- 19 Nisan 2009
- 23.600
- 17.905
- 498
dert desem dert değil aslında..yazıp hem rahatlatmak istedim hem de belki bazı arkadaşlarıma yardımım olur dedim..
bilen bilir beni bikaç kere konu açmıştım nişanlımla ilgili. bi sürü sorun vardı kafamda..ben bazen bana karşı çok ilgisiz oluyordu. ailesi düğün yapılsın istemiyordu nikahla geçiştirilsin diyorlardı falan filan.. bi de üstüne benim okulum onun işsizliği falan eklenince dertler dağ oldu benim gözümde..
yaz başından beri neredeyse tek bi huzurlu günüm geçmedi. zaman geçtikçe kafamda o sorunları daha da büyüttüm.. düğün yapılsın istemiyorlar die maddiyat konusunda o kadar yedim ki nişanlımı çocuk isyan etti sonunda ayrılıktan döndük..okulum bitti memlekete döndüm ondan ayrı kaldım diye yine bunalttım onu bi kere de o zaman ayrılıktan döndük ki bütün bunlar bu yaz boyunca oldu..iyi kötü bir işi vardı bi de ordan da çıkınca hepten bunalıma girdi onu anlamak yerine üstüne gittim ben de.. ama bu arada o kadar uzaklaştık o kadar soğuduk ki birbirimizden..
geçen hafta onun yanına gittim dedim ki gideyim konuşalım bu kadar yıldır tanıyoruz birbirimizi telefonda bitmesin de yüz yüze bitsin..gittim bikaç gün bu konular da hiç konuşmadık. ama belli arada bi sorun var..sonra bigun oturduk konuştuk. ayrılıksa ayrılık ben herşeye hazırım ama böyle devam etsin istemiyorum dedim. aklımızda ne varsa konuştuk..bana dedi ki " sen bana bi adım gelsen ben de sana gelirim ama çok üstüme gelince kaçmak zorunda kalıyorum" dedi. " beni o kadar düşünüyorsun ki o kadar üstüme geliyosun ki benim seni düşünmeye fırsatım kalmıyo" dedi. hiç bişey demedim bıraktım döksün içini rahatça diye..
bu konuşmanın ertesi günü de ben döktüm içimi ona. "kendimi çok yabancı hissediyorum artık bu eve bu odaya sana " dedim. "sanki bugün bu evdeki yanındaki son günümmüş gibi artık dönüşüm yokmuş gibi" dedim. zor işte bu erkekleri anlamak.. karmaşık yaratıklar.. ben böyle dedikten sonra resmen panik olduğunu hissettim.. " olur mu öyle şey sen bu evin kızısın benim için herşey eskisi gibi sen kafanda büyütüyorsun falan filan."
ve bikaç gün oluyor ben döneli onun yanından şimdi o kadar farklıyız ki o kötü günlerimizden..sanki bu lanetli yazı hiç geçirmemişiz gibi
en son bugun onlar yemek odası takımı alacaklar evlerine. internetten model bakıyordum ben de dedim ki " eskiden evimize bakardım şimdi vazgeçtim hiç olmazsa sizin eve bakıyorum kendimi oyalıyorum" diye. demiş işte " hemen laf sokuyorsun" falan.. dedim " amacım laf sokmak değil şimdiye kadar çok heveslendim olmadı bir kere daha üzülmek istemiyorum." hemen gelen cevap " yapma lutfen böyle içim parçalanıyor"
yani kızlar biraz uzun tuuttu yazdıklarım ama bunları yazmak istedim buraya. hem içimi dökmek için. hem de belki benimle aynı durumda olan birileri varsa yaşadıklarımı görsün ona göre kendine bi yön çizsin diye..
tuhaflar işte bu erkekler..onlarla ilgilenirsin üstlerine düşersin rahatsız olurlar ayrılmak isterler bi anda. bu sefer senn umursamaz olursun o zaman da üzülürler pişman olurlar garip...gamyoncuiremsu
okuyan ve ilgilenen herkese teşekürler kızlar...
