• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

aile yapımız çok mu tuhaf...

Hrsyylnn

Hrsyylnn

10.02.2018 yıkıldım ve birdaha kendime gelemedim.
Kayıtlı Üye
21 Mayıs 2014
408
402
313
30
Bizim ailede kimse kimseyi sevdiğini soyleyemez.annemle babam birbirlerini hic sevmez yıllardır kavga ettiler babam icki icti hep annemi dövdü babaaneme filan kotu davrandi yani kotu bir insabdi genel olarak.parasida olmadi hic.annemde onu sevemedi tabi davranislarindan.bizimlede hic ilgilenmedi babam.cok sorumsuz biriydi.annemde bir başına hem calisip hem bize bakti.22 yaşındayım suan.annemle babam ayrilmadilar.2 kere boşanmanın esigine geldi.anneme diyorum ayrilin herkes icin daha iyi diye.oda diyor kizin bu sokaklara duser.sizin icin ilerisi aileniz icin bu durum iyi olmaz diyor.beljide söyleyemediği başka sebebi vardır bilmiyorum.bu sekilde büyüdük.ben anneme babama hiç seni seviyorum diyemedim.ne annecim ne babacim hic diyemedim.suanda diyemiyorum alismamisim cunku.babalar gunu ne zamab onu bile bilmiyorum bavam bazen seni seviyorum der ama hic inananmam.belkide anneme babaanneme başkalarına yaptıklarını bildigim icin nefret besledim.bilmiyorum neden böyleyiz ailece aramizda bir sogukluk var hep
 
Benim ailem de böyleydi. Bırak sevgi sözcüklerini babamla günaydın, merhaba gibi sözler bile söylemezdik birbirimize. Babam bana adımla bile seslenmezdi, abla falan derdi ya da ismimi kısaltıp yuvarlardı. biz yokmuşuz gibi davranırdı. İletişime geçtiği tek an kızdığı zamanlardı.

Şimdi ben de duygularımı ifade etmekte zorlanıyorum. İçine atan, ketum, insanlarla iletişim kurmayan biriyim. Okul yıllarımda bunları pek düşünmezdim, üni bitirdim, işim gücüm var, gerekli sosyal yeterliliğe sahibim ama derin ilişkilerde hatalar görüyorum bana acı veriyor. Büyüdükçe, idrak arttıkça sebepleri sorguladım. Artık daha çok ketumum, arkadaşım yoktur, çünkü onlardan gelecek kötülükleri tolere edemem, uzun süre politik davranamam, çekemem yani.
Yeni çocuğum oldu ona karşı sevgi doluyum tabii. Oysa Babam soğuk, duygusuz, annem bizle ilgisiz alakasızdı. Senin yine annen biraz ilgiliymiş. Benim çocukluğum öyle değildi. Mesela ilkokul 5. Sınıfa giderken annem sabah kalktığımızda evi temizlerdi, ben de yapardım mecburen. Hep kızgın olurdı, bağırır çağırırdı. Korkardım. Karnım acıkırdı, gidip kahvaltı edemezdim. O ne zaman hazırlamaya başlarsa yerdik. Her gün, her gün sabahın köründe ev süpürülür, toz alınırdı. Çocuğum ben, acıkırdım ve yiyemezdim. Evde sürekli kavga vardı. Abimin zaten sağlık problemleri olduğundan onla da iletişim kuramadık hiç. Arkadaşları olan ama biraz safça içine kapanık bir çocuk oldum. Maalesef ergenlikte de salak salak güvendiğim en yakın kız arkadaşım da darbe vurdu. Gençlik işte.kritik dönemeçleri kurtaramadım.
Kaçınmacı/korkulu bağlanma diyorlar bu tip aile ilişkilerindeki örgüye. Bu ailelerin çocukları insanlardan uzak durup, kendi çocuklarına adıyorlar kendilerini genelde. Ben çocuğumla geliştireceğim iletişimin hayallerini kuruyorum misal şu an. Büyüdüğünde beni mutlaka anlayacak, dinleyecek, ona bu b.ktan dünyayı anlatacağım diyorum.

