Ablamla eskisi gibi değiliz:(

Meraba kızlar.Siteye geçen yaz üye olmuştum ama yeni yeni yazmaya başladım.

Ablam geçen sene üniversiteye başladı ankaraya gitti ve çok değişti eskisi gibi değiliz artık.Önceleri çok içerliyodum bu duruma.Başka kardeşim yok öyle dostum diyebileceğim kimsem yok.Tamamen yalnız kaldığımı hissettim hayatta.Ailem desen çok iyi anlaşamıyoruz evde kalmıyorum.hep derdim ona benim tek ailem sensin diye.Ama o şimdi çok değişti.eskiden dertleştiğim bi bakışla herşeyi anlattığım beni anlayan beni dinleyen duyarlı içten kardeşim gitti yerine yüzeysel yaşayan biri geldi.Sanki gittiği şehir onun içini boşaltmış.Eskiden saatlerce dertleşirdik,aynı şeylere gülerdik aynı şeylerle duygulanırdık.Gerçekten beni anlayabilen tek insan oydu.Ama şimdi buraya geldiğinde bütün zamanını arkadaşlarıyla geçiriyor.Canım skkın biraz konuşalım dediğimde ne derdin diyor böyle böyle diyorum amaan takma deyip gidiyo.Önem verdiği şeyler çok değişti.Biz farklılaştık ayrıldık koptuk...İşin en acı kısmı ise ben bu duruma üzülürken o bunun farkında bile değildi. 6 aydır ne telde konuştuk ne de buraya geldiğinde eve gittim onu görmeye.Çok zor bi altı aydı ama başardım galiba kızlar artık daha güçlüyüm yalnızım hayatta tek başımayım. Bu durumu kabullenmek zorundaydım ve kabullendim...

Sana öyle geliyor olamaz mı...?

Ona da hak ver dersleri felan yoğundur,onun için de kolay değil yeni bir çevre,yeni arkadaşlıklar .

O da üzülüyordur ama belli etmiyordur sen üzülme diye.

Ben de üniversiteye gittiğimde kardeşim çok üzülmüştü aynı senin gibi.

Telefonla görüşemezdim doğru dürüst sesim titrerdi ağlamaktan korkardım ona belli etmemek için de geçiştirir gibi yapardım.

Teli kapadıktan sonra da rahatlayana kadar ağlardım.

Şimdi sen de üzgünsün gittiğine,tek dertleştiğin insanın ablanın uzakta olmasına...Fazla büyütme gülüm.

Ablanın yeri rahat,içi huzurlu olsun da bu uzaklıklar birgün bitiyor nasıl olsa.

o da başlarda senin dediklerini diyodu ona da hak veriyorum ama bu yıl ikinci yılı biticek alıştığını biliyorum.O değişti.değişmesi kötü değil her insan değişir.Ama artık aynı şeyleri paylaşamamak çok üzücü.Başlarda ben de kapris yaptığımı sanıyodum ama küçük bi çocuk değilim ben de.Anlıyosunuz bunu hissediyosunuz.Ailem ablama çok düşkün bunu da biliyorum annem açık bi şekilde söyledi ama inanın bu kadar üzmemişti beni.

Üzülme sen de kendi arkadaşlarınla dertleş, sorunlarını onlarla paylaş.Ablan zaten her zaman senin yanında olamaz ki, bazen kendi kendine yetmeyi öğrenmek lazım. En önemli dostun kendinsin, kimse seni senden iyi anlamaz, senin kadar senin yanında olamaz... Ama konuşarak rahatlamak istediğin zaman da yanındakilerle dene bunu, o da yoksa kadınlar kulübü var. :enbuyukkk:

kızlar haklı olabilirsiniz bi acaba dedim şimdi.Çünkü o da ilk yıl gittiğinde çok ağlıyodu.Eve geldiğinde gitmek istemiyodu.Bi de panik attak rahatsızlığı yaşadı orda.Her insan kardeşini sever.Ama o benim için bambaşka kızlar.Annem babam bi yana o bi yana.Ve insanın hayatta en güvendiği kişinin böyle ondan uzaklaşması çok üzücü oluyo.Bi de bu sene sınava hazırlanıyorum.Zaten bunalıyorum yeterince.Bi soluk almak için aradığımda benle konuşmuyo bile dinlemiyo beni.Burda bi başıma kaldım.Bu sene kazanmak için nerdeyse uyumadan çalışıyorum.O kadar bunaldım ki artık.Geçen hafta geldi ona dargın olduğumu biliyo ama barışmak için hiçbirşey yapmadı.Hergün arkadaşlarıyla çıktı gezdi.Arkadaşlarından biri aradığında saatlerce konuşuyo onlardan biriyle bi sorun yaşasa morali aşırı bozuluyo. ben onun kardeşiyim kaç aydır konuşmuyoruz buraya geldiğinde hiç konuşmadık yabancı gibi geldi gitti.Kabullenmeye çalışıyorum.Napim zorla ben burdayım benide sev mi diyim kızlar...