bilen bilir beni bikaç kere konu açmıştım nişanlımla ilgili. bi sürü sorun vardı kafamda..ben bazen bana karşı çok ilgisiz oluyordu. ailesi düğün yapılsın istemiyordu nikahla geçiştirilsin diyorlardı falan filan.. bi de üstüne benim okulum onun işsizliği falan eklenince dertler dağ oldu benim gözümde..
yaz başından beri neredeyse tek bi huzurlu günüm geçmedi. zaman geçtikçe kafamda o sorunları daha da büyüttüm.. düğün yapılsın istemiyorlar die maddiyat konusunda o kadar yedim ki nişanlımı çocuk isyan etti sonunda ayrılıktan döndük..okulum bitti memlekete döndüm ondan ayrı kaldım diye yine bunalttım onu bi kere de o zaman ayrılıktan döndük ki bütün bunlar bu yaz boyunca oldu..iyi kötü bir işi vardı bi de ordan da çıkınca hepten bunalıma girdi onu anlamak yerine üstüne gittim ben de.. ama bu arada o kadar uzaklaştık o kadar soğuduk ki birbirimizden..
geçen hafta onun yanına gittim dedim ki gideyim konuşalım bu kadar yıldır tanıyoruz birbirimizi telefonda bitmesin de yüz yüze bitsin..gittim bikaç gün bu konular da hiç konuşmadık. ama belli arada bi sorun var..sonra bigun oturduk konuştuk. ayrılıksa ayrılık ben herşeye hazırım ama böyle devam etsin istemiyorum dedim. aklımızda ne varsa konuştuk..bana dedi ki " sen bana bi adım gelsen ben de sana gelirim ama çok üstüme gelince kaçmak zorunda kalıyorum" dedi. " beni o kadar düşünüyorsun ki o kadar üstüme geliyosun ki benim seni düşünmeye fırsatım kalmıyo" dedi. hiç bişey demedim bıraktım döksün içini rahatça diye..
bu konuşmanın ertesi günü de ben döktüm içimi ona. "kendimi çok yabancı hissediyorum artık bu eve bu odaya sana " dedim. "sanki bugün bu evdeki yanındaki son günümmüş gibi artık dönüşüm yokmuş gibi" dedim. zor işte bu erkekleri anlamak.. karmaşık yaratıklar.. ben böyle dedikten sonra resmen panik olduğunu hissettim.. " olur mu öyle şey sen bu evin kızısın benim için herşey eskisi gibi sen kafanda büyütüyorsun falan filan."
ve bikaç gün oluyor ben döneli onun yanından şimdi o kadar farklıyız ki o kötü günlerimizden..sanki bu lanetli yazı hiç geçirmemişiz gibi
en son bugun onlar yemek odası takımı alacaklar evlerine. internetten model bakıyordum ben de dedim ki " eskiden evimize bakardım şimdi vazgeçtim hiç olmazsa sizin eve bakıyorum kendimi oyalıyorum" diye. demiş işte " hemen laf sokuyorsun" falan.. dedim " amacım laf sokmak değil şimdiye kadar çok heveslendim olmadı bir kere daha üzülmek istemiyorum." hemen gelen cevap " yapma lutfen böyle içim parçalanıyor"
yani kızlar biraz uzun tuuttu yazdıklarım ama bunları yazmak istedim buraya. hem içimi dökmek için. hem de belki benimle aynı durumda olan birileri varsa yaşadıklarımı görsün ona göre kendine bi yön çizsin diye..
tuhaflar işte bu erkekler..onlarla ilgilenirsin üstlerine düşersin rahatsız olurlar ayrılmak isterler bi anda. bu sefer senn umursamaz olursun o zaman da üzülürler pişman olurlar garip...gamyoncuiremsu
okuyan ve ilgilenen herkese teşekürler kızlar...