- 15 Eylül 2018
- 3.116
- 3.990
- 133
- Konu Sahibi hayattmavisi
-
- #61
Ben hayatla bir savaş halinde olmayida anlamyrm hasta olanlar içinde hep derler ya iyi savastm vs inann savaşmaya gerek kalmıyor siz isteyin yada istemeyin iyileşiyorsunuz bir sağlıkçı olarak şahit olduğum şey zaman herseyin ilacı en büyük yaraları bile değiştiren tek şey zaman sizin zamana ihtycn var yaşınız genç. Hepimizin travmaları sevgisizlikleri aşktan yüzü gulmemeleri mevcut sizin yaşlarınizda daha çok dost kazığı yemiştim daha çok aşk acisi vs şimdi 33 yaşındayım ne dost kazığı cekyrm ne aşk meşk evliyim hayatımın çizgisi değişti düşünceler değişti travmalar bile unutuldu gittiSavaşacak gücüm kalmadı
Hiç merhamet etme. Kan bağının olması "olsun, ne yaparsa yapsınlar onlar benim ailem" demeni gerektirmiyor.Evet ben çok safim hemen manipüle edilebilirim .Annem babam abim ablamdan nefret ediyorum zaten en büyük zararı onlar verdi bana burada yazmadigim o kadar çok şey var ki ama bazen merhamet ediyorum onlara duygu karmaşası yaşıyorum
Ne zaman konuşmak dertleşmek istersen buradayız..İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Çok teşekkür ederimNe zaman konuşmak dertleşmek istersen buradayız..
Dedikleriniz çok doğru onlar her durumda bana kıydılar acı çekmem hiç umurlarinda olmadıHiç merhamet etme. Kan bağının olması "olsun, ne yaparsa yapsınlar onlar benim ailem" demeni gerektirmiyor.
Sen de onların kızı, kardeşisin ona göre davransalarmış.
Sadece kendini düşün sen.
Okulunu bitir, iş hayatına atıl, onlardan ayrı bir hayat kur kendine.
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zate
Umarım mesleğini eline alırsin kendi hayatını kurup geçmiste ailen bile olsa sana bunları yaşatan insanları hayatından çıkarırsınİyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Aksine okuduğunuz bölüm, aklı başında haliniz, iyi kalbiniz, yürüyor, görüyor olmanız hayata 10-0 ileride başladığınızı gösteriyor. Kendi paranızı da kazanınca hayatın aslında o kadar kötü olmadığını göreceksinizİyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
aksine hayatina yeniden basliyorsun sana iyi gelmeyenlere ragmen inadina cok mutlu ol hayatini en guzel gecirmen hayatina yeni girecek kisilerinde sana iyi gelenleri sec ailenden sana kötülük yapanlara onlara tenezzül etme muhatapda muhtac olma Rabbim yar ve yardimcin olsun ömrün boyunca amin güzel kardesimBana da herşeye çok geç kalmışım gibi geliyor
Allah im yardımcın olsun.İnsallah bunlar sana cennet kazandırır.İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
İyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Güzelim onların kalbi sakatmış. Ne ciddiye alıyorsun onları. Hayatın ve sen önemli. Şimdi kalk ve silkelen sen senin için değerlisin kendini sev yeterli başkasının sevgisine neden ihtiyacı duymasın ki. Kendin için giyin ye iç süslen sktiret onları değerimi yaa! Gereğinden fazla değer vermişsin sen onlara farkına var
İğrenç bir ailen varmışİyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
Bak nasıl sinir oldum şimdi.. Çok biliyorlarsa onlar da tıp doktorluğu okusunlar.. Amcamın oğlu ve gelini diş hekimi Rabbim daha çok versin paraya para demiyorlar.. Kendi kliniklerini açtılar, çalışma saatleri belli, hastaları belli.. Olunabilecek en güzel hekimlik bence.. Sana verecek bu kadar çok aklı varsa ailenin, onlar tıp doktoru olsun..Teşekkür ederim ama okuduğum bölümü de küçümseyici konuşuyorlar işte tıp doktoru olmak daha iyi dış hekimliği milletin ağız kokusu vs diyorlar
sen hayatının merkezinden çıkaracaksın bu insanları. çünkü harika bir mesleğin olacak ve sen çok başarılı olacaksın. zaten hasta randevularından hiçbir şey aklına bile gelmeyecek. sonra bir bakacaksın aslında sen sadece fizikten ibaret değilsin sen bir bütünsün. seçimlerin, hayatına kabul ettiğin insanlar ve en önemlisi üstesinden geldiğin ''hayır ''demeyi başardığın şeylerle daha da ileriye gideceksin. belki ailen seni istememiş olabilir. onlar senin sadece dünyaya gelmene vesile olan kişiler senin seçimin değil. sen ise kendi aileni oluşturabilirsin. hem de sana değer veren ve hayatında bir önemi olan insanlarla. sakın yapma. başkalarının ahlaksızlıklarına takılıp onlara muhtaçmiş rolüne sakın girmeİyi günler önceki konularımdan beni tanırsınız .Ben 23 yaşındayım diş hekimliği son sınıfım dünde konu açmıştım bugün hayatımı anlatacağım ne yapmam gerekiyor bilmiyorum sadece çok çok üzgünüm yani hiç olmaması gereken bir hayatmiş benimki gibi .Benim anne rahmine dustugum anda imtihanim başlamış annem beni düşürmek için ilaç içmiş ve o ilaçlar sağlığımı çok etkilemiş ayağim doğuştan eğriydi yuruyemiyordum tam 19 yaşına kadar.Ben hiç istenmeyen bir cocukmuşum ne annem sevdi beni ne ablam ne abim nede diğer büyükler kimseye birşey yapmadığım halde ablam abim sakat köpek diyip benimle dalga geçiyordu eşek kadar da dayak yiyordum onlardan ablam ve abimin maskarasiydim sürekli aşağilanma sürekli dalga gecilme ezilme dayak ve annem beni hiç ama hiç korumuyordu.Kucucuk bir çocuk en güvenli sandığı yerde evde bunları yaşıyordu .Hep korkak çekingen pisirik urkektim daha sonra okul hayatımda çok çok kötü geçti herkes sakat olusumla dalga geçiyordu lisede bu baskılardan yaşadığım zorbaliklardan majör depresyon geçirdim uzun yıllardır antidepresan kullanıyorum .Psikoga da gittim bir süre sonra maddi durumdan bırakmak zorunda kaldım.
Evet şuan iyi bir bölümde okuyorum ama artık hayatım yasamanin benim için bir anlamı olduğunu düşünmüyorum çünkü çok acı çektim hayatta burda yazamayacak kadar çok ve bambaşka şeyler en güzel yıllarım çocukluğum gençliğim gitti ellerimden artık hayallerimin gerçek olmasının hiçbir önemi yok gibi hissediyorum.Ne aşktan güldü yüzüm ne aileden hayata 10-0 geride başlamışım zaten .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?