriyetten bir konuşun bence..
Teşekkür ederimDavranışların temeline inerek düzenlemeler yapılabilir elbette. Hatalarınızın farkında olmanızve düzeltmeye çalışmanız bile güzel bir adım.
Sürekli etkinlik kitapları oyun hamurları alıp evde oynuyoruz..daha çocuk yaş aldıkça oturur. şiddet vs çok elzem bir şey yoksa telafi edilebilir. sen iyi düşün ve iyi ol ki (doğal ol akışına bırak) çocukda rahat olsun. baba nato mu mato her ne ise işte mermer gider. olabildiğince evde etkinlikler yapın, basit evde olabilecek şeylerle. zihnini hem boşaltır hem birşeyler katar hem meşgul olur.bimden etkinlik kitapları alın. okuyup beraber yapın. çıkartmaları kendisi yapsın. 2 yaşındaki çocuğunuz için ona uygun etkinlikler yapın.
Ben sizin moralinizi bozmak istemem siz kendinizi değiştirmiş ve ya bazı huylarınızı törpülemiş olabilirsiniz ama eşiniz değişmez ise cocugun değişme düzelme oranı %5 .. bile değil hatta
Nerden biliyorum derseniz babamın da bizimle ilgili üslup sıkıntıları olduğu için bağıran çağıran tahammülsüz biri olduğu için bende bağıran çağıran biri oldum mesela. Hatta ilerleyen zamanda daha da hırçın olunuyor. Yani eş de değişecek tek taraflı çaba ile olmaz. Kitapla da olmaz. O evin icinde yaşıyor ve ilgilenmesi az.. eşinizi değiştirmelisiniz
Teşekkür ederimGeçmişi değiştiremezsiniz. Ama bundan sonra sevecen, çocuğunun tarafında, onu anlayan anne-baba olmaya çalışın. Bu da kitabi bilgi ile değil, anne-baba vicdanınızla yapacağınız bir şey.
Hayır geçen sene kreşe gitti ama şuan pandemiden dolayı gidemiyor kreşeOkula gidiyor mu oğlunuz
Sevgi dolu bir anne ile cok sey düzelir. Sevgi en büyük ilaç.
Tamam deneyeceğim inşallah teşekkür ederimEvet insanlarin karakteri 6 yaşına kadar oluşuyor diyorlar ama bu demek değil ki bu hırçınlığı baki kalacak.Hatanızın farkına varmışsınız huzurlu ailede büyüyen çocuk huzurlu olur inatlaşma kendini kanıtlama çabasıdır genellikle ben varım benim kararlarım var deme yöntemidir her seyde beni dinlesin benim dedigimi yapsın demeyin kendi kararlarını kendisi alabilir basit şeyler için en azından kararı ona birakabilirsiniz
2. Çocuğum malesef korunurken oldu spiral ile.. kardeşinden önce davranışları var böyle evet o olduktan sonra daha arttı..
Psikiyatri için randevu aldim.. Olabildiğince ilgileniyorum. Ama eşim malesef bunu anlayacak ve cabalayacak bir insan değil çocuğa karşı üslubu ve tavirlari konusunda binlerce kez konuşmama rağmen aynı..
Değişime açık olmayan eşlere ne yapsan duzelmezler öyle dedim ama benim eşim de asla psikolog a gidip de fikir alayım fln imkansız yani.Öncelikle bu kadar uzun bir yazıyı vakit ayırıp yazdığınız için teşekkür ederim.. Ancak eşime kızma nedenim çocuğumuz ile konusurken konuştuğu kelimelerin kötü olması düşünün bir çocuğa her kizdiginda sen ne biçim cocuksun benim dalga geciyorsun salak mısın kaç defa şunu yapma dedim diye konuşursa ben bunun karşısında nasıl sessiz kalabilirim? Bu konuşmaları normal zamanda yok ama en ufak kizdirmasinda bunları diyor ve benimde zoruma gidiyor bu uslubla bana biri konuşsa ne hissederim ve çocuğum ne hissediyor?
