Affetmelimiyim arkadaşlar...

akans

tek kanatlı bir kuşum...
Kayıtlı Üye
1 Haziran 2012
2.223
858
83
Arkadaşlar günlerdir bu konuyu düşünüyorum.vicdanımla öfkem arasında kaldım.en sağlıklı kararı verebilmek için fikirlerinize ihtiyaç duydum.ben yaklaşık 1 senelik evliyim.eşimin ailesi ile çok sıcak ilişkilerimiz olmadı beni istemediler.ama bunu bana asla söylemediler hep eşime söylendi ama o vazgeçmedi.en çok babası istememişti daha önce boşandığımdan ve başım açık olduğu için.konunun özüne gelirsek düğünde takılan küçük altın ve paraları bize vermek istemediler.daha doğrusu annesi istemedi biraz olaylar büyüdü ağız kavgasına dönüştü benimda hakkım olduğunu düşündüğümden bende biraz ağır konuştum .ağır derken hakaret değil borcumuz var o nedenle bu para bize gerekli ama vermem derseniz ve hakkım varsa haram olsun dedim düğün gecem ağlayarak geçti eşim tek kelime etmemişti çünkü.bizde adet böyle dedi.neyse onların evinde hastalandım eşim hastaneye götürdü fakat annesi neyin var bile demedi.bende evden ayrılırken vedalaşmadım elini öpmedim.o günden beride görüşmüyorum.şuan hemileyim .oda beni aramadı sadece babası aradı 1 kez neden aramıyorsun diye sordu bende kırgınlığımı anlattım ve o kadını asla görmek istemediğimi söyledim.beni kovmaktan beter ettiniz dedim şimdi ramazan geliyor.aramak istemiyorum.ne beni ne bebeğimi soran yok.sizce hayırlı ramazanlar dileyip bu olayı tatlıya bağlamaya çalışmalımıyım yoksa hazır kopmuşken böyle kalmalımı.eşim ,sen ara diyene kadar annemi aramayacağım dedi.aramıyor.ben karışmam desemde senin rızan olmadan aramam dedi.aklım ve vicdanım karışık fikir verirseniz sevinirim.teşekkürler...
 
acıkcası icinizden geldigi gibi davranın esiniz yanınızdaymıs sizi destekliyormus en önemlisi bu.ama nede olsa esinizin annesi.size görüsün demem asla ne yasadıgınızı siz bilirsiniz ama esiniz annesiyle görüsebilir bence.siz aranızdaki mesafeyi korumaya devam edin ve sakın taviz vermeyin bi kere taviz verirseniz eger gerisi gelir olaylar cok can sıkıcı hale gelebilir.
 

Evet çok haklısınız ama sanırım o dengeyi sağlayamamaktan korkuyorum.eşimi yasaklamadım ama olaylar tazeyken istememiştim görüşmesini bize saygı duymuyorlar diye.şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum bir yanım doğuma gireceksin kimseye kırgın olma diyor bir yanım bebeğimi arayıp soran yok yada bir ihtiyacın varmı diye soran yok diye kırgın ve uzak...içimden gelen ağır basan bi taraf olmaması beni yoruyor.teşekkür ederim fikriniz için...
 
Bana kalırsa arayıp ramazanlarını kutlayabilirsin..fazla uzamasın küslüğünüz..zaten uzun süre görüşmeyerek tavrını ve kişiliğini göstermişsin onlara...

bundan sonra daha dikkatli davranacaklarını düşünüyorum..,

eğer ararsan
1-vicdanını rahatlatmış olursun..
2-mubarek günlerde sevap kazanırsın.
3-eşininin gözünde değerin artar..

eğer aramazsan
1-hiçbişey olmaz küslük devam eder..
2- ve araya dahada soğukluk ve kin girer..
yani kimsenin bi kazancı olmaz...

nacizane fikrim...umarım doğru olan neyse onu yaparsın..
 
