- 4 Temmuz 2013
- 7.360
- 6.944
- 248
- Konu Sahibi meryemmeryem
-
- #61
Anneni kaybettiğin için etkileniyorsun.Ben de annemi kaybettiğimde aynı şeyleri hissettim.Ama dediğim gibi bekleme ve umursama.
Anneni kaybettiğin için etkileniyorsun.Ben de annemi kaybettiğimde aynı şeyleri hissettim.Ama dediğim gibi bekleme ve umursama.4 yaşındaki oğlumu kreşe veriyorum sabah verip akşam alıyorum
ikizlerim 2 yaşında onlar bakıcıda kalıyor.annemi kaybettiğimde annein evinde kaldım 1,2 hafta şehir dışında
3 çocukla rezil olduk tek başıma çok zorlandım eş dosta idare ettik çok zor oldu benim için annemin yasını tutamadım
kayınvalidem cenaze zamanı çocukları götürün kalsın dememe rağmen ay götürürüz de durmazlar şimdi dedi kestirip attı
hasta olduğum günler çocuklara baksınlar dedim niye kendime bakmamışım da hasta olmuşumun hesabını sordular
şuana kadar ne yaptımsa yakın olamadım
bir ara bunun iyi bişey olduğunu düşündüm benden uzak olsunlar daha iyi dedim
hep sınır vardı arada resmiyet vardı
neler neler yaptım sonra baktım olmuyor onu bu şekliyle kabullendim
ama şimdi kızına farklı davranışlarını görünce demek ki böyle değilmiş diyorum
tabiki annem olamaz ama en azından annelik yapabilmeli oğlunun annesi değil mi sonuçta
mesela içli köfte yapar kendilerinde yediğimizde her defasında oğlum çok seviyor yap dolaba koyayım dedim tamam kzım dedi ..
çoğu yemek konusunda söyledim zor oluyor bişeyler yapabilirmisin dedik bende eşimde
tamam deyip geçiştirdi hep
şimdiye kadar niye üzülmedim çünkü onu öyle kabullendim bu kadın böyle dedim
ama şimdi bakıyorum öyle değilmiş
kızına karşı her akşam yemek yapmayı düşünecek kadarmış
ama oğluna gelince su bile vermiyor
dediğim gibi ben annemi kaybettim belkide ondan dolayı böyle duygusal bakıyorumdur bilemiyorum
Anneni kaybettiğin için etkileniyorsun.Ben de annemi kaybettiğimde aynı şeyleri hissettim.Ama dediğim gibi bekleme ve umursama.
ilk zamanlar çok yaklaşmaya çalıştım
anneler gününde altın yüzük aldım ayy niye masraf ettin dedi
oğlumla birlikte kendini ziyarete giderken çiçek aldım ayy ne gereği vardı solar iki gün sonra dedi
yine bir özel günde başörtüsü aldım kalkıp ne teşekkür etti ne bişey dedi ne de kalkıp öptü
çok sohbet etmeye şakalaşmaya çalıştım hep bir ters cevap verdi
güya çocuk sevmeye gelir bize daha çocukların saçlarını oksadığını görmedim
doğumdan sonra güya bana yardım etmeye geldi,
benim evde yemekler yapıp akrabalarını davet edip keyf yaptı
kalkıp bana su vermedi çocuğuma mama vermedi
evlendiğimiz günden beri hiçbişe konuda yakında olmadı yardımda etmedi
sonra kendi kendime bunun kişiliği bu böyle kabul edeyim dedim
beklemedim istemedim hiç ama insan böyle olurmu yaa
evladına nasıl böyle tepkisiz kalabilir
ben bu kadını böyle kabul etmiştim asla saygısızlık etmemişimdir
ama şimdi böyle kızını düşündüğünü görünce hadi ben yabancıyım boşver insan oğlunu düşünür be
geçenlerde hastalandım eşim acile götürdü ayakta duracak halim yoktu
doktora yalvardım resmen nolur vitamin felan verin de evde 3 tane çocuk var bakacak kimse yok dedim
bana geçmiş olsun diyeceği yerde ay dikkat et kendine yok düzenli beslenmiyorsunuz diye suçlu durumuna sokmaya çalışıyor beni..
vs vs uzar bunlar
ama ben bütün bunlara rağmen onu sevmeye annemin yerine koymaya çalıştım baktım ki hata yapıyorum
şimdi ben bişey beklemiyorum istemiyorum ama üzülüyorum da yani bizleri kızları gibi görseler biz onlara yakın olmazmıyız
sonrada tutup gelinleri beğenmezler
bizimkilerde 3 kardeş.kızı zaten onun gözünde haşa melek.diğer oğlu memur olduğu için faturalarını ödediği için haşa tanrı olmuş gözünde.benim kocacığımsa eziliyor gözümün önünde.ama allah büyük diyorum
Tabiki kıskançlıklarından..
