- 10 Ocak 2015
- 277
- 152
- 38
ne yapacağımı şaşırdım bebeğimi uyutup yine sizinle konuşmaya geldim .zira hiç kimsem yok .güçlü bir kadından zavallı bir anneye dönüştüm sanırım.eşim hepatit b taşıyıcısı evlenmeden öncede biliyordum ve sorun etmedim.akdeniz bölgesine evlendim.burası yazlık memleket annemler yazlığa geldiler .önce eşim yemeğe davet etti fakat gelmek istemediler .sanırım bulaşır diye evimde su bile içmezler.sonra eşim gelmek istedi kendisi gececi olduğu için bizde orada kalmaya başladık sabah işten çıkınca hem çocuğu görürüm hemde ailece kahvaltı ederiz dedi.fakat geldiğinde herkes uyuyordu atıştırıp gitti söyleseydin gelmezdim dedi.neyse ablam ve yeğenim döndü burada büyük ablam ve annem kaldı.dün gece yine dedi sabah kahvaltı edelimmi hep beraber bir sakıncası varmı dedi bende yok dedim annem istemeye istemeye tamam demişti çünkü.anne gelme diyememki dedim ısrar ettim tamam dedi.ama ablam yok ben sütyensiz geziyorum yok şöyle yok böyle yok ne işi var sabahın köründe(saat 9 da geliyor) bi ton laf söyledi bazılarını bana bazılarını anneme söylemiş gece vakti dönemedim sabah çocuğumun altını değiştirmeden eve geldim eşyalarımı toplayıp .eşim arayınca eve gel dedim.kahvaltı edecektik dedi.çocuğun yumurtasını unutmuşum evde o yüzden geldim dedim.ve geceleri yalnız kalmaya çok korkuyorum hiç kalmadım sabaha kadar yalnızım .anneme gelmeyeceğim dedim eşimi istemiyorsunuz bende gelmiyorum dedim sen bilirsin dedi .şimdi yapayalnızım ve korkuyorum ya bebeğime bakamazsam gece diye yada düşer bayılırsam .herşeyi geçtim ben haksızmıyım söyleyin bana lütfen
Amaannn işin zor. Damadı hastalığı falan geçtim insan evladı için katlanır ki küçücük bebeğin var zordasın senin yanında olmaları lazım her türlü.
