Ya benimki değişik o zaman mıyışmıyo :) hergün banyo yaptırıp masaj yapıyorum valla. Yapılması gereken ne varaa hepsini yapıyorum :) gezme desen sabah yürüyüşüyle başlayıp öğlen öğleden sonra ve akşam yürüyüşe çıkarız hep :)) bana mısın demiyo belli ki.Gerçekten üzüldümiki kızım var büyüğü diş çıkarma döneminde bür defa hariç hiç problem yaşamadı. Ne desem bilemedim. Bir defa sadece. Onda da ateşi çıktı, damak soğutucu (hani içinde su oluyor dolaba koyuluyor) ve damakları için jel aldık hiç unutmam bir pazar günüydü. Sabaha kadar ayaklarımda kalmıştı Ay aklıma geldi de şimdi. İlk kızım da uyku nedir bilmezdi, suya sokardım oynardık. Hava soğuk ama bir ısıtıcınız falan varsa banyoda suda oynatsanız yarım saat falan. Özellikle vücuduna suyla masaj yapsanız. Geçen hafta ben 4.5 aylık kızıma yaptım, yıkanırken uyudu. Acayip mayışıyorlar ama düz banyo değil, böyle oyun gibi.
2 yaş mı? Durun daha 3 yaşı var. 4 yaşı var. Hepsinin ayrı ayrı sendromları var. 2 yaşındaydı hiç unutmam öğretmeni, "Geçicek sabredin, iki yaş sendromu," demişti. Bende, "O sendromdan çıkana kadar ben sendromlara girdim," demiştim. Hala sendromda. Bitmiyor arkadaşım. Heveslenme, umutlanma. Palavra o düzelicekler falan. Daha beter oluyor. Laf yetiştiriyor. Ders vermeye kalkıyor. Kendini ebeveyn olan sen misin o mu diye sorgularken bulursan şaşırma. Şuan en benci, bencil dönemleridir sizinkinin. Bizim ki 4 yaşında hala benci de bencil de. En çok zorlayan şey de sizi anlıyor olmasına rağmen aynı şeyler tekrar tekrar yapması.
Allah yardımcınız olsun. Keşke yardım edebilseydimYa benimki değişik o zaman mıyışmıyo :) hergün banyo yaptırıp masaj yapıyorum valla. Yapılması gereken ne varaa hepsini yapıyorum :) gezme desen sabah yürüyüşüyle başlayıp öğlen öğleden sonra ve akşam yürüyüşe çıkarız hep :)) bana mısın demiyo belli ki.
Ben de anlamadım ama şuan ki çocuk yetiştirme şekli de çok doğru gelmiyor doğrusu. Anneme sendrom dediğim de gülüyor. Biz çocukken annelerimiz bizi sendrom mendrom bilmeden yetiştirmiş ama mutlu çocuklardır. Şuan ki çocuklar mutlu değil. Anlık mutluluk hepsi. Tatmin olmuyorlar.Var d var yani. Bu ne ya :))
2 yaş mı? Durun daha 3 yaşı var. 4 yaşı var. Hepsinin ayrı ayrı sendromları var. 2 yaşındaydı hiç unutmam öğretmeni, "Geçicek sabredin, iki yaş sendromu," demişti. Bende, "O sendromdan çıkana kadar ben sendromlara girdim," demiştim. Hala sendromda. Bitmiyor arkadaşım. Heveslenme, umutlanma. Palavra o düzelicekler falan. Daha beter oluyor. Laf yetiştiriyor. Ders vermeye kalkıyor. Kendini ebeveyn olan sen misin o mu diye sorgularken bulursan şaşırma. Şuan en benci, bencil dönemleridir sizinkinin. Bizim ki 4 yaşında hala benci de bencil de. En çok zorlayan şey de sizi anlıyor olmasına rağmen aynı şeyler tekrar tekrar yapması.
Deme öyle demeee :))
Ne yapıyor ki bu derece?
Maalesef bitmiyor sendromlar. Biz sendromluk olduk. 4.5 aylık bebeğim var, o da iki gündür ağlamak yerine ana kucağında hiiiiiiii diye, "gel beni al be kadın," der gibi çığlık atıyor. Üretim aşamasında mı bir sorun yaşadık nedir anlamadım.Buyugum 5 yasinda, dediginiz gibi tripler havalar :)
Kucukte 2 yasinda, o sipada bol bol yerleri opup isyan halinde bu aralar :)
Aa, aynı bizim kızYapma dedigin herseyi gozunun icine baka baka yapiyor :)
Yolda krizi tuttuysa yerleri bi guzel paspasliyor.
Kapi onunde giyecegi ayakkabiya direniyor.
Bebegin saci bozulsa sinir krizi geciriyor :)
Yemek kismi zaten ayri gures alani.
Kisacasi herseye direndikleri bir donem, inanilmaz inatlastiklari donem.
Bebekken neyi zor ki diyor insan :)
Ancak şunu da ekleyeyim. Her ne olursa olsun, Rabbim acısını, eksikliğini göstermesin. Ben hepsini çekerim :)Aa, aynı bizim kızBebekti ah bir şu gaz derdi bitse derdim, gazı bitti bir şey değişmedi. Ah bir emeklese de elden çıksa derdim, daha beter oldu. Ah bir yürüse derdim, yürüdü. Ondan sonra ah keşke bebekliğine dönebilsek uykusuzluğa da razıyım diyorum. Saçı, başı, ayakkabısı, okul kıyafeti, oyuncağı, yemeği, uykusu, tuvaleti, aburu cuburu, çizgi filmi, televizyonu... bu böyle uzar gider.
Bu bir süreç..Bunu daha önce de yazmıştım yine yazayım.
Sen çocuğa dünyaya gelirken soruyor musun dünyaya gelmek istiyor musun diye? Sormuyorsun.
O zaman çocuğun problemlerine de katlanmak zorundasın.burada böyle konular açılmasını tuhaf buluyorum, o yüzden öyle yazmıştım. Sayın üyemiz de maşallah bir kayınvalidesinden bir de böyle şeylerden çok dertli.
Ay ne bu böyle ya :) bitmedi sendromlar bir türlü..Yapma dedigin herseyi gozunun icine baka baka yapiyor :)
Yolda krizi tuttuysa yerleri bi guzel paspasliyor.
Kapi onunde giyecegi ayakkabiya direniyor.
Bebegin saci bozulsa sinir krizi geciriyor :)
Yemek kismi zaten ayri gures alani.
Kisacasi herseye direndikleri bir donem, inanilmaz inatlastiklari donem.
Bebekken neyi zor ki diyor insan :)
Aa, aynı bizim kızBebekti ah bir şu gaz derdi bitse derdim, gazı bitti bir şey değişmedi. Ah bir emeklese de elden çıksa derdim, daha beter oldu. Ah bir yürüse derdim, yürüdü. Ondan sonra ah keşke bebekliğine dönebilsek uykusuzluğa da razıyım diyorum. Saçı, başı, ayakkabısı, okul kıyafeti, oyuncağı, yemeği, uykusu, tuvaleti, aburu cuburu, çizgi filmi, televizyonu... bu böyle uzar gider.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?