Aile Tanışması — Problemli Aile

mrseva .!.:
Aslında bu da bir kararsızlık. Ben konunun sevgilinizi kırmamak olmadığını hissetmiştim. Siz şu anda kendi içinizde bu konuda bir karar veremiyorsunuz gibi görünüyor. Sahipsiz gibi bir kelimeyle tanımlamayın lütfen kendinizi. Kimsenin sahibi yok, kimse de kimsenin sahibi değil.
Babanızın özrünü kabul edip etmeme konusunda da bir ikileminiz var gibi hissettim yazılarınızdan.
Bu konuları terapistinizle paylaşmanızı önereceğim ben. Şu anda sizin için en faydalı olanı bu gibi görünüyor.
Tek diyeceğim lütfen kararınız her ne olursa olsun, size ait olsun; başkalarına değil.
Genişletmek için tıkla...
Bu konuyu bir süredir görüşüyorum. Benim tek endişem eşimin ailesiyle sorun yaşaması ve bunun bize yansıması.
 
artikzamanigelmisti .!.:
Bu konuyu bir süredir görüşüyorum. Benim tek endişem eşimin ailesiyle sorun yaşaması ve bunun bize yansıması.
Genişletmek için tıkla...
Bunun önüne kendi isteklerinizden ödün vererek geçemezsiniz. Eşiniz ailesiyle olan sorunu size yansıtacak biriyse bugün olmazsa yarın başka bir problemde yine belli olur.
Bu süreçte evleneceğiniz kişiyi daha iyi tanıyacaksınız ve hatta belki evlenmenin doğru olup olmadığına karar vereceksiniz.
En başında başkalarının isteklerine anlayış gösteren kişi olursanız bu özellik size kalıcı olarak yapışır.
Ailesi de sizin sözünüzü saymak zorunda. Aksi olup üzerinize gelirlerse bu onların ayıbı ve bunu kapatmak zorunda olan siz değilsiniz.
Çok güzel bir söz okudum geçenlerde, "Kimseyi kaybetmekten korkma, başkalarını kaybedeceğim derken kendini kaybetmekten kork" diye.
 
artikzamanigelmisti .!.:
Kararsızlığım yok. Sürekli beni sahipsiz sanacaklar diyor içimden bir ses. Yani gerçekte öyle olsam da bilsinler istemiyorum galiba bir yandan.
Genişletmek için tıkla...
Sahipsiz ne kadar kötü bir tabir ...
Anasız babasız evlendim hatta ablam düğünüme gelmedi kimse bununla ilgili tek kelime edemez, etmeye cesaret edemez, biraz dik durun.
Burnunuzu kıracak kadar size şiddet uygulayan adam asla değişmez keza kardeşleriniz de öyle, ağız tadıyla evlenin , güzel günlerinizin tadını çıkarın ailenizi bulaştırmayın
 
artikzamanigelmisti .!.:
Ailede evlenen ilk çocuk. Evin büyük çocuğu, ailesi de çok heyeanlı o da. Kıyamıyorum bu yüzden.
Genişletmek için tıkla...
Çok üzücü şeyler yaşamışsınız.. Onların sayesinde köksüz gibi hissediyorsunuz. İnanın herkes anne baba olamaz.

Babanız size bu şekilde davranırken anneniz ne yapıyordu korumadı mı sizi? Belki şiddete o da uğruyordu bilemeyeceğim ama bir şekilde sizin yanınızda olmalıydı.
 
artikzamanigelmisti .!.:
Aynı fikirdeyim, bana kalsa adımı bile unutsunlar. Evlendikten sonra biliyorum ki eşim saygısından bir şey demeyecek, hayatımıza virüs gibi hiçbir şey olmamış gibi girecekler. Ama sevgilim ısrarla sen duygusal yaklaşıyorsun ben halledicem diyor.
Genişletmek için tıkla...
zaten bu konuya duygusal yaklasmanız lazım? hayatta bu travmadan daha fazla duygusal yaklasılacak ne var ya? kurtulmusken bulasmayın
 
Sevgilinin ailesinin gönlü olsun yada sahipsiz sanmasınlar diye tanıştıracaksın ama sana zamanında yapmadıklarını bırakmayan insanlar nişan ve düğün sürecinide burnundan getirecektir.Hiç o dallara basma derim.Şu an yaşadığın şekilde seni kabul ediyorlarsa bu yola gir ama senin travmalarını uyandıracak seni mutsuz edecek yollara girme mecburiyetinde bırakacaklarsa buna izin verme...
 
artikzamanigelmisti .!.:
Çok kısa konuyu özetliyorum, artık kimseyle konuşmak istemiyorum bu konu yüzünden.