Bende şöyle bişi dinlemiştim..
Bir anne bir gün damadını öve öve bitirememiş..
Kızıma şöyle hizmet ediyo,böyle gezdiriyo,kahvaltısını hazırlıyo,kızımı çok seviyo,ezdirmiyo damadımm bir tanedir demiş..
__eee gelininnasıl demişler?
Ammman olmaz olsun öyle gelin.
Hep oğlumdan bişiler istiyo,hep oğlum kahvaltı hazırlıyo,hep nazlanıyo, laf söylenmiyo demiş.
eee o damat anne evladı değil mi?
Bencillik işte başka bişi değil..
Kızlarının evlendikleri damatlar anne evladı değil sanki.
Bencil,kıskanç,yuva yıkmayı çalışıp evladının mutluluğuna gölge düşüren kaynanaları uzay boşluğundan aşşa itesim var.
Benim onumde hic kv ornegi yoktu, annem de sikayet etmezdi hic, o yuzden ben hep kv mi teyzem gibi gordum, cok severdim. Cok guzel, bakimli bir kadindi, bayilirdim giyimine kusamina. Ama evlendikten bir iki sene sonra onlara gittigimizde evde degildik disarda esimle tartistik diye esimi nasi doldurduysa artik, bosanicaktim nerdeyse, direkten donduk. Ayri yasadik bir ay. Ailem istemedi olmaz artik kizim bu kadar da insaf dedi, ki babam cok dogrucu bir insandir, haksizsam da soyler.sen ne kadar kaynanana kız oldun
Iste o herzaman oyle olmuyor canim, kv ister istemez yansitiyor kendi yasanmislikarini, acisini senden cikarmaya calisiyor.Ben biraz da karşılıklı olduğunu düşünüyorum. Mesela biz gelin ve adaylarında da kayınvalide dedi mi öcü canlanıyo artık kafalarda.
Halbuki normalde tanısak belki çok seveceğimiz bi'teyzemiz olacak.
Malesef çevreden duyduklarımızla biraz önyargılı bakıyoruz keza kayınvalideler de öyle.
Karşılıklı olarak aman mesafeyi koruyayım ikide bir gelmesin - bunu eminim ki kendi anneleri için düşünen gelin çok nadirdir.
Aman fazla hizmet etmeyim, çok memnun kalmasınlar ki hep beklemesinler...
Kayınvalideler ise yüz vermeyim şımarmasın sonra tepemize çıkar düşüncesine sahip.
Halbuki bi'taraf kendi öz annesi, öz kızı gibi yaklaşsa diğer tarafta karşılık verir diye düşünüyorum.
öncelikle fikirlerinizi paylaştığınız için hepinize çok teşekkür ederim
üç çocuğu isteyerek yapmadım bir oğlum vardı sonra ikiz bebeklerim oldu korunmama rağmen
hiç bir zaman kayınvalidemden yardım beklemedim
ilk tanıştığımız günden beri hep sıcak olmaya ona karşı iyimser olmaya çalıştım
ama her defasında beni tersleyen sürekli negatif bir elektirik yayan bir kadın ne yazıkki
öyle kabul ettim 3 çocuğum var şuana kadar ne bir süt verdi onlara ne altını değiştirdi
yani hiçbir yardımını görmedim zaten istemedim de beklemedim de
ama bunca yıl ben onu oyle kabul ettim kişiliği bu değil dedim ama baktımki öyle değilmiş işte
birde annemi kaybedince onu annem gibi görmeyi çok istedim
sarılmak öpmek gülmek sohbet etmek birlikte zaman geçirmek...
