Selamlar...
3 yıl önce boşandım, 2 yıl boyunca da hayatıma kimseyi almadım. Kendimi dinledim vs vs. Derken lisede tanıdığım ve o zamanlar da bana platonik olan arkadaşımla yıllsr sonra karşılaştım ve yakınlaştık. Her şey o kadar güzel gidiyordu kii ailesi duyana kadar. Sonra efendim malumunuz toplumun asla değişmeyecek değiştirilmesi teklif dahi edilemez saçma sapan tutumu olan "boşanmış kadın" damgasını sonunda ben de yedim. Erkek arkadaşımla çok iyi anlaşıyoruz fakat ailesi sürekli, o kadını bırak yanlış yoldasın, düzgün birini bulalım. Tabii ilk etapta çok önemsemedim ama daha sonra canımı sıkmaya başladı bu durum. Karşıma alıp bakın sizin o kafa diye taşıdığınız organı sevmek istiyorum diyemiyorum ne yazık ki... Erkek arkadaşım da bana göre ikili oynuyor ama neyse. Asıl konu şu yaklaşık 2 hafta önce erkek arkadasımın başına bir badire geldi. Yanında olup destek oluyorum haliyle. Fakat dün sevgili ablası "sen o kadınla görüştüğün için bunlar başına geliyor sebep arama" dedi. Seni amigdalası yoğun çalışan seniii demek vardı da işte neyse tut kendini puxhu sakin ol diye telkin verdim kendime.. Erkek arkadaşım neden bu kadar her şeyi şeffaf anlatıyor diyebilirsiniz anlatmıyor aslında ben anlıyorum. Ki bilmediğim bir çok hakaret falan da edilmiştir arkamdan.. Sevgili kadınlar asıl sorum şu; şimdi erkek arkadaşım kötü bir sürecin içine girdiği için şuan bırakamıyorum çünkü zor gününde giden kadın olmak istemiyorum,, zaten haberim olmadan bir çok bla bla kadın olmuşum sağolsun canım ailesi layık gördü. Bu iş olmayacak onu biliyorum çünkü benim erkek arkadasım da ben o kadını seviyorum uleeyn diyecek bir organ yok.. Sizce bu durumda terk mi etmeliyim yoksa zaman mı geçmeli.. Kendimi kişiliğimi hayatımı ve özellikle çocuğumu bu insanların ağzına sakız edemem. Açıkcası uğraşacak da halim yok ne yapayım?
