öncelikle, gerek yorumlarıyla destek olan gerekse yapıcı eleştirileriyle bana yol göstermeye çalışan herkese çok teşekkür ederim.
dün gece erkek arkadaşım dediğim kişiye aklımda birtakım konular olduğunu ve beni rahatsız ettiğini söyleyip uzun bir şekilde şikayetimi, kuşkularımı, üzüntülerimi ona mesaj ile ilettim. neden öyle yaptığı konusunda sorular sordum. o ise sadece "anladım. ne istiyosun?" yazdı, sorularımı ve üzüntülerimi görmezden geldi. bu yaptığı beni daha çok sinirlendirdi ve hem suçlu hem güçlü oluşuna, pişman olmayışına ve umursamazlığına kızdım, ona bunu söyledim. yine hiç umursamadan ben yorgunum yatıyorum dedi ve gitti. ben de daha çok sinirlendim, üzüldüm ve doğru düzgün uyuyamadım, üstelik ertesi gün önemli bir sınavım vardı. sabah 1-2 saat uykuyla kalktım, bu davranışlarının beni düşündürdüğünü, ilişkimizi gözden geçirmem gerektiğini söyledim. o iste gerek yok, nasılsa senin bana ihtiyacın yok, çok genç ve çok güzelsin daha iyisini zaten bulursun, baştan beri seni hak etmediğimi söylemiştim, daha fazla uzatmaya gerek yok, ne beni ger ne de kendini, hoşçakal dedi ve o benden ayrılmış oldu. benim üzülür diye kıyamadığım adam, sınavıma iki saat kala beni terk etti. moralim bozuldu, ağlaya ağlaya okula gittim, sınavda ağladım. ama sonra nedense o üzüntüye rağmen içimde bir ferahlama hissettim. sınavdan çıktım, yeni ders kitapları aldım, izlemek istediğim filme gittim, alışveriş yaptım, kız kardeşlerime hediye aldım. şimdi hiç tahmin edemeyeceğim şekilde iyiyim sanırım. neyse, hayatımın en büyük dersini almış oldum ve buradaki birçok kişinin dediklerinin ne kadar doğru tespitler olduğunu kanıtlamış oldu bu olay.