Ah ölucem Sanırım

purpleflowers4

2. üyelik sebebi ile profil pasif edilmiştir.
2. Üyelik !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
5 Ocak 2017
18
6
6
28
Herkese merhaba 21 yaşındayım baştan söyleyim çok kötü durumdayım elestirilerinkze dikkat edin.21 yıldır hiç bir isim rast gitmiyor üvey anne ve sorumsuz bir baba ile büyüdüm üvey annem ve ailesi ben çocukken hep psikolojik baskı yaparlardı ozguvensiz oldum sonucunda ortaokulda ve lisede arkadaşlarım hep beni ezdi hiç unutmam bir kız eglencesine tokat atmıştı bana bir başkası da tekme siniftaki erkekler sakasina (!)kabloyla beni boğmaya çalışıyorlardı.lise böyle bitti artık iyi bi yere girmem gerek bu evde yaşayamam diye çok sıkı bi şekilde sınava hazirlandim hedefim dış hekimliği idi kazanmadim bir yıl daha bekledim tabi ben 4 yıldır namaz kilip dua ederdim yirtinircasina dua ettim allahım bu kadınla bu evde hazırlanmak istemiyorum bir kapı ac da başka bi şehirde iyi bi dershaneye gidiyim yatılı hazirlanayaim olmadı geçen yıl babam da dahil o kadın ile birlikte psikolojimi bozdular sınavda kriz geçirdim neyse iste yerleştim bi yere artık daha da dayanamazdim baskılara.Bölümü sevemedim şehri sevemedim hastalığım da tekrar nüksetti babam da gel tekrar gir kızım dedi bu yıl daha rahatsin iyi puan alır gidersin ikinci dönem geldim tekrar hazırlanıyorum babamın o kadına deli bir kiz uğraşma dediğini duydum.babam o kadına tek değil herkese kızımın akli dengesi yerinde degil diyor arkadaslar bir insanin hiç mi bir işi yolunda gitmez allaha inancımı kaybedecek gibi oluyorum zaten hiç arkadaşım da yok canım çok sıkılıyor.Sevgilim de beni terk etti hiç bişey mutlu etmiyor hiç bişey yapmak gelmiyor içimden yalnızlıktan da oluyorum doktora gittim ilaç yazdı yolladı yaşamak anlamsız geliyor 21 yıldır yüzüm gulmedi intihar etmek aklımdan geçiyor ama manevi olarak ölüme hazır değilim zaten allah inancimda azaldı o kadar dua ettim hiç biri tutamadı özetle dertledmek istedim
 
Okuluna devam et bırakma derim bulunduğun aile senin için daha kötü
Hep hedefler koy önüne hedefin hiç eksik olmasın
İnsanların ne dediği çok önemli değil
Zoru başarmışsın zaten
İnanç konusuna değinirsek
İnanmayıpta başarılı olan mutlu olan insanlarda var bu konuda sıkma kendini rahatsızda hissetme
 
Bölümün ne şu anki
Bence eğitimine devam et,not ortalamanı çok yuksek tut akademik kariyere kadar yürü
Baba ve üvey anne yanında devam etme sınav hazırlığına
 