ama ne yazıkki ona yaklaşmak çok zor hep bir duvar vardı önünde
yine boşverdim bu kadın böyle kabul etmeliyim dedim
ama kızı evlenince baktımki nasılda değişik benim tanıdığım kadın değil sanki
benimde zoruma gitti ne bileyim yoksa bir yardım felan beklediğim yok
bende anneyim şimdi kendimi onun yerine koyuyorum
ben oğlumun evine en ufak bir yardım etmeyipte hep kızıma kızıma diyemem bu haksızlıktır diye düşündüm
ölye efkarlandım işte
ilk zamanlar çok yaklaşmaya çalıştım
anneler gününde altın yüzük aldım ayy niye masraf ettin dedi
oğlumla birlikte kendini ziyarete giderken çiçek aldım ayy ne gereği vardı solar iki gün sonra dedi
yine bir özel günde başörtüsü aldım kalkıp ne teşekkür etti ne bişey dedi ne de kalkıp öptü
çok sohbet etmeye şakalaşmaya çalıştım hep bir ters cevap verdi
güya çocuk sevmeye gelir bize daha çocukların saçlarını oksadığını görmedim
doğumdan sonra güya bana yardım etmeye geldi,
benim evde yemekler yapıp akrabalarını davet edip keyf yaptı
kalkıp bana su vermedi çocuğuma mama vermedi
evlendiğimiz günden beri hiçbişe konuda yakında olmadı yardımda etmedi
sonra kendi kendime bunun kişiliği bu böyle kabul edeyim dedim
beklemedim istemedim hiç ama insan böyle olurmu yaa
evladına nasıl böyle tepkisiz kalabilir
ben bu kadını böyle kabul etmiştim asla saygısızlık etmemişimdir
ama şimdi böyle kızını düşündüğünü görünce hadi ben yabancıyım boşver insan oğlunu düşünür be
geçenlerde hastalandım eşim acile götürdü ayakta duracak halim yoktu
doktora yalvardım resmen nolur vitamin felan verin de evde 3 tane çocuk var bakacak kimse yok dedim
bana geçmiş olsun diyeceği yerde ay dikkat et kendine yok düzenli beslenmiyorsunuz diye suçlu durumuna sokmaya çalışıyor beni..
vs vs uzar bunlar
ama ben bütün bunlara rağmen onu sevmeye annemin yerine koymaya çalıştım baktım ki hata yapıyorum
şimdi ben bişey beklemiyorum istemiyorum ama üzülüyorum da yani bizleri kızları gibi görseler biz onlara yakın olmazmıyız
sonrada tutup gelinleri beğenmezler
aynen benim kv kızıda onun gözünde melek. görümce çalışmıyor çocuklarına bakıyor. benim çocuklar arada kalmaya gitmek istiyor. çocuklarımı istemiyor kadın. eşimde her şeyin farkında . dün akşam kv yemeğe çağırdı bütün çocuklarını . biz görümcelerle küs olmama rağmen geliriz dedik. bir gitsekki kimsecikler yok. bizim gideceğimizi bile bile biz gitmeden kaçıp gitmişler. eşimle ben şoklarda
dedim bir daha da yüzlerine bakmam kardeşlerinin . eşim özür diliyor resmen hakarete uğradık biz iyi niyetli davrandık onların yaptığına bak diyor. kv kp bir görsen utançtan yerin dibine girdiler. insan evledına yapmayın etmeyin demezmi. valla benim annem öğütlerdi. eşimde annesine dedi bir daha da onlara abilik yapmam
Birgün Prof.Üstün Dökmen konuşmalarında şöyle demişti;
Erkek anneleri neden anne değilsiniz de kayınvalidesiniz?
neden kızların anneleri damatlarının annesi olabiliyorken siz neden anne olamıyorsunuz dedi..
küçücük bi üzüntümü paylaşmak istiyorum sadece ;
6 yıllık evliyim , 10 yıldır eşimin ailesiyle tanışıyorum.
