- 27 Mart 2018
- 46
- 16
- 3
- 41
- Konu Sahibi goncagul12
-
- #81
sagolun ins
sagolun insGecmis olsun
Yoluna bak unutmaya calis yasadiklarini.
Kendini suçlama bence kadere inan ve bu senin kaderindi belkide sınavindı bilemeyiz..Ama bundan sonrasi senin elinde inşallah bundan sonra çocuğunla hayatınız sağlıklı,huzurlu geçer[/
amin ins cok tesekkurler
bir de ailesi sürekli para konuşan insanlardı.tabii oğulları da onlara çekmiş.para merkezliler inanılmaz seviyede.aslında olay birazda şans.merhamet o kadar azaldı ki insanlar arasında.merhametli bir insana denk gelmek çok zor.yeni neslin tamamı iyi yaşamak istiyor.Bu sebeple kadın ya da erkek farketmez herkes güzel ve rahat hayatlar yaşamak istiyor.Bunun için de para lazım.O ailede benim sonrada farkına vardığım en önemli eksiklik merhamet idi.İçlerine girmedende bunu anlayamıyorsunuz.şöyle örnek vereyim bahçedeki köpeklerine bile merhametleri yok.birçok köpek onların bahçesinde ölmüş.çünki hayvanları satmak için yetiştiriyorlar ve asla dışarı salmıyorlar kulübeden.bunu öğrendiğimde çok üzüldüm ve o aileden uzaklaşma kararımı netleştirdim.Ben anaç bir karaktere sahibim.Aileme de fedakarım.evlendim eşimi kendimden parça bildim.iyi niyetle paylaştım herşeyimi.karşı tarafta hafife alınmayacak bir zeka ve stratejik karaktere sahip.insanların kalbini bilemezsiniz.25 yıl evli kalıp yaka paça ayrılan insanlarda var.ben hatalarımın farkındayım.ama etik olarak yaptığım bir hata yok.suistimal edilmek dışında.günün sonunda yine de iyi kalplilerin kazanacağına inanıyorum.ne yaparsanız bir gün döner bumerang gibi sizi bulur.hayırlısı
Merhabalar hanımlar,kısaca özetlemek gerekir ise 5 yıl önce kendimden 6 yaş küçük birine aşık oldum.Ben 29 yaşındaydım o 23.Yaşımı hiç göstermiyordum.Bizi yaşıt zannediyorlardı.
iyi eğitimli ,oldukça alımlı,bakımlı ,iyi bir kariyeri olan bir bayanım,mühendisim.onunla tanıştığımda.Gelirimde çok iyiydi.O askere gitmek üzereydi.Ortak bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık.6 ay asker yolu bekledim.Askerdeyken onun bana çok aşık olduğunu zannediyordum.Döndükten sonrada görüştük,askerdeki halinden biraz farklı idi davranışları.Beraber olduktan sonra değişti aslında.Haftada 1 kez arıyordu falan.Ancak bir türlü kopamadım ondan.Farklılıklarımızı,ailelerimiz arasındaki farkları görmeme rağmen cesaret edip ayrılamadım.Bir şekilde nişan düğün gerçekleşti.2 yılın sonunda evlendik.Ailesinin hal ve tavırlarından biraz şüpheleniyordum zaten sonradan da öğrendiğim üzere ailesi yaşı bahane ederek beni istememiş en baştan beri.Bi de onlar kendi memleketlerinden evlendirmek istemişler oğullarını.Kendi köylerinden.Ailenin