Son düzenleme:
 
kendi tecrübelerimden bi fikir vermem gerekirse, bi kere affetmek ya da ne bileyim adim atmak, digerlerini de getirir.. anlattiginizdan daha zor durumlar yasadim bazen mecburiyetten bazen aldigim terbiyeden sustum, geri adim attim gerekirse hediyelerle gittim ama 3. senenin sonunda kendimden kaybetmeye basladigimi farkettim... kisiligimden ödün vermisim ben hep yok saygidir yok büyüktür diyerek.. tamam dediginiz gibi hakaret etmek degil demek istegimiz, ama yeri geldi mi, dur orda denmeli, sonuc ne olursa olsun... ben demedim, diyemedim.. sonunda hastanelik oldum hastanede yattim.. kayinbabam odama gelemyi birak, arabadan inemye bile tenezzül etmedi, hastaneden ben gittim ayagina, hasta olan oymus gibi.. konusmadi bile ve eve geri geldigimde ( birlikte yasiyorduk) arkamdan konustuklarini duydum, yalan söylüyo hic bir seyi yok diye... tabi hastane babamin oteliya, gittim kaldim öylesine.. bence uzak durmusken birakin kalsin öylece.. bir kere yok ramazandir yok bayramdir diye adim atarsaniz sonra cok üzülürsünüz.. benim yasadiklarimi kimsenin yasamani istemedigim icin diyorum, yine de son karar sizin tabiki
 
Son düzenleme:
bence siz arayın bir kere bayram geliyor küslük olmaz. büyüklüğü siz yapın yok hala aynı şekilde devam ederlerse o zaman kesin resti çekersiniz
 
Yazdıklarınızdan anladım ki, siz buradaki bayanlar ne derse desin sonunda vicdanınızdan ötürü kayınvalidenizi arayacaksınız :)
Onun yaptıkları çok çok yanlış. Boşverin. Arayıp hayırlı ramazanlar dilersiniz ve konuşmayı bitirirsiniz. Bunun dışında herhangi bir samimiyet kurmazsınız bir daha. Size yakışan da bu olur :)
Bu arada şükredin, ne kadar şanslısınız ki size destek bir eşiniz var
 

tek korkum işte bu anlatıkklarınız.o yüzden bu kadar bocaladım aramak konusunda.6 aydır hamileyim insan aramazmı.ben sabaha kadar ağladım gelinliğimle kaldım eşimle gecemiz mahvoldu o üzüntülü ben öyle arada kaldı.unutamıyorum.birde babası kışın bizde kalmak istiyordu hem çalışacakmış burda hemde bizde kalacakmış kışın doğum yapacağım evim küçük şimdi yüz verirsem gelemeye kalkar diye korkuyorum.çok karışık aklım .teşekkür ederim güzel fikriniz için
 

aslında o kadını değilde babasını aramayı düşünmüştüm ama o na bile elim gitmemişti.direk kadını aramayı hiç düşünmüyorum açıkcası.(belkide kötü biriyim bilmiyorum)çok üzdüler ya kendimi ezeceğim arayıp yada vicdanımla başbaşa düşünüp duracağım.fazla uzamasın bu düşünce kafamda bebeğime zarar diye size sordum:))çok naziksiniz teşekkür ederim...
 
bence siz arayın bir kere bayram geliyor küslük olmaz. büyüklüğü siz yapın yok hala aynı şekilde devam ederlerse o zaman kesin resti çekersiniz

teşekkür ederim inşallah doğruyu yapmam gerekeni bulurum(
 

ayni gecemi ben de aglayarak gecirmistim, o geldi aklima gelinligin icinde hem de, cok aci verici bir sey ama oluyor iste.. polisler durdurmustu dügün konvoyunu vs vs vs... onlar geldi gecti ama su var, hakliyken haksiz duruma düsmek.. ben kaynimdan dayak da yedim, esimin anne-babasindan küfür de.. kapinin önüne koymakla da tehdit ettiler, cünkü hic sesim cikmadi beni.. annemin ögütleri hic gitmedi kulagimdan, kizim onlar da senin annen baban, küslük olmaz, onlar seni daha tanimazlar istemeyerek kötü bir sey derler yaparlar, büyüklük sen de kalsin git yine öp ellerini demisti ben evlenmeden.. ben de öyle yaptim, ayni evin icinde küslük olmaz dedim, gittim hep ayaklarina.. ben böyle yaptikca deli dediler, hayvan dediler, kocama kiz baktiklarini söylediler ( sözüm ona saka yapiyolar).. böyle söyleyince hikaye gibi geliyo kulaga, belki de yalan ama yemin ederim ki bunlari yasadim ben.. hem sen bir de hamilesin yeni de degil 6 aylik.. insan arar bi sorar, bebegin hatrina en azindan.. karsindaki insanlar cocuk degil ki bilmeli bunlari, bence kavga cikcak tavirlar göstermeyin ama tavrinizi da koruyun.. korktuklarinizi yasamayin benim gibi olmayin.. bakin benim yedek anahtarim kaynanamda vardir, biz evde yokken kaynim kiz arkadasini getirip benim yatagimda yatmis düsünebiliyor musunuz?? cünkü ogullarinin evi yani otomatikman onlarin evi, gelin hic bir sey.. ben kaynana-kayinbabanin düzenli-sürekli olarak ayni evde yasamalarina karsiyim hem de sonuna kadar. sonucta yalniz degiller kari kocalar onlar da.. kayinbabanizin arama amaci da belli oldu zaten, kisin kalcak yer ariyor gibi.. bir de bebeginiz olacak, ilk anlariniz olacak, en özel anlar.. kendi babaniz dahi olsa icinde kimse olmamali bence.söylediklerim bazilarina agir gelebilir sonucta herkes ayni düsünmek zorunda degil ama yasadiklarim bana bunu ögretti.. benim de var anne babam allah uzun ömürler versin, allah herkesinkine uzun ömür versin ama onlarla benim kayinvalidemlerin arasinda ucurumlar var..
 