Benim babam problemli bir insan. Kimsenin babası mükemmel değil elbet, ama benimki hakaret, şiddet uygulayan biri. 2 senedir görüşmüyorum. Çünkü en son, arkadaşlarımla olan konuşmalarımı didik didik etmiş (25 yaşındaydım) ve bu yüzden şiddetten hastanelik etmiş, burnumu kırmıştı. Uzun bir terapi ve varoluş mücadelesi süreci geçirdim. Beyaz yakalı, ayakları üzerinde biriyken izimi kaybettirmek için aylarca çalışmadım. Hayatımı, hatta belki kaderimi değiştirdiler. Babam ve telefonumu kurcalamasına yardımcı olan iki kardeşim.

Şimdi kardeşim de babam da pişman, 1 senedir özür diliyorlar ancak kendileri benim insanlara olan güvenimi yok ettikleri için değil onlara, kimseye güven duymuyorum. Görüşmüyorum. İstemiyorum da, içimden gelmiyor, midem almıyor, gururum kabul etmiyor.

Gelin görün ki, evlenmeye karar verdim. İstemeye gelecekler ama bende bir baba figürü yok. Müstakbel eşimin ailesine bu durumu izah etsem, kimse inanmayacak benim sorunsuz olduğuma. Biliyorum, ateş olmayan yerden duman çıkmaz diyecekler.

Gidip ailemle konuşsam, bu kez ne yapacaklarını kestiremiyorum. Annem ve küçük kardeşim beni desteklese de, benim içim artık asla rahatlamaz biliyorum. Üstelik bana bu kadar saygısızlık yapmış, canımı acıtmış insanları “büyüğüm” diye göstermek içimden gelmiyor. Öyle ki, evimin adresini bile vermiyorum kimseye. Hayatıma dahil olmasınlar, yüzlerini görmeyeyim diye. Çünkü son defasında o kadar uzun süre şiddete maruz kaldım ki, sesini duyunca bile tetikleniyor ve kusuyorum.

Ek olarak,
Sevgilime durumu detaylı olmasa da anlattım. Korkma, ben yanındayım, gidip görelim diyor. Onu anlıyorum ama bir yandan muhtemelen benim sakin kişiliğime bakıp abarttığımı düşünüyor. Yakıştıramıyor.

Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Haftalardır dua ediyorum. Bana dua edin, bana akıl verin. İkisine de çok ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Uzak dur bence
Ailesiz evlenmeyi ilerlet sade bir nikah vs
 
artikzamanigelmisti .!.:
Çok kısa konuyu özetliyorum, artık kimseyle konuşmak istemiyorum bu konu yüzünden.

Benim babam problemli bir insan. Kimsenin babası mükemmel değil elbet, ama benimki hakaret, şiddet uygulayan biri. 2 senedir görüşmüyorum. Çünkü en son, arkadaşlarımla olan konuşmalarımı didik didik etmiş (25 yaşındaydım) ve bu yüzden şiddetten hastanelik etmiş, burnumu kırmıştı. Uzun bir terapi ve varoluş mücadelesi süreci geçirdim. Beyaz yakalı, ayakları üzerinde biriyken izimi kaybettirmek için aylarca çalışmadım. Hayatımı, hatta belki kaderimi değiştirdiler. Babam ve telefonumu kurcalamasına yardımcı olan iki kardeşim.

Şimdi kardeşim de babam da pişman, 1 senedir özür diliyorlar ancak kendileri benim insanlara olan güvenimi yok ettikleri için değil onlara, kimseye güven duymuyorum. Görüşmüyorum. İstemiyorum da, içimden gelmiyor, midem almıyor, gururum kabul etmiyor.

Gelin görün ki, evlenmeye karar verdim. İstemeye gelecekler ama bende bir baba figürü yok. Müstakbel eşimin ailesine bu durumu izah etsem, kimse inanmayacak benim sorunsuz olduğuma. Biliyorum, ateş olmayan yerden duman çıkmaz diyecekler.

