- 30 Temmuz 2013
- 7.263
- 1.746
- 398
- Konu Sahibi mutluluk_06
-
- #28.121
Ehehe teşekkür ederiiim
Amaaaan
mehtap yapanların yerine seviniyoruz ya öyle deme çağla
Şu lice de bayrak indirilen yer var ya, ben 1 sene oraya 30 km yakınlıkta bir yerde çalıştım biliyo musunuz..
o kapatılan yoldan geçiyordum il merkezine gitmek için..
evet ya bizimkini açıkladılar hemen.
sizin de belli olsun sabırsızlıkla bekliyorum :)
Bizim son 2 hafta kala belli oluyomş
Teşekkürler canım da olsun ya benim yine de içim rahat etmiyor. Onca ve aylardır göremeyen arkadaşlarımız var sonuçta
O ne demek nasil bisi gorusmek bulusmak:)))saka bi yana syle tabi nolcak ya mutlu olurm snn icn. bn unuttm valla artk.hayali bile fzla geliyo algilayamiyorm:)
Nasl gcti neler yaptiniz bakalim:)
Son mehtaptı zaten Kübb ya artık zahmet olmazsa 2 ayı da mehtapsız bitiricez inşallah
Yaa ben 82 günde bile ne olduğunu unuttuysam seni tahmin bile edemiyorum. İlk Ankara'ya gidişimdeki tren garında bekledim yine onu aynı bankta. İlk bi geldi algılayamadım herhalde yanımda olduğunu, o sarılıyo ben salak salak gülüyorum ama boş bi gülme yani ilk bi 5 dk düzgün sarılamadım bile
Valla çok bişey yapmadık aslında. Daha önce gezdirmişti oraları ufak bir yer zaten. O sebeple kafa dinleyebileceğimiz bir cafeye gittik, sabah bir oturduk gitme vaktine kadar kalkmadık vallahi. Kahvaltı, öğle yemeği, çay , kahve hepsi oradaydı. 8 saat boyunca hiç susmadan konuştuk , her gün konuşmamıza rağmen ne çok şey birikiyor yine de bunu gördüm iyice. Bol bol sarıldık, olabildiğince özlem gidermeye çalıştık işte, son 2 aya moral olsun istedik çünkü sıkıştırmaya başladı her ikimizi de bir haylice...
Veda vakti geldi çattı tabi. Daha önce 2 kere gitmiştim ama çarşı giriş saatinin 4 olması nedeniyle hiç otobüse bindirememişti beni. Bu defa saat 6 ydı ve 17.15teki arabama bindirdi beni. Firma kıyak geçti sanırım bize, 17.30 da Polatlı'daydı. 15 dakika der geçer insan ama bekleyince dünyalar sana bağışlanmış gibi oluyor. Çantamı muavine verdim, döndüm sarıldım sıkıca. Dikkat et kendine diyebildim, o bir şey söyleyemedi, sadece sarıldı. Sonra çektim ben kendimi geri yoksa ağlamaya başlayacaktım ve ondan muslukları açmama sebep olan cümle geldi. Gözleri dolu dolu " Gitmesen olmaz demi ? " dedi usulca. Hani o an dedim şu dünya başıma yıkılsaydı daha iyiydi, çünkü çaresizim o arabaya binmek ve de gitmek zorundayım. Ağlamaya başladııım, bir daha sarıldı hişşşt tamam bu son, bir dahaki buluşma İzmir Otogar'da bak mehtap demiyorum buluşma diyorum dedi. Öylelikle bindim otobüse. Birkaç dakika daha bekledi otobüs. Ben ona bakıyorum o bana. Güleyim diye şebeklikler yapıyo öpücük atıyo oradan kıyamam
Sonra muavin bindi araca, kapı kapandı, araç hareket etti ... El salladık birbirimize çaresizce. Görüşümden çıkana kadar arkamı dönüp bakmak istedim ama yapamadım, O da hemen arkasını döndü ellerini yüzüne götürdü zaten
Tek tesellim son oluşu
Son mehtaptı zaten Kübb ya artık zahmet olmazsa 2 ayı da mehtapsız bitiricez inşallah
Yaa ben 82 günde bile ne olduğunu unuttuysam seni tahmin bile edemiyorum. İlk Ankara'ya gidişimdeki tren garında bekledim yine onu aynı bankta. İlk bi geldi algılayamadım herhalde yanımda olduğunu, o sarılıyo ben salak salak gülüyorum ama boş bi gülme yani ilk bi 5 dk düzgün sarılamadım bile
Valla çok bişey yapmadık aslında. Daha önce gezdirmişti oraları ufak bir yer zaten. O sebeple kafa dinleyebileceğimiz bir cafeye gittik, sabah bir oturduk gitme vaktine kadar kalkmadık vallahi. Kahvaltı, öğle yemeği, çay , kahve hepsi oradaydı. 8 saat boyunca hiç susmadan konuştuk , her gün konuşmamıza rağmen ne çok şey birikiyor yine de bunu gördüm iyice. Bol bol sarıldık, olabildiğince özlem gidermeye çalıştık işte, son 2 aya moral olsun istedik çünkü sıkıştırmaya başladı her ikimizi de bir haylice...
