Biz de aklı başında akraba yok maalesef hepsi laf taşıyor ordan oraya böyle şeyler olunca mutlu bile olduklarını düşünüyorum öyle insanlar.Bileziği ne yapacaksınız hiç gerek yok.
Anne babanızın dediklerini üst üste koyunca şöyle bir tablo çıkıyor:
“Mezun olunca maaşını bize vereceksin. Biz sen den yeterince para aldığımıza kanaat getirince evlenebileceksin. Bir de istediğinle evlenemezsin ömür boyu istemediğin adamın koynunda yatacaksın”
Hiç abime onu yaptılar şunu yaptılar diye üzülmeyin. O favori evlat olduğu için kusur(?) da işlese görmezden gelme ihtimalleri yüksek. Bir burada çok gördük, baş belası erkek evlada dünyaları serip kızları üzen, sonra da o kızların eline muhtaç kalan anne babaları.
Sizin durumunuzda ise maaşınızı yıllarca aldıktan sonra o paralarla oturup size ev hediyesi alınacaktı, yani yine sizin paranız gitmiş oluyor. Sevdiğinizden ayrılıp istemediğiniz birine gitmek de yanınıza kar kalacaktı.
Artık biraz kırılsanız iyi olacak. Biraz mesafe açmanız iyi olur, zira iki gün sonra torun geldiğinde canım cicim diye telefonlar gelince eşiniz iyice çıldıracak.
Aklı başında bir akraba yok mudur arayı bulabilecek? Konuşsun siz bu kıza ne yapıyorsunuz kendinize gelin diye? Yarım ağız bir özür bile dileseler eşiniz de siz de rahatlayacaksınız.
Bütün olanlara rağmen bir tepki göstermemeniz eşinizi bıktırmış. Aslında en güzeli bilezik yerine çeyrek götürüp, hani bilezik dediklerinde iyi bir laf atıp bozmak. Yine arada bir ararsınız ama aranız biraz soğuk olsun. Siz ayaklarına gidip durmayın, yeter.
Eşinize de diyin ben bu meselelerden çok yoruldum, laf atılınca artık karşılık gelecek diyin. Hatta diyeceğinizi kafanızda hazırlayın ki o anda ağlayıp kilitlenmeyin. Siz biraz konuşunca o da geri çekilir, oldu da bir şekilde size laf attı, yine uyarın.
Bu şekilde utandıramazsınız. Abiniz size ne taktıysa siz de onu takın önce. Sevgi bağı vermekle kurulmayacak ne verirseniz verin kıymetiniz artmayacak utanmayacaklar da.Doğru söylüyorsunuz o takmak istememekte haklı ama bu evlilik için ben de onun kadar çok çalıştım hem işte hem evde... Ben de biliyorum hak etmediklerini ama yapıp utandırmak istiyorum onları. Eşime, birlikte çalışıp kazandığımız para için kalbimi kırıyor ondan kızıyorum sadece.
Ailem eşimi istemediğinde ben açık açık söyledim eğer bunun için evlenince kendini ya da beni üzeceksen şimdi üzülelim bitsin ama ben seninle olmak istiyorum dedim. O da ben onların tavrı için ne seni ne kendimi üzerim canını sıkma takılma bunlara demişti. Geçen gün söyledim tartışırken büyük konuşmuşum dedi gitti hızlıca. Bunu da anlamadım pişman mı olmuş evlendigimize?
İşte adamı çileden çıkartan ailesinden çok kadının tavrı bence.
Konu sahibinin de bu tavrı ailesine alışkın olmasından kaynaklı bence.
Aile konusu çok özel olumsuz yorum yapmamak İçin susuyorum ama şunu söylemem şart : şu hayatta kimse yaptığınız iyilik için utanmaz. Zaten sizden bilezik bekliyorlarmış. (abisine takacaktı tabi diyip, önemsemeyecekler bile).. sizi zora sokacaksa bilezik takmayın.Doğru söylüyorsunuz o takmak istememekte haklı ama bu evlilik için ben de onun kadar çok çalıştım hem işte hem evde... Ben de biliyorum hak etmediklerini ama yapıp utandırmak istiyorum onları. Eşime, birlikte çalışıp kazandığımız para için kalbimi kırıyor ondan kızıyorum sadece.
Ne bileziği ne ağlaması.eşiniz size siz eşinize destek olun konuyu kapatın bilezik paranız ile kendinize alın kolunuza takınMerhaba uzun oldu özür diliyorum lütfen kusura bakmayın içimi dökmeye öyle çok ihtiyacım var ki okuyacaklara, okumayanlara şimdiden teşekkürler.