Gidip ailemle konuşsam, bu kez ne yapacaklarını kestiremiyorum. Annem ve küçük kardeşim beni desteklese de, benim içim artık asla rahatlamaz biliyorum. Üstelik bana bu kadar saygısızlık yapmış, canımı acıtmış insanları “büyüğüm” diye göstermek içimden gelmiyor. Öyle ki, evimin adresini bile vermiyorum kimseye. Hayatıma dahil olmasınlar, yüzlerini görmeyeyim diye. Çünkü son defasında o kadar uzun süre şiddete maruz kaldım ki, sesini duyunca bile tetikleniyor ve kusuyorum.

Ek olarak,
Sevgilime durumu detaylı olmasa da anlattım. Korkma, ben yanındayım, gidip görelim diyor. Onu anlıyorum ama bir yandan muhtemelen benim sakin kişiliğime bakıp abarttığımı düşünüyor. Yakıştıramıyor.

Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Haftalardır dua ediyorum. Bana dua edin, bana akıl verin. İkisine de çok ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Asla gorusmezdim. Normal mi izinizi kaybettirecek kadar sizi bezdirmis siddet gostermis. Bu kdr kaçış kendinize hayat kurmaniz bosa mi ? Ya nisanliniz babanizi gordukten sonra tereddut etse yada baska sebeple bitirseniz nolucak? Babaniz yerinizi herseyi ogrenecek sil bastan.
 
Hiç bulaşma dahada mutsuz olursun. Seni böyle kabul etmeyen adamda def olsun gitsin. Kendi başını yakma sakın arkadaşım. Yok erkek arkadaşım üzülür yok ailesi şöyle böyle diye eğilme, sen dik durmuşsun bir kere çekmişsin o sınırı şimdi el adamı için neden eğileceksin. Sahipsiz diye bi şeyde yok hayatta her şey olabilir, senin sahibin önce Allah sonra sensin, öyle bi duruşun olsun ki ailesi yok ezeriz demek yerine bu kız gerektiğinde ailesine rest çekmiş, silmiş biz kimiz diyip destur çeksinler sana.
 
artikzamanigelmisti .!.:
Çok kısa konuyu özetliyorum, artık kimseyle konuşmak istemiyorum bu konu yüzünden.

Benim babam problemli bir insan. Kimsenin babası mükemmel değil elbet, ama benimki hakaret, şiddet uygulayan biri. 2 senedir görüşmüyorum. Çünkü en son, arkadaşlarımla olan konuşmalarımı didik didik etmiş (25 yaşındaydım) ve bu yüzden şiddetten hastanelik etmiş, burnumu kırmıştı. Uzun bir terapi ve varoluş mücadelesi süreci geçirdim. Beyaz yakalı, ayakları üzerinde biriyken izimi kaybettirmek için aylarca çalışmadım. Hayatımı, hatta belki kaderimi değiştirdiler. Babam ve telefonumu kurcalamasına yardımcı olan iki kardeşim.

Şimdi kardeşim de babam da pişman, 1 senedir özür diliyorlar ancak kendileri benim insanlara olan güvenimi yok ettikleri için değil onlara, kimseye güven duymuyorum. Görüşmüyorum. İstemiyorum da, içimden gelmiyor, midem almıyor, gururum kabul etmiyor.

Gelin görün ki, evlenmeye karar verdim. İstemeye gelecekler ama bende bir baba figürü yok. Müstakbel eşimin ailesine bu durumu izah etsem, kimse inanmayacak benim sorunsuz olduğuma. Biliyorum, ateş olmayan yerden duman çıkmaz diyecekler.

Gidip ailemle konuşsam, bu kez ne yapacaklarını kestiremiyorum. Annem ve küçük kardeşim beni desteklese de, benim içim artık asla rahatlamaz biliyorum. Üstelik bana bu kadar saygısızlık yapmış, canımı acıtmış insanları “büyüğüm” diye göstermek içimden gelmiyor. Öyle ki, evimin adresini bile vermiyorum kimseye. Hayatıma dahil olmasınlar, yüzlerini görmeyeyim diye. Çünkü son defasında o kadar uzun süre şiddete maruz kaldım ki, sesini duyunca bile tetikleniyor ve kusuyorum.