Herkese merhaba 21 yaşındayım baştan söyleyim çok kötü durumdayım elestirilerinkze dikkat edin.21 yıldır hiç bir isim rast gitmiyor üvey anne ve sorumsuz bir baba ile büyüdüm üvey annem ve ailesi ben çocukken hep psikolojik baskı yaparlardı ozguvensiz oldum sonucunda ortaokulda ve lisede arkadaşlarım hep beni ezdi hiç unutmam bir kız eglencesine tokat atmıştı bana bir başkası da tekme siniftaki erkekler sakasina (!)kabloyla beni boğmaya çalışıyorlardı.lise böyle bitti artık iyi bi yere girmem gerek bu evde yaşayamam diye çok sıkı bi şekilde sınava hazirlandim hedefim dış hekimliği idi kazanmadim bir yıl daha bekledim tabi ben 4 yıldır namaz kilip dua ederdim yirtinircasina dua ettim allahım bu kadınla bu evde hazırlanmak istemiyorum bir kapı ac da başka bi şehirde iyi bi dershaneye gidiyim yatılı hazirlanayaim olmadı geçen yıl babam da dahil o kadın ile birlikte psikolojimi bozdular sınavda kriz geçirdim neyse iste yerleştim bi yere artık daha da dayanamazdim baskılara.Bölümü sevemedim şehri sevemedim hastalığım da tekrar nüksetti babam da gel tekrar gir kızım dedi bu yıl daha rahatsin iyi puan alır gidersin ikinci dönem geldim tekrar hazırlanıyorum babamın o kadına deli bir kiz uğraşma dediğini duydum.babam o kadına tek değil herkese kızımın akli dengesi yerinde degil diyor arkadaslar bir insanin hiç mi bir işi yolunda gitmez allaha inancımı kaybedecek gibi oluyorum zaten hiç arkadaşım da yok canım çok sıkılıyor.Sevgilim de beni terk etti hiç bişey mutlu etmiyor hiç bişey yapmak gelmiyor içimden yalnızlıktan da oluyorum doktora gittim ilaç yazdı yolladı yaşamak anlamsız geliyor 21 yıldır yüzüm gulmedi intihar etmek aklımdan geçiyor ama manevi olarak ölüme hazır değilim zaten allah inancimda azaldı o kadar dua ettim hiç biri tutamadı özetle dertledmek istedim

Canim sen psikolojik olarak rahatsizlanmissin.Baban da bunu delilik olarak yormus ve cahillerin bir cogu boyle yapar.

Uzulmek ve depresyon delilik degil duygu gecisidir.

Babani ve baskalarini takma yoluna devam et yasadiklarin kotu ama anne babasi kotu muamele yapan bir cok evlat var ve cevremde de gordum ama onlar basarili oldu.

Kendine yuklenme takma insanlari kendine iyi bak ya oku ya da calis senin gibi olup kendine yeten gelistiren insanlar var ve aile kurup kendi hayatlari bile oluyor.
 
Hastalığın nedir bilmiyorum ama,bu yaşta üvey anne,akli dengesi yok diyen baba ve terkeden sevgili üçlüsünden,hatta onlarla ilgili düşüncelerden uzaklaşmaya çalış.Okulunu düzene sok.Ettiğin duaların ne zaman kabul olacağını bilemezsin,bu konuya da çok takılma.
 
Canımcım bence sen al babanı karşına konuş

Kadının biri senin evladından önemli mi yazıklar olsun de. Adam olsaydı seni ezdirmezdi

Sana tavsiyem iyi çalış iyi hazırlan güzel bir yere gir. Daha sonra da üvey annen denen o vicdansız cadıya ağzına geleni say.
Öz kardeşim yok hayatta tekim hayalim hep şuydu gün gelecek çok iyi yerlere gelicem o kadın da babam da pisman olucak güzel bi hayatim olucak ama bunlar olmadıhayallerim altında ezildim:(
 
17 yaşında babamı kaybettim.. Unu menzunu 2 yilliktim. Ayrıca felç hastası bi annem var.. Başımızda bizi tutan bisey yokken 400 tl maaşa çalıştım. Acikogretimle okula devam etmek istedim ama harçları param yetmiyordu. Arkadaşlarım aralarında toplamışlar düşün.. Kalan 2 yılı da öyle bitirdim. Çalıştıkça tecrube kazandıkça maaşım arttı.. Bi sürü dert atlattım.. Ablam annem ben di dünyamız.. Akrabalar sadece manevi destek.. Hayat böyle büyüttü bizi.. Benim bi halam var.. Gerçi bi sürü akraba var da neyse.. Bi gün bana dediki "Siz orospu olursunuz diye bekliyordum ama beni utandirdiniz" Abimde "yengen herkese sizi anlatiyor ayaklarinizin ustunde nasil durdugunuzu"
Kimse destek olmadı biliyor musun?

