Ablama samimiyet hissedemiyorum..

fataldanger

Nirvana
Kayıtlı Üye
24 Ağustos 2009
4.734
1.137
698
Ankara
Ablam evli.Aramızda çok yaş farkı da yok,iki yaş büyük benden.Ne yaparsam yapayım ablamla ergenlikten beri asla düzgün bir iletişimimiz,samimi bir ilişkimiz,birbirimize güvendiğimiz bir kardeşlik bağı olmadı.Bana hiç bir zaman değer verip adam yerine koymadı.Ben insanların konuşurken iletişim kurma şekillerinin karşı tarafa olumlu duygular yükleyeceğine inandığım gibi bazen psikolojik bir şiddet dahi uygulayacağını düşünürüm.Mesela ablamda sık sık bunu yaşıyorum.Bir şey anlatır mesela,anlatırken asla gözlerime bakmaz,çevresine bakınarak anlatır adam yerine koymaz beni.Ben bir şey sorarım mesela işiyle ilgili,anneme bakarak verir cevabı.Tüm bunları bilerek bana kötü hissettirmek için mi yapıyor diye şüpheye düşüyorum bazen!Çok sinirleniyorum ve üzülüyorum,resmen biri tokat atmış gibi acıyor içimde bir yer o öyle davranınca.
Bir de çok bencil.Bencil derken demek istediğim herşeye "ben"le başlıyor.kendisi herşeyin referans noktası.Mesela annem odada bir giysi denedi üstüne de giysiyle alakasız renkte bir çantayı koyup uyup uymadığını sordu.Ablam "Bence güzel oldu" dedi.Ben ise giysinin zaten karışık desenli bir giysi olduğunu,üstüne giysideki renklerden birinde çanta takarsa daha şık duracağını söyledim.Ablam da yine ısrarla "Bence giysiden farklı bir renk olunca daha tarz oluyor.Ben öyle yapıyorum,giysim mesela değişik renklerde oluyor, ayrı renkte bir çanta takıyorum güzel oluyor" dedi.İşte sen demekki rüküşsün kardeşim demek vardı! Ya bu sadece bunda değil,her olayda böyle,hep kendini referans verir,ben öyle yapıyorum ben böyle yapıyorum diye.Senin yaptığın genelgeçer doğru mu peki,kendini nasıl doğruluk bazı alırsın ki?

Ya bunlar işte hep böyle.Yine beni adam yerine koyup muhataba almasına dua etmeli.Çoğu zaman dediklerimi dinlemez,ben bir şey anlatırken başkasına laf yetiştirir,başka biriyle bir sohbete katılır vs..Yıllardır bana hep böyle değersiz hissettiriyor,amacı ne anlamadım gitti..Sizce bana değer vermiyor mu,ben de artık onun bu kasıtlı davranışlarıyla mı karşılık vermeliyim ona, madem o böyle bir yol izliyor ben de kendimi ona karşı değiştirmeli miyim ne yapmalıyım?Kendisinin hiç bir görüşü yoktur,hayatı sorgulamaz,ne felsefeyle ilgilenir,ne edebiyat,ne siyaset,ne tarih..Bunu demek istemezdim ama boş işte boş!Acaba ben bu konularda konuşabildiğim için,ona görece daha birikimli olduğum için,o da sohbet ortamında konuşamayınca yetersiz hissettiği için mi bu davranışlarıyla üstünlük kurmaya çalışıyor?Amacı ne anlamadım ama kendinden soğuttu.
 
Son düzenleme:
Ablam evli.Aramızda çok yaş farkı da yok,iki yaş büyük benden.Ne yaparsam yapayım ablamla ergenlikten beri asla düzgün bir iletişimimiz,samimi bir ilişkimiz,birbirimize güvendiğimiz bir kardeşlik bağı olmadı.Bana hiç bir zaman değer verip adam yerine koymadı.Ben insanların konuşurken iletişim kurma şekillerinin karşı tarafa olumlu duygular yükleyeceğine inandığım gibi bazen psikolojik bir şiddet dahi uygulayacağını düşünürüm.Mesela ablamda sık sık bunu yaşıyorum.Bir şey anlatır mesela,anlatırken asla gözlerime bakmaz,çevresine bakınarak anlatır adam yerine koymaz beni.Ben bir şey sorarım mesela işiyle ilgili,anneme bakarak verir cevabı.Tüm bunları bilerek bana kötü hissettirmek için mi yapıyor diye şüpheye düşüyorum bazen!Çok sinirleniyorum ve üzülüyorum,resmen biri tokat atmış gibi acıyor içimde bir yer o öyle davranınca.
Bir de çok bencil.Bencil derken demek istediğim herşeye "ben"le başlıyor.kendisi herşeyin referans noktası.Mesela annem odada bir giysi denedi üstüne de giysiyle alakasız renkte bir çantayı koyup uyup uymadığını sordu.Ablam "Bence güzel oldu" dedi.Ben ise giysinin zaten karışık desenli bir giysi olduğunu,üstüne giysideki renklerden birinde çanta takarsa daha şık duracağını söyledim.Ablam da yine ısrarla "Bence giysiden farklı bir renk olunca daha tarz oluyor.Ben öyle yapıyorum,giysim mesela değişik renklerde oluyor, ayrı renkte bir çanta takıyorum güzel oluyor" dedi.İşte sen demekki rüküşsün kardeşim demek vardı! Ya bu sadece bunda değil,her olayda böyle,hep kendini referans verir,ben öyle yapıyorum ben böyle yapıyorum diye.Senin yaptığın genelgeçer doğru mu peki,kendini nasıl doğruluk bazı alırsın ki?

