Abimden özür dilemeli miyim?

albertinekayip .!.:

Herkese merhaba tekrardan, hazır yeni üye olmuşken böyle biriken sorunlarımı da yazarım ben artık buraya lütfen mazur görün :)

Genişletmek için tıkla...

albertinekayip .!.:

Herkese merhaba tekrardan, hazır yeni üye olmuşken böyle biriken sorunlarımı da yazarım ben artık buraya lütfen mazur görün :)

Şimdi şöyle benim iki abim var ve büyük olanıyla aynı evin içinde 1 yıldan uzun süredir tek kelime konuşmadım annemler benim küçük olduğum için özür dilememi ve barışmamızı söylüyor ama benim hiç içimden gelmiyor açıkçası. Olayları şöyle bir kısaca anlatayım ona göre bir akıl verirsiniz ne yapmam gerektiğiyle ilgili.

Dediğim gibi 2 abim var ve babamı da katarsak 3 tane erkeğin olduğu bir evde büyüdüm evimizde hiçbir zaman ataerkil bir düşünce yapısı olmadı yani hiç kimseden sen kızsın o yüzden yapmak zorundasın gibi laf duymadım ama yine de babam ya da küçük olan abim bir şey istediğinde gözüme batmaz ve zorunda olduğum için değil saygı duyduğum için hayır demem genellikle ama diğer abimin istediği her şey bana yük gibi gelirdi ve zoruma giderdi çünkü onların aksine sen bunu yapmak zorundasın tarzı bir yaklaşımı olduğu için. Yani nasıl söylesem mesela en basitinden çay hazır olduğu zaman ben hep babama götürürüm geçenlerde otururken kalkmama izin vermedi hep sen getiriyorsun diye çayımı doldurup getirdi kaç kere ama abimle konuştuğumuz zamanlar bir şey isterken hep emir tonunda ve gurur kırıcı bir tavrı var nasıl desem bir kere mikrodalgaya yemeği koymuş annem, kendisi de mutfakta bana seslendi odamda olmama rağmen iki adımlık şey için getirmişti beni. Başka bir örnekte biz şehir dışındayken evi köpeği bağlasan durmaz hale getirmişti çekirdek kabuklarını çaydanlığın içine koymuştu öyle korkunç bir haldeydi ev ve bizim de geldiğimiz gün gitmem gereken bir yer vardı bu kadar iş varken nereye gidiyorsun diye kızmıştı bana üstelik. Bunları anlatırken de aklınıza ergen bir abi gelmesin lütfen kendisi sözde mühendis kariyer sahibi dışarıda görseniz eğitimli diyebileceğiniz biri. İş yerindeki tüm sorunlarını benden çıkartıyordu ve sürekli bana bağırdığı için ben de kendisine karşılık veriyordum ama ailem sürekli ben küçükken istediğim bisikleti almak için uzun süre para biriktirmesini vs anlatarak sen de biraz alttan al gibi yorumlar yaptıkları için kendimi hep suçlu hissederdim yine de ama ben kendisini küçüklüğümde anlattıkları biri gibi tanıyamadım.18 yaşındayım ergenlik dönemi kaynaklı gereksiz çıkışlarım çok oldu aileme karşı ama bir kere bile terbiye sınırlarını aşacak bir şey söylemedim hiç. Evden kimseye gerizekalı bile dediğimi hatırlamıyorum sadece cırlardım çok fazla. Neyse daha sonrasında ailem ben lise sona geçtiğimde özel okula göndermek için para biriktirmişti ama kendisi gizlice o parayı iddiada kaybetmiş ve sonra da aslında çok iyi maaş almasına rağmen tüm parasını batırıp bizi de kendisini de borca soktu ailem hep affetti böyle şeyleri ama ben onlar kadar iyi olamadım açıkçası kin tuttum ve ona da yansıttım. Sonra en son gerçekten anlatmaya değmeyecek kadar gereksiz bir olay yüzünden üzerime yürüdü ve o günden sonra hiç konuşmadık. Yani ne kadar bağırırsa bağırsın bir şekilde halledilirdi ama babam orada olmasa belki de bana şiddet gösterecek olmasını hiç kabullenemedim. Kendisiyle konuşmadığımdan beri çok daha huzurlu bir hayatım var ve bu durumdan çok memnunum ama ailem ev içinde küslük istemiyoruz diye beni sıkıştırıyor sizce ne yapmalıyım? Böyle anlatınca sorunlu bir aile hayatım varmış gibi durmuş ama aslında abimle muhatap olmadığım sürece çok seviyorum ailemi onlara sahip olduğum için de şanslı hissediyorum hatta.

Genişletmek için tıkla...

albertinekayip .!.:

Herkese merhaba tekrardan, hazır yeni üye olmuşken böyle biriken sorunlarımı da yazarım ben artık buraya lütfen mazur görün :)

Şimdi şöyle benim iki abim var ve büyük olanıyla aynı evin içinde 1 yıldan uzun süredir tek kelime konuşmadım annemler benim küçük olduğum için özür dilememi ve barışmamızı söylüyor ama benim hiç içimden gelmiyor açıkçası. Olayları şöyle bir kısaca anlatayım ona göre bir akıl verirsiniz ne yapmam gerektiğiyle ilgili.

Dediğim gibi 2 abim var ve babamı da katarsak 3 tane erkeğin olduğu bir evde büyüdüm evimizde hiçbir zaman ataerkil bir düşünce yapısı olmadı yani hiç kimseden sen kızsın o yüzden yapmak zorundasın gibi laf duymadım ama yine de babam ya da küçük olan abim bir şey istediğinde gözüme batmaz ve zorunda olduğum için değil saygı duyduğum için hayır demem genellikle ama diğer abimin istediği her şey bana yük gibi gelirdi ve zoruma giderdi çünkü onların aksine sen bunu yapmak zorundasın tarzı bir yaklaşımı olduğu için. Yani nasıl söylesem mesela en basitinden çay hazır olduğu zaman ben hep babama götürürüm geçenlerde otururken kalkmama izin vermedi hep sen getiriyorsun diye çayımı doldurup getirdi kaç kere ama abimle konuştuğumuz zamanlar bir şey isterken hep emir tonunda ve gurur kırıcı bir tavrı var nasıl desem bir kere mikrodalgaya yemeği koymuş annem, kendisi de mutfakta bana seslendi odamda olmama rağmen iki adımlık şey için getirmişti beni. Başka bir örnekte biz şehir dışındayken evi köpeği bağlasan durmaz hale getirmişti çekirdek kabuklarını çaydanlığın içine koymuştu öyle korkunç bir haldeydi ev ve bizim de geldiğimiz gün gitmem gereken bir yer vardı bu kadar iş varken nereye gidiyorsun diye kızmıştı bana üstelik. Bunları anlatırken de aklınıza ergen bir abi gelmesin lütfen kendisi sözde mühendis kariyer sahibi dışarıda görseniz eğitimli diyebileceğiniz biri. İş yerindeki tüm sorunlarını benden çıkartıyordu ve sürekli bana bağırdığı için ben de kendisine karşılık veriyordum ama ailem sürekli ben küçükken istediğim bisikleti almak için uzun süre para biriktirmesini vs anlatarak sen de biraz alttan al gibi yorumlar yaptıkları için kendimi hep suçlu hissederdim yine de ama ben kendisini küçüklüğümde anlattıkları biri gibi tanıyamadım.18 yaşındayım ergenlik dönemi kaynaklı gereksiz çıkışlarım çok oldu aileme karşı ama bir kere bile terbiye sınırlarını aşacak bir şey söylemedim hiç. Evden kimseye gerizekalı bile dediğimi hatırlamıyorum sadece cırlardım çok fazla. Neyse daha sonrasında ailem ben lise sona geçtiğimde özel okula göndermek için para biriktirmişti ama kendisi gizlice o parayı iddiada kaybetmiş ve sonra da aslında çok iyi maaş almasına rağmen tüm parasını batırıp bizi de kendisini de borca soktu ailem hep affetti böyle şeyleri ama ben onlar kadar iyi olamadım açıkçası kin tuttum ve ona da yansıttım. Sonra en son gerçekten anlatmaya değmeyecek kadar gereksiz bir olay yüzünden üzerime yürüdü ve o günden sonra hiç konuşmadık. Yani ne kadar bağırırsa bağırsın bir şekilde halledilirdi ama babam orada olmasa belki de bana şiddet gösterecek olmasını hiç kabullenemedim. Kendisiyle konuşmadığımdan beri çok daha huzurlu bir hayatım var ve bu durumdan çok memnunum ama ailem ev içinde küslük istemiyoruz diye beni sıkıştırıyor sizce ne yapmalıyım? Böyle anlatınca sorunlu bir aile hayatım varmış gibi durmuş ama aslında abimle muhatap olmadığım sürece çok seviyorum ailemi onlara sahip olduğum için de şanslı hissediyorum hatta.

Genişletmek için tıkla...

albertinekayip .!.:

Herkese merhaba tekrardan, hazır yeni üye olmuşken böyle biriken sorunlarımı da yazarım ben artık buraya lütfen mazur görün :)

Şimdi şöyle benim iki abim var ve büyük olanıyla aynı evin içinde 1 yıldan uzun süredir tek kelime konuşmadım annemler benim küçük olduğum için özür dilememi ve barışmamızı söylüyor ama benim hiç içimden gelmiyor açıkçası. Olayları şöyle bir kısaca anlatayım ona göre bir akıl verirsiniz ne yapmam gerektiğiyle ilgili.

Dediğim gibi 2 abim var ve babamı da katarsak 3 tane erkeğin olduğu bir evde büyüdüm evimizde hiçbir zaman ataerkil bir düşünce yapısı olmadı yani hiç kimseden sen kızsın o yüzden yapmak zorundasın gibi laf duymadım ama yine de babam ya da küçük olan abim bir şey istediğinde gözüme batmaz ve zorunda olduğum için değil saygı duyduğum için hayır demem genellikle ama diğer abimin istediği her şey bana yük gibi gelirdi ve zoruma giderdi çünkü onların aksine sen bunu yapmak zorundasın tarzı bir yaklaşımı olduğu için. Yani nasıl söylesem mesela en basitinden çay hazır olduğu zaman ben hep babama götürürüm geçenlerde otururken kalkmama izin vermedi hep sen getiriyorsun diye çayımı doldurup getirdi kaç kere ama abimle konuştuğumuz zamanlar bir şey isterken hep emir tonunda ve gurur kırıcı bir tavrı var nasıl desem bir kere mikrodalgaya yemeği koymuş annem, kendisi de mutfakta bana seslendi odamda olmama rağmen iki adımlık şey için getirmişti beni. Başka bir örnekte biz şehir dışındayken evi köpeği bağlasan durmaz hale getirmişti çekirdek kabuklarını çaydanlığın içine koymuştu öyle korkunç bir haldeydi ev ve bizim de geldiğimiz gün gitmem gereken bir yer vardı bu kadar iş varken nereye gidiyorsun diye kızmıştı bana üstelik. Bunları anlatırken de aklınıza ergen bir abi gelmesin lütfen kendisi sözde mühendis kariyer sahibi dışarıda görseniz eğitimli diyebileceğiniz biri. İş yerindeki tüm sorunlarını benden çıkartıyordu ve sürekli bana bağırdığı için ben de kendisine karşılık veriyordum ama ailem sürekli ben küçükken istediğim bisikleti almak için uzun süre para biriktirmesini vs anlatarak sen de biraz alttan al gibi yorumlar yaptıkları için kendimi hep suçlu hissederdim yine de ama ben kendisini küçüklüğümde anlattıkları biri gibi tanıyamadım.18 yaşındayım ergenlik dönemi kaynaklı gereksiz çıkışlarım çok oldu aileme karşı ama bir kere bile terbiye sınırlarını aşacak bir şey söylemedim hiç. Evden kimseye gerizekalı bile dediğimi hatırlamıyorum sadece cırlardım çok fazla. Neyse daha sonrasında ailem ben lise sona geçtiğimde özel okula göndermek için para biriktirmişti ama kendisi gizlice o parayı iddiada kaybetmiş ve sonra da aslında çok iyi maaş almasına rağmen tüm parasını batırıp bizi de kendisini de borca soktu ailem hep affetti böyle şeyleri ama ben onlar kadar iyi olamadım açıkçası kin tuttum ve ona da yansıttım. Sonra en son gerçekten anlatmaya değmeyecek kadar gereksiz bir olay yüzünden üzerime yürüdü ve o günden sonra hiç konuşmadık. Yani ne kadar bağırırsa bağırsın bir şekilde halledilirdi ama babam orada olmasa belki de bana şiddet gösterecek olmasını hiç kabullenemedim. Kendisiyle konuşmadığımdan beri çok daha huzurlu bir hayatım var ve bu durumdan çok memnunum ama ailem ev içinde küslük istemiyoruz diye beni sıkıştırıyor sizce ne yapmalıyım? Böyle anlatınca sorunlu bir aile hayatım varmış gibi durmuş ama aslında abimle muhatap olmadığım sürece çok seviyorum ailemi onlara sahip olduğum için de şanslı hissediyorum hatta.

Genişletmek için tıkla...

albertinekayip .!.:

Herkese merhaba tekrardan, hazır yeni üye olmuşken böyle biriken sorunlarımı da yazarım ben artık buraya lütfen mazur görün :)

Şimdi şöyle benim iki abim var ve büyük olanıyla aynı evin içinde 1 yıldan uzun süredir tek kelime konuşmadım annemler benim küçük olduğum için özür dilememi ve barışmamızı söylüyor ama benim hiç içimden gelmiyor açıkçası. Olayları şöyle bir kısaca anlatayım ona göre bir akıl verirsiniz ne yapmam gerektiğiyle ilgili.

Dediğim gibi 2 abim var ve babamı da katarsak 3 tane erkeğin olduğu bir evde büyüdüm evimizde hiçbir zaman ataerkil bir düşünce yapısı olmadı yani hiç kimseden sen kızsın o yüzden yapmak zorundasın gibi laf duymadım ama yine de babam ya da küçük olan abim bir şey istediğinde gözüme batmaz ve zorunda olduğum için değil saygı duyduğum için hayır demem genellikle ama diğer abimin istediği her şey bana yük gibi gelirdi ve zoruma giderdi çünkü onların aksine sen bunu yapmak zorundasın tarzı bir yaklaşımı olduğu için. Yani nasıl söylesem mesela en basitinden çay hazır olduğu zaman ben hep babama götürürüm geçenlerde otururken kalkmama izin vermedi hep sen getiriyorsun diye çayımı doldurup getirdi kaç kere ama abimle konuştuğumuz zamanlar bir şey isterken hep emir tonunda ve gurur kırıcı bir tavrı var nasıl desem bir kere mikrodalgaya yemeği koymuş annem, kendisi de mutfakta bana seslendi odamda olmama rağmen iki adımlık şey için getirmişti beni. Başka bir örnekte biz şehir dışındayken evi köpeği bağlasan durmaz hale getirmişti çekirdek kabuklarını çaydanlığın içine koymuştu öyle korkunç bir haldeydi ev ve bizim de geldiğimiz gün gitmem gereken bir yer vardı bu kadar iş varken nereye gidiyorsun diye kızmıştı bana üstelik. Bunları anlatırken de aklınıza ergen bir abi gelmesin lütfen kendisi sözde mühendis kariyer sahibi dışarıda görseniz eğitimli diyebileceğiniz biri. İş yerindeki tüm sorunlarını benden çıkartıyordu ve sürekli bana bağırdığı için ben de kendisine karşılık veriyordum ama ailem sürekli ben küçükken istediğim bisikleti almak için uzun süre para biriktirmesini vs anlatarak sen de biraz alttan al gibi yorumlar yaptıkları için kendimi hep suçlu hissederdim yine de ama ben kendisini küçüklüğümde anlattıkları biri gibi tanıyamadım.18 yaşındayım ergenlik dönemi kaynaklı gereksiz çıkışlarım çok oldu aileme karşı ama bir kere bile terbiye sınırlarını aşacak bir şey söylemedim hiç. Evden kimseye gerizekalı bile dediğimi hatırlamıyorum sadece cırlardım çok fazla. Neyse daha sonrasında ailem ben lise sona geçtiğimde özel okula göndermek için para biriktirmişti ama kendisi gizlice o parayı iddiada kaybetmiş ve sonra da aslında çok iyi maaş almasına rağmen tüm parasını batırıp bizi de kendisini de borca soktu ailem hep affetti böyle şeyleri ama ben onlar kadar iyi olamadım açıkçası kin tuttum ve ona da yansıttım. Sonra en son gerçekten anlatmaya değmeyecek kadar gereksiz bir olay yüzünden üzerime yürüdü ve o günden sonra hiç konuşmadık. Yani ne kadar bağırırsa bağırsın bir şekilde halledilirdi ama babam orada olmasa belki de bana şiddet gösterecek olmasını hiç kabullenemedim. Kendisiyle konuşmadığımdan beri çok daha huzurlu bir hayatım var ve bu durumdan çok memnunum ama ailem ev içinde küslük istemiyoruz diye beni sıkıştırıyor sizce ne yapmalıyım? Böyle anlatınca sorunlu bir aile hayatım varmış gibi durmuş ama aslında abimle muhatap olmadığım sürece çok seviyorum ailemi onlara sahip olduğum için de şanslı hissediyorum hatta.