Sonra biraz daha cesaret kazandım. Müşavirlik sınavlarına girdim. Kazandım.Meslegim de daha gucluyum artık.
Ha bu arada aşk hayatımda çok sevdiğim bi adam oldu.. EVlilik için oyaladi beni.. O kadar aşık oldum ki ona her gel dediğinde gidiyordum. Evlenmek için bi gün sesimi "Hasta bi anne, Sorumsuz abla sen bu haldeyken olmaz ailem de karşı cikar" resmen duygularımı kullandı hiç acimadi.. Hayat devam etmez dedim. EDIYORMUS. iyiki ayrılmış benden.. Şu an karşıma çıkan adam eşim iyiki onunla evlenmisim.. Iyilik karşıma çıkmış.. Allah bu sınava tabi tutmuş beni demekki Kıymetini bileyim dı.. eşimin anneme bi sarilisi var. Görsen mutluluktan delirirsin..

Bunları niye anlattım biliyor musun?
Hayat öyle büyük bi sınav ki!! Sen sınıfta kalmamak için cabalaman gerek.. Herşeye ve herkese rağmen.. Sana deli gözüyle bakan babamı bile utandirmak senin elinde..

Ha bu arada benim de psikolojim bozuldu tabi.. Psikologlara da gittim. Hatta bi doktor bana sen herşeyi kabullenmissin inancın da tam... Senin benimle yapabilecegim bisey yok.. Bana boşuna para verme Ne biçim doktor diyordum o zaman.. Çok büyük kaygı bozukluğu yaşadım. Ya anneme bisey olursa, falan filan ınter milan..

Sen dik dur.. Yılma ... Yıkılma.. Kader olgusunu kabul edecek kadar inancliysan mücadele edecek kadar cesaretin olur zaten.. Önce iyi bi psikolog ile basla..
 
Bölümün ne şu anki
Bence eğitimine devam et,not ortalamanı çok yuksek tut akademik kariyere kadar yürü
Baba ve üvey anne yanında devam etme sınav hazırlığına
Yaa istediğim bölüm için 3 ay daha bu kadını çekerim aldirmam diye düşündüm olmadı psikolojim kaldırmadı
 
Hastalığın nedir bilmiyorum ama,bu yaşta üvey anne,akli dengesi yok diyen baba ve terkeden sevgili üçlüsünden,hatta onlarla ilgili düşüncelerden uzaklaşmaya çalış.Okulunu düzene sok.Ettiğin duaların ne zaman kabul olacağını bilemezsin,bu konuya da çok takılma.
Doğrudur bende egitimime önem veriyorum da bu dusunceleryuzunden çalışamıyorum delirecek gibi oluyorum zaten hiç kimsem yok hayatta ne öz kardeşlerim ne de arkadaş
 
Major depresyon kriz geçirdikten sonra ilaç kullanmaya başladım hala kullanıyorum

Anladım.
Bunu neden soruyorum biliyor musun; ilk önce tanıman-savaşman-aşman-birlikte yaşamayı öğrenmen ve bu hali kendin için dezavantaj olmaktan çıkarman gereken nokta burası. Bu hastalığı öyle donanımla öğrenmeli ve bu noktadan güçlenmelisin ki, ne sen (Kurban olarak), ne üvey annen (Seni aşağılamak için) ne bir başkası, hiçbir sebeple bunu sana karşı kullanamasın. Senin yumuşak karnın şu an bu hastalık ve bu hastalığın içinde barındırdığı tüm sebeplerin, çukur gibi seni içine çeken yer burası Purple.

