• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ahali Lokali

Ben ergenlikten beri kylie minogue hayranıyım, bir gün ben lisedeyken kylie türkiye konseri düzenledi, bunu bir gördüm kylie bir ay sonra geliyor diye falan ay nasıl heyecanla biletlere baktım taaa o zamanın parasıyla 300 liraydı, kuruçeşmede konser. Asla gidemem yani çok pahalı, sonra bir gün bakkalın önünden geçerken kylie konserine hediye bilet diye bir şey gördüm kaptım aldım dergiyi hemen. Baktım diyorki şu şu numaraya sms atan her 15. kişiye bir kylie minogue konser bileti verilecek. Şimdi konser bileti 300 tl, 100 kontör de 10 tl :KK70: aldım 100 kontör 10 tl ye bütün kontörle o numaraya peşpeşe sms attım 15. olabilmek için. Ama içimde hiç umut yok, gene torpil çalışır tanıdığa verirler amaçları para koparmak falan diye içimden geçiyor ama bir umut işte denemek istedim. Aradan 1 hafta geçti telefonuma mesaj geldi 1 değil tam 3 bilet kazanmıştım ahahah o kadar çok sms atmışım ki 3 kez 15. olmuşum :KK70: allaaaahhhh nasıl sevindim. Kylie bir kez geldi Türkiye'ye ona da gidebilmiştim hem de kuruçeşmedeki o muhteşem şovlu konsere, çok iyiydi ya hayatımın olaylarından biridir :) :KK59::halay::KK200:
Ayyy ahahaahah tüylerim diken diken oldu ahahahahahah :D harika ya muhteşem bir anı :D
 
Haftasonu çıkıyorum, hafta içi de bazen çıkıyorum ama o da bir yere kadar oluyor işte her şey çok pahalı. Ne hobi edinebiliyorsun ne gezebiliyorsun... Hobim vardı aslında ama biraz sosyal bi hobi o da pandemiyle kesintiye uğradı, sonra tekrar başlamadım.
Canım Türkiye şartlarında malesef hepimiz yaşıyoruz bunları ama senin ayrılık daha taze sanırım🙁
 
Deme bunu seni detaya boğarım :KK70:bazen çok iyi oluyorum bazen yine aynı yerdeyim ya ben de kendimi anlamıyorum. İyi olduğumda umutlanıyorum sonra hop başa...
böyle olmaz, aşman gerekiyor gerçekten de. Bu kapandan kurtulman gerekiyor. Ben de benzer bir şey yaşadığım için seni anlıyorum. Bu tarz durumda her şey açık, ya içindesin çemberin ya da dışında kalacaksın. Bu kadar.
İstediğin gibi boğ detaya benden laf çıkmaz, girdikçe de yazarım, rahat ol sıkmazsın
 
Aslında değişik bir şey yok, hatta hiçbir şey yok ve esas sorun da bu galiba... Ayrılığın acısını atlatmayı beceremiyorum, suçu kendimde arıyorum, kendimi beceriksiz gibi görüyorum. İnsanların daha ciddi problemleri dertleri varken buna üzülmek bile huzursuz ediyor beni. Henüz 2 ay oldu ama 1 adım bile ilerleyemedim sanki. Psikolojik destek almaktan sürekli kaçıyorum, çıkıp yürüyüş bile yapacak motivasyonum yok, içimden gelmiyor. Sıkışmış kalmış gibiyim. Üzülüp oturuyorum sadece başka da hiçbir şey yapmıyorum :KK43:
O kadar iyi anlıyorum ki bende ayrılık yaşadığım zaman senden beter oluyordum telefonları bile kapatıyordum yataktan hiç çıkmıyordum. Ben hiçbir derde aaa buna mı üzülüyorsun demem çünkü herkesin bünyesi acısı gerçekten farklı bende mesela çoğu şeye üzülmem ama ayrılık beni mahvediyor ölüm gibi bir şey oluyor benim için. Benim tavsiyem bir şekilde kendini dışarı atmak için uğraş youtubedan video aç motivasyon olsun vlog falan izle yabancıların bana çok güzel motivasyon veriyordu. Ben o dönemler yapamadım açıkçası gittim ağlaya ağlaya uzun mesajlar yazıyordum :D ama mesela bunu sevdiğine emin olduğum için yapıyordum. İyi ki de yapmışım diyorum çünkü evleneceğim o kişiyle ahahahaha :D evlenince çektiririm artık :D Ayrıcak kendini hiç kötü hissetme hiçbir şey yapmıyorum şöyle böyle falan diye yapmak zorunda değilsin yat uyu dinlen kendini hiçbir şey için zorunda hissetme zihnini boşalt tamamen dibine kadar yaşa üzüntünü de sonra belki 5 ay belki 10 ay toparlanacaksın emin ol zaman ver biraz kendine sadece ve kendini baskılama üstüne gelme hiçbir şey yapamıyorum diye bir süre sonra hepsi geçip gidecek gerçekten
 
Back
X