çalışan 3 çocuk annesiyim ee haliyle hiçbir şeye yetişmem mümkün olmuyor..
yetişiyorum ama nasıl gelinde sorun bana yineden şükürler olsun rabbime ..
bunca yıldır kayınvalidem 1 kerecik akşam yemeği yaptım iş çıkışı alın götürün veya buyrun yiyin diye ne aradı ne söyledi..
görümcem evleneli 1 hafta oldu kayınvalidem hergün yemek yapıyor kızına geçerken al götür diyor...
eee şimdi ben böyle kayınvalideye nasıl anne diyeyim nasıl yakın olayım nasıl seveyim
bu haksızlık değil midir..
gelinler neden hep bir adım uzakta dışarda olur...
böyle bir durum karşısında bende haliyle sevemiyorum yaklaşamıyorum yakın olamıyorum kayınvalideme
üzülüyorum gerçekten annemi kaybettim 8 ay oldu yaklaşık..
keşke kayınvalidem de annem gibi yakın olsaydı annem gibi sevebilseydim diyorum ama yok işte yok
Birgün Prof.Üstün Dökmen konuşmalarında şöyle demişti;
Erkek anneleri neden anne değilsiniz de kayınvalidesiniz?
neden kızların anneleri damatlarının annesi olabiliyorken siz neden anne olamıyorsunuz dedi..
küçücük bi üzüntümü paylaşmak istiyorum sadece ;
6 yıllık evliyim , 10 yıldır eşimin ailesiyle tanışıyorum.
çalışan 3 çocuk annesiyim ee haliyle hiçbir şeye yetişmem mümkün olmuyor..
yetişiyorum ama nasıl gelinde sorun bana yineden şükürler olsun rabbime ..
bunca yıldır kayınvalidem 1 kerecik akşam yemeği yaptım iş çıkışı alın götürün veya buyrun yiyin diye ne aradı ne söyledi..
görümcem evleneli 1 hafta oldu kayınvalidem hergün yemek yapıyor kızına geçerken al götür diyor...
eee şimdi ben böyle kayınvalideye nasıl anne diyeyim nasıl yakın olayım nasıl seveyim
bu haksızlık değil midir..
gelinler neden hep bir adım uzakta dışarda olur...
böyle bir durum karşısında bende haliyle sevemiyorum yaklaşamıyorum yakın olamıyorum kayınvalideme
üzülüyorum gerçekten annemi kaybettim 8 ay oldu yaklaşık..
keşke kayınvalidem de annem gibi yakın olsaydı annem gibi sevebilseydim diyorum ama yok işte yok
Bu tanımlara göre benim öz annem, eşimin annesi oluyor.
Bir evin bir oğluyla evliyim. Kayınvalidemi birgün aramasam sesini özlerim. Onla dertleşirim, gezerim, akıl fikir alırım. Hamileyim diye aylardır her Pazar bizi evinde ağırlar, yedirir içirir giderken de yanımıza yemekleri doldurur gönderir. Oğlumun üzerine titrer, gözünün içine bakar...Eşimle bir sıkıntım olsa ona bir çıtlatmam yeter, eşimle konusur hemen hizaya gelir eşim, henüz bugune dek hıc benı hatalı bulmadı, ya da boyle bırseyı hıssettırmedı.
Kendi annem aramaz sormaz, hastanelik olsam bile gelmez ya da zorla gelir. Torununu özlemez. İkinci bebeğim olacak bir patik örmedi bile henüz.
Ben kayınvalidemi sırtımda tasısam hakkını ödeyemem. Ben de onu ve kayınpederimi asla kırmam, saygıda kusur etmem ve gönülden çok severim... Allah onlardan razı olsun.
Konu sahibi bence duygularında haklı. İnsan anne gibi görmek isteyebilir eşinin annesini... Yüreğinde yeterince sevgi olan kayınvalide gelinine de evladı gibi sahip çıkabilir.
Maalesef tanımınıza uymuyorum.
Allah razı olsun kendi annemde eşimin annesi de hep yardımcım olurlar.
Geçenlerde umreye gitmiştik, döneceğimiz gün sabahtan gelmiş evimi temizlemiş camlarımı silmiş.
anneciğim yemeklerimi pişirmiş, geldiğim akşam ve ertesi günü misafirlerimi ağırladılar.
Bu yakında olan bir durum, daha evvelinde de çok yardımlarını görmüşümdür.