Okulundaki başarından, mesleğe sevginden, hayattan bıktıran, "Olmuyor lanet olsun" dedirten nokta burası.
O ilaçlar insanı aptallaştırır, almaya da mecbursun eh kriz geliyor, kronik. O halde tecrübe kazanma yoluna bakacak ve "Bunu kontrol edebilecek güç bende var" diyeceksin, içgörün üzerine çalışacaksın. Babandan bunu iste "Senden tek bir şey istiyorum evladın olarak, babamsın atamsın, bana bir tek bu konuda babalık yap daha da bir şey istemeyeceğim; bu hastalığım için iyi bir doktor bulalım" bunu söyle ve aramaya geç. Bir yandan da araştır, tanımları, terimleri öğren, tanı iyice bu hastalığı. Kamburun gibi taşırsan herkes o kamburu görür Purple, zırhın gibi giyin hastalığını, daha acısı yok, bu yüzden hiçbir yumruk işlemeyecek.

Her ne ise, sağlık konusunu halledince, kendine güvenin tekrar gelecek, ilaçlar azaldıkça o bulanıklık azalacak, derslerine daha odaklı çalışabilecek, kendini hissedeceksin.
Sağlıktan sonra okulun geliyor yani...

Okuldan sonra iş kariyer...
"Anlattığın deli kız bu muydu, peh, sen şuncağız kızı mı kıskanırdın, neresi deli be bunun sen deli olmayasın ahahah" deyip o üveye gülmezlerse ben de Gang değilim.Zamanı gelince yaşlılıkta da şahane bir tokat. Tamam.

Ölmek ne, nereye... Daha karpuz keseceksin bak Purple. Tamam mı?
Aile kuracaksın, ohho neler neler. İki üç zalime küsüp insan kendi defterini yırtar mı hiç?
 
Son düzenleme:
Yaa istediğim bölüm için 3 ay daha bu kadını çekerim aldirmam diye düşündüm olmadı psikolojim kaldırmadı
Tamam ama sorulara net cevap verin ki ona göre yol çizmeye çalışalım
Şu an okuduğunuz bölüm ve üniversite ne/istediğiniz bölüm ne
 
Tamam ama sorulara net cevap verin ki ona göre yol çizmeye çalışalım
Şu an okuduğunuz bölüm ve üniversite ne/istediğiniz bölüm ne
Pardon birden yazınca unutuyorum hepsini csvaplamayi matematik bölümü okuyorum bölüm çok zordu zaten sevmeden gittim dış hekimliği istiyorum
 
Evet dediği
Canim sen psikolojik olarak rahatsizlanmissin.Baban da bunu delilik olarak yormus ve cahillerin bir cogu boyle yapar.

Uzulmek ve depresyon delilik degil duygu gecisidir.

Babani ve baskalarini takma yoluna devam et yasadiklarin kotu ama anne babasi kotu muamele yapan bir cok evlat var ve cevremde de gordum ama onlar basarili oldu.

Kendine yuklenme takma insanlari kendine iyi bak ya oku ya da calis senin gibi olup kendine yeten gelistiren insanlar var ve aile kurup kendi hayatlari bile oluyor.
gibi cahil insanlar deli derler sağlığım yerinde olsa keşke okul işini halledecem ama iste hayatta kimsem yok tapayanlizim içimden birşey yapmak gelmiyor Sevgilim de terk edince ne anlamı var yaşamanın diyorum hiç bir istediğim olmadı
 
Pardon birden yazınca unutuyorum hepsini csvaplamayi matematik bölümü okuyorum bölüm çok zordu zaten sevmeden gittim dış hekimliği istiyorum
Matematiğe devam et.
Aynı zamanda özel ders falan da verirsin.
Diş hekimliğine de yine hazırlan lakin matematiğe de devam et hazırlanırken,böyle bir ailen varken sene kaybetme.
 
Yasin daha cok genc.Cok zor gunler gecirmissin ama bak bu gune kadar gelmissin dimi.Sakin pes etme derslerine iyice calismaya devam et.Sakin olaki dua etmekten vazgecme.Gun dogmadan neler dogar.Her zorlugun arkasindan bir kolaylik vardir.Uvey anneni ve babani dusunmeyeye calus calis.Yolun acik olsun.
 
Back
X