evlilk kesinlikle mücadele gerektiren bişey ama benim hiç bir zaman savaşçı bir ruhum olmadı, ben sesimi hiç evlenene kadar yükseltmedim, hiç kimseyle en ufak sorun tartışma yaşamadım, ama şimdi neden böyle hırçınım artık bilmiyorum...değiştirebileceğim birşey yoktu, ben birisine baskı da uygulayamam zaten, eşimin ailesi bana laf sokarken eşim yanımda değilken yapıyorlardı, o yanımızdayken diyemezlerdi herhalde. Ama onun yanında söyledikleri şeyler de oldu, eşim de sessiz kaldı, savunmadı çünkü onlarla aynı düşünüyordu.
Eşimle hep bahsettiğim gibi farklı konularda tartıştık, evliliğin her yılında farklı şeyler, ilk yıllarında klasik kıskançlık tartışmaları, daha sonra hamilelikte beni çok ihmal etti, her akşam bilgisayar odasına girip orada oyun oynuyordu, sigara içtiği için de yanımda oturmamı istemiyordu (normalde ben de aynı odada olurdum daha önceleri), daha sonra çocuk oldu, bebek hasta olduğunda uyumadığında hep ben ayaktaydım, normalde de zaten öyleydi, hiç destek olmadı, oğlum biraz da kiloluydu, ayağımda sallamaktan topuklarım hasar gördü, ağrı çektiğim halde, biraz da ben sallayyaım demedi, bunları da hep konuştuk onunla, konuşmadan barış yapmadık asla, bir süre düzeldi herşey ama çok kısa süreliğine...bigün çocuk yüzünden kavga ettik, bana biberonunun yerini sordu, ben de artık yorgundum, sinirliydim bilmiyorum dedim sert bi sesle, o da nasıl bilmezsin diyerek el kaldırdı (yani birbirimize giridğimiz tartışmanın da konusuna bak), ama vuramadı, vursaydı biterdi zaten...
Bir kere daha el kaldırdı, onda da yine çocuk yüzündendi.
Oğlumuz da hep gece geç yattığı için ben zaten onu ayağımda sallarken hep uyuyakalıyordum. Benim de hatalarım oldu, mesela ben kimseye müdahale etmeyi sevmiyorum, baskıyla birine iş yaptırmayı sevmiyorum, mesela bilgisayar oyunu oynamamsını rahatsız olduğumu söyledim bir süre oynamadı ama sonra yine izin almaya başladı benden, koskoca adam benden izin isteyince ben de kendimi kötü hissedip izin verdim, sonra yine her gece oyun oynamalar başladı...En son da ablama borç verecektim, orda ortalığı karıştırdı, ve iftara çağıran diğer ablama da gitmedi sırf ablamın eşini sevmediği için. Ama benim aileme de ayıp etmiş oldu. Ben ne kadar eşimle küs olduysak da onun ailesi çağırdığında hep gittim...Ama bundan sonra ben de gitmeyeceğim.
Doğru biraz ilkellikleri vardır ama ehlileştirmek eşlere kalmış :))