Veda vakti geldi çattı tabi. Daha önce 2 kere gitmiştim ama çarşı giriş saatinin 4 olması nedeniyle hiç otobüse bindirememişti beni. Bu defa saat 6 ydı ve 17.15teki arabama bindirdi beni. Firma kıyak geçti sanırım bize, 17.30 da Polatlı'daydı. 15 dakika der geçer insan ama bekleyince dünyalar sana bağışlanmış gibi oluyor. Çantamı muavine verdim, döndüm sarıldım sıkıca. Dikkat et kendine diyebildim, o bir şey söyleyemedi, sadece sarıldı. Sonra çektim ben kendimi geri yoksa ağlamaya başlayacaktım ve ondan muslukları açmama sebep olan cümle geldi. Gözleri dolu dolu " Gitmesen olmaz demi ? " dedi usulca. Hani o an dedim şu dünya başıma yıkılsaydı daha iyiydi, çünkü çaresizim o arabaya binmek ve de gitmek zorundayım. Ağlamaya başladııım, bir daha sarıldı hişşşt tamam bu son, bir dahaki buluşma İzmir Otogar'da bak mehtap demiyorum buluşma diyorum dedi. Öylelikle bindim otobüse. Birkaç dakika daha bekledi otobüs. Ben ona bakıyorum o bana. Güleyim diye şebeklikler yapıyo öpücük atıyo oradan kıyamam
Sonra muavin bindi araca, kapı kapandı, araç hareket etti ... El salladık birbirimize çaresizce. Görüşümden çıkana kadar arkamı dönüp bakmak istedim ama yapamadım, O da hemen arkasını döndü ellerini yüzüne götürdü zaten
Tek tesellim son oluşu
Son mehtaptı zaten Kübb ya artık zahmet olmazsa 2 ayı da mehtapsız bitiricez inşallah
Yaa ben 82 günde bile ne olduğunu unuttuysam seni tahmin bile edemiyorum. İlk Ankara'ya gidişimdeki tren garında bekledim yine onu aynı bankta. İlk bi geldi algılayamadım herhalde yanımda olduğunu, o sarılıyo ben salak salak gülüyorum ama boş bi gülme yani ilk bi 5 dk düzgün sarılamadım bile
Valla çok bişey yapmadık aslında. Daha önce gezdirmişti oraları ufak bir yer zaten. O sebeple kafa dinleyebileceğimiz bir cafeye gittik, sabah bir oturduk gitme vaktine kadar kalkmadık vallahi. Kahvaltı, öğle yemeği, çay , kahve hepsi oradaydı. 8 saat boyunca hiç susmadan konuştuk , her gün konuşmamıza rağmen ne çok şey birikiyor yine de bunu gördüm iyice. Bol bol sarıldık, olabildiğince özlem gidermeye çalıştık işte, son 2 aya moral olsun istedik çünkü sıkıştırmaya başladı her ikimizi de bir haylice...