karakteri çok farklı idi.Patavatsızlık boyutunda kırıcı şeyler söyleyebiliyorlardı bana.hepsini sineye çektim.Kocama aşıktım.Bu arada eşimin çok aşık olduğu eski bir kız arkadaşı varmış.Ona çok aşıkmış.ama o kız eşimi flört ederlerken aldatıp başkası ile evlenmiş.Biz sözlü iken ondan bahsetti bana.Zaten facebook'un da da ona dair yazdığı notlar ve şiirler halen duruyordu.Ben kaldır deyince kıyameti kopartmıştı.yok efendim ona hatırlatmışım o kızı.O farkında değilmiş facebookunda duran eski şeylerden falan.ben halen o kıza aşık olduğuna inanıyorum.o kızın küpelerini aradan uzun yıllar geçmesine rağmen ailesinin evinde sakladığını öğrendim.Evlenirken büyük fedakarlıklar yaptım.Eşyaların 90% ini ben aldım.Ben ödedim.Erkek tarafı ve eşim birşeyleri bahane ederek masraflardan kaçtılar.Aşırı cimri bir aile zaten.Eşimde çok cimridir.Gelin ayakkabımı,balayının 50% sini bile ben ödedim.Düzelir diye sabrettim,hat safhada maddi manevi fedakarlıklar yaptım.O ayda 1 koyarken ben onun 5 katı para koydum.Onu hep pofpofladım.3 aylık evliyken o istiyor diye BMW aldık.Tüm taksitlerini ben ödedim v.s. sonra kendimi tüm gerçeklere kapatıp belki daha iyiye gider evliliğim diye hamile kaldım.Bir çocuğum var şimdi.Arada benim onu sevgiye boğduğum zamanlarda mutlu hissettiğim anlar oluyordu.Ama o bana hamileliğim boyunca ve doğumdan sonrada ilgili davranmadı.Anneliğime saygı duymadı.Anne sütüme bile laf etti eşim ve annesi.Ailesi de saygı duymadı.Erkek kardeşi 9 aylık hamileyken onun yanında bana seni boğarım dedi.Savunmadı beni.Doğumdan 3 ay sonra ipler tamamiyle koptu.Dava açtım boşanıyoruz.Şimdi diyeceksiniz o kadar eğitimlisiniz neden bu kadar göz yumdunuz.Ben de efsunlu gibi davrandım.Hırslı bir yapım var.Aman insanlar ne der.Başarısız oldu evliliğinde derler diye düşündüm.Ama sonra patlama noktasına geldim.Anlatamayacağım şeylerde yaşandı kötü anlamda.Çok üzüldüm,lohusalığımı zehir ettiler bana.Ayrılmak istediğimde beni ve annemi öldürmekle tehdit etti eşim.Küfür etti,üzerime yürüdü.Şimdi de çocuğumu benden alacağını söylüyor.Evdeki benim satın aldığım eşyalarımı ve çeyizimi geri vermiyor.ben mühendis olarak Çalışıyorum.Ailem ile birlikte yaşıyorum şu an.Sagolsunlar ben işteyken bebeğime harika bakıyorlar.Tek önceliğim çocuğum.Üzüntüler devam anlayacağınız..Paylaşmak içimi dökmek istedim.Duygularım ile hareket etmenin bedelini ödüyorum.Herkese ibret olsun yaşadıklarım.Aklını kullansın tüm kadınlar.Çünki gerçekten çok zor.Şimdiden teşekkür ediyorum..
güzel dilekleriniz için teşekkürler.sizin de herşey kalbiniz gibi güzel olsun inşAllahGercekden üzüldüm: Bunda sonra insallah hersey cok güzel olur!