Eşim malesef gitmez.. daha önce evliliğimiz için evlilik terapiste ne gitmek istedim çünkü anlaşamıyoruz ve sürekli tartışma çıkıyor ama gitmek istemiyor
Çok teşekkür ederimdeğerli vaktinizi ayırıp tek tek yazmissiniz. Deneyeceğim yazdıklarınızı
İnşaallahkonuşuyorum sürekli ama bı ilerleme kaydedemedim malesef.
Teşekkür ederim
Sürekli etkinlik kitapları oyun hamurları alıp evde oynuyoruz..
Umarım düzelir en azından ben bunun için elimden geleni yapacağım
Teşekkür ederimumarım başarabilirim
Hayır geçen sene kreşe gitti ama şuan pandemiden dolayı gidemiyor kreşe
İnsAllah
Tamam deneyeceğim inşallah teşekkür ederim
Çocuklara üslubu ile alakalı çok tartıştım ama malesef bı kademe yol alamadım.. Eşimde aynı malesef onun için kıymetli olan sadece ailesi.. Eve geldiğinde TV telefon yada çok gürültü varsa uyku.. Hayatımız bundan ibaret
Çok düşündüm çok kez de bu söz konusu hale geldi ancak oğlum ayrı kalmak istemiyor mesela oğlum baban babannenler ile kalsa biz kendi evimizde kalsak seni görmeye gelse sen onu görmeye gitsen olmaz mı diye çok konuştuk bosanmaya karar verdiğim zamanlarda ama hayır beraber yaşayalım diyor.. o ne kadar ilgisiz davransa da oğlum çok düşkün babam bugün erken mi gelecek babam bugün izinli mi babam benimle oynar mı hep bunları soruyorBelki de eşten ayrılmanız gerekiyordur hiç düşünmediniz mi bunu? Kavga etmiyor olmanız iyi bir aile hayatınız olduğu veya çocuğunuzun mutlu olduğu anlamına gelmez ki. İlgisiz bir baba ile büyüyor çocuğunuz.
Canim bizim sorunlarimiz daha çok 3. Şahıslar için mesela annesi babası ablası ile iyi aramiz.. neden çok sıcak değilsiniz niye ben aranızda ki o samimiyeti hissedemiyorum diye kavga çıkarıyor. Yada ailesi gelsin yemek istemesinler. Neden annemler benim evimde rahat edemiyor niye yabancının evinde gibi davranıyorlar diye mizirdaniyo.. ki her hafta ailesine gideriz arada onlar gelir ailesi ile bi kavgamız sorunumuz yok ama o bı turlu tatmin olmuyor ve sürekli bundan dolayı tartışma cikiyorDeğişime açık olmayan eşlere ne yapsan duzelmezler öyle dedim ama benim eşim de asla psikolog a gidip de fikir alayım fln imkansız yani.
Ben çözümü şöyle buldum eşime aşırı iyi davranıp pohpohlayip naz yapıyorum ve beni kırmamak için istediğimi yapıyor çocuk konusunda da. Tabi bizde kızma bağırma gibi şeyler yok sadece abur cubur ve telefon izletme sorunum vardı. Yani istediğin kadar kavga et tartışma çıkar eşime benzeyen bir tipse asla dediğini yaptıramazsin sadece guzellikle yapabilir
Keşke çocuklar işin icinde olmasa ve kopsa.. çok kez ayrılmaya kalktım ancak dışarı ya karşı o kadar iyi ki evine düşkün saatinde gidip gelir evinden para esirgemez disardakiler böyle görüyor özellikle aileme karşı çok iyi davranıyor onların gozunde 4 4 Luk bir damat malesef.Neden hala evlisiniz peki? Keske inceldigi yerden kopsaydi.
Iliski terapistine gidin derim mutlaka, yani adam sadece size degil cocuklara da ilgisiz. Cocuklar babasiz buyuyor. Bence bu konuyu konusun kendisiyle cocuklara vakit ayirsin.
