- 27 Eylül 2013
- 4.237
- 8.119
- 248
- Konu Sahibi pigme pofuduk
-
- #2.081
** Yalnızlıktan ölmemek; bazıları için yalnızlık böyük dert. Sabahtan akşama kadar/veya ara ara yanında birinin olması, beraber yemek, temizlik, dedikodu, tv izleme ve aynı süregelen muhabbetleri yapmak alışkanlık. Öyle bir yapıdan geliyorsan, yani akşama ne pişireyim? cümlesini kendine sorup cevap alamayacağından değil ama dolaptaki az kalan patlıcan hakkında bile 10 dakka muhabbet çevirip ardından bugün de hadi gel beraber yorganları havalandırdıralım sonrasında bir de kahve yapalım içelim demek, ertesi gün aynı rutini tekrarlamak bir ihtiyaç, bunu garipseyen bir başkasına bunun kötü olduğunu anlatacak hiç bir yol yok.
Olsa ben anlatırdım; annemle-kv nin ortak türküsü o; neden senin hiç komşun yok? En az 100 tane sebebim var bana göre çok da haklı sebepler; en basitinden kadın merak ediyo ya, evin içinde olan her biten şeyi merak ediyor, laf etmeyi ona göre normallerini bana dayatmayı çok olağan sayıyor, yumuşak konuştuğumda "ben senin annen sayılırım." diyor, sert konuştuğumda "aaa ne var ne olcak?" diyor, hadi en başlarda sosyallik için olsun, hayattaki herşeyden de feragat edecek değilim, bugünün yarını var falan filan düşünüyordum, muhabbet edilirken iyi güzel ama her seferinde en az 10 defa 20 defa konu benim neden bir şeyi öyle yaptığıma geliyor. Ben ne şikayeti, ne övünmeyi sevmem ama bana sorulunca örneğin hangi yağla yemek yaptığım, zeytinyağı deyince "aa o kokuyor, öğğ." Alınıyor muyum hiç de alınmıyorum, kadın öyle dedi diye yağımı lavaboya dökecek değilim ama ne zaman konu yemek olsa kelebek de zeytinyağı kullanıyor, kokuyor o öğğ. Hadi diyorum konu değiştireyim, çıplak ellerimle boğmayayım kadını, bu sefer atlıyor, geçen neden akşamüstü dışarı çıktın annen olsa izin vermezdi, hakkaten annem olsa izin vermezdi. Ne işin var derdi, dışarda arkadaşlarınla buluşacaksan gündüz çuvala mı girdi? derdi. E şimdi kadına her seferinde ya sen benim annem misin, babam mısın, kocam mısın, arkadaşım mısın? ayarı mı çekicem, ki çektiğimde ertesi gün bir şey değişmiyor ki yine aynı, neden onu öyle yaptın? Hadi gel evde yalnız durma giyin de alışverişe gidelim, benim hayattaki tek derdim kadına empati yapmak değil ki, ben de onun kayıp kızı/gelini değilim ki. Neyse bu duruma 3-4 hafta dayandım, bıçak gibi kestim sonra pasif agresif moda girdim, bir şey sorunca neden gelmedin o kadar telefon ettim falan uyuyordum dedim, neden uyuyordun deyince ben gündüzleri uyuyorum dedim. Aa uyunur mu uyku düzeni önemli çocuk olunca ne yapıcaksın deyince, ben çocuk yapmıcam, yaparsam sen bakacak değilsin dedim, bunları söylemem ayıp mı ayıp annem yaşında kadın sonuçta. Ama susmuyor, benimkileri zaten yılda belli dönemler görüyorum yine konu eninde sonunda açılıyor, neden komşun yok, o hanım çok cana yakın ve sevecendi, gözümüz arkada kalmazdı komşu komşunun külüne muhtaç bıdı bıdı, kv ye dedim ki, haklı olarak, iki de bir kocasıyla kocamı kıyaslıyordu hiç hoşuma gitmiyordu, anneme dedim ki evle ne zaman konuşsa nazarı değiyor kesin esnemekten kendimi alamıyorum, ikisi de taam kaç kaç o zaman, ne biçim bi kadınmış o düşman başına dediler
Ay, ölüm hak, miras helal. Yani bunun aksi yönünde herhangi bir şey söyleneceğini sanmıyorum
Fiziksel temas yakınlığı ana kuzuluğu tespitinde kriter değil. Tam onaylanmış ve test edilmiş hali, genel hareketler, yani dipdibe oturup sarma dolaş tabi ki olabilirler de saçını okşayıp anne ne zaman gideceksiniz yaw? diye sorabiliyor mu? Gitmeden önce o tatlıdan bir daha yapsana anne deyince, salı düşünüyoruz oğulcum yarın sen yokken kelebekle hallederiz, akşama yersin tavrına alışkınım ben mesela. Ses çıkartılacak durum mu bence hiç değil. Hem merakım giderildi, hem yarın için kv ile iş bulduk, hem de süper tatlı yicem.