çok teşekkürler.evet kesin karar verdim boşanmaya.benzer hisler yaşamışız sizinle.değer görebilmek çok güzel.evlilikte değer görememek ise en büyük imtihanlardan biri.Herşey güzel olur inş hepimiz için.evet olgun olmam gerektiğini biliyorum.çocuğum için onun iyiliği için.Sizi çok iyi anlıyorum. Ben evlenmeden önce eşim olacak kişi çok peşimden koştuktan sonra ben ondan kopamamıştım gerçi ama siz de sevgiye çok aç olduğunuz için hayalinizdeki o adam için her tür fedakarlık yapmışsınız, mantığınızın kabul etmediği şeyleri görmek istememişsiniz ve kopamamışsınız. Bunun sebebi bence ailemiz. Mesela babam bana sevgisini hiç hissettirmemişti. Şu an biliyorum benim için yapamayacağı hiçbir şey yok ama çocukluk ve ergenlikte baba sevgisine doyamadım. İçimdeki bu eksikliği de evlendiğim kişiyle tamamlamak istedim ama belki farkında olmadan beklentim fazlaydı. Yaptığım fedakarlıklar bile belki beni daha çok sevsin beklentisindendi. Sizinki de bunun gibi olabilir.
Dava açmadan önce bizimki de çocuğu sana bırakmıycam, eşyalarını vermiycem diyordu ama kendince benim haksız olduğumu göstermek istediğindendi. Aylar önce davayı açtım, dava açılmasıyla birlikte ayrılabileceğimi gördü ve inatlarını yavaş yavaş kırıyor. Eşyalarınızı da çocuğunuzu da alamaz, kendisi vermese mahkeme kararıyla alırsınız o yönden hiç endişeniz olmasın. Daha acınız çok taze anladığım kadarıyla, hayal kırıklığı, pişmanlık, suçluluk, değersizlik hissi ve daha fazlasını hissediyor olabilirsiniz. Boşanma psikolojisi bana çok ağır gelmişti hem de küçük bebekle. Umarım sizinki daha az problemli olur. Önce acınızı yaşayın, sonra öfkenizi yenmeye çalışın derim ben. Çocuğunuzun babasıyla da iyi bir iletişim halinde olabilmesi olabilmesi için olgun olan tarafın yani sizin sakin olmanız gerekiyor. Tabi boşanmaya kesin karar verdiyseniz. İmkanınız da varmış, psikolojik destek mutlaka alın. Vakti gelince pedagogdan da destek alırsınız
Şunu da ben boşanma aşamasına geldikten sonra fark edebildim: değer görmek biraz da bizim kendimizi ne kadar değerli gördüğümüzle alakalı. Bizim değerimiz, (karşımızdaki bizim eşimiz de olsa) onun vereceği değer kadar değil.çok teşekkürler.evet kesin karar verdim boşanmaya.benzer hisler yaşamışız sizinle.değer görebilmek çok güzel.evlilikte değer görememek ise en büyük imtihanlardan biri.Herşey güzel olur inş hepimiz için.evet olgun olmam gerektiğini biliyorum.çocuğum için onun iyiliği için.
teşekkürler dikkate alacağım yorumlarınızı.ben de genel bir durum çocukluğumdan beri kendi değerimin farkında olamamak.ailede kimsenin başaramadığı ilkleri başarmama rağmen.örneğin çok iyi İngilizce konuşmak ya da İngilizce mühendislik fakültesini 1 yıl erken bitirmek gibi..yine de kendimi yeterli görmemek.mükemmel olmaya çalışmak.herşeyi en üst seviyede yaparsam insanların beni daha çok seveceğini düşünmek.hep vererek sevmek.aşırı alçakgönüllülük.bunların hepsi hayatımda handikap olarak geri döndü bana.karşıdaki insan duygusal zeka olarakta iq olarakta denk değilken bile ona davranışımla kendini nasıl iyi hissettiriyorsam bir süre sonra beni ezmeye çalışmaya başlamaları gibi.ailesinden de eşimden de bunu gördüm.bir keresinde eşim bana dedi ki sen o kadar güçlüsünki hayatta ve dengeli ,ben de sinir yapıyor bu duruşun tavrın dedi.iyi araba kullanıyorum örneğin.ve yıllardır kullanıyorum.araba park ediyorum heh başarmışsın diyordu.sonra beni kıskandığını fark ettim.yani aslında beni özümseyememiş.bende sinir yapıyorsun ne demek ya.yurtdışına gidiyorum iş dolayısıyla.ailesine öyle lanse ettirmiyor.sanki ben daha normal bir işte çalışan biriymişim