Senin durumu okurken bir an aklıma bizim bir olayımız geldi. Kavga süreci benzer değil ama sebep aynı. ben gereksiz yere ve ikimizle alakalı olmayan bir konuda -ailevi bir sıkıntı- canım acayip derecede sıkkındı o gün konuşuyoruz. İşte ben olumsuz giden şeylerden bahsediyorum böyle karamsarım bir gör beni dünya başıma yıkılmış adeta, çocuk destek olmaya çalışıyor ama sanki onun yüzünden sıkıntılıymışım gibi bir de ona trip tafra halindeyim o aşkım şöyle hayatım böyle diye anlatıyor ben de hitap namına hiç bir şey yok. En son da o anki sinirle zaten herkes her an arkasını dönüp de gidecekmiş gibi hayatımda, kimse güven vermiyor demişim ki hatırlamıyorum sonradan mesajları okuyunca gördüm. Bunun tepesi attı artık tabi ve o da bir anlık sinirle bitirelim dedi. Hee bitti mi ondan sonra hayır bitmedi, 3 gün hiç konuşmadık, ne o aradı ne ben. Artık dayanacak halim kalmadı ki o 3 günün nasıl geçtiğini bir ben bir Allah biliyor, her şeyi göze aldım, sinirle ciddi bir şekilde bitsin demiş olma ihtimaline bile hazırlayarak kendimi ben konuşmak istiyorum, karşılıklı olmasına gerek yok dinlesen de yeter bu kadarını bari hak ediyorum herhalde dedim. Burada çok uzatmayayım diye anlatmadım ama mesajlarımı bir görseniz hata gerçekten bendeydi, barışmasına gerek yoktu sadece yaptığım şeyin farkına vardığımı ona haksızlık ettiğimi söyleyecektim, el sıkışarak başlamıştı yine öyle bitsin diyecektim buna hazırlamıştım kendimi. 15 dakika sonra ben mutluluk göz yaşlarına boğan mesaj geldi. Unut olanları, ben ayrılamam senden...
Sevdiceğim yaa yine aşkım depreşti
Çok uzattım ama demem o ki, şu durumda trip atma. Evet barıştık biz ama bitirelim demesi bir sinirle de olsa benim içimde bir uhte olarak kalacak. Sende de olmasın. Ve bu laf yıllar sonra da olsa benim sevgilime geri dönecek, bitirelim demeyi planlamıyorum tabi ki de ama o lafı yutacak
Yine iyi dayanıyor be bizimkiler, sorma kendimden korkuyorum şu aralar
