Önümü göremiyorum, 1 ay sonra nerede, hangi ülkede ya da hangi şehirde olacağımı bilmiyorum.
Çok kötü geçen ama bir o kadar da bana çok şey katan 3 yıldan sonra musmutlu bir yıl geçirdim.
Sevdiklerime sımsıkı sarılmayı öğrendim, sevmediklerimi ise umursamamayı.
Beni mutlu edecek istediğim şeyleri elde etmek için daha çok çabalıyorum, elde edemediklerimi ise kısmetim değilmiş deyip geçiyorum.
Başkalarının başarılı, başarısız ya da düzgün bir insan olup olmadığım konusundaki düşünceleri ile hiç mi hiç ilgilenmiyorum; kendi içimde muhasebem.
Daha az inciniyorum. Daha az yiyorum ve daha çok şükrediyorum.
Bir de sanırım acı ve talı her hikayesine ragmen burayı okumayı ve sizi seviyorum.