Ağlamak istiyorum :(

Ya benimki değişik o zaman mıyışmıyo :) hergün banyo yaptırıp masaj yapıyorum valla. Yapılması gereken ne varaa hepsini yapıyorum :) gezme desen sabah yürüyüşüyle başlayıp öğlen öğleden sonra ve akşam yürüyüşe çıkarız hep :)) bana mısın demiyo belli ki.
 
Var d var yani. Bu ne ya :))
 
Allah yardımcınız olsun. Keşke yardım edebilseydim
 
Başlığı okuyunca endişelenmiştim
Allah yardımcınız olsun
Çocuk büyütmek zor tabi ki
Allah kolaylık versin
 
Var d var yani. Bu ne ya :))
Ben de anlamadım ama şuan ki çocuk yetiştirme şekli de çok doğru gelmiyor doğrusu. Anneme sendrom dediğim de gülüyor. Biz çocukken annelerimiz bizi sendrom mendrom bilmeden yetiştirmiş ama mutlu çocuklardır. Şuan ki çocuklar mutlu değil. Anlık mutluluk hepsi. Tatmin olmuyorlar.
 
eh diş çıkarmak kolay değil. koca kadın ben bile 20lik dişim çıkarken ağrısından ağlıyordum.
ızdırabını kesecek bir şeyler yaparsanız rahatlar da uyur belki.
 

Buyugum 5 yasinda, dediginiz gibi tripler havalar :)
Kucukte 2 yasinda, o sipada bol bol yerleri opup isyan halinde bu aralar :)
 
Deme öyle demeee :))
Ne yapıyor ki bu derece?

Yapma dedigin herseyi gozunun icine baka baka yapiyor :)
Yolda krizi tuttuysa yerleri bi guzel paspasliyor.
Kapi onunde giyecegi ayakkabiya direniyor.
Bebegin saci bozulsa sinir krizi geciriyor :)
Yemek kismi zaten ayri gures alani.
Kisacasi herseye direndikleri bir donem, inanilmaz inatlastiklari donem.
Bebekken neyi zor ki diyor insan :)
 
Buyugum 5 yasinda, dediginiz gibi tripler havalar :)
Kucukte 2 yasinda, o sipada bol bol yerleri opup isyan halinde bu aralar :)
Maalesef bitmiyor sendromlar. Biz sendromluk olduk. 4.5 aylık bebeğim var, o da iki gündür ağlamak yerine ana kucağında hiiiiiiii diye, "gel beni al be kadın," der gibi çığlık atıyor. Üretim aşamasında mı bir sorun yaşadık nedir anlamadım. Çevremdeki arkadaşlarımın çocuklarının çoğu ile kızım yaşıt. Hepsi aynı. Annem de sen bana az çektirmedin, çekiyorsun şimdi diyor.
 
Aa, aynı bizim kız Bebekti ah bir şu gaz derdi bitse derdim, gazı bitti bir şey değişmedi. Ah bir emeklese de elden çıksa derdim, daha beter oldu. Ah bir yürüse derdim, yürüdü. Ondan sonra ah keşke bebekliğine dönebilsek uykusuzluğa da razıyım diyorum. Saçı, başı, ayakkabısı, okul kıyafeti, oyuncağı, yemeği, uykusu, tuvaleti, aburu cuburu, çizgi filmi, televizyonu... bu böyle uzar gider.
 
Ancak şunu da ekleyeyim. Her ne olursa olsun, Rabbim acısını, eksikliğini göstermesin. Ben hepsini çekerim :)
 
Bu bir süreç..
Sabır isteyen bir durum.
Anne olmak isteyen herkes az çok bilir bu durumu.
Ama,insanız biz etten kemikten :)
Bazen sabrımız çok sınanıyor...
Uykularımız çok kaçıyor..
Ruhumuzla bedenimiz aynı anda yoruluyor..
Derdini asla anlatamayan birinin dermanı olmaya çalışmak zordur. Hele minnacık olması.

Bütün bunlar bir yana..
bir kadının bir kadına bunları söyleyebiliyor olması bana çok enteresan geliyor.
Klavyenin kemiği yok biliyorum.
Ama biz insanların var be. Var yani..

Biz Kadınlar biz kadınlara böyle anlayışsız olurken,erkeklerden anlayış bekleyebilmek
Bazen çok fazla şey istiyoruz gibi geliyor.
Bu yanlış ama bu yanlışı önce biz yapıyoruz ne acı..
 
Ay ne bu böyle ya :) bitmedi sendromlar bir türlü..
 
Mutlaka bebekliğini özlicez aslında her anı zor anne için ama bir o kadar da güzel. Olsun her şekilde iyi ki varlar
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…