- 5 Nisan 2012
- 1.628
- 857
- 123
- Konu Sahibi prettywoman89
- #1
Selamlar arkadaşlar, biz 3 sene öncesinde ilk doğumumdan sonra ciddi sıkıntılar yaşadık kendi ailemle ve eşimin ailesiyle. Eşimle tartıştık, barıştık çok ciddi bir sorun olmadı şiddet aldatma vs değil sadece ikimiz de ailelerin baskısından yükünden bunalmıştık birbirimize patladık, boşanma aşamasına geldik. En sonunda evi taşımaya karar verdik uzak olalım diye,o esnada bir süre babamlarda kaldım, bebeğim de çok küçüktü ve kardeşim tartışma esnasında bana küfür edip evden kovdu, ben kucağımda bebekle ev işi yaparken o telefonla muhabbet ediyorken yardım istedim diye. Ben muhtemelen lohusa depresyonu geçirdim herşeye üzülüyorum vs ama bu ağır geldi çünkü senelerce okumalarına destek oldum sıkıntıları olduğunda aylarca biz de kaldılar, tartışmalarda dahi evden kovmadım asla. Neyse arkadaşımda kalmaya karar verdim babama bu olayı anlatmadım, çünkü o da sinirlidir ne dediğini bilmez, olay büyümesin diye arkadaşıma gittim ve Allah razı olsun bir kere bile yük olduğumu hissettirmedi, eşim ev bulup taşıyana kadar orda kaldım.
Babam bunun sebebini anlayamadı yani onlarda kalırken ben arkadaşıma gidiyorum baba dedim, eşimle barıştığımızı anlattım, siz mutlu olun gerekirse biz görüşmeyiz dedi halbuki bir düşmanlık yoktu eşimden taraf. Kardeşim eşimi çok kötüledi ki babam nefret etti o an hissettim, tartışmayı yaşayan ben olduğum halde onun da benim de haksız olduğumuz konular var dedim. Neyse sonra yeni evimize taşındık ben şuan 2. doğumumu yapacağım, doğru düzgün aramadılar sormadılar hep ben aradım iyiler mi diye sormak için, mirasla ilgili kavga çıktı gene alttan aldım kimse sen hamilesin gurbettesin üzülme diye düşünmedi her lafı saydılar.
Şimdiki doğuma babam gelmek istediğini söyledi üvey annemle, eşim de doğumdan sonra bebek görmeye buyrun gelin dedi, fakat kardeşlerimi istemediğini özellikle beni evden kovan kardeşimi (28 yaşında) istemediğini söylemiş, ve kovma olayını anlatmış, ama 3 sene sonra bu konuyu açıklaması iyi mi oldu kötü mü oldu bilmiyorum. Eşim geldiklerinde onları kendi kardeşleri gibi ağırladı ve onun da çok ağırına gitti, boşanmamız için baskı yaptılar ben eşimin kötü olmadığını anlattıkça onu da beni de sildiler resmen. Babamın üzerimde emeği vardır sinirli de olsa üzse de ama eşim de haklı çünkü kardeşlerim üzerinde de bizim emeğimiz vardı ve bizim ihtiyacımız olduğu anda geri çekildiler. Bilmiyorum ben çok üzüldüm ağladım 3 sene boyunca evladımı da tek büyütüyorum, Allah güç versin ikinciyi de büyütürüm. Onların sildiği gibi ben silmedim kimseyi, Allah'a havale ettim. Eşim sizce doğru mu yaptı? Veya en başta ben bu tartışmayı saklayarak hata mı ettim? Teşekkür ederim.
Bu arada kardeşim rahatsızken hastaneye götürdük eşim sabırsız bir insan çocuk ağlayınca panik yapar, o esnada surat astı ama tek olsam bana da yapar özellikle kardeşime yapmadı. Çocuk ağladığı için sinirlenip surat astığı olayı sanki kendisine yapılmış gibi anlattı babama mesela. Gene hastayken yemek yiyemiyor diye meyve alıp getirdi kardeşime, sabahlara kadar bebeğe baktı işe gideceği halde, kardeşim bebek için bize geldiği halde ondan yardım istemedi, ben bu iyiliklerini unutamam. Banyo yaptıralım dediğim zaman kardeşim kocan gelince yaptır dedi, sustum gene eşime de babama da söylemedim.
Babam bunun sebebini anlayamadı yani onlarda kalırken ben arkadaşıma gidiyorum baba dedim, eşimle barıştığımızı anlattım, siz mutlu olun gerekirse biz görüşmeyiz dedi halbuki bir düşmanlık yoktu eşimden taraf. Kardeşim eşimi çok kötüledi ki babam nefret etti o an hissettim, tartışmayı yaşayan ben olduğum halde onun da benim de haksız olduğumuz konular var dedim. Neyse sonra yeni evimize taşındık ben şuan 2. doğumumu yapacağım, doğru düzgün aramadılar sormadılar hep ben aradım iyiler mi diye sormak için, mirasla ilgili kavga çıktı gene alttan aldım kimse sen hamilesin gurbettesin üzülme diye düşünmedi her lafı saydılar.
Şimdiki doğuma babam gelmek istediğini söyledi üvey annemle, eşim de doğumdan sonra bebek görmeye buyrun gelin dedi, fakat kardeşlerimi istemediğini özellikle beni evden kovan kardeşimi (28 yaşında) istemediğini söylemiş, ve kovma olayını anlatmış, ama 3 sene sonra bu konuyu açıklaması iyi mi oldu kötü mü oldu bilmiyorum. Eşim geldiklerinde onları kendi kardeşleri gibi ağırladı ve onun da çok ağırına gitti, boşanmamız için baskı yaptılar ben eşimin kötü olmadığını anlattıkça onu da beni de sildiler resmen. Babamın üzerimde emeği vardır sinirli de olsa üzse de ama eşim de haklı çünkü kardeşlerim üzerinde de bizim emeğimiz vardı ve bizim ihtiyacımız olduğu anda geri çekildiler. Bilmiyorum ben çok üzüldüm ağladım 3 sene boyunca evladımı da tek büyütüyorum, Allah güç versin ikinciyi de büyütürüm. Onların sildiği gibi ben silmedim kimseyi, Allah'a havale ettim. Eşim sizce doğru mu yaptı? Veya en başta ben bu tartışmayı saklayarak hata mı ettim? Teşekkür ederim.
Bu arada kardeşim rahatsızken hastaneye götürdük eşim sabırsız bir insan çocuk ağlayınca panik yapar, o esnada surat astı ama tek olsam bana da yapar özellikle kardeşime yapmadı. Çocuk ağladığı için sinirlenip surat astığı olayı sanki kendisine yapılmış gibi anlattı babama mesela. Gene hastayken yemek yiyemiyor diye meyve alıp getirdi kardeşime, sabahlara kadar bebeğe baktı işe gideceği halde, kardeşim bebek için bize geldiği halde ondan yardım istemedi, ben bu iyiliklerini unutamam. Banyo yaptıralım dediğim zaman kardeşim kocan gelince yaptır dedi, sustum gene eşime de babama da söylemedim.
Son düzenleme:
