Biz üç kızkardeşiz ve annemde, babamda evlenince işler değişir önce ilk kendi yavrunuzu sonra birbirinizi düşünür olursunuz der. Ki sen zaten elinden geleni yapmışsın vicdanın niye rahat değil ki hala? Ablanızın da çok zor durumda olduğunu sanmıyorum ki araba bi'yerde keyif işidir. Ameliyat olacağım para yok dese o zaman vicdan muhasebesi yapabilirsiniz ama işler başka bence. Ablanızı tanımıyorum ama baktı diğer iki kardeş vermiyor siz de olaya duygusal yaklaşıyorsunuz en rahat sizden alabileceğini kafasına koymuş. Senin de bebeğin var anladığım kadarıyla senin önceliğin onlar yarın öbür gün ne olacağı belli değil sen önce kendi yavrunu düşünmeye mecbursun. Ablan biraz aman kardeşim taş attı da kolumu yoruldu babamlardan kaldı o parayı elden çıkarsa dokunmaz ona gibi bi'düşünceye sahip sanki eşinizi de bahane ettiğine göre... Bence eşim bu paraya dokunmamı istemiyor, çocuklarımız için yatırım yapmalıyız diyor o da biriktiriyor hesaptan çekemem falan deyin. Laf ederse de etsin, sizi bilen bilmiyor mu :)
ablan seni kullanıyor.. araba lüks bence.. Masrafıyla nasıl basa çıkacak.. Çocuklarının rızkını ablana verirken hiç mi sızlamıyor vicdanın??
Eve nasıl taşıcakmış torbaları merdivenleri çıkarken taşikardisi biticek mi ? yoksa arabasıyla mı çıkacak merdivenleride
Valla ablanız sizin iyi niyetinizi kullanıp o kalan parayıda elinizden alma niyetinde.
Sonuçta yarın öbür gün çocuğunuz doğacak şimdi çocuk bakmak kolay mı ablanız çocuğun olacak paranı tut diyeceğine hanımefendi paranıza el koymak istiyor.
Sakın inanmayın sizle iyi yada kötü olsun umursamayın emin olun ki düştüğünüzde kimse size iki lokma ekmek vermez ablanız olsa bile.
Bir şekilde paranızı elinizde tutun ablanızada kesin olarak VERMİYORUM diyin.Oğluna ihtiyacı olmadan ıpad filan bakıcağına çalışıp biriktirsin kendisi alsın arabasını.kardeşsiniz diye ümüğünüze de yapışmaya hakkı yok yani...
evet en çok da bu sanırım. 30 senedir varlığımı kabullenememe sanırım hani çok sonradan doğdum falan ya :S
yok canım ablama vermeyeceğim de zaten versem istediğinde verirdim parayı. ama hani nasıl anlatsam ısrar etmesi ve ısrar ederken öyle bi şekilde istemesi var ki sanki vermediğim için parayı kendimi suçlu hissetmem gerekiyormuş gibi bi tavrı var :S böyle olunca ister istemez kafama takılıyor yani bazen Allah Allah bende mi bi tuhaflık var suçlu muyum falan gibi psikolojiye sokuyor ki insanı anlatamam.
eve asansörle çıkartacakmış canımaynen ben de zaten çok zor zamanlar geçirdim ve kimse de beni düşünmedi zaten parayı vermeyeceğimi her fırsatta söylüyorum ama öyle bi ısrar ediyor ki hani bıktırmak için mi yapıyor ' aman veriyim de kurtulayım yeter ki sussun ' diye mi yapıyor anlamıyorum düşündükçe sinirleniyorum ve yakıştıramıyorum da.
bu arada oğlu neden yardım etmiyormuş torbaları taşımasına ?? ıpad filan istemeyi biliyor birazcıkta annesine yardım etsin.Aman diyim bak kendinde diyorsun kimse yardımcı olmaz filan sakın bir anlık duygusala bağlayıpta parayı bağışlamayın ablanıza.Ayrıca öyle bir hastalığı olsa insan önce hastane diye inler araba diye değil !
ipad i isteyen oğlu başka şehirde okuyor da yanında bir yetişkin oğlu daha var. aynı şeyi ben de söyledim kocaman oğlun var taşısın poşetleri ne var yani falan dediğimde de dershaneye gidiyor okuşla gidiyor hiç vakti yok alışverişe gelmeye falan diyor.
zaten dediğim gibi ben aslında bu parayı benden ne amaçla istediğini de çözemedim tam manasıyla. yani genel olarak bir araba muhabbeti dönüyor ama dediğim gibi bazen de bana parayı ver muhafaza edeyim senin adına eşinle bişey olursa benden alırsın vs. gibi laflar ediyor yani ben bu yüzden de şaşkına dönüyorum iyice.
yok parayı zaten vermeyeceğim canım benim aklıma takılan kısmı doğru mu düşünüyorum yanlış mı. çünkü dediğim gibi öyle bi istiyor ki vermediği için insanı utandırmaya çalışıyor.
merhaba arkadaşlar, bir konuyu size danışmak ve akıl almak istiyorum çünkü vicdanım ve mantığım arasında kalmış durumdayım. yanlış mı düşünüyorum diye bir de sizden fikir almak istedim.
epey uzun bir zaman önce anne ve babamı kaybettim. babamın vefatından sonra bir miktar taşınmaz miras kaldı bana ve 3 kardeşime. izalei şuyu davası vs. derken bu taşınmazlar satıldı ve satış sonucu elde edilen para dördümüz arasında paylaştırıldı mahkeme tarafından.
ablam eşinden boşanmış 2 çocuklu bir kadın geçimini babam sebebiyle aldığı yetim maaşı ve eski eşinden aldığı nafaka ile sağlıyor. kendisine ev almak niyetiyle bahsettiğim mahkeme parasıyla birlikte bir kısım birikmişi vardı ben de ona yardımcı olmak amacıyla miras parasından kendi payıma düşen miktardan bir kısmını ona verdim. borç olarak değil hibe ettim yani ev aldığında kolaylık sağlaması için.
bu parayı da 3-4 ay önce verdim. kendi payımdan da az bir kısım bana kalmış oldu kendi harcamalarım vs. derken bayağı az kaldı yani.kendim çalışmıyorum eşimle maddi durumumuz da orta halli bu arada.
çok uzattım farkındayım ama esas konuyu aydınlatabilmek için yazdım bunları. ablam yaklaşık 1.5 ay önce bana misafirliğe geldi memleketten. geldiğinin ilk gününden itibaren kalp çarpıntısının yani taşikardisinin olduğunu ve market alışverişleri sırasında poşetleri taşırken kalbini zorladığını, bunun için bir araba almak istediğini söyledi. açıkça bana söylemesi ertesi gün oldu bana ' bana 10 bin lira daha ver ben kendime araba almak zorundayım ' dedi. açıkçası şaşırdım biraz da bozuldum çünkü direkt emrivaki şeklinde istedi. ve ben de benim evime beni görmeye değil de para istemeye geldiğini düşünerek bozuldum açıkçası ve veremeyeceğimi, zaten çalışmadığımı eğer kendisine de o 10 bini verirsem neredeyse hiç param kalmayacağını vs. söyledim.
para düşkünü cimri bir insan değilimdir hatta rütbemde de yazdığı gibi dünya görüşüm de buna müsait değil. ama ben bende kalan bu parayı birikim için değil de doğumum ve sonrasında veya başıma herhangi bişey gelirse kullanmak için tutmak istedim.
neyse ablam bana parayı vermeyeceğimi söylediğimde başka bahaneler öne sürdü işte 'eşinle ilgili ileride bir sorun yaşarsan bu para bende saklı kalır' dedi mesela daha sonra ' arabayı aldığımda istanbula taşınmış olacağım arabayı ortak kullanırız senin ikizlerin için de iyi olur' falan gibi şeyler söyledi. ben de araba almak gibi bir düşüncem olmadığını söyledim ve açıkçası ısrarlarından da biraz bunaldım.
ablam memlekete evine döndüğünden beri neredeyse her hafta telefonda bu konuyu gündeme getiriyor, biraz vicdanıma dokunmaya çalışıyor ' çok yoruluyorum, arabam olması lazım, evin hem erkeği hem kadınıyım' vs. gibi.
ben bu durumda tavrımı nasıl devam ettirmeliyim sizce ? benim düşündüklerim doğru mudur yoksa bencillik mi yapıyorum sizce dışarıdan gözlemciler olarak fikirlerinizi merak ediyorum arkadaşlar ? çünkü bazen öyle şeyler söylüyor ki resmen vicdan yapıyorum :S
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?