gibi.ailesine benim yaptıklarımı kendi yapmış gibi anlatıyor.benim şirket aracımı kullanıyor.ailesine ziyarete benim şirket aracımla gidiyoruz logosuz araç.ailesi o aracın benim olduğunun farkında bile değil.gelin kalk camları sil.evi süpür diyorlar.iyi Kuranı kerim okuyorum örneğin.ay sen Kuran mı biliyorsun diyorlar.ama küçümseme ile.oğullarına sürekli iltifat ederken senin saçın mı dökülüyor.seni gelin zannetmemişler.küçük kızın arkadaşı zannetmiş diyorlar.minyonum.1,57 boyum.haketmediğim o kadar davranış gördüm ki.siz ne kadar donanımlı olursanız olun cahile yaranamıyorsun maalesef.Şunu da ben boşanma aşamasına geldikten sonra fark edebildim: değer görmek biraz da bizim kendimizi ne kadar değerli gördüğümüzle alakalı. Bizim değerimiz, (karşımızdaki bizim eşimiz de olsa) onun vereceği değer kadar değil.
Şu an nasıl bir ruh halindesiniz bilemem ama yazdığınız başlıktan bile suçluluk duygunuz olduğunu düşünüyorum. Bu duygu da sadece bu kişiye karşı gösterdiğiniz toleransla vs değil, genel bir duygu olabilir. Genel olarak sık sık özeleştiri yapan biriyseniz, (ben öyle olduğum için sizde de bu var gibi hissettim) kendi değerinizi geri kazanabilmek için destek almanızı öneririm.
Sevdiğiniz ve güvendiğiniz için bu kadar fedakarlık yaptınız ama olmadı. Sebepleri benim beklentim fazlaydı, onun olgun olmaması, yanlış yetiştirildiği için ailesinden kopamaması, sizin evlenmenize rağmen bir aile olamamanız vs diye her şeyi anlamlandırmaya çalışın. Yüzleşmeye hazır olduğunuz zaman her şeyi düşünüp meseleyi kendi içinizde çözün. yoksa durup durup acınız tekrar ortaya çıkar.
Zaten yaptığınız şeyler belki ama paylaşmak istedim.
doğum yaptım.bebeğim 2750 gram doğdu.bunu nerde besledin.millet 3,5 kg doğuruyor dediler.ve doğum hediyesi yapmadılar.ilk gelinleri olmama ve ilk torunlarını doğurmama rağmen.teşekkürler dikkate alacağım yorumlarınızı.ben de genel bir durum çocukluğumdan beri kendi değerimin farkında olamamak.ailede kimsenin başaramadığı ilkleri başarmama rağmen.örneğin çok iyi İngilizce konuşmak ya da İngilizce mühendislik fakültesini 1 yıl erken bitirmek gibi..yine de kendimi yeterli görmemek.mükemmel olmaya çalışmak.herşeyi en üst seviyede yaparsam insanların beni daha çok seveceğini düşünmek.hep vererek sevmek.aşırı alçakgönüllülük.bunların hepsi hayatımda handikap olarak geri döndü bana.karşıdaki insan duygusal zeka olarakta iq olarakta denk değilken bile ona davranışımla kendini nasıl iyi hissettiriyorsam bir süre sonra beni ezmeye çalışmaya başlamaları gibi.ailesinden de eşimden de bunu gördüm.bir keresinde eşim bana dedi ki sen o kadar güçlüsünki hayatta ve dengeli ,ben de sinir yapıyor bu duruşun tavrın dedi.iyi araba kullanıyorum örneğin.ve yıllardır kullanıyorum.araba park ediyorum heh başarmışsın diyordu.sonra beni kıskandığını fark ettim.yani aslında beni özümseyememiş.bende sinir yapıyorsun ne demek ya.yurtdışına gidiyorum iş dolayısıyla.ailesine öyle lanse ettirmiyor.sanki ben daha normal bir işte çalışan biriymişim gibi.ailesine benim yaptıklarımı kendi yapmış gibi anlatıyor.benim şirket aracımı kullanıyor.ailesine ziyarete benim şirket aracımla gidiyoruz logosuz araç.ailesi o aracın benim olduğunun farkında bile değil.gelin kalk camları sil.evi süpür diyorlar.iyi Kuranı kerim okuyorum örneğin.ay sen Kuran mı biliyorsun diyorlar.ama küçümseme ile.oğullarına sürekli iltifat ederken senin saçın mı dökülüyor.seni gelin zannetmemişler.küçük kızın arkadaşı zannetmiş diyorlar.minyonum.1,57 boyum.haketmediğim o kadar davranış gördüm ki.siz ne kadar donanımlı olursanız olun cahile yaranamıyorsun maalesef.
