- 22 Şubat 2016
- 4.513
- 4.201
- 53
- Konu Sahibi Mylittlehoneybee
- #21
Sadece üzüntümü paylaşmak istiyorum arkadaşlar. .Burda dayak yiyen kadınların okudukça içim parçalanıyor çok üzülüyorum çaresizligi hissediyorum onlarda. Aklıma annem geliyor.. Küçükken hatırlıyorum babamın annemi kac kere dövdüğünü.. çok etkilenirdim ağlardım ama annem sonra üzüntüden ayrilcam gitcem derdi.. korkardım çok hemde gidecek diye tabi garibim gitmedi gidemedi 14 yaşında evlenmiş ki ilk zamanlarında daha da betermis. Şimdi büyüdüm.. Ben hayal ediyorum evlensem dayak yesem tahammül edemem bitiririm... ama annem çekti bunları. .aklıma geldikçe üzülüyorum insanın babası da olsa canım babam da desem aklıma geliyor..Bunlari anneme yaşattı. .ve cok üzülüyorum anneme.
Sadece paylaşmak istedim. .
Cocukken geceleri babamin eve gelince annemi dovdugunun sesine uyandigimizi annemin bizim odaya siginip kapiyi kapatmaya calistigi geceler geldi aklima
Hep gidecek korkusuyla yasardim sabahlari uyanip onu evde gormeyince bu sefer kesin gitti diye odum kopardi 30 a merdiven dayadim hala uyandiginda annemi evde gormeyince kapiya bahceye cikar annemi ararim ne zaman ki bulurum sonra rahat bi nefes alirim
Ben girduklerimle bu psikolojiyi yasiyorsam hala birde onlarin yasadigini dusunsene