28 yasinda benden 4,5 yas buyuk bir agabeyim var. Kendisi calismiyor ve kaba bir tabirle anne baba parasi yiyiyor. 1 yildir bir sevgilisi var (ismi nihal). 22 yasinda su an. O kiza o kadar sinir oluyorum ki anlatamam. Benden sadece 1 yas kucuk ama onu o kadar cocuksu buluyorum ki. Ben pedagogum (hala egitim aliyorum yani tam sayilmam aslinda ama az kaldi) ve nihalin ufak bir çikolata butigi var. Ama kendinden ve isinden bahsederken oyle yuksekten goruyor ki kendini zannedersin victoria's secret mankeni. Anlatis tarzi falan. Ben 2 sene önce ufak bir kaza gecirmistim ve burnum buyuk hasar gormustu. Estetik ameliyat gecirmistim ve burnum baya guzel oldu. Gecen hafta nihal bizdeydi ve kuzenimin dugun fotograflarina bakiyorduk. O fotograflarda burnum eski halindeydi yani buyuk ve biraz kemerli. Nihal fotografimi gorur gormez 'ay hayatim iyi ki o kazayi gecirmissin ve ameliyat olmussun. Bu burun bende olacakti valla intihar ederdim' dedi gülerek. Bende 'beyaz tenli oldugun icin intihar etmeyi dusundun mu peki hic? Yok yani bi ara her gun solaryumdaydin ya ondan dedim pek ise yaramamis hala peynir gibisin' dedim. Once bi dondu kaldi, daha sonra 'aslinda sükrediyorum beyaz tenli oldugum icin, esmer olsaymisim güzel olmazmisim, o ne öyle kirli gibi' dedi. Yani bana geldi yine bu tas 
Allahim ya resmen çocuk.
Abim 12 yasindan beri saz calar ve gercekten hakkinida verir. Bir defasinda nihal'e 'yarin aksam cem evine gidecegim sazi ben calicam sende gel istersen görürsün' demisti. Nihal hemen 'ay aman ben almayayim beynim siser gürültüden hem ben arkadaslarla diskoya gidecegim' dedi. Oyle soyleyince abim hafif bir tebessüm etti ve bir sey demedi. Salak demek istemiyorum ama gercekten hic mantikli konusmuyor. Fazla yukses egolu ve onunla 2 dakika konussam bile sinirlerimi ziplatiyor. Surekli 'abin is bulmadigi surece bize evlilik falan yok iki tane cikolata satarak ev gecindiremeyiz kazandigim para benim giyimime bakimima anca yetiyor' deyip duruyor. Acaba abimin calismaya niyeti olmadigini iyice bi aklina soksamda ayirsam mi diye dusunuyorum
saka tabii asla boyle bir seye sebep olmak istemem ama kiz ciddi sekilde sinirimi tavan yapiyor. Onunla nasil iyi anlasabilirim? Veya ben mi abartiyorum biraz daha olgunlasmaya mi ihtiyaci var?
Allahim ya resmen çocuk. Abim 12 yasindan beri saz calar ve gercekten hakkinida verir. Bir defasinda nihal'e 'yarin aksam cem evine gidecegim sazi ben calicam sende gel istersen görürsün' demisti. Nihal hemen 'ay aman ben almayayim beynim siser gürültüden hem ben arkadaslarla diskoya gidecegim' dedi. Oyle soyleyince abim hafif bir tebessüm etti ve bir sey demedi. Salak demek istemiyorum ama gercekten hic mantikli konusmuyor. Fazla yukses egolu ve onunla 2 dakika konussam bile sinirlerimi ziplatiyor. Surekli 'abin is bulmadigi surece bize evlilik falan yok iki tane cikolata satarak ev gecindiremeyiz kazandigim para benim giyimime bakimima anca yetiyor' deyip duruyor. Acaba abimin calismaya niyeti olmadigini iyice bi aklina soksamda ayirsam mi diye dusunuyorum
saka tabii asla boyle bir seye sebep olmak istemem ama kiz ciddi sekilde sinirimi tavan yapiyor. Onunla nasil iyi anlasabilirim? Veya ben mi abartiyorum biraz daha olgunlasmaya mi ihtiyaci var?
