Af edememek

TopraKahve

Üye
Kayıtlı Üye
23 Nisan 2021
51
240
13
35
Arkadaşlar yıllar önce hamileliğimde çok ezildim. Yalnız bırakıldım ve azar işittim. Şimdi oğlum özel bir çocuk. Gelişimi normal degil. Her muayene de form doldurdum hamileliğiniz stresli miydi diye soruluyor. Depresyon vs de var formda. Şimdi benim tek odak noktam çocuğum olmalı biliyorum. Yapanlar yaptıklarından zaten pişman değil. Hatta ben kötü niyetli ama onlar idare eden iyi niyetliler. Neyse sonuçta akraba vs diye uzun süre küsmeme rağmen sırf vicdanım el vermediği için bayramlarda vs tekrar görüşmeye başladım. Afet özgürles dedim. Şimdi beni üzen 2 yaşça baya büyük kadın vardı. O kadınlardan birinin kızı birinin gelini olan başka dünyalar tatlısı bir kadın hamile şuan.. . (Allah sağlıkla kucağına aldırsin ) kendisini çok severim. Zaten haberi yok olanlardan hiç anlatmadım. Ama çok ağladım yine olanlar aklıma geldi. Sonra bebeğe dua ettim iyi olsun diye. Annesine dua ettim stressiz atlatsin diye. Ve fakat kendi hamileligim çıkmıyor aklımdan yine. Yurtdışında kendi ailemden uzaktayım. Acaba zayıf mi buldular beni kimsesiz mi buldular da ezdiler diyorum. Daha doğrusu öyle hissediyorum. Af edemiyorum. Gönlüm özgürlessin istiyorum çok zorlaniyorum...
 
Susmayacaksınız sustukça üstünüze gelirler onlar birşey söylerse siz bin şey söyleyin dişinizi gösterin
 
Ben hiç affederek özgürleşmedim, başkaları nasıl başarıyor bilmiyorum. İletişimi keser yokmuşlar gibi davranır ahirette hesaplaşacağınızı düşünürseniz belki daha iyi hissedersiniz. Görüşmek zorundaysanız resmi olun, özelinizden asla bahsetmeyin. İş arkadaşınız gibi düşünün. Çocuğumuzun gelişimine fayda sağlayacak onu bir adım öteye taşıyacak şeylere odaklanın. Diğerleriyle Münkün olduğu kadar az iletişim kurun
 
Hayır maalesef öyle olmuyor. Kavga edip sesimi yukseltince yüzünde büyük bir haz gördüm. Zaten istediği kavga. Uzaklaştım.
Bahsettiğiniz şey narsistik bir özellik, tepki verdikçe artacaktır. Duvar gibi olmanız lazım.
 
Öyle yaptım. Kafam rahat yalnızlığım buyuk. Geçer bugünler de .
 
Ben su son zamanlarda türeyen "kendi ic huzurun icin affet" söylemine nedense hic katilmiyorum. Yapan yapiyor, pisman olmuyor, ama ben affedecegim. Yok öyle. Hem toptan hayatimdan cikartirim. Akraba felan da dinlemem. Hemde hakkimi zerresini helal etmem. Madem yapabiliyorlar cezalarini da ceksinler bi zahmet. Buna izin veren esinize de bir iki cift lafim olurdu ya simdi, ama ban yemege degmez. Siz siz olun bu insanlari hayatinizdan uzak tutun.
 
Bahsettiğiniz şey narsistik bir özellik, tepki verdikçe artacaktır. Duvar gibi olmanız lazım.
Evet çok gençken maruz kalmaya başladım. O kadar yoruldum ki. Af edeyim hayatıma bakayım. Unutayım istiyorum. Ama dün gece oğlum çok huysuzdu yine. Onla beraber ben de ağladım sürekli aklima geldi.. Zor dönemden geçerken daha da zor afetmek görmezden gelmek. Içimde iyi kalmaya çalışıyorum.
 
 
Sanırım biraz evladinizin özel çocuk olmasında yaşananları sebep buluyorsunuz...ama bence alakası yok arkadaşım...ben gebeyken çok stresli günler yaşadım ..evliliğinde ilgili değil ama anne babamın sağlık durumları beni çok üzdü ..öyle ki doğuma bir gün kala sabah yedide doktor peşindeyim hastanelerde...çok şükür bir yaşında şimdi...
Olmuş bitmiş geçmiş gitmiş boşver..sen önüne bak evladına odaklan. Geçmişi degistiremezsin...ama geleceği sekillendirebilirsin
 
Bende affedemeyenlerdenim. Affet ozgurles demek kolay ama insan yapamıyor elde değil çok ettikleri için affedemiyor bir anda insan.ben uzaklaşmayı tercih ettim sildim numaralarını saçma sapan laf sokucu WhatsApp durumalrini bile görmüyorum sosyal medyada zaten kullanmıyorum kafam rahat ilahi adalete teslim ettim hepsjni
 
Affetmeden de hayatına bakabilirsin. Geçti gitti, tekrar yapmalarına izin vermeyeceğim de ve gerçekten izin verme.
 