Ben eşimle üniversite okurken tanıştım. İlk günden ve gerçekten çok sevdim onu. 5 yıl flört ettim mezun olur olmazda ailemle tanıştırdım. Annem bu konularda(sevgililik, flört) fazla katı ve anlayışsız, ablamda benimle ve hayatımla fazla ilgisiz olduğu için onlarda abim ve babamla aynı zamanda öğrendi eşimi ve evlenmek istediğimi. Annem daha duyar duymaz karşı çıktı kendi seçip beğendiği biriyle evlendirmek istiyordu beni(amcasının torunu), tanışıncada eşimi bana yakıştıramadı dış görünüşüyle, konuşmalarıyla dalga geçti hep. Ablam ilgisizdi yine, ne benim tarafımda durdu ne ailemi destekledi etkisiz elaman oldu, bir kere bile sormadı nasıl tanıştığımızı(şimdilerde ablamla iyiyiz ama hâlâ sadece kendi dertleri için arıyor beni). Babam hayal kırıklığı yaşadı açık açık çünkü mezun olunca çalışıp eve maddi katkıda bulunurum diye düşünüyordu. Abim hem biraz annemi hem biraz babamı arada bir de beni destekliyordu. Neyse sonuç olarak baktım kimsenin gönlünün olacağı yok ben reşit bir bireyim siz isteseniz de istemeseniz de evleneceğim dedim.
Ya istememeleri için elle tutulur gözle görülür bir neden olsa tamam diyeceğim ne bileyim eşim yanlış işler yapan bir insan olsa ailesi kötü insanlar olsa evet ya benim iyiliğim için istiyorlarda ben aptallık ediyorum diyeceğim ama yok. Neyse başta bir süre küstüler sonra gelip istesinler dediler. Kız isteme gecesi babam borcum var ben düğün yapamam dedi biz de zaten düğün müğün istemiyorduk bahanemiz oldu gerek yok dedik nikah boyunca yüzleri bir kez olsun gülmedi fotoğraflarda kafaları hep yere bakıyor eşim de ben de çok bozuldum ama laf etmedik hiç. Maddi gücümüz yok diye 1+1 daire tuttuk her şeyi tek başımıza yaptık eşyaları abartmıyorum yatak hariç hepsini ikinci el spotçulardan en ucuzunu araya araya aldık en sıkıştığımızda eşimin ailesi koştu maddi manevi destek oldu. Benim ailem hep uzak durdu sanki el kızı evlenmiş gibi uzaktan izlediler bir kere bile yardım teklifinde bulunmadılar. Derdim para pul değil yemin ederim bir kerecik arayıp ya kızım oğlum ne yaptınız bize ihtiyacınız var mı diye sormadılar. 5 sene oldu hâlâ evimde tek parça aldıkları, onlardan gelen falan, eşya yok. Annem yıllarca lif yaptı patik ördü havlu kenarı yaptı evime gelirken bir tanecik getirmedi. Ben de inadına sustum onlar böyle yaptıkça tepki vermedim yapmışlar gibi davrandım görmezden geldim. Kendime hep 'yapmak zorunda değiller ki zaten ben onlara karşı çıkıp kalplerini kırdım diye böyle yapıyorlar' dedim. Eşim sağolsun hiç laf etmedi o da benimle bir görmezden geldi(o zamanlar). Eşimin ailesi bizim kadar anlayışlı olamadı yüzüme çok vurdular. Senin ailen sana düşmandan beter oğluma yazık oldu dedi annesi, haklı diye ses etmedim kenarda köşede yalnızken ağladım hep. Eşimle kavga da etsek kötü de olsak hep içimizde tuttuk özellikle benim anneme babama hiç yansıtmadık.