İnsan ilişkileri saf, katıksız değil. İyi kötü karmaşık ve ailede sağlıklı bağlanma geliştiremeyen çocuklar, yetişkinlik hayatlarında saf sevgi arıyor, kusurlu ilişkilerden kaçınıyorlar. Öyle katıksız, saf bir sevgi de yok ne yazık ki. İnsanlar fazla fazla kusurlu.

Ben mesela beni doğuran annem nasıl beni derinden sevmedi, korumadı anlayamıyorum oğluma bakınca. Hala içim cız ediyor onu gördükçe. Babamla hala daha iletişimimiz yok zaten. Biraz karışık anlattım ama, Velhasıl ben de sen gibi aileme bakınca acı duyuyorum, çocukluğumdaki duygu durumumdan tiksiniyorum. Bak şimdi gözlerim doldu yine.
 
Son düzenleme:
sevicira .!.:
Benim ailem de böyleydi. Bırak sevgi sözcüklerini babamla günaydın, merhaba gibi sözler bile söylemezdik birbirimize. Babam bana adımla bile seslenmezdi, abla falan derdi ya da ismimi kısaltıp yuvarlardı. biz yokmuşuz gibi davranırdı. İletişime geçtiği tek an kızdığı zamanlardı.

Şimdi ben de duygularımı ifade etmekte zorlanıyorum. İçine atan, ketum, insanlarla iletişim kurmayan biriyim. Okul yıllarımda bunları pek düşünmezdim, üni bitirdim, işim gücüm var, gerekli sosyal yeterliliğe sahibim ama derin ilişkilerde hatalar görüyorum bana acı veriyor. Büyüdükçe, idrak arttıkça sebepleri sorguladım. Artık daha çok ketumum, arkadaşım yoktur, çünkü onlardan gelecek kötülükleri tolere edemem, uzun süre politik davranamam, çekemem yani.
Yeni çocuğum oldu ona karşı sevgi doluyum tabii. Oysa Babam soğuk, duygusuz, annem bizle ilgisiz alakasızdı. Senin yine annen biraz ilgiliymiş. Benim çocukluğum öyle değildi. Mesela ilkokul 5. Sınıfa giderken annem sabah kalktığımızda evi temizlerdi, ben de yapardım mecburen. Hep kızgın olurdı, bağırır çağırırdı. Korkardım. Karnım acıkırdı, gidip kahvaltı edemezdim. O ne zaman hazırlamaya başlarsa yerdik. Her gün, her gün sabahın köründe ev süpürülür, toz alınırdı. Çocuğum ben, acıkırdım ve yiyemezdim. Evde sürekli kavga vardı. Abimin zaten sağlık problemleri olduğundan onla da iletişim kuramadık hiç. Arkadaşları olan ama biraz safça içine kapanık bir çocuk oldum. Maalesef ergenlikte de salak salak güvendiğim en yakın kız arkadaşım da darbe vurdu. Gençlik işte.kritik dönemeçleri kurtaramadım.
Kaçınmacı/korkulu bağlanma diyorlar bu tip aile ilişkilerindeki örgüye. Bu ailelerin çocukları insanlardan uzak durup, kendi çocuklarına adıyorlar kendilerini genelde. Ben çocuğumla geliştireceğim iletişimin hayallerini kuruyorum misal şu an. Büyüdüğünde beni mutlaka anlayacak, dinleyecek, ona bu b.ktan dünyayı anlatacağım diyorum.

İnsan ilişkileri saf, katıksız değil. İyi kötü karmaşık ve ailede sağlıklı bağlanma geliştiremeyen çocuklar, yetişkinlik hayatlarında saf sevgi arıyor, kusurlu ilişkilerden kaçınıyorlar. Öyle katıksız, saf bir sevgi de yok ne yazık ki. İnsanlar fazla fazla kusurlu.