Bazen tek tek söylemek gerekiyor, bazen leb demeden leblebiyi anlamaları gerekiyor, bazen de saflıklarına geliyor duruma göre yaw he diyorsun, akabinde ya tartışıyorsun, ya da hadi bu seferlik böyle olsun diyorsun bazen de inatla kavgayı kazanana kadar mücadele ediyorsun.
Ama havalandırmanın ortak olduğunun belli edilmesine gerek kalmaması lazım bu durum için ne münasebet yani. Benim de çok abes durumlarım oldu, hakkaten o an kafası durdu heralde komik anı olarak bakıyorum olaya ama şimdi. Komik anı olarak bakma sebebim şimdiki genel hali tabi, "o gün nasıl bir denyoydum da öyle bir şey yaptım bir daha öyle bir şey yaparsam beni tekmele yahu" diye önce hatasını kendi söylediğinden. Konu açsam yeridir; düğünün ertesi günü sabahtan kvnin evine kahvaltıya gittik ahahah, kadın; oğlum ne işiniz var burada? dedi suratında şaşkınlık ve oğluna acıma vardı, kahvaltıyı hazırlarken "ya kusura bakma valla oğlumu akıllı sanırdım, kırılmadın inşallah dedi, ben de yok dedim, durduk yere tartışma çıkaracak değilim, sana güvendiğimden geldim benim söylemem yetmez, anne azarı yesin diye düşündüm dedim :) Ama işte istisnai bir olay bir daha tekrarlandı mı tekrarlanmadı, kafasına da kakmıyorum. Annem çok güzel envai çeşit kahvaltı hazırlamıştır, orada burada sürünmeyelim dedi, sonra gidip alelacele kahvaltısını ve azarını yedi.
Bu adet/gelenek konusunda ben seçiciyim hiç de tutarlı değilim, kimseye de hesap veremem, bana uyanı yaptırdım, bana uymayanı, hoşuma gitmeyeni, tiksindiğimi yaptırmadım kendi kız evim için. Mücadeleli de olsa benim istediğim oldu mu oldu, bu sayede içim rahat. Testi mesti işini bilemem, düğün sonunda bir tepsi baklavayı kolumun altına sıkıştırıp evlilik tatlı başlasın diye hunharca yedik ama salondan kvnin evine ne gidicem? Ertesi günkü kahvaltı gibi değil olay, ki kahvaltıdan sonra da krizi fırsata çevirmişim, hadi sizin buralarda el öpme/dudak adeti varmış kalk çıkalım dışarı düğne gelen uzak akrabalarını gezelim bir daha görmicez dedim, yine evde durmadık, kv-kp kendi analizlerini kendilerini yapsınlar, diğerlerini son defa görmüş olduk, iyi de oldu. Zorunda mıydım yoo, arkamdan laf edebilirler mi yoo, adet yerini buldu mu, buldu işte.