- 23 Nisan 2021
- 51
- 240
- 13
- 35
- Konu Sahibi TopraKahve
-
- #1
Susmayacaksınız sustukça üstünüze gelirler onlar birşey söylerse siz bin şey söyleyin dişinizi gösterinArkadaşlar yıllar önce hamileliğimde çok ezildim. Yalnız bırakıldım ve azar işittim. Şimdi oğlum özel bir çocuk. Gelişimi normal degil. Her muayene de form doldurdum hamileliğiniz stresli miydi diye soruluyor. Depresyon vs de var formda. Şimdi benim tek odak noktam çocuğum olmalı biliyorum. Yapanlar yaptıklarından zaten pişman değil. Hatta ben kötü niyetli ama onlar idare eden iyi niyetliler. Neyse sonuçta akraba vs diye uzun süre küsmeme rağmen sırf vicdanım el vermediği için bayramlarda vs tekrar görüşmeye başladım. Afet özgürles dedim. Şimdi beni üzen 2 yaşça baya büyük kadın vardı. O kadınlardan birinin kızı birinin gelini olan başka dünyalar tatlısı bir kadın hamile şuan.. . (Allah sağlıkla kucağına aldırsin ) kendisini çok severim. Zaten haberi yok olanlardan hiç anlatmadım. Ama çok ağladım yine olanlar aklıma geldi. Sonra bebeğe dua ettim iyi olsun diye. Annesine dua ettim stressiz atlatsin diye. Ve fakat kendi hamileligim çıkmıyor aklımdan yine. Yurtdışında kendi ailemden uzaktayım. Acaba zayıf mi buldular beni kimsesiz mi buldular da ezdiler diyorum. Daha doğrusu öyle hissediyorum. Af edemiyorum. Gönlüm özgürlessin istiyorum çok zorlaniyorum...
Ben hiç affederek özgürleşmedim, başkaları nasıl başarıyor bilmiyorum. İletişimi keser yokmuşlar gibi davranır ahirette hesaplaşacağınızı düşünürseniz belki daha iyi hissedersiniz. Görüşmek zorundaysanız resmi olun, özelinizden asla bahsetmeyin. İş arkadaşınız gibi düşünün. Çocuğumuzun gelişimine fayda sağlayacak onu bir adım öteye taşıyacak şeylere odaklanın. Diğerleriyle Münkün olduğu kadar az iletişim kurunArkadaşlar yıllar önce hamileliğimde çok ezildim. Yalnız bırakıldım ve azar işittim. Şimdi oğlum özel bir çocuk. Gelişimi normal degil. Her muayene de form doldurdum hamileliğiniz stresli miydi diye soruluyor. Depresyon vs de var formda. Şimdi benim tek odak noktam çocuğum olmalı biliyorum. Yapanlar yaptıklarından zaten pişman değil. Hatta ben kötü niyetli ama onlar idare eden iyi niyetliler. Neyse sonuçta akraba vs diye uzun süre küsmeme rağmen sırf vicdanım el vermediği için bayramlarda vs tekrar görüşmeye başladım. Afet özgürles dedim. Şimdi beni üzen 2 yaşça baya büyük kadın vardı. O kadınlardan birinin kızı birinin gelini olan başka dünyalar tatlısı bir kadın hamile şuan.. . (Allah sağlıkla kucağına aldırsin ) kendisini çok severim. Zaten haberi yok olanlardan hiç anlatmadım. Ama çok ağladım yine olanlar aklıma geldi. Sonra bebeğe dua ettim iyi olsun diye. Annesine dua ettim stressiz atlatsin diye. Ve fakat kendi hamileligim çıkmıyor aklımdan yine. Yurtdışında kendi ailemden uzaktayım. Acaba zayıf mi buldular beni kimsesiz mi buldular da ezdiler diyorum. Daha doğrusu öyle hissediyorum. Af edemiyorum. Gönlüm özgürlessin istiyorum çok zorlaniyorum...
