- 19 Mayıs 2016
- 1.113
- 2.001
- 133
"yemezler kendi ayakları üzerinde durmayı
" tarzı yorumlar yapılmış bolca. Böyle küçümseyici çok bilmiş tavırlar çok komik bence. Üniversiteyi başka şehirde okuyan 21 yaşında bi birey olarak şunu söyleyebilirim kesinlikle ailenden ayrı bi şehirde oku eğer maddi olarak imkanın varsa. Tercihen yakın şehirleri seç bence. 2 3 4 saat mesafede olanları. Başka şehirde okumak şu zamana kadar aldığım en doğru kadar. Benim gezme tozma eve gelme saati vs konusunda rahat bir ailem vardı. Ama babamın alkol sorunu annemin sürekli her şeye laf yapması vs bunalttı beni. 2 saatlik başka bi şehri yazdım. En başta bi birey olmayı ve kendi kararlarını verebilmeyi öğreniyorsun. Bunun özgüvenine ve özgür ruhuna kattıklarını tahmin bile edemezsin.
. Babanın parası bile olsa eline geçen kısıtlı parayı idare edebilmeyi oğreniyorsun bi kere. Bazen yetmiyor mesela ara sıra part time iş bulup çalışıyorsun para kazanıyorsun bunlar çok mutlu ediyor insanı.
Eve çıkacaksan eğer bi evi idare etmeyi öğreniyorsun. Bunlar 18-23 yaş için artık büyüme ve yetişkinliğe hazırlık evresi oluyor. Kendi düzenini kuruyorsun karışanın hesap soranın olmuyor. Telefondan görüştüğün kadar işte. 2 haftada bir aileni görmeye gittiğinde de uzakta olduğun için çok kıymete biniyorsun bi de:) çok daha sosyalleşme fırsatın oluyor. He bunlar demek değil ki her gün gece yarılarına kadar orda burda gezip içiyorsun evini b.k götürüyor her gün durum pizza yiyorsun dersler hak getire vs. Ben eve çıktığımda bütün sorumluluğu üzerimde hissettim. Arkamı toplayacak bir annem yoktu artık. Evi düzenli olarak temizledim yeni yemekler yapmayı öğrendim. Eve geç geldiğim de pek olmamıştır öyle. Derslerime düzenli giderdim. Ama acayip sosyalleştim. Okulun kulüplerini sonuna kadar sömürdüm. Arkadaşlarımla gezdim dolaştım.
Farklı şehirde olduğun için ailen o kadar müdahaleci olamıyor. Ve bu duruma alıştıkları için geri döndüğünde eskisinden daha rahat daha geniş oluyorlar. Yine olsa yine başka şehir yazarım. İyi ki yapmışım!

. Babanın parası bile olsa eline geçen kısıtlı parayı idare edebilmeyi oğreniyorsun bi kere. Bazen yetmiyor mesela ara sıra part time iş bulup çalışıyorsun para kazanıyorsun bunlar çok mutlu ediyor insanı.
Eve çıkacaksan eğer bi evi idare etmeyi öğreniyorsun. Bunlar 18-23 yaş için artık büyüme ve yetişkinliğe hazırlık evresi oluyor. Kendi düzenini kuruyorsun karışanın hesap soranın olmuyor. Telefondan görüştüğün kadar işte. 2 haftada bir aileni görmeye gittiğinde de uzakta olduğun için çok kıymete biniyorsun bi de:) çok daha sosyalleşme fırsatın oluyor. He bunlar demek değil ki her gün gece yarılarına kadar orda burda gezip içiyorsun evini b.k götürüyor her gün durum pizza yiyorsun dersler hak getire vs. Ben eve çıktığımda bütün sorumluluğu üzerimde hissettim. Arkamı toplayacak bir annem yoktu artık. Evi düzenli olarak temizledim yeni yemekler yapmayı öğrendim. Eve geç geldiğim de pek olmamıştır öyle. Derslerime düzenli giderdim. Ama acayip sosyalleştim. Okulun kulüplerini sonuna kadar sömürdüm. Arkadaşlarımla gezdim dolaştım.
Farklı şehirde olduğun için ailen o kadar müdahaleci olamıyor. Ve bu duruma alıştıkları için geri döndüğünde eskisinden daha rahat daha geniş oluyorlar. Yine olsa yine başka şehir yazarım. İyi ki yapmışım!