Tam 5 yıldırda eşimle bazen haftalarca izin bile kullanmadan çalıştık. Şükür borçlarımız bitti rahata erdik evimiz düzenimiz oturdu derken abim evleneceğini haber verdi. Hiç arayıp sormayan annem babam 1 senedir her gün her gün arar oldu. Beni ayrı eşimi ayrı arıyorlar bir de. Asıl mevzu arayıp kendinden bahsetseler evden bahsetseler tamam diyeceğim ama yok abine 20 bin gönderdik erkek tarafı eşyalarını alsınlar diye yok düğünde geline 3 bilezik takacağız, bir oda dolusu çeyiz yolladık bugün iki arabayla... bir sürü aslında ne merak edip sorduğumuz ne de duymak istediğimiz şeyler anlattılar bize. Normalde hiç ses etmeyen eşimin de zoruna gitti artık galiba geçen gün arkadaşlarımızın ve kendi ailesinin olduğu ortamda durduk yere konuyu açıp senin ailen bize bırak bileziği bir çeyrek altın vermediler abine biriktiriyorlarmış demek ki paralarını bunca yıl dedi. Arkadaşlar konuyu geçiştirdiler hemen de orada hıçkıra hıçkıra ağlamamak için dua ettim sustum sadece. Üstüne annem de arayınca tutamadım kendimi, ağladım telefonda, anlatmadım sadece sordum neden böylesiniz böyle yapıyorsunuz diye annemin bana söylediği 'kızım sıranı bekleseydin, bencillik edip evlenicem diye tutturmasaydın, biz seni büyüttük okuttuk çalışıp elin oğlu yerine ailene destek olsaydın, sana daha güzelini yapardık, senle ablan ikiniz hep oğlumu kıskandınız zaten' dedi bana. Annemin açık ara hep abimi bizden üstün gördüğünü bilirdim ama hiç böyle suratıma çarpmamıştı değersiz oluşum. O konuşmanın üstünden 4 koca ay geçti ne annem beni aradı ne ben onu aradım. Hasta olduğunu duydum içim gitti yine de aramadım.
Onların hallerine doğuştan bağışıklığım vardı ama eşim de gün geçtikçe farklı yaklaşmaya başladı olaylara ve bana. Ne zaman ailemden konu açılsa laf sokup ağlatıyor. Ağladığımda da çok alınganlaştın şaka yapılmaz oldu sana diyor. Düğüne bir ay kaldı ben gelmeyeceğim diye tutturdu. Tamam dedim istemiyorsan gelme işleri yoğun izin alamadı deriz diyorum yok açık açık söyle gelmek istemedi de bana sorduklarında ben söyleyeceğim zaten diyor. Ona da tamam dedim sen bilirsin. Gidelim bir tane bilezik alalım dedim daha önceden konuştuğumuz halde ilk kez duymuş gibi abartılı tepki verip 'ne bileziği' dedi. 'Onlar bize ne yaptılar da biz yapıyoruz' dedi.
Kendimi onun yerine koyuyorum aynı şeyi kayınvalidem, kayınpederim, kaynım vs yapmış olsa onun verdiği tepkiyi ben burada yakınarak veriyor olur muydum acaba diye. O bunları söyledikçe kalbimin kırıldığını öyle derinimde hissettim ki sanki gerçekten bir şeyler kırıldı. Aslında ben de bilezik çok mu bunlara, yapmasak mı diyordum ama babam arayıp senin yerine de bilezik yapalım biz o zaman diyince zoruma gitti artistlik yaptım biz yaparız gerek yok diye. İçimdende yapmak geçiyor onların bize manevi bile desteği olmadı ama belki benim abim için yapacağım tek ve son destek olacak bu, içimde pişmanlığını yaşamak istemiyorum. Şimdi bilezik falan olmuş olmamış bunlar atlatılırda eşimin tavırları çok canımı sıkıyor ben bunca yıl sustum diye mi böyle davranıyor şimdi? Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım gerçekten hiç bilmiyorum kalbim herkese öyle çok kırıldı ki. Toparlayabilir miyim parçalarımı? Affedebilir miyim herkesi ve kendimi?
Kesinlikle katılmıyorum. Evlat kolay yetişmiyor bunu biliyorum ama emin olun evladını yetiştiren anne babanın kıymetini biliyor evlat. Nasıl ki evladin üzerinde anne baba hakki varsa, anne baba üzerindede evlat hakki var. O zaman yapsınlar istediklerini sonra ben anne babayim desin. Oyle bir dunya yok. Bu arada benim 1 cocugum yanimda ve bir çocuğuma hamileyim. Anneliği ne kadar zor olduğu gayet iyi biliyorum. Ama bu demek degilki her yapılana amenna diyelim. O zaman ben çocuklarıma herseyi yapayim diyeyimki sizi nasil büyüttüm hakkim var üstünüzde.Kızlar anne baba ne yapmış olursa olsun silinmez bir evlat kolay yetişmiyor yanlışları olabilir ama haklarını kesinlikle odeyemeyiz sırtımızda da taşısak odeyemeyiz iki aylık kızım var gece gündüz bakacağız diye felegimiz şaştı değil yılların geçirilen bir günün bile hakkını odeyemeyiz
Bu konuyu kv dem böyle böyle yaptı diye açsaydınız. Herkes gitmeyin, mesafe koyun, görüşmeyin derdi.. Siz de mesafeli durun ailenize.
