65 yerimden bıçaklayan ama öldürmeyen düşünceler

Kekikotu .!.:

Yanılmıyorsam siz daha önce de konu açmıştınız. Benimde anne babam hayatta değil. Çalışıyorsanız meşguliyet en iyi terapidir.

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Sizinle özel olarak konuşabilir miyim?

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Daha öncede bir kaç konu açtım sanırım burası benim katarsis alanım , ağlama duvarım..
Kaybolmuş gibiyim o kadar yanlız hissediyorum ki sanırım öyleyim de.. yanlız yaşıyorum anne ve babamı kaybettim 27 yaşındayım ama hayatta yaşadıklarımı hesaba katarsak 70 yaşında hissediyorum , bugüne dek herşeyi halledebilecek kadar güçlü hissederdim kendimi şimdi tökezliyorum , korkuyorum.. Annemin kollarımda hastalıktan 40 kiloya kadar düşmüş bir şekilde ölümü benim son noktam oldu galiba.. hayatıma devam etmeye çalışıyorum maddi olarak problemim yok çalışıyorum iyide kazanıyorum ama gel gör ki dünya benim için açık bir kafes ve ben içinde mecburen duruyor gibiyim psikolojik tedaviyide denedim hala deniyorum ama bu dünyada yanlız olmak istemiyorum. evlenmek aşık olmak yuva kurmak istiyorum ama asla olmuyor yani inansam bana büyü yaptılar diyeceğim . Elimi attığım kuruyor adeta bir hilkat garibesi gibi hissediyorum kendimi.. Bütün bu imtihanlardan sonra mutlu olmam gerekmez mi? Bir kalbim var ama bin parçaya bölündü topuklarımı kanata kanata gittiğim yollardan hep elim bomboş döndüm.. Aranızda en dipte olduğu anda o kuyudan çekip çıkarılan oldu mu merak ediyorum dinlenilmeye , anlaşılmaya ve birazcıkta olsa o umuda ihtiyacım var..

Genişletmek için tıkla...

menesse .!.:

yalnız değilsin. Ben de 27 yaşındayım yılın yarısını yalnız yaşıyorum(şikayetim yok).Her şeyi kendim halledebilirim gücü size annenizin hastalık zamanından gelen bir şey anneniz gidince gücünüz de gitti bu çok normal(benim de baktığım hasta bir kardeşim vardı onun için daima güçlüydüm ancak o gidince çok zayıf hissettim).Yalnızlık duygusu da o hengamede unutuluyr sonra gün yüzüne çıkıyor.Evlilik yuva konuları sanırım 27 yaş laneti bu benim de elimi attığım kurur ve kardeşimin vefatından sonra şiddetli şekilde istedim bunu nedeni çoğu zaman içimiz de oluşan boşluğu doldurmak.Sağlıklı düşündüğün bir dönem olmuyor bu yüzden Allah seni koruyor olabilir.Acele etme önce iyileşmen gerek o boşluğu daraltman gerek.dik dur güçlü ol diyenler olacaktır bunlar artık çok klişe ve kimse nasıl yapılacağını söylemez.Bu bir süreç zaman alacak geçeceğini bil yeter ve en önemlisi kendi düşüncelerini(umutsuz -olumsuz) artık dinleme.öyle bir an geldiğinde kalk ve bir şeyle uğraş zamanla azalacak meraklanma.O kuyuya girmen gerek bunca şey üzerine hiç bir şey olmamış gibi yaşayamazsın.O dipte bir müddet kalman da gerek ama muhakkak çıkıcaksın öyle ya da böyle.acılarımızı kabul etmeliyiz ve bu herkesin hayatının gerçeği.Toparlamayı dene zorlanacaksın isteksiz olacaksın ancak kendini dinleme! denemeye devam et bir gün uyanacaksın ki her şey daha katlanılabilir.Buna gücünü geri kazanmak diyebilirsin.