bu arada eşimde üniversite mezunu.öğretmen.ama öğretmenlik yapmıyor.küpe takar.gördüğünüzde çok medeni dersiniz.doğum yaptım.bebeğim 2750 gram doğdu.bunu nerde besledin.millet 3,5 kg doğuruyor dediler.ve doğum hediyesi yapmadılar.ilk gelinleri olmama ve ilk torunlarını doğurmama rağmen.
Valla okurken acaba hangi kisminda aklin basina gelecek diye merakla okudum. Geç de olsa akillanmissin neyse ki.Merhabalar hanımlar,kısaca özetlemek gerekir ise 5 yıl önce kendimden 6 yaş küçük birine aşık oldum.Ben 29 yaşındaydım o 23.Yaşımı hiç göstermiyordum.Bizi yaşıt zannediyorlardı.
iyi eğitimli ,oldukça alımlı,bakımlı ,iyi bir kariyeri olan bir bayanım,mühendisim.onunla tanıştığımda.Gelirimde çok iyiydi.O askere gitmek üzereydi.Ortak bir tanıdık vasıtasıyla tanıştık.6 ay asker yolu bekledim.Askerdeyken onun bana çok aşık olduğunu zannediyordum.Döndükten sonrada görüştük,askerdeki halinden biraz farklı idi davranışları.Beraber olduktan sonra değişti aslında.Haftada 1 kez arıyordu falan.Ancak bir türlü kopamadım ondan.Farklılıklarımızı,ailelerimiz arasındaki farkları görmeme rağmen cesaret edip ayrılamadım.Bir şekilde nişan düğün gerçekleşti.2 yılın sonunda evlendik.Ailesinin hal ve tavırlarından biraz şüpheleniyordum zaten sonradan da öğrendiğim üzere ailesi yaşı bahane ederek beni istememiş en baştan beri.Bi de onlar kendi memleketlerinden evlendirmek istemişler oğullarını.Kendi köylerinden.Ailenin karakteri çok farklı idi.Patavatsızlık boyutunda kırıcı şeyler söyleyebiliyorlardı bana.hepsini sineye çektim.Kocama aşıktım.Bu arada eşimin çok aşık olduğu eski bir kız arkadaşı varmış.Ona çok aşıkmış.ama o kız eşimi flört ederlerken aldatıp başkası ile evlenmiş.Biz sözlü iken ondan bahsetti bana.Zaten facebook'un da da ona dair yazdığı notlar ve şiirler halen duruyordu.Ben kaldır deyince kıyameti kopartmıştı.yok efendim ona hatırlatmışım o kızı.O farkında değilmiş facebookunda duran eski şeylerden falan.ben halen o kıza aşık olduğuna inanıyorum.o kızın küpelerini aradan uzun yıllar geçmesine rağmen ailesinin evinde sakladığını öğrendim.Evlenirken büyük fedakarlıklar yaptım.Eşyaların 90% ini ben aldım.Ben ödedim.Erkek tarafı ve eşim birşeyleri bahane ederek masraflardan kaçtılar.Aşırı cimri bir aile zaten.Eşimde çok cimridir.Gelin ayakkabımı,balayının 50% sini bile ben ödedim.Düzelir diye sabrettim,hat safhada maddi manevi fedakarlıklar yaptım.O ayda 1 koyarken ben onun 5 katı para koydum.Onu hep pofpofladım.3 