Hayır maalesef öyle olmuyor. Kavga edip sesimi yukseltince yüzünde büyük bir haz gördüm. Zaten istediği kavga. Uzaklaştım.Susmayacaksınız sustukça üstünüze gelirler onlar birşey söylerse siz bin şey söyleyin dişinizi gösterin
Bahsettiğiniz şey narsistik bir özellik, tepki verdikçe artacaktır. Duvar gibi olmanız lazım.Hayır maalesef öyle olmuyor. Kavga edip sesimi yukseltince yüzünde büyük bir haz gördüm. Zaten istediği kavga. Uzaklaştım.
Öyle yaptım. Kafam rahat yalnızlığım buyuk. Geçer bugünler de .Ben hiç affederek özgürleşmedim, başkaları nasıl başarıyor bilmiyorum. İletişimi keser yokmuşlar gibi davranır ahirette hesaplaşacağınızı düşünürseniz belki daha iyi hissedersiniz. Görüşmek zorundaysanız resmi olun, özelinizden asla bahsetmeyin. İş arkadaşınız gibi düşünün. Çocuğumuzun gelişimine fayda sağlayacak onu bir adım öteye taşıyacak şeylere odaklanın. Diğerleriyle Münkün olduğu kadar az iletişim kurun
Evet çok gençken maruz kalmaya başladım. O kadar yoruldum ki. Af edeyim hayatıma bakayım. Unutayım istiyorum. Ama dün gece oğlum çok huysuzdu yine. Onla beraber ben de ağladım sürekli aklima geldi.. Zor dönemden geçerken daha da zor afetmek görmezden gelmek. Içimde iyi kalmaya çalışıyorum.Bahsettiğiniz şey narsistik bir özellik, tepki verdikçe artacaktır. Duvar gibi olmanız lazım.
Ben su son zamanlarda türeyen "kendi ic huzurun icin affet" söylemine nedense hic katilmiyorum. Yapan yapiyor, pisman olmuyor, ama ben affedecegim. Yok öyle. Hem toptan hayatimdan cikartirim. Akraba felan da dinlemem. Hemde hakkimi zerresini helal etmem. Madem yapabiliyorlar cezalarini da ceksinler bi zahmet. Buna izin veren esinize de bir iki cift lafim olurdu ya simdi, ama ban yemege degmez. Siz siz olun bu insanlari hayatinizdan uzak tutun.
Sanırım biraz evladinizin özel çocuk olmasında yaşananları sebep buluyorsunuz...ama bence alakası yok arkadaşım...ben gebeyken çok stresli günler yaşadım ..evliliğinde ilgili değil ama anne babamın sağlık durumları beni çok üzdü ..öyle ki doğuma bir gün kala sabah yedide doktor peşindeyim hastanelerde...çok şükür bir yaşında şimdi...Arkadaşlar yıllar önce hamileliğimde çok ezildim. Yalnız bırakıldım ve azar işittim. Şimdi oğlum özel bir çocuk. Gelişimi normal degil. Her muayene de form doldurdum hamileliğiniz stresli miydi diye soruluyor. Depresyon vs de var formda. Şimdi benim tek odak noktam çocuğum olmalı biliyorum. Yapanlar yaptıklarından zaten pişman değil. Hatta ben kötü niyetli ama onlar idare eden iyi niyetliler. Neyse sonuçta akraba vs diye uzun süre küsmeme rağmen sırf vicdanım el vermediği için bayramlarda vs tekrar görüşmeye başladım. Afet özgürles dedim. Şimdi beni üzen 2 yaşça baya büyük kadın vardı. O kadınlardan birinin kızı birinin gelini olan başka dünyalar tatlısı bir kadın hamile şuan.. . (Allah sağlıkla kucağına aldırsin ) kendisini çok severim. Zaten haberi yok olanlardan hiç anlatmadım. Ama çok ağladım yine olanlar aklıma geldi. Sonra bebeğe dua ettim iyi olsun diye. Annesine dua ettim stressiz atlatsin diye. Ve fakat kendi hamileligim çıkmıyor aklımdan yine. Yurtdışında kendi ailemden uzaktayım. Acaba zayıf mi buldular beni kimsesiz mi buldular da ezdiler diyorum. Daha doğrusu öyle hissediyorum. Af edemiyorum. Gönlüm özgürlessin istiyorum çok zorlaniyorum...