Son düzenleme:

isteyen eleştirebilir ama sizi anlıyorum ve hak veriyorum.huzurumun kaçmasından çok korkuyorum .kadın geçinilecek biri değil o yüzden kayınpederimde evden kaçıp bana sığınmak istiyor sanırım ama ben aynı evde yaşayamam asla.zaten oda bizi hiç korumadı.1 kez ararsam dediğiniz gibi sürekli ezecekler.yada biz yapalım nasıl olsa unutur diyecekler.maddi manevi bir yardım görmediğim birilerine nasıl aile diyebilirim bilmiyorumki.sanırım hamilelikten dolayı duygularımı kontrol edemiyorum.onca eziyetten sonra aramayı düşündüm.aklıma geldikçe içim acıyor oysa((vicdanım ara diyor aklım ve kalbim muhatap olma diyor .bir kez bulaşırlarsa bir daha mahvoldum.eşimide ele geçirmeye çok meraklıdır kendisi.zaten bir kez evime geldi ondada hırsızlık yaptı çekmecemden((o yüzden evime istemiyorum
 
bence arayın ama mesafeyi de yine koruyun çok sıkı fıkı da olmayın

bir kere bulaştımı o kadın gece gündüz demiyor ama arka arkaya 5 6 kere arıyor kocamı günde.nelerden korkuyorum bir bilseniz(
 

ararsaniz söyle olur, zaten yesil isik bekliyormus, iste kayinbabaniz aradiya sizi, onu firsat bulup hemen döndü diyecekler.. bence birakin simdiden peslerine düsmeyi, bayram yaklasti nasilsa, eger esiniz derse annemi de ara benim hatrim icin diye, o zaman inat etmez, ararsiniz bayramini kutlar kapatirsiniz muhabbeti uzatmadan.. o da anlar zaten mecburi bi arama oldugunu.. gerceten lafa gelince ailedir ama destege gelince ortada kimse olmaz.. sizin hamileliliginiz ilk zamanlarinda yaninizdalar miydi?? hani o cok yorgun zamanlarda, bulantiniz varken gelip bi yemek bi temizlik yapti mi kaynananiz?? insan ektigini bicer.. biraz da hamileligin vermis oldugu duygu yogunlugu var simdi bence kafaniza takip bebeginizi de etkilemeyin, zamani gelince ararsiniz, onlar da biraz kendilerine ceki düzen verirler, vermeliler..
o hirsizlik olayi benim de basima geldi hem parami hem bilezigimi yürüttü kaynim ama olay hemencik kapandi.. önce parami caldi anlayamadim kendim kaybettim sandim.. sonra daha cok parami caldi, konu aciga cikti kaynanam üstüme yürüdü bizi hirsiz mi tutcan sen diye ama anlasildi oglunun yaptigi.. sesimi cikarmadim ve sonra da bilezigim gitti... yani sessiz kaldikca daha büyügü geliyo insanin basina.. bosverin hem kayinbabaniz size güvenmesin karisindan kacma konusunda, sonra bende oldugu gibi, kocamla arami bozuyo bu gelin der kaynananiz...
 