Ek olarak,
Sevgilime durumu detaylı olmasa da anlattım. Korkma, ben yanındayım, gidip görelim diyor. Onu anlıyorum ama bir yandan muhtemelen benim sakin kişiliğime bakıp abarttığımı düşünüyor. Yakıştıramıyor.

Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum. Haftalardır dua ediyorum. Bana dua edin, bana akıl verin. İkisine de çok ihtiyacım var.
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle görüşmeyin. Müstakbel eşiniz ve ailesine ben buyum deyin geçin. Sizin kararınız. Değmez. İsteme de yapmasınlar gerekirse ya da bir sevdiğiniz büyük varsa işyerinden vs onlardan istesinler. Değmez yaa. Öyle baba ile bu vesile ile bağ kurmayın. Evlenince de arsız arsız size gelmek ister. En ufak olayda sizi suçlar hatta belki karsı tarafa sizi kötüler. Olmaz olsun öyle baba ve kardeş.
 
artikzamanigelmisti .!.:
Aynı fikirdeyim, bana kalsa adımı bile unutsunlar. Evlendikten sonra biliyorum ki eşim saygısından bir şey demeyecek, hayatımıza virüs gibi hiçbir şey olmamış gibi girecekler. Ama sevgilim ısrarla sen duygusal yaklaşıyorsun ben halledicem diyor.
Genişletmek için tıkla...
Saçmalamasın sevgiliniz..ona ne çok pardon da. Bir defa bu ülkede kadın olmayanların kadınların ne yaşadığı hakkında bir b.k bildiği yok. Boş boş konuşmasın. Bu erkeklere binde biri yapılsa görüşmez. Ama böyle de ahkam keserler. Halledecekmiş. Sen kimsin de o dayağın neresindeydin de halletme hakkı buluyoraun kendinde
 
artikzamanigelmisti .!.:
Ailede evlenen ilk çocuk. Evin büyük çocuğu, ailesi de çok heyeanlı o da. Kıyamıyorum bu yüzden.
Genişletmek için tıkla...
Hayatta hep kendinizi en öne koyun. İkinciye diğerleri bunu sakın unutmayın. İlk evlenense ilk evlenen siz de hayatınozla ilk kez evleniyorsunuz. Niye sizin ilkiniz daha önemsizki
 
Bu sevgilinizi kesinlikle ilgilendirmeyen bir durum. Halledeceğim demesi çok hadsizce. Niyeti iyi olabilir ama sırf tüm süreç geleneklere göreneklere uygun olacak diye, ailesi sizi anası babası başında aile kızı(!) bilecek diye travmalarınızın tetiklenmesini göze alması bencillik. Burda sınır çizmesi gereken sizsiniz. Hiç kolay şeyler değil yaşadıklarınız. Babanızı affedip affetmeyeceğinize sadece siz karar verebilirsiniz. Bu konuda ufacık bir ısrar bile sınır ihlalidir.
 
Dede vs yok mu hiç benim de annem babam ayrı olduğu için ben mekan tuttum orda isteme oldu sonra yüzük takıldı bitti beni de annemden istediler
 
Amca, dayı yok mu aklı başında. Belki baba! Olmadan başka bir büyük akraba ile halledersiniz. En azından ilk tanışma işini. Sonra büyükler araya girerse en azından insanların içinde saçma sapan davranmaz belki.

Ben olsam affetmedim. İçinize sinmiyorsa uzak durun.
 
Ailenize sınır koyarak bu süreci atlatmaya çalışın, ailesiz çok zorlanırsınız. Sevgiliniz durumu biliyor o da kendi ailesiyle konuşacak durumu. Minimum temasla ilerleyin derim
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
  • Kilitli
Ablama çok kırgınım
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
2K
Humakaser
Humakaser
G
Ailevi sorunlarımdan ötürü nasıl bir tavır sergilemeliyim
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
1K
ronua
R
A
Benle olan problemleri yüzünden çocuklarını cezalandıran baba..
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
3K
AroSee
A
Mihrimah Sultann
Kontrol Takıntım Ve Ailem
3 4 5
Yorumlar
98
Görüntüleme
3K
Mihrimah Sultann
Mihrimah Sultann
T
  • Kilitli
Evlenince de böyle devam eder mi?
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
3K
derinss
derinss
Back
X