Ben mesela beni doğuran annem nasıl beni derinden sevmedi, korumadı anlayamıyorum oğluma bakınca. Hala içim cız ediyor onu gördükçe. Babamla hala daha iletişimimiz yok zaten. Biraz karışık anlattım ama, Velhasıl ben de sen gibi aileme bakınca acı duyuyorum, çocukluğumdaki duygu durumumdan tiksiniyorum. Bak şimdi gözlerim doldu yine.
Genişletmek için tıkla...


Senin durumun benden de vahimmis..Allah yardimcin olsun insallah cok mutlu olursun canim..benim annem ilgiliydi bize karşı oda çalıştı hep bir yere kadar ilgilenmek zorunda kaldi.. Tam ilgi gosteremedi tabi..ven 2 yasindan beri calisti hep. Bende suan senin durumundayin.icime kapanik biriyin.iletisine kapali .sosyal fobim var.insanlari hayati hiçbirşeyi sevemiyorum sevgiyi bilmiyorum.bu lisede dank etti başıma ozellikle uniye gittikten sonra farkettim.sevgi eksikligim vardi.kimsyle konusamiyorum. Nedenlerini cok dusundum.aileden kaybakli oldugunu dusundum once ama birazda kendimle ni alakalı diye dusundum bilmiyorum asıl suçlu kim bilmiyorum.çok karmaşık bir konu .
 
Çocukluğum geldi aklıma benimde annemle babam ayrılmanın eşiğine geldiler kaç kere o yıllarda aralarında kavga ettikçe annem gelir bana da kızardı kardeşime de neyi paylaşmadıklarını hiç anlayamazdım o zamanlar
 
defne-28 .!.:
Çocukluğum geldi aklıma benimde annemle babam ayrılmanın eşiğine geldiler kaç kere o yıllarda aralarında kavga ettikçe annem gelir bana da kızardı kardeşime de neyi paylaşmadıklarını hiç anlayamazdım o zamanlar
Genişletmek için tıkla...

Büyüdükçe idrak ediyor insan..
 
İlerde kendi aileni kurduğun zaman bunlar sana hep ders olur canım. :dua:

Ben hep ailesinde kötülük ya da bir eksiklik görmüş insanların çocuklarını daha özenle büyüttüğünü görüyorum/duyuyorum.
 
yagmur95 .!.:
Senin durumun benden de vahimmis..Allah yardimcin olsun insallah cok mutlu olursun canim..benim annem ilgiliydi bize karşı oda çalıştı hep bir yere kadar ilgilenmek zorunda kaldi.. Tam ilgi gosteremedi tabi..ven 2 yasindan beri calisti hep. Bende suan senin durumundayin.icime kapanik biriyin.iletisine kapali .sosyal fobim var.insanlari hayati hiçbirşeyi sevemiyorum sevgiyi bilmiyorum.bu lisede dank etti başıma ozellikle uniye gittikten sonra farkettim.sevgi eksikligim vardi.kimsyle konusamiyorum. Nedenlerini cok dusundum.aileden kaybakli oldugunu dusundum once ama birazda kendimle ni alakalı diye dusundum bilmiyorum asıl suçlu kim bilmiyorum.çok karmaşık bir konu .
Genişletmek için tıkla...
Bazen çok ilgili ailelerin çocukları da bambaşka olabiliyor. Tek bir sebep yok; biraz mizaç, fazlaca aile, çevredeki rastlantılar, kritik dönemler falan. Annem çok kötü bir kadın değil şimdi torunlarını seviyor mesela. Bizi küçükken döverdi ama babamın, şartların stresini üzerimizde atmış işte. Bazı sahneler var unutamadığım öksürdüğümde kızardı. Hastalanıyorsun hep derdi. Öksürdüğümü duymasın diye elbise dolabına girerdim. Bunlar travmatik işte. Psikolojik şiddet bazen oklavayla dövülmekten de beter oluyor.aklıma geliyor hep dolaptaki hallerim. Bazı çocuklar dövülmeyi kaldırabilir misal. biz çok da geleneksel bir aile değildik belki de ondan kaldıramadım. Babam içerdi ama içince şeker gibi olurdu, muhabbet ederdi. En çok istediğim ayakkabıyı, o içerken almak istediğimi söylerdim.
Şimdi annemle görüşüyoruz. Ben işe dönünce torununa o bakacak yüksek ihtimal. Güvenmiyor da değilim, boşandılar zaten o da geçmişteki hatalarının farkında. Garip işte. İnsan beşer, şaşar. Geçmişten kaçış yok. Sen de böyle böyle düşünerek devirirsin yaşını, vaktini:)
 
