Şimdiii sıkıntımın asıl kaynağını anlatayım sizlere...Eşimin erkek kardeşi! Kendisi bir süreden beri bizim evde kalıyor ve ben bu duurmdan çok rahatsızım.Ev ev üstüne olmaz diye bir laf vardır ya,çok doğru...
2007 yılının sonunda kayınpederim rahatsızlandı ama baya kötü,ölüm döşeğinde,dr. lar ümitlenmeyin diyorlar.Yıllardan beri görüşmemiş olan eşim ve kaynım bu vesileyle görüşmeye başladılar.Eskiden çok güzel bir kardeşlik ilişkileri varken,kaynım ailesi tarafından istenmeyen bir gelinle evlenince,abisiyle yani eşimle de uzaklaşmışlar birbirlerinden.Eşim hiç sevmezmiş gelini ve anlattıklarına göre hakkı varmış.Yıllarca ara sıra görüşürlermiş,birbirlerinin evine gitmek şeklinde değil de,eşim kardeşinin iş yerine gider 5-10 dk görürmüş.İşte yıllar sonra babaları ölüm döşeğinde olunca bunlar yine bir araya geldiler.Bir de kaynım eşinden boşanmış bu arada...Kayınpederim 2.5 ayda vefat etti.Tabi bizimkilerin kardeşlik ilişkileri de tam gaz ilerledi.Ben de bu durumdan çok memnundum.Çünkü eşimin hayatta benden başka kimsesi kalmamıştı.Kardeşi müthiş iyi,altın kalpli bir insandır.Kardeşi yıllardan beri dolmuş şöförlüğü yapan bir insandı.Arada sırada bize de gelmeye başladı ve hep yatılı geliyordu.Bazen 2 oğlunu da getiriyordu,birlikte kalıyorlardı bizde.Bu durumlar böyle devam ederken ben hamile kaldığımı öğrendim,2008 in nisanında.yine ara sıra gelip gitmeleri devam ediyordu ama ben artık neredeyse her h.sonu yatılı misafir ağırlamaktan sıkılmaya başlamıştım ve bazen de çat kapı geliyorlardı.Bir h.sonu öncesi yine arıyor eşimi,eşim de benim rahatsız olduğumu bildiğinden ve kendisi de her h.sonu gelmelerinden sıkıldığından telefonunu açmadı.Bu şekilde bir h.sonu geçti ama kardeşi aramaya devam etti.En sonunda eşim açtı telefonunu.Telefonda bozuk bir sesle kardeşi başına gelenleri anlattı.Meğerse yaşadığı evinçatıs çökmüş ve bizimki sokakta kalmış
metruk evde yaşıyormuş zaten,çok yağmurlar yağıncada dayanmamış çatısı.Bir arkadaşının evinde kalmış o hafta sonu.Tabi durumu öğrenen eşim beni suçlu ilan etti ve senin yüzünden kardeşim ne hallerde ve telefonunu bile açmadım dedi
vicdanıma mı yanayım yoksa eşimin beni suçlamasına mı !
neyse hemen eşim gitti, aldı getirdi onu bize.Bu arada işsiz de kalmıştı kaynım! Yeni bir iş bulana kadar bizim evimizde kaldı.1-1.5 kadar sürdü bu durum.Ben de hamileyim bu arada hala ve İzmirin sıcağında evimde yabancı bir erkekle (bana göre) bunalıyorum.tiril tiril askılı şeyler giyemiyorum,gece yatak odamın kapısını kapatıyorum sıcaktan bunalıyorum vs.. kadın olarak çok iyi anlarsınız ne halde olduğumu.
Kaynım sonunda iş buldu.İş,tır şöförlüğü.yurt içinde lojistik işiydi yaptığı.Bu iş yeri 24 saat sıcak suyu olan,mutfağı olan,ısınma problemi olmayan bir kalacak yerde temin etti buna.Bizim evimizden gitmiş oldu böylelikle ama yine ara sıra misafirliğe geliyordu ve yatıya kalmadan da gitmiyordu
ben doğum yapmıştım bu arada...1 sene öncesine kadar ona kalacak yer sağlayan iş yerinde çalışmaya devam etti.Biz de rahattık tabi,çünkü ara sıra misafirliğe geliyordu sadece..
