salaklık diyin ne derseniz deyin bana kabulüm..
daha önce bir kaç kez konu açtım burda sorunlarımdan bahsettim. 3,4 gündür kendimi olabildiğince toparladım ama bugün yine en başa döndüm. 4,5 yıllık bir ilişkim var. bu ilişki için elimden gelen her şeyi yaptım. hep çabaladım kendi mutluluğumdan geçtim sırf o mutlu olsun diye uğraştım. bugüne kadar çok kavgalar yaşadık ama mutsuzluğum hiç bu kadar acıtmadı içimi. erkek arkadaşımla buluştum bugün. bi kaç arkadaşı vardı yanımızda oturuyorduk ve ben ne zaman konuşsam beni bozmak ister gibi laflar söyledi. öyle muhabbet ederken ben seni aldatsam itiraf etsem bunu affetmez misin diye sordu. affetmem dedim. onun hakkında bi şüphem yokken sürekli aklıma bişeyler sokuyor. yapmadığını biliyorum ama şaka yapmaya çalışıyor kendince ve bu bende nasıl bir şüphe ortamı oluşturuyor hiç bilmiyor ..
ve söylediği bir söz kadının namusu olur, erkeğin olmaz. bu laf çok içime dokundu. nefret ettim bir an. artık her söylediği laf bende kapanmaz yaralar açıyor. onun yanında sanki kendim değilim giydiğim kıyafetler bile sanki bana ait değilmiş gibi geliyor. mecburiyetin ne ayrıl gitsin unutursun diyeceksiniz ama yapamıyorum. onsuz kendimi eksik hissediyorum. ama böyle de mutlu değilim. bir güzel söz bekliyorum. ben bu adamdan ne umuyorum bilmiyorum ! karşı çıksam istediğimi yapsam sonu ayrılık. ona olan aşkıma öyle bir tutunmuşum ki.
Ne onla oluyor, ne de onsuz ..