Veda vakti geldi çattı tabi. Daha önce 2 kere gitmiştim ama çarşı giriş saatinin 4 olması nedeniyle hiç otobüse bindirememişti beni. Bu defa saat 6 ydı ve 17.15teki arabama bindirdi beni. Firma kıyak geçti sanırım bize, 17.30 da Polatlı'daydı. 15 dakika der geçer insan ama bekleyince dünyalar sana bağışlanmış gibi oluyor. Çantamı muavine verdim, döndüm sarıldım sıkıca. Dikkat et kendine diyebildim, o bir şey söyleyemedi, sadece sarıldı. Sonra çektim ben kendimi geri yoksa ağlamaya başlayacaktım ve ondan muslukları açmama sebep olan cümle geldi. Gözleri dolu dolu " Gitmesen olmaz demi ? " dedi usulca. Hani o an dedim şu dünya başıma yıkılsaydı daha iyiydi, çünkü çaresizim o arabaya binmek ve de gitmek zorundayım. Ağlamaya başladııım, bir daha sarıldı hişşşt tamam bu son, bir dahaki buluşma İzmir Otogar'da bak mehtap demiyorum buluşma diyorum dedi. Öylelikle bindim otobüse. Birkaç dakika daha bekledi otobüs. Ben ona bakıyorum o bana. Güleyim diye şebeklikler yapıyo öpücük atıyo oradan kıyamam
Sonra muavin bindi araca, kapı kapandı, araç hareket etti ... El salladık birbirimize çaresizce. Görüşümden çıkana kadar arkamı dönüp bakmak istedim ama yapamadım, O da hemen arkasını döndü ellerini yüzüne götürdü zaten
Tek tesellim son oluşu
Biz de sürekli hayal kuruyoruz.
Ben raşiti almaya gidicem denizliye kısmetse.
hayallerimizi anlatayım size de...
denizli otogarda buluşucaz.
artık orada öper miyim, sarılır mıyım, daha önce defalarca yaptığım gibi kucağına mı atlarım bilmiyorum.
sonra o gün gezicez, pamukkaleye götürecekmiş beni.
büyük ihtimalle bir gün kalırız denizlide.
sonra cumartesi akşamı dönücez, pazar sabahı evimizdeyiz.
telefonlarımızı kapatıcaz bir kaç gün boyunca.
ben şimdiden şarap aldım, şarap ve peynir tabağı eşliğinde romantik ve geç kalmış bir yıldönümü kutlaması yapıcaz (10 gün kadar geç kutlamış olucaz)
sonra o hafta ancak kendimize geliriz,
bizimkinin evden çıkmaya pek niyeti yok
hatta niyeti bozmuş biraz diyebilirim öhöhmm öhöm neyse
işte sonra evimizin boya badana işleri var.
kendimiz yapalım eğlenceli olur dedik.
oturma odasına mobilya alıcaz falan.
bunlarla geçiririz ilk 10 günü falan.
sonra çıkıcaz akraba ziyaretine
anneleri, babası, dedeleri, bizimkiler vs.
bir - iki günde aradan çıkarıp evimize döneriz diyoruz.
o kadar çok bekledim ki, artık akrabalarıyla vs. geçireceği zamana tahammülüm yok.
işte böyle.. 58 gün sonra bunlar olacak gibi görünüyor.
Çok güzel planlar :) O kadar hasretten sonra akrabalar çekilmez zatennn
valla kaptıramam sevdiceğimi onlara
daha şafak kaç bilmiyolar.
ben bekledim onu 10 aydır BENNNN
Sakin ol şampiyon senin o hakkındır tabikii
Bizde muğlaya tatile gidicezzzzz ordan da izmirr
Bgn kardesime istedigi ayakkabiyi aldm snra da yemege goturdumm:)insanin ablasinin olmasi guzel birsey valla miss gbi:))
Ayy bee gozlerim doldu amaa( Ben cok duygusuz domuz odun bi insandim smdi aglak bisi oldum cktm.
Resmen gozumde canlandirdm yasadm yani anlatmanla.yolda gorsem tanirim sizi:))
O 8saat ne iyi gelmistir insan bi sarilmaya bile razi oluyo byle durumlarda.cok guzel vakit gecirmissiniz ck svndimm.
Artk bi dahaki kavusmada ayrilik yk insallah.
Bn o ayriliklari bi acemilikte izine gttigmde bide ustaya yollarken yasadim.acemilikte ziyaret snrasi onu orda birakip arkami donup gtmek kymustu.ustaya gdrkende o gtti bn arkasndan baktm.
Konuscak ne cok sey olur yuz yuze konusmak ayri kisitlama yk ozgurce..valla sıkıştıyomu şafak napiyosa artk cok bunaldm gecmiyo gbi.son 1aya dgru milim milim gidiyorm resmen adim atmak kosmak falan hak getire yani.
Karsilamaya gttigmde ne giysem diye dusunuyorm arada:)snra aman be hcbisi anlamycazki akraba ziyareti falan olr diyorm kendimize gelmemiz ha dynce olmaz.birsuru sy dusunuyorm yani.
Elazigda falan olsaydida bnde gtseydm diyorm ulasimin btn zorluklarinin oldugu yerde adam resmen..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?