Allah başımızdan eksik etmesin, sağlık sıhhat versin ikisine de.
bitanem ALLAH rahmet eylesin....annenin yerine kimseyi koyamazsın..kayınvalidenide koyamazsın..keşke kızına gösterdiğinin yarsısnı sana gösterebilse ama maalesef olmuyor işte....Birgün Prof.Üstün Dökmen konuşmalarında şöyle demişti;
Erkek anneleri neden anne değilsiniz de kayınvalidesiniz?
neden kızların anneleri damatlarının annesi olabiliyorken siz neden anne olamıyorsunuz dedi..
küçücük bi üzüntümü paylaşmak istiyorum sadece ;
6 yıllık evliyim , 10 yıldır eşimin ailesiyle tanışıyorum.
çalışan 3 çocuk annesiyim ee haliyle hiçbir şeye yetişmem mümkün olmuyor..
yetişiyorum ama nasıl gelinde sorun bana yineden şükürler olsun rabbime ..
bunca yıldır kayınvalidem 1 kerecik akşam yemeği yaptım iş çıkışı alın götürün veya buyrun yiyin diye ne aradı ne söyledi..
görümcem evleneli 1 hafta oldu kayınvalidem hergün yemek yapıyor kızına geçerken al götür diyor...
eee şimdi ben böyle kayınvalideye nasıl anne diyeyim nasıl yakın olayım nasıl seveyim
bu haksızlık değil midir..
gelinler neden hep bir adım uzakta dışarda olur...
böyle bir durum karşısında bende haliyle sevemiyorum yaklaşamıyorum yakın olamıyorum kayınvalideme
üzülüyorum gerçekten annemi kaybettim 8 ay oldu yaklaşık..
keşke kayınvalidem de annem gibi yakın olsaydı annem gibi sevebilseydim diyorum ama yok işte yok
Belki KV sana kizindan çok guveniyordur.yani onun hepsini bir arada hak edemeyeceğini düşünüyordur. Belki de senin için güzel bir şeydir bu
öncelikle fikirlerinizi paylaştığınız için hepinize çok teşekkür ederim
üç çocuğu isteyerek yapmadım bir oğlum vardı sonra ikiz bebeklerim oldu korunmama rağmen
hiç bir zaman kayınvalidemden yardım beklemedim
ilk tanıştığımız günden beri hep sıcak olmaya ona karşı iyimser olmaya çalıştım
ama her defasında beni tersleyen sürekli negatif bir elektirik yayan bir kadın ne yazıkki
öyle kabul ettim 3 çocuğum var şuana kadar ne bir süt verdi onlara ne altını değiştirdi
yani hiçbir yardımını görmedim zaten istemedim de beklemedim de
ama bunca yıl ben onu oyle kabul ettim kişiliği bu değil dedim ama baktımki öyle değilmiş işte
birde annemi kaybedince onu annem gibi görmeyi çok istedim
sarılmak öpmek gülmek sohbet etmek birlikte zaman geçirmek...
ama ne yazıkki ona yaklaşmak çok zor hep bir duvar vardı önünde
yine boşverdim bu kadın böyle kabul etmeliyim dedim
ama kızı evlenince baktımki nasılda değişik benim tanıdığım kadın değil sanki
benimde zoruma gitti ne bileyim yoksa bir yardım felan beklediğim yok
bende anneyim şimdi kendimi onun yerine koyuyorum
ben oğlumun evine en ufak bir yardım etmeyipte hep kızıma kızıma diyemem bu haksızlıktır diye düşündüm
ölye efkarlandım işte
bitanem ALLAH rahmet eylesin....annenin yerine kimseyi koyamazsın..kayınvalidenide koyamazsın..keşke kızına gösterdiğinin yarsısnı sana gösterebilse ama maalesef olmuyor işte....
sen bu haksızlığa karşı sabret..eşinle hiç kötü olmaaa...daima iyi olmaya çalış....o da dahil herkes gıptayla baksın size
vay nasıl güzel bi bakış açısı maşallah kuzucum snaaaa
zaten çocuklarına değer verseler gelinlerine düşmanlık beslemezler demekki oğulları kıymetli değil ellerinden geleni yapıyolar niye böyleler anlamıyorum gelinlerin kıskandığını hiiiiç zannetmiyorum tam tersi kıskanılıyoruz ama niye böyle ne için böyle çözebilmiş değilim iyi olanlar niye iyide geneli böyle bunların çözemedim gitti
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?