Eşinize gelince gitmek istememekte haklı. Ama arkadaş ortamında böyle bir konu gereksiz.
Benim de benzer bir hikayem var , artı olarak babam bana ettiği masrafları tek tek istedi . 2 yıla yakın borç ödedim babama . O arada erkek kardeşimin düğünü oldu dediğin gibi benden sakındıkları her ne varsa ona yaptılar .Merhaba uzun oldu özür diliyorum lütfen kusura bakmayın içimi dökmeye öyle çok ihtiyacım var ki okuyacaklara, okumayanlara şimdiden teşekkürler.
Ben eşimle üniversite okurken tanıştım. İlk günden ve gerçekten çok sevdim onu. 5 yıl flört ettim mezun olur olmazda ailemle tanıştırdım. Annem bu konularda(sevgililik, flört) fazla katı ve anlayışsız, ablamda benimle ve hayatımla fazla ilgisiz olduğu için onlarda abim ve babamla aynı zamanda öğrendi eşimi ve evlenmek istediğimi. Annem daha duyar duymaz karşı çıktı kendi seçip beğendiği biriyle evlendirmek istiyordu beni(amcasının torunu), tanışıncada eşimi bana yakıştıramadı dış görünüşüyle, konuşmalarıyla dalga geçti hep. Ablam ilgisizdi yine, ne benim tarafımda durdu ne ailemi destekledi etkisiz elaman oldu, bir kere bile sormadı nasıl tanıştığımızı(şimdilerde ablamla iyiyiz ama hâlâ sadece kendi dertleri için arıyor beni). Babam hayal kırıklığı yaşadı açık açık çünkü mezun olunca çalışıp eve maddi katkıda bulunurum diye düşünüyordu. Abim hem biraz annemi hem biraz babamı arada bir de beni destekliyordu. Neyse sonuç olarak baktım kimsenin gönlünün olacağı yok ben reşit bir bireyim siz isteseniz de istemeseniz de evleneceğim dedim.
Ya istememeleri için elle tutulur gözle görülür bir neden olsa tamam diyeceğim ne bileyim eşim yanlış işler yapan bir insan olsa ailesi kötü insanlar olsa evet ya benim iyiliğim için istiyorlarda ben aptallık ediyorum diyeceğim ama yok. Neyse başta bir süre küstüler sonra gelip istesinler dediler. Kız isteme gecesi babam borcum var ben düğün yapamam dedi biz de zaten düğün müğün istemiyorduk bahanemiz oldu gerek yok dedik nikah boyunca yüzleri bir kez olsun gülmedi fotoğraflarda kafaları hep yere bakıyor eşim de ben de çok bozuldum ama laf etmedik hiç. Maddi gücümüz yok diye 1+1 daire tuttuk her şeyi tek başımıza yaptık eşyaları abartmıyorum yatak hariç hepsini ikinci el spotçulardan en ucuzunu araya araya aldık en sıkıştığımızda eşimin ailesi koştu maddi manevi destek oldu. Benim ailem hep uzak durdu sanki el kızı evlenmiş gibi uzaktan izlediler bir kere bile yardım teklifinde bulunmadılar. Derdim para pul değil yemin ederim bir kerecik arayıp ya kızım oğlum ne yaptınız bize ihtiyacınız var mı diye sormadılar. 5 sene oldu hâlâ evimde tek parça aldıkları, onlardan gelen falan, eşya yok. Annem yıllarca lif yaptı patik ördü havlu kenarı yaptı evime gelirken bir tanecik getirmedi. Ben de inadına sustum onlar böyle yaptıkça tepki vermedim yapmışlar gibi davrandım görmezden geldim. Kendime hep 'yapmak zorunda değiller ki zaten ben onlara karşı çıkıp kalplerini kırdım diye böyle yapıyorlar' dedim. Eşim sağolsun hiç laf etmedi o da benimle bir görmezden geldi(o zamanlar). Eşimin ailesi bizim kadar anlayışlı olamadı yüzüme çok vurdular. Senin ailen sana düşmandan beter oğluma yazık oldu dedi annesi, haklı diye ses etmedim kenarda köşede yalnızken ağladım hep. Eşimle kavga da etsek kötü de olsak hep içimizde tuttuk özellikle benim anneme babama hiç yansıtmadık.
