- 13 Aralık 2012
- 1.723
- 1.047
- 133
- Konu Sahibi Kirmizipanjurluev
- #81
Ablanla bu konuyu yuzyuze hic konustunuzmu merak ettim annenin tavri cok tuhaf geldi bilemiyorum bi arkadasta yazmis ya hic olmassa ablanin bebegi senin durumun ne olacak ozmaan
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
tabi haklısın ama bir yerdede senin hayatın. ablamı bekliycem derken belki hiç çocuk sahibi olamayacaksınÖncelikle konuyu bir derdim var başlığına mi yoksa hamilelik başlığına mi yazsam arada kaldım..
Ben size durumunu anlatayım kızlar 7 yıllık iliskimin ardından eşimle evleneli 8 ay oluyor 27 yaşındayım. Ablam da 33 yaşında ve o da evleneli 1 yil oldu. benim nisanlanma donemim biraz sancili oldu cunku o donemde ablamin hayatinda birisi olmadigi icin ailem de ben de ablam incinmrsin diye erkek tarafını hep erteledik. Fakat en sonunda nasıl olsa hemen evlenmeyecekler gözüyle bakıldı ve nisanlandik. Ablam 30 yasini gectigi icin onun uzulmesi kirilmasini inanin hic istemedim aylarca hep dua ettim inşallah ben evlenmeden ablam evlenir de onu uzmem diye. Bu arada yanlış anlamayın ablam benim küçük annemdir herseyimdir hep de yanımda oldu nisanimda hicbiseyim eksik olmasın diye pervane oldu etrafimda.
Neyse nisandan 2 yıl sonra ablam aşık oldu ve hizli bir kararla evlendilerve biz de 4 ay sonra evlendik.ne çok dua etmişim ki allahım da kabul etti.
Ablamlar evlendikten iki ay sonra çocuk sahibi olmak için çalışmaya başladılar ablamin yaşını göz önüne alınca stresli adet dönemleri yaşıyor ve olmadıkça üzülüyor ağlıyordu. Bu arada ben de evlenmiştim. Bu dönemde annem her konuşmamızda bana "sakın hamile kalmak yok" diye şaka yollu ikazlarda bulunuyordu. Evlililigimun ilk aylarindan itibaren eşim cocuk istiyordu zaten yıllardır birlikteyiz biz ben senden eminim çocuğumuz olsun diyordu ilk aylar eşimi geçiştirmek daha kolaydı. Biraz gezelim evliligimizi yasayalim diyordum ki öyle de düşünüyordum. Fakat evliliğimizin altıncı ayı olduğunda eşim yigenleriyle ilgilenip bana muzip bakislari ve sürekli çocuk konusu açmasından ben de etkilenmedim değil iki aydır ictenice çocuk istiyorum eşime diyemiyorum çünkü ablam hamile kalmayı o kadar çok istiyor ve vher ay aglayip üzülüyor ki önce onun çocuğu olsun üzülmesin diyorum. ama esim bu aralar artik cocuk icin beklemek istemedigini dile getiriyor. Inanin cocuk gibi heyecanli simdiden.
Annem ablamla konuşurken çocuk yapmaları konusunda gözlerinin içi parlıyor inşallah diyor bana gelince aman sakın haa sakının diyor. Arada da tamammen açık konuşup "önce ablan tamam mi kızım nasıl üzülür şimdi sen kalirsan içten ice" diyor. Eşime bu durumu söyleyemem zaten evlenmek konusunda ablami bekledim bi şekilde ve eşimle ablamin arasına soğukluk girmesini istemiyorum. Kafam çok karışık nolur bana akıl verin. Ben mi ne istiyorum ben kesinlikle ablamin uzulmemesini ve bi an önce inşallah bir çocuğu olmasını istiyorum ve ben de anne olmak istiyorum. Arada kaldım. Sizce abladan önce hamile kalmak hem de o bu kadar çok isytiyoken dogru mu. Nolur yardimci olun ne anneme ne esime ne ablama bisey diyebiliyorum.