Genişletmek için tıkla...

ladymarmelat .!.:

ben 13 yaşındayken ayrılan;hem fikren hem dinen ayrı mezheplere sahip ebeveynlere sahiptim.kardeşim 6 yaşındaydı sadece ve benden aynı anda annelik ablalık öğretmenlik ve eve kadınlık yapmam bekleniyordu.bir sabah babam olacak yaratığa kahvaltı hazırlamak için 5te kalktığımda yumurta haşlamak isterken uyku sersemliği ile su koymamışım küçük bi yanık kokusu sardı evi.öyle bir dayak yedim ki hala unutmuyorum burnumdan gelen kanları.sadece 13 yaşındaydım.babanneme sığındım.20 yaşında eşimle tanıştım.o benim cennetim.gerçekten tüm kalbimle söylüyorum yaşadığım her karanlığın sonundaki aydınlıkmış o.hep iyikim dualarım. lütfen umutsuz çaresiz hissetmeyin.güneş bir gün yalnızca sizin için kocaman sapsarı parlayacak.benimkiler yaşıyorlar ama benim için ölüler hiç bir anlam ifade etmiyor ete kemiğe bürülü olmaları.sizi anlayabiliyorum.çok güçlü olun umut hep var.kalbim sizinle...

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Daha öncede bir kaç konu açtım sanırım burası benim katarsis alanım , ağlama duvarım..
Kaybolmuş gibiyim o kadar yanlız hissediyorum ki sanırım öyleyim de.. yanlız yaşıyorum anne ve babamı kaybettim 27 yaşındayım ama hayatta yaşadıklarımı hesaba katarsak 70 yaşında hissediyorum , bugüne dek herşeyi halledebilecek kadar güçlü hissederdim kendimi şimdi tökezliyorum , korkuyorum.. Annemin kollarımda hastalıktan 40 kiloya kadar düşmüş bir şekilde ölümü benim son noktam oldu galiba.. hayatıma devam etmeye çalışıyorum maddi olarak problemim yok çalışıyorum iyide kazanıyorum ama gel gör ki dünya benim için açık bir kafes ve ben içinde mecburen duruyor gibiyim psikolojik tedaviyide denedim hala deniyorum ama bu dünyada yanlız olmak istemiyorum. evlenmek aşık olmak yuva kurmak istiyorum ama asla olmuyor yani inansam bana büyü yaptılar diyeceğim . Elimi attığım kuruyor adeta bir hilkat garibesi gibi hissediyorum kendimi.. Bütün bu imtihanlardan sonra mutlu olmam gerekmez mi? Bir kalbim var ama bin parçaya bölündü topuklarımı kanata kanata gittiğim yollardan hep elim bomboş döndüm.. Aranızda en dipte olduğu anda o kuyudan çekip çıkarılan oldu mu merak ediyorum dinlenilmeye , anlaşılmaya ve birazcıkta olsa o umuda ihtiyacım var..

Genişletmek için tıkla...

little bird .!.:

Belki hayatımız farklı olabilir ama benim de yalnızlık konusunda dipte hissettiğim bir dönem oldu, hatta seneler oldu; belki iyi hissetmeni sağlarım diye yazmak istedim. Her zaman umut vardır ama kendi hayatımdan tecrübe ettiğim şey şu ki; bir soruna ne kadar odaklanırsak o sorun o kadar büyüyor. 3-4 sene öncesinde yalnızlığıma aşırı takmıştım, daha doğrusu en çok kafaya taktığım dönem oydu. Aslında ben hayatım boyunca aşk hayatı bakımından hep yetersiz ve yalnız hissettim nedense. Hayatıma giren kişiler olsa da onlarlayken bile mutsuz hissediyordum ve zaten kısa sürüp bitiyordu ilişkilerim. 3-4 sene önce de çevremdeki herkesin hayatında birisi olması ama benim yalnız olmamla bu his had safhaya çıktı.