Genişletmek için tıkla...

Anamnez .!.:

Çoğu aile kız çocuklarının dışarıdaki hayatta kendi haklarını savunan,kendini ezdirmeyen,bağımsız bir kadın olmasını istiyor. Ama aynı aile aynı kız çocuğunun evin erkek çocuklarına karşı ezilmesine izin veriyor..hatta " o senin abin suyunu getir, abindir yemeğini sen hazırla..abinin dağıttığını sen topla,abindir sana bağırır -çağırır -hakaret eder ama özünde iyidir" diye diye buna kendileri zemin hazırlıyorlar. Abinin bu tavırlarına izin veren ailen güzel kuzum..."kardeşine böyle davranamazsın, evimizin ailemizin bazı kuralları var..bunlardan biri kendi sorumluluklarını yerine getirmen, diğeri kardeşine saygı sınırları içinde davranman...ikisi de çok zor değil ama bunu başaramayacağını düşünüyorsan da artık yetişkin bir adamsın ,ayrı bir evde de yaşayabilirsin " demedikleri için abin kendine her davranışı reva görüyor.

Genişletmek için tıkla...

CiRiLLA .!.:

Konu sahibi ailesinin ataerkil olmadigini dusunse bile içte öyleler aslinda.
Kendisini neredeyse dövecek olan abiden özür dile diye sıkıştırmalari sadece küslük istememeleri değil. Eger oyle olsaydi sorun cikartandan özür beklerlerdi. Bunun küçük olmayla alakasi yok, abisinin önceki tavirlarina ve yaptiklarina da ciddi bir tepki verilmemiş zaten malesef.

Genişletmek için tıkla...

pin_eses .!.:

Yazdıklarını hiç okumadım. Sadece abinle küs olduğun kısmı okudum.
Bence bir an evvel özür dile, hayat kısa. Gün gelir çok üzülürsün konuşmadığın her bir an için. Kardeş herşeyden önce gelir

Genişletmek için tıkla...

CiRiLLA .!.:

Konu sahibi ailesinin ataerkil olmadigini dusunse bile içte öyleler aslinda.
Kendisini neredeyse dövecek olan abiden özür dile diye sıkıştırmalari sadece küslük istememeleri değil. Eger oyle olsaydi sorun cikartandan özür beklerlerdi. Bunun küçük olmayla alakasi yok, abisinin önceki tavirlarina ve yaptiklarina da ciddi bir tepki verilmemiş zaten malesef.

Genişletmek için tıkla...

Sibelim84 .!.:

Özür dilemeyin ama konuşmaya başlayın ufaktan. Nasıl bir sene konuşmadiniz sok oldum. Kardeşniz sonuçta...bence bu kadar kin gutmemeli

Genişletmek için tıkla...