biz 1 sene önce şu anda oturduğumuz evimize taşındık.O da bu arada ona kalacak yer sağlayan firmadan ayrılıp başka bir tır firmasına geçiyor.Bu yeni firma sürekli yurt dışına yolluyor,kalacak yer de vermiyordu.Yurt dışına gittiğinde 3-5 hafta gelmiyordu.Tr. ye gelince de 10-15 gün kalıp tekrar yurt dışına gidiyordu.Bu yüzden de Tr de ev tutup,10 gün için 1 aylık kira parası vermek istemiyordu.Sonuç olarak yine bizde kalmaya başladı! sıcasık ev,çamaşırları yıkanıyor,akşam eve gelince sıcak yemek buluyor,temiz yerde yaşıyor,oturup kalkıyor,yıkanıyor,temiz havlular çarşaflar kullanıyor.mis gibi hayat yani anlayacağınız.yurt dışına çıkarken güzel kazancı vard bize de biraz biraz destek olurdu.Geçtiğimiz yılın kasım ayının başında yine bir yurt dışı seyehatinden tr ye döndü.bu kez tam 1 ay kaldı ve Aralığın 2 sinde tekrar dışarıya gönderdiler.Maalesef orada kullandığı tırın içinde yangın çıkmış ve canını zor kurtarmış.tır da arızalanmış tabi ve tr ye dönmek mecburi olmuş.Aralığın 12 sinde geldi ve hala gitmedi! yanan tır burada servise sokuldu,çook uzun bir süre göndermediler yurt dışına.Gerçi çok ayrıntı filan da anlattığı yok da,netice de bizimki yurt dışına gönderen firmalardan vazgeçti tam 1.5 ay işsiz güçsüz kaldı.Sonra yeniden eski mesleği olan dolmuşçuluğa döndü.Şimdilerde yine dolmuşçuluk yapıyor.maddi anlamda hiç bir faydası olmadığı gibi çalışıp kzandığı paralarla kendine bir evde tutmuyor!
ev tutmaya yeltendi 1 kez.bütçesine uygun 1+1,eşyalı bir ev bulmuş tam da iş yerinin dibinde ama gel gör ki ev sahibi ille de devlet memuru kefil istemiş.Bizimki parasını hazır etmiş ama evi tutmadı işte.Sonra başka bir ev çıkmış aynı şartlarda,bu kez de parası yokmuş! önceki evi tutmak için biriktirdiği parayı ne yaptı hiç ilmiyoruz.çünkü ne bize verdi ne eve her hangi bir harcama yaptı.bir güzel yemiş anlaşılan,afiyet olsun ne diyelim
Eşimin tepkisi ne bunlara peki?Eşim ilk başlarda beni hiç dinlemedi.İnsan kardeşiyle ilgili kötü bir şey düşünür mü hiç,ya da kötü bir şey kondurur mu? asla! çok kavgalar ettik,hatta rest bile çektim,ben anneme gidiyorum,sana krdeşinle mutluluklar dilerim dedim!tabi her seferinde eşim özür diledi,alttan girdi üstten çıktı,beni kalmaya ikna etti ki zaten benim gönlüm evimde kalmaktan yana!Şimdilerde eşim de artık benim laflarıma gelmeye başladı,sonunda kendisi de yaşaya yaşaya benim en başta söylediklerimin ne kadar doğru ve haklı olduğunu onaylamaya başladı!
durum böyle işte kızlar.çok sıkıldım artık gerçekten oluru yok artık bu işin.Eşime de söyledim.havala biraz düzelsin ben kızımı da alıp anneme gidicem dedim.Annemin ecde kalorifer yok,çocuğu hasta etmeyyeim diye beklemedeyim.İstersen sen de gel benimle,ben seni bırakmak istemiyorum dedim.sıkı sıkı sarıldı bana,sen nasıl mutlu olacaksan öyle yapalım dedi.sen kardeşinden kurtulduğun zaman bana haber verirsin ben yine evime gelirim dedim.Havalar biraz daha ısınıncaya kadar gitmemiş olursa, kesin kararlıyım kızlar,ben gidicem.bu şekilde olmuyor,bıktım artık
çok uzun yazdım okumak zor olucak
tartı günü geldi çattı:)
ama inanın konuşma gibi bir durum yok ve olamaz diye düşünüyorum.benim konuşmam zaten olmaz.Eşiminde konuşmayacağını çok iyi biliyorum,çünkü yazdığım gibi,hamileyken de 1-1.5 ay kalmıştı bizde,yaz sıcağında,çok zorlanmıştım.her akşam yalvardım eşime,böyle olmaz ne olur konuş düzgün bir dille dedim,ufacık bir imada bile bulunsam kardeşimi kaybederim dedi.Bu durum hala aynı,değişmedi.Gerçekten de bir daha görüşmeyebilirler,kardeşlerin arasını da bozmak,sorumlu olmak istemiyorum açıkçası..