Türkiye nin %80 i böyledir normal bi ailesiniz merak etme herkes böyle herkes mutsuz ama birbirlerini atamiyorlar emin ol bu o kadar da dert edilecek mesele değil kendi aileni kurunca sadece bunlar kötü örnek olarak göz önünde oluyor hepsi bu
 
Yalnız değilsin, çoğunluk böyleydi, anlaşamayan ama boşanmayan da aileler, sadece aynı evde yaşayan ama birbirini tanımayan, sohbet etmeyen aile üyeleri... Hele de seni seviyorum demek? Yeni nesil artık böyle ömrünü tüketmek istemiyor, sevmek, sevilmek istiyor, huzur istiyor, sırf adettendir diye evlenmek ve çocuk yapmak istemiyor. Mutsuzsa ayrılmak, bir ömür tatsız tuzsuz ysadece 'var olmak' istemiyor. Tabi bu istekleri şımarıklık olarak gören de var, ama sayıları azalarak tükeniyor iyi ki.
 
Babanin dedigini yap , yaptiginida ise yapma derlermis .. nekadar dogru .. InsALLAH kendi evliliginde daha mutlu olursun ve babana benzemeyen bir ese sahip olursun ..:KK200:
 
Benim de annem babam çok kavga ederdi ama bomboş sebeplerden, A konusu tartışılırken birbirlerini B konusundan vurmaya çalışırlardı, maddi sorunlar, akraba sorunları, annem bize karşı fazla ilgili değildi. Şimdi kendi yuvamı kurdum, bunlar bana hep ders oldu, eşimi seçerken de ders oldu. Üç yıldır eşimle bir kere kavga etmedik, tartışmadık bile, konulup hallediyoruz her şeyi. Gözlemlerin sana da çok şey öğretmiş, bunları hayattaki seçimlerinde kullanacaksın, hayat tecrübesi gibi düşün.
 
sevicira .!.:
Benim ailem de böyleydi. Bırak sevgi sözcüklerini babamla günaydın, merhaba gibi sözler bile söylemezdik birbirimize. Babam bana adımla bile seslenmezdi, abla falan derdi ya da ismimi kısaltıp yuvarlardı. biz yokmuşuz gibi davranırdı. İletişime geçtiği tek an kızdığı zamanlardı.

Şimdi ben de duygularımı ifade etmekte zorlanıyorum. İçine atan, ketum, insanlarla iletişim kurmayan biriyim. Okul yıllarımda bunları pek düşünmezdim, üni bitirdim, işim gücüm var, gerekli sosyal yeterliliğe sahibim ama derin ilişkilerde hatalar görüyorum bana acı veriyor. Büyüdükçe, idrak arttıkça sebepleri sorguladım. Artık daha çok ketumum, arkadaşım yoktur, çünkü onlardan gelecek kötülükleri tolere edemem, uzun süre politik davranamam, çekemem yani.
Yeni çocuğum oldu ona karşı sevgi doluyum tabii. Oysa Babam soğuk, duygusuz, annem bizle ilgisiz alakasızdı. Senin yine annen biraz ilgiliymiş. Benim çocukluğum öyle değildi. Mesela ilkokul 5. Sınıfa giderken annem sabah kalktığımızda evi temizlerdi, ben de yapardım mecburen. Hep kızgın olurdı, bağırır çağırırdı. Korkardım. Karnım acıkırdı, gidip kahvaltı edemezdim. O ne zaman hazırlamaya başlarsa yerdik. Her gün, her gün sabahın köründe ev süpürülür, toz alınırdı. Çocuğum ben, acıkırdım ve yiyemezdim. Evde sürekli kavga vardı. Abimin zaten sağlık problemleri olduğundan onla da iletişim kuramadık hiç. Arkadaşları olan ama biraz safça içine kapanık bir çocuk oldum. Maalesef ergenlikte de salak salak güvendiğim en yakın kız arkadaşım da darbe vurdu. Gençlik işte.kritik dönemeçleri kurtaramadım.
Kaçınmacı/korkulu bağlanma diyorlar bu tip aile ilişkilerindeki örgüye. Bu ailelerin çocukları insanlardan uzak durup, kendi çocuklarına adıyorlar kendilerini genelde. Ben çocuğumla geliştireceğim iletişimin hayallerini kuruyorum misal şu an. Büyüdüğünde beni mutlaka anlayacak, dinleyecek, ona bu b.ktan dünyayı anlatacağım diyorum.