Onlar bende de vardı malesef ozguvensiz erkekler böyle .. kolay gelsinCanim bizim sorunlarimiz daha çok 3. Şahıslar için mesela annesi babası ablası ile iyi aramiz.. neden çok sıcak değilsiniz niye ben aranızda ki o samimiyeti hissedemiyorum diye kavga çıkarıyor. Yada ailesi gelsin yemek istemesinler. Neden annemler benim evimde rahat edemiyor niye yabancının evinde gibi davranıyorlar diye mizirdaniyo.. ki her hafta ailesine gideriz arada onlar gelir ailesi ile bi kavgamız sorunumuz yok ama o bı turlu tatmin olmuyor ve sürekli bundan dolayı tartışma cikiyor
Çocuklarınız için dertlenmeniz güzel bişey ancak işler kafanızda kurduğunuz gibi olmayabilir. Önce bu psikolojiden çıkmaya çalışın .zamanı geri getiremeyeceginize göre bundan sonra daha dikkatli olursunuz. Ama bence çocuğun yapısıyla da alakalı olabilir bir de bu yaşlarda biraz hırçın okuyorlar. Benim de oğlum altı yaşında o da bazen böyle tepkiler veriyor ağlama , bağırma krizlerine giriyor. Hiç öyle kavga , gürültü ortamına maruz kalmadı. Eşim de ben de sakin insanlarız ve masallah diyim iyi anlaşırız. Yani huzurlu bir ortamda ama yapıyor yani. Kardeşini de kıskanıyor vs. Bu kadar takılmayın büyüdükçe olgunlaşır , değişir. Bunun dışında benim tavsiyem eşinizi asla çocukların yanında elestirmeyin ayrı yerde söyleyin. Çocuklar böyle böyle anne , babayı takmıyor , bunları kullanıyor. Allah hepimizin yardımcısı olsun .Öyle malesef.. insan her geçen yıl daha bı olgunlaşıp davranışları karakteri oturur hale geliyor.. umarım
MalesefOnlar bende de vardı malesef ozguvensiz erkekler böyle .. kolay gelsin
Bence böyle bir babayla evli kalmak o çocuklara daha çok zarar verir. İnsan çocuğuna salak der mi? Nasıl diyebilir? Kötü söz kullanabilir? Baba böyle bir duruş sergilediği müddetçe çocuk onu örnek almaya devam eder. Çocuklarımızı lafla değil davranışlarımızla yetiştiririz. Onlar mükemmel gözlemciler. Ama böyle bir ortamda profesyonel destek şart çocuklar için.
Çocuklarınız için dertlenmeniz güzel bişey ancak işler kafanızda kurduğunuz gibi olmayabilir. Önce bu psikolojiden çıkmaya çalışın .zamanı geri getiremeyeceginize göre bundan sonra daha dikkatli olursunuz. Ama bence çocuğun yapısıyla da alakalı olabilir bir de bu yaşlarda biraz hırçın okuyorlar. Benim de oğlum altı yaşında o da bazen böyle tepkiler veriyor ağlama , bağırma krizlerine giriyor. Hiç öyle kavga , gürültü ortamına maruz kalmadı. Eşim de ben de sakin insanlarız ve masallah diyim iyi anlaşırız. Yani huzurlu bir ortamda ama yapıyor yani. Kardeşini de kıskanıyor vs. Bu kadar takılmayın büyüdükçe olgunlaşır , değişir. Bunun dışında benim tavsiyem eşinizi asla çocukların yanında elestirmeyin ayrı yerde söyleyin. Çocuklar böyle böyle anne , babayı takmıyor , bunları kullanıyor. Allah hepimizin yardımcısı olsun .
Babasi ile ayrı misiniz ?Bacım bes yasa kadar hem anane hem ben ınanılmaz duzgun ornek davrandık asırı ozguvenlı ve girisken bir cocuk yetıstırdık ki öyleydi de şimdi liseye gidiyor ama özguvenın ö’sü yok içine kapanık. Keske dediğin gibi olsaydı ama malesef değil
Evet ayrıyız bes yasından beriBabasi ile ayrı misiniz ?
Çocuğunuz ayrilik olayına kolay adapte oldu muEvet ayrıyız bes yasından beri
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?