hamileliğimin ilk aylarında düşük tehlikem vardı beni günlerce ağlattı o kadın ne ilgilenmesi(bebeği istemedi.riskide bildiği için beni bilerek üzdü.o zamanlar anlamadım tabi ama şimdi anlıyorum.eşimin ara diyeceğini sanmıyorum kendisi ararmı bilmiyorum.yinede öyle bi durum olursa kayınpederimi ararım sanırım.o kadından herşeyi bekliyorum gerçekten.o kadar haklı ve o kadar beni anlatıyorsunuzki....onların yaptıkları hep kapanır zaten.eşimde eminmisin dedi evet dedim ama ıspat edemeyiz dedi(sustuk mecburen.hiç bir şekilde ne maddi ne manevi bir destek görmedim tek başıma mücadele ettim .eşim aramıyorum diyor ama zaman zaman hakeretlerinde değişiklik oluyor tabii ben de gizli konuşuyor diye düşünüyorum artık yapıyorsada günahı boynuna.dediğiniz gibi hamilelikten dolayı çok vicdani düşünmeye başladım((teşekkür ederim benimle ilgilendiğiniz için umarım çok çok mutlu olursunuz
 

size diyeceğim tek sey var sakin olun inan ki bi insan senin kızdığını sinirlendiğini anladıkça daha çok üzerinize geliyor.benim gibi yapın sizde öyle oldu böyle oldu diyorsa ya hiç haberim yok sinir olsanız bile asla karsınızdakine belli etmeyin.inan önemsenmedikçe azalıyor bu sorunlar.ben öyle yapıyorum.umursamıyorum.ve eşime şikayet etmiyorum.eşim kendi görüyor.eşime sakin bi şekilde böyle bişeyler olmus haberin varmı diyorum kim söyledi diyor annen diyorum.mesela benim daha önceden bilmediğim bişey olduğunu bildiği için kimin ne ettiğini anlıyor.inanın sakinlik her zaman işe yarıyor.sinir olduysanız olmamış gibi yapın.kazanırsınız inannın.
 

onu başaramıyorum sürekli ağladım o günlerde ben daha yeni hamileydim çok değişik ruh halleri yaşıyordum ama kimse beni anlamadı .hep ağlayarak geçirdim o nedenle.söyledikleriniz çok doğru baktılar üzülüyorum ordan devam ettiler taaakiiiiii ben ipleri koparana kadar...şimdi en azından beni üzemiyorlar...ama nereye kadar gider böyle bilemiyorum...eşiminde ailesi işte eksik kalsın istemiyorum aslında ama eninde sonunda huzursuz edecek buna eminim .eskidende ne zaman arasa kavga ederdik sabahlara kadar...çok teşekkür ederim fikirleriniz için deneyeceğim bunları yapmayı hem kendim hem bebeğim için
 

ne demek ilgilenpi de bir sey yapmadimki, yasadiklarimdan örnek verdim.. hele de hamile olmaniza cok sevindim.. kendimi yerinize koydum belki de.. cünkü ben bunlarin yüzünden bebegimi düsürdüm, yeni hamileyken ac kaldigimi bilirim.. kavga ettik yine odadan cikmadim bi allahin kulunun da aklina gelmedim, esimin bile.. kanamam oldu da biri de elimden tutup dra götürmedi.. yeni gelmisim almancam yok bir yer bilmiyorum, kimseyi tanimiyorum..2 aylik kanamayla kendi kendime düsük yaptim ben... ne oldu, olan bana ve bebegime oldu, simdi de hamile kalamiyorum.. ben bi sürü sey yasadiktan sonra daha yeni cektim kendimi, simdi kaynanam duygu sömürüsü yapiyo biz sana ne yaptik da uzak duruyosun, yine ne oldu bilmem ne diyo.. iste susup susup da sesin cikinca kötü oluyo herkes icin.. hem esiniz yaninizdaysa, destek oluyorsa bence hic bir sey yapmaniza gerek yok ki, zamana birakin hele bi bebeginizi alin kucaginiza.. unutmayin, kaynana-kayinbabanizi yola getircek ya da ne bileyim derdinizi anlatcak olan siz degilsiniz, esiniz yani kendi ogullari.. onun tepki göstermesi aslinda cok güzel bir sey.. siz yapsaniz kötü gelin olursunuz ama o da ayni tavri sergileyince hakli oldugunuzu er gec anlarlar.. benim esim bana hic destek olmadi, hem de hic bir zaman, hic bir konuda.. eger esiniz de size hak veriyo ve dogruyu yalnisi görüyorsa bence hiic kurcalamayin.. bigün gelir de adil bi sekilde davranirlarsa size o zaman barisirsiniz.. bunca seyin üstüne aramak sormak pesine düsmek, daha sonraki sorunlara zemin hazirlar.. umarim siz de sizin icin, bebeginiz icin dogru olani yaparsiniz
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…