İnsan ilişkileri saf, katıksız değil. İyi kötü karmaşık ve ailede sağlıklı bağlanma geliştiremeyen çocuklar, yetişkinlik hayatlarında saf sevgi arıyor, kusurlu ilişkilerden kaçınıyorlar. Öyle katıksız, saf bir sevgi de yok ne yazık ki. İnsanlar fazla fazla kusurlu.

Ben mesela beni doğuran annem nasıl beni derinden sevmedi, korumadı anlayamıyorum oğluma bakınca. Hala içim cız ediyor onu gördükçe. Babamla hala daha iletişimimiz yok zaten. Biraz karışık anlattım ama, Velhasıl ben de sen gibi aileme bakınca acı duyuyorum, çocukluğumdaki duygu durumumdan tiksiniyorum. Bak şimdi gözlerim doldu yine.
Genişletmek için tıkla...

Aynı anlattigin şekilde yasantim var. Hatta daha da kötüsü. Senin anne yine evi kendi temizlermis benimki bana temizletirdi. Evi temizlerdim bu tuvalet niye yikanmiyor diye kavga çıkarırdı. Babam desen sinirli her şeye kızan annemi bizi döven bir tipti. Hala da aynı adam hatta gittikçe sinir seviyesini artiriyor. Soğudum artık diyorum kendini soguttu. Ama yine saygı duyuyorum mecburum kötü de olsa babam sonuçta.

Bende senin gibi bebeğimi aşırı seviyorum. Hassasim , alinganim. Biri bir şey söylese aniden cevap veremiyorum. Biri hatayi sürekli yaptığında ancak güzel dille uyarıyorum. Ama artık yavaş yavaş anında cevap vermeye başladım. Çünkü canim cok yanıyor artık kendimi korumak zorundayim. Yavrum bende çok seviyorum. Ona asla tokat atmak istemiyorum. Çünkü benim gibi olmasını istemiyorum. O girişken olsun istiyorum. Benim gibi olmasın istiyroum.
 
lachicaguapa .!.:
Benim de annem babam çok kavga ederdi ama bomboş sebeplerden, A konusu tartışılırken birbirlerini B konusundan vurmaya çalışırlardı, maddi sorunlar, akraba sorunları, annem bize karşı fazla ilgili değildi. Şimdi kendi yuvamı kurdum, bunlar bana hep ders oldu, eşimi seçerken de ders oldu. Üç yıldır eşimle bir kere kavga etmedik, tartışmadık bile, konulup hallediyoruz her şeyi. Gözlemlerin sana da çok şey öğretmiş, bunları hayattaki seçimlerinde kullanacaksın, hayat tecrübesi gibi düşün.
Genişletmek için tıkla...

Bende babamdan çok çektiğim için hep dua ettim. Allahım evleneceğim kişi iyi olsun söyle olsun böyle olsun diye. Binlerce kez şükürler olsun rabbime allah dualarimin karsiliginda birini yarattı karşıma cikardi. Geçmişteki kötü olaylar aklıma geldikçe eşimin güzel tavirlarini gözümde büyüyüp ona minnattar oluyorum. Küçücük şeyden mutlu oluyor insan geçmişte çok çekince.

Aslında bir bakıma geçmişte acı çekmek zor evet insan çok şey öğreniyor. Ama kimse yasamasin benim yaşadıklarımı inşallah. Zor şeyler yasadim.