aylık evliyken o istiyor diye BMW aldık.Tüm taksitlerini ben ödedim v.s. sonra kendimi tüm gerçeklere kapatıp belki daha iyiye gider evliliğim diye hamile kaldım.Bir çocuğum var şimdi.Arada benim onu sevgiye boğduğum zamanlarda mutlu hissettiğim anlar oluyordu.Ama o bana hamileliğim boyunca ve doğumdan sonrada ilgili davranmadı.Anneliğime saygı duymadı.Anne sütüme bile laf etti eşim ve annesi.Ailesi de saygı duymadı.Erkek kardeşi 9 aylık hamileyken onun yanında bana seni boğarım dedi.Savunmadı beni.Doğumdan 3 ay sonra ipler tamamiyle koptu.Dava açtım boşanıyoruz.Şimdi diyeceksiniz o kadar eğitimlisiniz neden bu kadar göz yumdunuz.Ben de efsunlu gibi davrandım.Hırslı bir yapım var.Aman insanlar ne der.Başarısız oldu evliliğinde derler diye düşündüm.Ama sonra patlama noktasına geldim.Anlatamayacağım şeylerde yaşandı kötü anlamda.Çok üzüldüm,lohusalığımı zehir ettiler bana.Ayrılmak istediğimde beni ve annemi öldürmekle tehdit etti eşim.Küfür etti,üzerime yürüdü.Şimdi de çocuğumu benden alacağını söylüyor.Evdeki benim satın aldığım eşyalarımı ve çeyizimi geri vermiyor.ben mühendis olarak Çalışıyorum.Ailem ile birlikte yaşıyorum şu an.Sagolsunlar ben işteyken bebeğime harika bakıyorlar.Tek önceliğim çocuğum.Üzüntüler devam anlayacağınız..Paylaşmak içimi dökmek istedim.Duygularım ile hareket etmenin bedelini ödüyorum.Herkese ibret olsun yaşadıklarım.Aklını kullansın tüm kadınlar.Çünki gerçekten çok zor.Şimdiden teşekkür ediyorum..
şımarmışlardoğum yaptım.bebeğim 2750 gram doğdu.bunu nerde besledin.millet 3,5 kg doğuruyor dediler.ve doğum hediyesi yapmadılar.ilk gelinleri olmama ve ilk torunlarını doğurmama rağmen.
şöyle bir teklifle geldi.barışalım.ben evde çocuğa bakayım.sen çalış dedi.kabul etmedim tabii ki.oldu ömrümün sonuna kadar ona bakıcam.bi de değer görmeye görmeye.erkeklerin genel problemi tembellik.Sizin maddi durumunuz çok iyiyse calismayip nafaka ister mi acaba diye düşündüm.
Yas ,egitim cok onemli değil. Zaten cok yas farki yok. Ailecek görgüsüzler demek ki ve belli ki esiniz sizi eş degil kaynak olarak görüyor, buna rağmen ailecek size iyi davranmıyorlar. Barışmayın sakın.şöyle bir teklifle geldi.barışalım.ben evde çocuğa bakayım.sen çalış dedi.kabul etmedim tabii ki.oldu ömrümün sonuna kadar ona bakıcam.bi de değer görmeye görmeye.erkeklerin genel problemi tembellik.
çevremde de duyuyorum genelde çalışmaktan çok memnun değiller gibi sanki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?