Affetmeden de hayatına bakabilirsin. Geçti gitti, tekrar yapmalarına izin vermeyeceğim de ve gerçekten izin verme.Evet çok gençken maruz kalmaya başladım. O kadar yoruldum ki. Af edeyim hayatıma bakayım. Unutayım istiyorum. Ama dün gece oğlum çok huysuzdu yine. Onla beraber ben de ağladım sürekli aklima geldi.. Zor dönemden geçerken daha da zor afetmek görmezden gelmek. Içimde iyi kalmaya çalışıyorum.
Yok en başlarda düşündüm biraz öyle. Ama Takdir i Ilahi sonuçta. Yine de kimin haddine birinin doğmamış çocuğunu strese sokmak. Unutamadigim bir gün var. Telefonda azar işittim. Yeter dedim alt tarafi elbisem hazır değil düğüne 1 ay var. Elim ayağım titriyor niye azarliyorsun dedim. Ben de genç gelinken beni bu duruma getiriyorlardı. Sen ne yaşıyorsun ki hemen abartiyorsun dedi. O gün baygınlık hissi yasadim. Ellerim uyustu. Ondan sonra zaten suyum birden arttı. Ben gercekten sanki oğlumu koruyamadigim için böyle oldu diye düşündüm. Formları doldururken hep aklıma geldi bunlar. Şimdi öyle düşünmüyorum. Ama bazen hazmedemiyorum. O gün ayaklarımı duvara yaslayıp baya yattim yerde. O kadar da ağladım.Sanırım biraz evladinizin özel çocuk olmasında yaşananları sebep buluyorsunuz...ama bence alakası yok arkadaşım...ben gebeyken çok stresli günler yaşadım ..evliliğinde ilgili değil ama anne babamın sağlık durumları beni çok üzdü ..öyle ki doğuma bir gün kala sabah yedide doktor peşindeyim hastanelerde...çok şükür bir yaşında şimdi...
Olmuş bitmiş geçmiş gitmiş boşver..sen önüne bak evladına odaklan. Geçmişi degistiremezsin...ama geleceği sekillendirebilirsin
Evet ya o WhatsApp durumlarından sürekli laf sokmaları. Hepsini engelledim ben de.Bende affedemeyenlerdenim. Affet ozgurles demek kolay ama insan yapamıyor elde değil çok ettikleri için affedemiyor bir anda insan.ben uzaklaşmayı tercih ettim sildim numaralarını saçma sapan laf sokucu WhatsApp durumalrini bile görmüyorum sosyal medyada zaten kullanmıyorum kafam rahat ilahi adalete teslim ettim hepsjni
Hamileyken başka bir kadın hakkında konuşuyordu. Onun da özel bir oğlu var. (40 yaşlarında ). Kadın için dedi ki "bu dünyadaki en büyük cezası o engelli oğlana bakıp kalbi bin parça oluyor her defasında" dedi. Onda da hamileydim yuregim yandı o an. Hatta öyle deme dedim. "Yok ben iyi niyetliyim içimi Allah biliyor ama benim oğlum öyle olsaydı hergun laf sokardi o "dedi.Görüştükçe sizi üzecekler. Bu defa da çocuğun öyle çocuğun böyle diyecekler ben olsam görüşmezdim
Şu affet özgürleş şeysini kim çıkardıysa artık, her affeden özgürleşmiyor, yok öyle bişey. Hiçbir şeyi affetmek zorunda değilsiniz, size zulmeden biri ile hiçbir şey yokmuş gibi görüşmek onu yola getirmez, gtünün kalkmasına sebep olur, ben neler yaptım ama o yüce gönlü ile affetti demez, minnet etmez, ben haklıyım ki konuşuyor hala der. Gerek yok durduk yere kimseyi şımartmaya.Arkadaşlar yıllar önce hamileliğimde çok ezildim. Yalnız bırakıldım ve azar işittim. Şimdi oğlum özel bir çocuk. Gelişimi normal degil. Her muayene de form doldurdum hamileliğiniz stresli miydi diye soruluyor. Depresyon vs de var