Bende 3 yıldır kavga etmemisimdir eşimle. Sana çok katılıyorum.
 
FightForVictory .!.:
Bende babamdan çok çektiğim için hep dua ettim. Allahım evleneceğim kişi iyi olsun söyle olsun böyle olsun diye. Binlerce kez şükürler olsun rabbime allah dualarimin karsiliginda birini yarattı karşıma cikardi. Geçmişteki kötü olaylar aklıma geldikçe eşimin güzel tavirlarini gözümde büyüyüp ona minnattar oluyorum. Küçücük şeyden mutlu oluyor insan geçmişte çok çekince.

Aslında bir bakıma geçmişte acı çekmek zor evet insan çok şey öğreniyor. Ama kimse yasamasin benim yaşadıklarımı inşallah. Zor şeyler yasadim.

Bende 3 yıldır kavga etmemisimdir eşimle. Sana çok katılıyorum.
Genişletmek için tıkla...

Allah mutluluğunuzu daim etsin
 
sevicira .!.:
Bazen çok ilgili ailelerin çocukları da bambaşka olabiliyor. Tek bir sebep yok; biraz mizaç, fazlaca aile, çevredeki rastlantılar, kritik dönemler falan. Annem çok kötü bir kadın değil şimdi torunlarını seviyor mesela. Bizi küçükken döverdi ama babamın, şartların stresini üzerimizde atmış işte. Bazı sahneler var unutamadığım öksürdüğümde kızardı. Hastalanıyorsun hep derdi. Öksürdüğümü duymasın diye elbise dolabına girerdim. Bunlar travmatik işte. Psikolojik şiddet bazen oklavayla dövülmekten de beter oluyor.aklıma geliyor hep dolaptaki hallerim. Bazı çocuklar dövülmeyi kaldırabilir misal. biz çok da geleneksel bir aile değildik belki de ondan kaldıramadım. Babam içerdi ama içince şeker gibi olurdu, muhabbet ederdi. En çok istediğim ayakkabıyı, o içerken almak istediğimi söylerdim.
Şimdi annemle görüşüyoruz. Ben işe dönünce torununa o bakacak yüksek ihtimal. Güvenmiyor da değilim, boşandılar zaten o da geçmişteki hatalarının farkında. Garip işte. İnsan beşer, şaşar. Geçmişten kaçış yok. Sen de böyle böyle düşünerek devirirsin yaşını, vaktini:)
Genişletmek için tıkla...
:KK42::KK42::KK42:

Şuan yanımda olsan sıkı sıkı sarılırdım sana :( çocukluğu elinden alınmış bir anne ....gördüğünü değil ,görmediğini yaşatmanin derdinde ...bütün kalp kırıklıklarına rağmen ,dimdik ...evladına aşık ..geçmişteki hatalarin zinciri olmaktan kurtulmuş ...sana diyecek bir lafım yok ..tebrik ediyorum ..üzüntünü derin kalbi duygularla paylaşıyorum ..umarım bundan sonrası planladığın gibi olur ,çok sever ve sevilirsin ...

Senin de söylediğin gibi ,beşer ,şaşar ! Sasirmamiz dileğiyle ..:KK200:

Konu sahibi ,aynı duygularla senin için de aynı seyi hissediyorum ..umarım güzel yarınlara gebe sikintilardir. .
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Annemle kac haftadir gorusmuyoruz
Yorumlar
15
Görüntüleme
5K
zillikedi
zillikedi
S
Annemle kac haftadir görüsmüyoruz
Yorumlar
6
Görüntüleme
2K
sulea
S
S
Gorumcem ve kayinbabam
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
3K
BlueKedi
BlueKedi
D
Acimasiz şekilde terkedildim.. Dogru insani asla bulamicam :(
2 3
Yorumlar
44
Görüntüleme
3K
Bluegitar
B
HappyLifeXx
Cok Caresizim ve Fikirlerinize ihtiyacim var
5 6 7
Yorumlar
126
Görüntüleme
7K
HappyLifeXx
HappyLifeXx
Back
X