Öncelikle konuyu bir derdim var başlığına mi yoksa hamilelik başlığına mi yazsam arada kaldım..
Ben size durumunu anlatayım kızlar 7 yıllık iliskimin ardından eşimle evleneli 8 ay oluyor 27 yaşındayım. Ablam da 33 yaşında ve o da evleneli 1 yil oldu. benim nisanlanma donemim biraz sancili oldu cunku o donemde ablamin hayatinda birisi olmadigi icin ailem de ben de ablam incinmrsin diye erkek tarafını hep erteledik. Fakat en sonunda nasıl olsa hemen evlenmeyecekler gözüyle bakıldı ve nisanlandik. Ablam 30 yasini gectigi icin onun uzulmesi kirilmasini inanin hic istemedim aylarca hep dua ettim inşallah ben evlenmeden ablam evlenir de onu uzmem diye. Bu arada yanlış anlamayın ablam benim küçük annemdir herseyimdir hep de yanımda oldu nisanimda hicbiseyim eksik olmasın diye pervane oldu etrafimda.
Neyse nisandan 2 yıl sonra ablam aşık oldu ve hizli bir kararla evlendilerve biz de 4 ay sonra evlendik.ne çok dua etmişim ki allahım da kabul etti.
Ablamlar evlendikten iki ay sonra çocuk sahibi olmak için çalışmaya başladılar ablamin yaşını göz önüne alınca stresli adet dönemleri yaşıyor ve olmadıkça üzülüyor ağlıyordu. Bu arada ben de evlenmiştim. Bu dönemde annem her konuşmamızda bana "sakın hamile kalmak yok" diye şaka yollu ikazlarda bulunuyordu. Evlililigimun ilk aylarindan itibaren eşim cocuk istiyordu zaten yıllardır birlikteyiz biz ben senden eminim çocuğumuz olsun diyordu ilk aylar eşimi geçiştirmek daha kolaydı. Biraz gezelim evliligimizi yasayalim diyordum ki öyle de düşünüyordum. Fakat evliliğimizin altıncı ayı olduğunda eşim yigenleriyle ilgilenip bana muzip bakislari ve sürekli çocuk konusu açmasından ben de etkilenmedim değil iki aydır ictenice çocuk istiyorum eşime diyemiyorum çünkü ablam hamile kalmayı o kadar çok istiyor ve vher ay aglayip üzülüyor ki önce onun çocuğu olsun üzülmesin diyorum. ama esim bu aralar artik cocuk icin beklemek istemedigini dile getiriyor. Inanin cocuk gibi heyecanli simdiden.
Annem ablamla konuşurken çocuk yapmaları konusunda gözlerinin içi parlıyor inşallah diyor bana gelince aman sakın haa sakının diyor. Arada da tamammen açık konuşup "önce ablan tamam mi kızım nasıl üzülür şimdi sen kalirsan içten ice" diyor. Eşime bu durumu söyleyemem zaten evlenmek konusunda ablami bekledim bi şekilde ve eşimle ablamin arasına soğukluk girmesini istemiyorum. Kafam çok karışık nolur bana akıl verin. Ben mi ne istiyorum ben kesinlikle ablamin uzulmemesini ve bi an önce inşallah bir çocuğu olmasını istiyorum ve ben de anne olmak istiyorum. Arada kaldım. Sizce abladan önce hamile kalmak hem de o bu kadar çok isytiyoken dogru mu. Nolur yardimci olun ne anneme ne esime ne ablama bisey diyebiliyorum.
Bu hayat senin, ve sen bir adamla yuva kurdun. Aileni elbette hiçe saymayacaksin, ama o konu BU KONU DEĞIL... eğer annen ve ablan seni seviyorlarsa üzülmeyeceklerdir aksine çok mutlu olacaklardır (olması gereken) diğer türlüyse zaten salla gitsin.
sen kocanla ilişkini gidişat nasıl gösteriyorsa öyle yasamalisin. Onun bunun ailenin baskısında değil heleki konu bir evlat ise.
Ben 34 yaşındayım yeni hamile kaldım, 13 yıldır evliyim 8 yıl çocuk istemedim, 5-6 yilirda istiyordum olmuyordu,
Kardeşim benden 9 yaş küçük. 2 yil önce Evlendi ve 2 ay sonra hamile kaldı, "hiç korunma benim gibi uzatma çocuk mevzusunu, benim durumuma düşme sakın" dedim.
Ve o bebek bizim ailemize güneş gibi doğdu. Annemin sağlık problemi vardı o bebek sayesinde sağlığına kavuştu, (ben böyle gozlemledim)bazen sevgi şefkat herşeydir,sağlığına kavuşturur insanı
yani ne bileyim bir canlı bir bebek bir evlat, bu bambaşka bişey.
Eğer sen de istiyorsan hiç bekleme, çokta düşünme bu konuyu, hadi canım şimdi yatağa
birşey derlerse korunduk ama zevk suyuyla oldu heralde dersin
Allah hakkında hayırlısını versin, nur topu gibi evlatlariniz olsun inşallah