formda. Şimdi benim tek odak noktam çocuğum olmalı biliyorum. Yapanlar yaptıklarından zaten pişman değil. Hatta ben kötü niyetli ama onlar idare eden iyi niyetliler. Neyse sonuçta akraba vs diye uzun süre küsmeme rağmen sırf vicdanım el vermediği için bayramlarda vs tekrar görüşmeye başladım. Afet özgürles dedim. Şimdi beni üzen 2 yaşça baya büyük kadın vardı. O kadınlardan birinin kızı birinin gelini olan başka dünyalar tatlısı bir kadın hamile şuan.. . (Allah sağlıkla kucağına aldırsin ) kendisini çok severim. Zaten haberi yok olanlardan hiç anlatmadım. Ama çok ağladım yine olanlar aklıma geldi. Sonra bebeğe dua ettim iyi olsun diye. Annesine dua ettim stressiz atlatsin diye. Ve fakat kendi hamileligim çıkmıyor aklımdan yine. Yurtdışında kendi ailemden uzaktayım. Acaba zayıf mi buldular beni kimsesiz mi buldular da ezdiler diyorum. Daha doğrusu öyle hissediyorum. Af edemiyorum. Gönlüm özgürlessin istiyorum çok zorlaniyorum...
Affetmek şuan bu akımlarda bana göre zorla yutturulmaya çalışılan ateşten bir demir leblebi. Öncelikle şunu kabul edelim ki HİÇBİRŞEYİ affetmek zorunda değiliz. OLaya maruz kalan biziz affetmek için kendimizi zorlayan biziz e bünye kabul etmiyor napalım ölelim mi? Yapmasalarmış. Kısacası bu newage akımların bir pompalaması olarak görüyorum. Affetmek değil ama kabullenmek gerçektir. Evet bunu yaşadınız evet üzüldünüz ve şuan ilginizi maksimum seviyede isteyen bir yavrunuz var. Sizi bu kadar ezdiren neydi içinizde onu bulun ve susmayın hatta yapabiliyorsanız yüzleşip gerekli cvpları verin. Susmak insanın kendisine ihanetidir şuan sizin unutamadığınız şey o yapılanlar değil, kendinize ihanetiniz. Sakinleşin, kendinizi yemeden sizi bu hareketlere maruz bırakan neydi bulun ve bunla yüzleşin. Bundan sonra da dik durun ki kendinizi kucaklayabilesiniz. Dünyada af diye birşey yoktur, inanmıyorum.Arkadaşlar yıllar önce hamileliğimde çok ezildim. Yalnız bırakıldım ve azar işittim. Şimdi oğlum özel bir çocuk. Gelişimi normal degil. Her muayene de form doldurdum hamileliğiniz stresli miydi diye soruluyor. Depresyon vs de var formda. Şimdi benim tek odak noktam çocuğum olmalı biliyorum. Yapanlar yaptıklarından zaten pişman değil. Hatta ben kötü niyetli ama onlar idare eden iyi niyetliler. Neyse sonuçta akraba vs diye uzun süre küsmeme rağmen sırf vicdanım el vermediği için bayramlarda vs tekrar görüşmeye başladım. Afet özgürles dedim. Şimdi beni üzen 2 yaşça baya büyük kadın vardı. O kadınlardan birinin kızı birinin gelini olan başka dünyalar tatlısı bir kadın hamile şuan.. . (Allah sağlıkla kucağına aldırsin ) kendisini çok severim. Zaten haberi yok olanlardan hiç anlatmadım. Ama çok ağladım yine olanlar aklıma geldi. Sonra bebeğe dua ettim iyi olsun diye. Annesine dua ettim stressiz atlatsin diye. Ve fakat kendi hamileligim çıkmıyor aklımdan yine. Yurtdışında kendi ailemden uzaktayım. Acaba zayıf mi buldular beni kimsesiz mi buldular da ezdiler diyorum. Daha doğrusu öyle hissediyorum. Af edemiyorum. Gönlüm özgürlessin istiyorum çok zorlaniyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?