Ya bunlar işte hep böyle.Yine beni adam yerine koyup muhataba almasına dua etmeli.Çoğu zaman dediklerimi dinlemez,ben bir şey anlatırken başkasına laf yetiştirir,başka biriyle bir sohbete katılır vs..Yıllardır bana hep böyle değersiz hissettiriyor,amacı ne anlamadım gitti..Sizce bana değer vermiyor mu,ben de artık onun bu kasıtlı davranışlarıyla mı karşılık vermeliyim ona, madem o böyle bir yol izliyor ben de kendimi ona karşı değiştirmeli miyim ne yapmalıyım?Kendisinin hiç bir görüşü yoktur,hayatı sorgulamaz,ne felsefeyle ilgilenir,ne edebiyat,ne siyaset,ne tarih..Bunu demek istemezdim ama boş işte boş!Acaba ben bu konularda konuşabildiğim için,ona görece daha birikimli olduğum için,o da sohbet ortamında konuşamayınca yetersiz hissettiği için mi bu davranışlarıyla üstünlük kurmaya çalışıyor?Amacı ne anlamadım ama kendinden soğuttu,bazı dostlarımı bile kendisinden çok sever oldum.

ablandan çok sen öyle davranıyor gözüküyorsun.
 
benim ablamda öyleydi evlendi başka şehirde yıllar oldu.halen mesafeliyiz.oda soğuk tabiatlı bende.birbirimizde benzemeyiz.o beya tenli güzel bir kızdı.çocukluğmuzda sürekli ----aaa ne kadar güzel ablan- var derlerdi.ben hep silik kaldım yanında.beni hepküçük görürdü.halende eleştirir.ona zarar gelmesin çok üzülürüm.o ayrı ama samimi ve yakın değiliz.beni okul tatilinde yanına çağırmıştı.gidecektim.aksilikler çıktı gidemedim.gitmediğime üzülmedim.seneden seneye görmek yetiyor.hatta bazen o zamnalarda bile anlaşamadığımız olur.bazen çokmı kalpsizim diyorum ama öyle işte.aynı anneden olmak bazen yetmiyor.
 
1 ) ablan seni kıskanıyor olabilir..Ablan iki yaşındayken tamda çok ilgi ve sevgiye muhtaç olduğu dönemlerde doğmussun seni severlerken öperlerken sana karşı kin beslemiş olması yüksek ihtimal...
 
1 ) ablan seni kıskanıyor olabilir..Ablan iki yaşındayken tamda çok ilgi ve sevgiye muhtaç olduğu dönemlerde doğmussun seni severlerken öperlerken sana karşı kin beslemiş olması yüksek ihtimal...

İlginç bir yaklaşım,bilinçaltı yaklaşımları her zaman mantıklı bulurum.Belki kendi de farkında değildir,ama o yıllarda bilincine işlenmiş kimi duyguların etkisi hala davranışlarına ve düşüncelerine yansıyordur öyle değil mi?
 
benim ablamda öyleydi evlendi başka şehirde yıllar oldu.halen mesafeliyiz.oda soğuk tabiatlı bende.birbirimizde benzemeyiz.o beya tenli güzel bir kızdı.çocukluğmuzda sürekli ----aaa ne kadar güzel ablan- var derlerdi.ben hep silik kaldım yanında.beni hepküçük görürdü.halende eleştirir.ona zarar gelmesin çok üzülürüm.o ayrı ama samimi ve yakın değiliz.beni okul tatilinde yanına çağırmıştı.gidecektim.aksilikler çıktı gidemedim.gitmediğime üzülmedim.seneden seneye görmek yetiyor.hatta bazen o zamnalarda bile anlaşamadığımız olur.bazen çokmı kalpsizim diyorum ama öyle işte.aynı anneden olmak bazen yetmiyor.

İşte aynen ben de böyleyim,aynı işte.Ben de diyorum bir insan kardeşine karşı çok daha yakın hissedip sürekli onu düşünmez mi,yanındayken mutlu olmaz mı diye,ama olmuyor.Ben de diyorum kendime ben ne kötü kalpli,sahtekar,ikiyüzlü,duygusuz biriyim de böyle bir mizacım var diyorum.Ama bu elimde değil,içime kendi kendime çok olumlu duygular ekemiyorum.olmuyor olmuyor.

Mesela bugün sınavdan aldığım not konuşuluyordu.Yüksek bir puan aldım.O dersimin sorunlu olduğunu ablam da biliyordu.Ya notum iyi,tembelliğinden çok çekmiş biri olarak bırak da keyfini süreyim değil mi,tebrik et geç sadece.Ama yok işte,hemen "Hı çıkmış sorulara falan çalıştın değil mi" dedi.Yani nasıl desem orda o cümlesinin altında başarımı küçümseyen bir ima sezdim."Tabi çıkmış soruları buldun ,o yüzden güzel aldın,yoksa yapabilecek biri değilsin" gibi bir ima hissettim.
 
Back
X