Duyguların, düşüncelerin sonucu olduğunu düşünüyordum ancak düşüncelerimi tam değiştirememiştim. Sonrasında tek tek beni kötü ve endişeli hissettiren düşüncelerimi yazdım, mantıksızlarına baktım, bu beni kat kat iyi hissettirdi. Mesela çok basit ve yanlış bir düşünce 'hayatım boyunca kimseyi bulamayacağım, yalnız ölücem' ama o an insana doğru geliyor ve berbat hissettiriyor. ama bu düşüncenin neden yanlış olduğunu ve doğrusunun ne olduğunu insan kendine her seferinde hatırlatınca artık bu düşünceler gelmiyor. Ama yakın arkadaşlarım evlendikçe onlar adına sevinsem de ben yalnız mı ölücem diye kötü hissettiriyordu, ben de üzerine gidip her yalnızlık konusunda endişeli olduğumda düşüncelerimin mantıksızlığını ortaya çıkarıp kendimi rahatlattım. Bu konuda iyi hissetmek kitabını öneririm. Sonrasında bu konuda tamamen endişelenmem bitti. Artık evlilik, sevgililik konusu beni germiyordu.

Sonrasında aşk hayatım düzelmeye başladı. Artık beni iyi hissettiren kişiler hayatıma girmeye başladı. Şu anda gayet iyi hissettiğim bir ilişkim var ve evlenmeyi düşünüyoruz. Hatta sevgilim olmasına rağmen bunu bilmeyen tanışmak isteyen kişiler oluyor. Önceden kısmetsiz gibi bişeydim artık tam tersine döndü.

Genişletmek için tıkla...

Aylakkadin .!.:

Kardeşiniz, teyzeniz, halaniz yok mu?

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Daha öncede bir kaç konu açtım sanırım burası benim katarsis alanım , ağlama duvarım..
Kaybolmuş gibiyim o kadar yanlız hissediyorum ki sanırım öyleyim de.. yanlız yaşıyorum anne ve babamı kaybettim 27 yaşındayım ama hayatta yaşadıklarımı hesaba katarsak 70 yaşında hissediyorum , bugüne dek herşeyi halledebilecek kadar güçlü hissederdim kendimi şimdi tökezliyorum , korkuyorum.. Annemin kollarımda hastalıktan 40 kiloya kadar düşmüş bir şekilde ölümü benim son noktam oldu galiba.. hayatıma devam etmeye çalışıyorum maddi olarak problemim yok çalışıyorum iyide kazanıyorum ama gel gör ki dünya benim için açık bir kafes ve ben içinde mecburen duruyor gibiyim psikolojik tedaviyide denedim hala deniyorum ama bu dünyada yanlız olmak istemiyorum. evlenmek aşık olmak yuva kurmak istiyorum ama asla olmuyor yani inansam bana büyü yaptılar diyeceğim . Elimi attığım kuruyor adeta bir hilkat garibesi gibi hissediyorum kendimi.. Bütün bu imtihanlardan sonra mutlu olmam gerekmez mi? Bir kalbim var ama bin parçaya bölündü topuklarımı kanata kanata gittiğim yollardan hep elim bomboş döndüm.. Aranızda en dipte olduğu anda o kuyudan çekip çıkarılan oldu mu merak ediyorum dinlenilmeye , anlaşılmaya ve birazcıkta olsa o umuda ihtiyacım var..

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Daha öncede bir kaç konu açtım sanırım burası benim katarsis alanım , ağlama duvarım..
Kaybolmuş gibiyim o kadar yanlız hissediyorum ki sanırım öyleyim de.. yanlız yaşıyorum anne ve babamı kaybettim 27 yaşındayım ama hayatta yaşadıklarımı hesaba katarsak 70 yaşında hissediyorum , bugüne dek herşeyi halledebilecek kadar güçlü hissederdim kendimi şimdi tökezliyorum , korkuyorum.. Annemin kollarımda hastalıktan 40 kiloya kadar düşmüş bir şekilde ölümü benim son noktam oldu galiba.. hayatıma devam etmeye çalışıyorum maddi olarak problemim yok çalışıyorum iyide kazanıyorum ama gel gör ki dünya benim için açık bir kafes ve ben içinde mecburen duruyor gibiyim psikolojik tedaviyide denedim hala deniyorum ama bu dünyada yanlız olmak istemiyorum. evlenmek aşık olmak yuva kurmak istiyorum ama asla olmuyor yani inansam bana büyü yaptılar diyeceğim . Elimi attığım kuruyor adeta bir hilkat garibesi gibi hissediyorum kendimi.. Bütün bu imtihanlardan sonra mutlu olmam gerekmez mi? Bir kalbim var ama bin parçaya bölündü topuklarımı kanata kanata gittiğim yollardan hep elim bomboş döndüm.. Aranızda en dipte olduğu anda o kuyudan çekip çıkarılan oldu mu merak ediyorum dinlenilmeye , anlaşılmaya ve birazcıkta olsa o umuda ihtiyacım var..