ve ablanın benden once hamıle kalma lafından ve bakıs acılarından sonra
Kesinlikle haklısınız aynen bu şekilde..anladığım kadarıyla ablası öyle bişey söylemiyormuş, hatta ablasının haberi yokmuş, tam tersi ablası kardeşini çok seviyormuş nişanında falan herşeyiyle ilgilenmiş, bunları düşünen konu sahibi ve anne. bence ablası öğrense böyle düşündüklerini asıl o zaman üzülür ''kardeşim benim yüzümden kendini kısıtlıyor'' diye..
hmmm sımdı anladımanladığım kadarıyla ablası öyle bişey söylemiyormuş, hatta ablasının haberi yokmuş, tam tersi ablası kardeşini çok seviyormuş nişanında falan herşeyiyle ilgilenmiş, bunları düşünen konu sahibi ve anne. bence ablası öğrense böyle düşündüklerini asıl o zaman üzülür ''kardeşim benim yüzümden kendini kısıtlıyor'' diye..
hmmm sımdı anladım
e ablası madem bırsey demıyor konu sahıbı bosa uzuluyor hatta boyle dusunmesı ablasını kırar uzer..
aynen ben de öyle düşünüyorum hatta önceki mesajımda uzun uzun anlattım düşüncemi :) ben de ablayım ve kardeşim için en iyisini isterim o mutlu olursa rahat uyurum. benim için böyle bişey yapmasını istemezdim. bence konu sahibinin ablası da duysa çok üzülür böyle düşündükleri için. tamam bi imrenme bi heves olur belki, benim de olsun der ama kıskanmakmış kardeşi hamile diye üzülmekmiş yakınından geçmez bu duyguların bence..
bi de konu sahibi, eğer ablan uğraşmasına rağmen hamile kalamıyorsa bi doktora gitsin eşiyle beraber. sorun var mı, varsa kimde bunları öğrenip tedavisine baksınlar. bazen biraz doktor müdahelesi ve uğraşmak gerekiyor. benim annemin de 5 sene çocuğu olmamış, sonra düzenli bi tedaviden sonra ben doğmuşum. oturup üzülmek yerine mutlaka doktora görünsünler...
ayneeen oyle cok haklısın,ustelık daha ablasının cocugu olmasada cok normal 1 - 1 bucuk sene cocuk kendılıgınden olmayabılır bu cok normal doktorlar tedavıye bıle baslamıyorlar
eger gerekırsede tıp o kadar gelısmıs kı neden olmasın
mesela benım annemde 2 sene kendılıgınden olmamıs tam tedavıye baslıcaklarında abıme hamıle oldugunu ogrenmıs bende korunmasına ragmen bana hamıle kalmıs
hayat zaten zor bence daha fazla bu kadar ayrıntılı ınce dusunup zorlastırmamak gerek...
Benim hakkimda ne kadar güzel yargılara varmişsiniz. cevap vermiş olmak için cevap vermeyin kişiliğimi sorgulamak size düşmez. Ben sadece konu hakkinda fikir almak istedim yargılanmak değil. Çocuk yapıp yapmayacagima da nasil bir anne olacagima da siz karar veremezsiniz.Niye hayatı ablana paralel yaşıyorsun
Yarın ikinizin de çocuğu oldu ve büyüdü diyelim, ikisi de üniversite sınavına girecek, çocuğuna " sınavda soruları eksik yap bak ablamın çocuğu kazanamaz sen kazanırsan çok üzülür önce ablamın hayatı sonra biz" dersin sen.
Çocuğun evlenecek olsa önce ablamınki evlensin üzülmesin dersin.
Çocuk yapma lütfen çünkü sen yada eşin önemsiz insanlarsınız önemli olan ablan ve duyguları sakın onu üzmeyin