eh, illa kayınpederinizin vereceği bir evde oturacaksanız elbette razı olacaksınız o hangi evi uygun görüyorsa orada oturacaksınız. falanca evi satın, bana ev alın denmez tabii. aslında sevgiliniz bu işi halledebilecek biri olsaydı o organize ederdi bu işi ama sergilediği duruştan anlaşılıyor ki beceremez. olay "bizim kararımız"dan çıkar "pofuduk istemiyor" olur. bir de benim anlamadığım, neden illa birileri size ev alacak? ikinizinde çok pasif olduğu çıkarımını yapıyorum, belki sevgiliniz babasına "biz şurada oturacağız baba, öyle uygun gördük" dese, kimseden medet ummadan, iki sevgili siz evinizi tutsanız belki de babası diğer evinin kira parasını "oğlum bu ev senin, kirasını da al, kiranızı karşılarsın" diyebilir. demiyorsa da kendi bilir, zaten böyle bir beklenti içinde olursanız, gerçek birer yetişkinin aksine, oturacağınız evi kendiniz seçmekten aciz kalırsınız.
bir de her zamanki gibi asıl meseleyi kaçırıyorsunuz. burada şu an üzerinde düşünmeniz gereken asıl problem, sevgilinizle hemfikir olmamanız. sevgiliniz bal gibi de orada oturmak istiyor. size rağmen. konunuza pek yorum yapmasam da uzun süredir takip ediyorum ve sizi uyarmak istiyorum. sevgiliniz sizin duygularınıza, isteklerinize önem vermiyor. ve 20 yaşında bir genç kadar toy kalmış. meselelere bakışınızdan anlıyorum ki sizinde aşağı kalır yanınız yok.
biz gidince ne olacak?? yoksa biz torun sevemeyecek miyiz?? ısrarlarına başlıyorlar. Tabi sadece torun değil, artık dedenin bakımının yokluğunun yarattığı boşluğu neyle dolduracaklar ben bilmek istemezdim mesela, uzakta olursam bilmezdim ama yakın olursam illa ki öğrenmek zorunda kalırdım. :/
tribi yapılabiliyor sana, üst kata çıksan ne var? Ne olacak ki? denmeyeceğini ummak bana göre olmayacak dua. Fakat uzakta oturma durumu için bu geçerli değil, 3 bahane 1 zoraki/isteyerek gidişle en azından bir düzen tutturabilirsin. 