Yok en başlarda düşündüm biraz öyle. Ama Takdir i Ilahi sonuçta. Yine de kimin haddine birinin doğmamış çocuğunu strese sokmak. Unutamadigim bir gün var. Telefonda azar işittim. Yeter dedim alt tarafi elbisem hazır değil düğüne 1 ay var. Elim ayağım titriyor niye azarliyorsun dedim. Ben de genç gelinken beni bu duruma getiriyorlardı. Sen ne yaşıyorsun ki hemen abartiyorsun dedi. O gün baygınlık hissi yasadim. Ellerim uyustu. Ondan sonra zaten suyum birden arttı. Ben gercekten sanki oğlumu koruyamadigim için böyle oldu diye düşündüm. Formları doldururken hep aklıma geldi bunlar. Şimdi öyle düşünmüyorum. Ama bazen hazmedemiyorum. O gün ayaklarımı duvara yaslayıp baya yattim yerde. O kadar da ağladım.
 
Evet ya o WhatsApp durumlarından sürekli laf sokmaları. Hepsini engelledim ben de.
 
Görüştükçe sizi üzecekler. Bu defa da çocuğun öyle çocuğun böyle diyecekler ben olsam görüşmezdim
Hamileyken başka bir kadın hakkında konuşuyordu. Onun da özel bir oğlu var. (40 yaşlarında ). Kadın için dedi ki "bu dünyadaki en büyük cezası o engelli oğlana bakıp kalbi bin parça oluyor her defasında" dedi. Onda da hamileydim yuregim yandı o an. Hatta öyle deme dedim. "Yok ben iyi niyetliyim içimi Allah biliyor ama benim oğlum öyle olsaydı hergun laf sokardi o "dedi.

Benim oğlum henüz çok küçük dilerim atlatır. Ama bu dönemde bu laflar sürekli gelip gidiyor. Yaslanarak aile büyüyor yok yanimda
 
Şu affet özgürleş şeysini kim çıkardıysa artık, her affeden özgürleşmiyor, yok öyle bişey. Hiçbir şeyi affetmek zorunda değilsiniz, size zulmeden biri ile hiçbir şey yokmuş gibi görüşmek onu yola getirmez, gtünün kalkmasına sebep olur, ben neler yaptım ama o yüce gönlü ile affetti demez, minnet etmez, ben haklıyım ki konuşuyor hala der. Gerek yok durduk yere kimseyi şımartmaya.
 
Dünya hassas kalpler için cehennem derler ya aynen öyle galiba.

Rezil zamanlarım benimde oldu. İlk bebek karnimda öldü 19 haftada. Kızıma hamileyken heran buda öldü mü diye gün geçirdim. Eşim yoktu, vardı ama yoktu.

Ağladım,korktum. Çünkü ölen bebek bı haftadan fazla karnimda kalmış ölü halde. Her günüm azap. Onun dışında hamilelik esnasında, kaynana olacak aşağılık diyork ki : bana, attın çocuğu şimdiye dogsaydi büyürdü. Kendi ailem zaten bi alem... Bide ona üzülüyorum. Neyse bebek herhangi bir sağlık sorunu yaşamadı.

Eğer üzülmeyle olsaydı. Başta benim bebeğim olmak üzere, dünyada, çoğu kişi ciddi engeller ile yaşamak zorunda kalırdı. Siz geçmişin üstüne bı sünger çekin. Hergun bize yeni bir armağan. Tadını çıkarın bebeğinize daha faydalı, kendine güvenli bir anne olun.
 
Affetmek şuan bu akımlarda bana göre zorla yutturulmaya çalışılan ateşten bir demir leblebi. Öncelikle şunu kabul edelim ki HİÇBİRŞEYİ affetmek zorunda değiliz. OLaya maruz kalan biziz affetmek için kendimizi zorlayan biziz e bünye kabul etmiyor napalım ölelim mi? Yapmasalarmış. Kısacası bu newage akımların bir pompalaması olarak görüyorum. Affetmek değil ama kabullenmek gerçektir. Evet bunu yaşadınız evet üzüldünüz ve şuan ilginizi maksimum seviyede isteyen bir yavrunuz var. Sizi bu kadar ezdiren neydi içinizde onu bulun ve susmayın hatta yapabiliyorsanız yüzleşip gerekli cvpları verin. Susmak insanın kendisine ihanetidir şuan sizin unutamadığınız şey o yapılanlar değil, kendinize ihanetiniz. Sakinleşin, kendinizi yemeden sizi bu hareketlere maruz bırakan neydi bulun ve bunla yüzleşin. Bundan sonra da dik durun ki kendinizi kucaklayabilesiniz. Dünyada af diye birşey yoktur, inanmıyorum.
 
Affedince huzurlu olunduğu akımını hangi yalancı başlattı bilmiyorum ama
Bence öyle olmuyor.
Affediyorsun,için içini kemirmeye devam ediyor. Affedilen de gerzek gerzek eylemlerine devam ediyor. Farkında bile değil çünkü hatalarının
Ama ben affedeceğim,alemin enayisi gibi.
Affetmeyip hayatımdan çıkarmak bana huzur veriyor şahsen,hiç görmemek,uzak durmak.
Allah selamet versin kendisine ama benden uzakta olsun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…