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Daha öncede bir kaç konu açtım sanırım burası benim katarsis alanım , ağlama duvarım..
Kaybolmuş gibiyim o kadar yanlız hissediyorum ki sanırım öyleyim de.. yanlız yaşıyorum anne ve babamı kaybettim 27 yaşındayım ama hayatta yaşadıklarımı hesaba katarsak 70 yaşında hissediyorum , bugüne dek herşeyi halledebilecek kadar güçlü hissederdim kendimi şimdi tökezliyorum , korkuyorum.. Annemin kollarımda hastalıktan 40 kiloya kadar düşmüş bir şekilde ölümü benim son noktam oldu galiba.. hayatıma devam etmeye çalışıyorum maddi olarak problemim yok çalışıyorum iyide kazanıyorum ama gel gör ki dünya benim için açık bir kafes ve ben içinde mecburen duruyor gibiyim psikolojik tedaviyide denedim hala deniyorum ama bu dünyada yanlız olmak istemiyorum. evlenmek aşık olmak yuva kurmak istiyorum ama asla olmuyor yani inansam bana büyü yaptılar diyeceğim . Elimi attığım kuruyor adeta bir hilkat garibesi gibi hissediyorum kendimi.. Bütün bu imtihanlardan sonra mutlu olmam gerekmez mi? Bir kalbim var ama bin parçaya bölündü topuklarımı kanata kanata gittiğim yollardan hep elim bomboş döndüm.. Aranızda en dipte olduğu anda o kuyudan çekip çıkarılan oldu mu merak ediyorum dinlenilmeye , anlaşılmaya ve birazcıkta olsa o umuda ihtiyacım var..

Genişletmek için tıkla...

gocmenkizi16 .!.:

Daha öncede bir kaç konu açtım sanırım burası benim katarsis alanım , ağlama duvarım..
Kaybolmuş gibiyim o kadar yanlız hissediyorum ki sanırım öyleyim de.. yanlız yaşıyorum anne ve babamı kaybettim 27 yaşındayım ama hayatta yaşadıklarımı hesaba katarsak 70 yaşında hissediyorum , bugüne dek herşeyi halledebilecek kadar güçlü hissederdim kendimi şimdi tökezliyorum , korkuyorum.. Annemin kollarımda hastalıktan 40 kiloya kadar düşmüş bir şekilde ölümü benim son noktam oldu galiba.. hayatıma devam etmeye çalışıyorum maddi olarak problemim yok çalışıyorum iyide kazanıyorum ama gel gör ki dünya benim için açık bir kafes ve ben içinde mecburen duruyor gibiyim psikolojik tedaviyide denedim hala deniyorum ama bu dünyada yanlız olmak istemiyorum. evlenmek aşık olmak yuva kurmak istiyorum ama asla olmuyor yani inansam bana büyü yaptılar diyeceğim . Elimi attığım kuruyor adeta bir hilkat garibesi gibi hissediyorum kendimi.. Bütün bu imtihanlardan sonra mutlu olmam gerekmez mi? Bir kalbim var ama bin parçaya bölündü topuklarımı kanata kanata gittiğim yollardan hep elim bomboş döndüm.. Aranızda en dipte olduğu anda o kuyudan çekip çıkarılan oldu mu merak ediyorum dinlenilmeye , anlaşılmaya ve birazcıkta olsa o umuda ihtiyacım var..

Genişletmek için tıkla...