Aile dediğin...

Merhaba kızlar bu hayatta Aile çok önemli. Ailen iyiyse ne büyük şans ama tersi ise ömür boyu mutsuzluk getiriyor. Ben ailemden uzak bi şehirde yaşıyorum çalışıyorum. İzinlerde ailemin yanına geliyorum onları göreyim vakit geçireyim istiyorum. Ama sonra hep pişmanlık yaşıyorum.
Annem ve babam arasında kendimi bildim bileli hep bi çekişme var. Kavga, şiddet, hakaret, dedikodu, maddiyat, akrabaların karışması vs. Çocukluğum bunlarla geçti. Herşeye rağmen okudum bi iş sahibi oldum şükür. Ama hala devam eder mi bu husumet. 60-65 yaşlarında insanlar. İnanır mısınız eve yiyecek içecek almakta zorlanmalar, faturaları ben ödemem gitçem bu evden demeler, maaş yarıştırmalar, birbirilerinden yiyecek saklamalar vs. İkisi de emekli bu insanların. Ben de geldikçe katkıda bulunuyorum tabi az çok. Yani büyük bi maddi sıkıntı yaşanmıyor evde. Ama birbirilerine hep bi bilenme, düşmanlık var. Ayrılmaya kalkıştılar geçmişte birçok kez ama cesaret edemediler heralde hep vazgeçtiler.
İnsanın canını sıkıyor. Henüz evli değilim ama evlenmeye kalkışsam bunlar yüzünden neler yaşayacağım kim bilir?
Burda bakıyorum evliliklerinde sorun yaşayan arkadaşlar var. Benim naçizane tavsiyem ufak tefek sorunlar değil ama aşırı sıkıntılar varsa çözülmeyen çocuk da varsa ayrılmak en iyisi. Anne babanın Böyle bir ortamda bir Arada olmalarının hiç bir anlamı yok. En azından sorunlu bir ortamda büyümez çocuklar.
Sadece yazmak istedim. Okuyanlara teşekkürler

Aynı aile modeli bizde de vardı. Kendimi bildim bileli hep böyleydi. Sürekli bişeyin Hesabı yapılırdı evde. Hiç huzur yoktu. Eve gitmek hiç istemezdim. Ben de sizin gibi şehir dışında çalışıyorum şimdi bile eve gitmek istemiyorum.

uzaktaymışsın ya boşver rahatına bak. ayrılma niyetleri olsa boşanırlardı. bu düzene alışmış onlar.

Aynisi bizimkiler. Faturayı bölmeler. Su istiyorlar parasını ver geçen ben vermiştim demeler. Çok sıkılıyorum huzursuzluklarindan mesafe koydum bu seferde gelmiyorum diye kızıyorlar. Allah akıl fikir ve geçim versin diyorum.

Vay be bizimkilere baya benziyolar ama genede yanlarına bile yaklaşamazlar ikiside psikolojik sorunluyudu ve evdeki çocuklarının da psikolojisinin bozulması umurlarında değildi.
En güzeli o ortamdan kaçmak daha da yıpranmadan.

Bazilari da sonradan ailesini tanir icindeyken gormek istemez ya da gormek istedigi gibi gorur. Siz biraz sanslisiniz o yuzden simdiden farkindasiniz.

Şanslısınız ki kendinize ayrı bir hayat kurabilmişsiniz.
Canınızı sıkmamaya çalışın, bu yaştan sonra değişmeyeceklerini kabullenin. Bazı insanlar hayatı hem kendilerine hem başkalarına zindan ediyorlar. Ömürlerini kavga dövüş boşa harcamak istiyorlarsa sizin yapabileceğiniz bir şey yok.
Umarım siz mutlu bir beraberlik, mutlu bir evlilik yaşarsınız.