Tam 5 yıldırda eşimle bazen haftalarca izin bile kullanmadan çalıştık. Şükür borçlarımız bitti rahata erdik evimiz düzenimiz oturdu derken abim evleneceğini haber verdi. Hiç arayıp sormayan annem babam 1 senedir her gün her gün arar oldu. Beni ayrı eşimi ayrı arıyorlar bir de. Asıl mevzu arayıp kendinden bahsetseler evden bahsetseler tamam diyeceğim ama yok abine 20 bin gönderdik erkek tarafı eşyalarını alsınlar diye yok düğünde geline 3 bilezik takacağız, bir oda dolusu çeyiz yolladık bugün iki arabayla... bir sürü aslında ne merak edip sorduğumuz ne de duymak istediğimiz şeyler anlattılar bize. Normalde hiç ses etmeyen eşimin de zoruna gitti artık galiba geçen gün arkadaşlarımızın ve kendi ailesinin olduğu ortamda durduk yere konuyu açıp senin ailen bize bırak bileziği bir çeyrek altın vermediler abine biriktiriyorlarmış demek ki paralarını bunca yıl dedi. Arkadaşlar konuyu geçiştirdiler hemen de orada hıçkıra hıçkıra ağlamamak için dua ettim sustum sadece. Üstüne annem de arayınca tutamadım kendimi, ağladım telefonda, anlatmadım sadece sordum neden böylesiniz böyle yapıyorsunuz diye annemin bana söylediği 'kızım sıranı bekleseydin, bencillik edip evlenicem diye tutturmasaydın, biz seni büyüttük okuttuk çalışıp elin oğlu yerine ailene destek olsaydın, sana daha güzelini yapardık, senle ablan ikiniz hep oğlumu kıskandınız zaten' dedi bana. Annemin açık ara hep abimi bizden üstün gördüğünü bilirdim ama hiç böyle suratıma çarpmamıştı değersiz oluşum. O konuşmanın üstünden 4 koca ay geçti ne annem beni aradı ne ben onu aradım. Hasta olduğunu duydum içim gitti yine de aramadım.
Onların hallerine doğuştan bağışıklığım vardı ama eşim de gün geçtikçe farklı yaklaşmaya başladı olaylara ve bana. Ne zaman ailemden konu açılsa laf sokup ağlatıyor. Ağladığımda da çok alınganlaştın şaka yapılmaz oldu sana diyor. Düğüne bir ay kaldı ben gelmeyeceğim diye tutturdu. Tamam dedim istemiyorsan gelme işleri yoğun izin alamadı deriz diyorum yok açık açık söyle gelmek istemedi de bana sorduklarında ben söyleyeceğim zaten diyor. Ona da tamam dedim sen bilirsin. Gidelim bir tane bilezik alalım dedim daha önceden konuştuğumuz halde ilk kez duymuş gibi abartılı tepki verip 'ne bileziği' dedi. 'Onlar bize ne yaptılar da biz yapıyoruz' dedi.
Kendimi onun yerine koyuyorum aynı şeyi kayınvalidem, kayınpederim, kaynım vs yapmış olsa onun verdiği tepkiyi ben burada yakınarak veriyor olur muydum acaba diye. O bunları söyledikçe kalbimin kırıldığını öyle derinimde hissettim ki sanki gerçekten bir şeyler kırıldı. Aslında ben de bilezik çok mu bunlara, yapmasak mı diyordum ama babam arayıp senin yerine de bilezik yapalım biz o zaman diyince zoruma gitti artistlik yaptım biz yaparız gerek yok diye. İçimdende yapmak geçiyor onların bize manevi bile desteği olmadı ama belki benim abim için yapacağım tek ve son destek olacak bu, içimde pişmanlığını yaşamak istemiyorum. Şimdi bilezik falan olmuş olmamış bunlar atlatılırda eşimin tavırları çok canımı sıkıyor ben bunca yıl sustum diye mi böyle davranıyor şimdi? Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım gerçekten hiç bilmiyorum kalbim herkese öyle çok kırıldı ki. Toparlayabilir miyim parçalarımı? Affedebilir miyim herkesi ve kendimi?
Biz de sizden farklı değiliz inanın. Bir tane tabağı bile yok kv min evimde. Ben de o zaman ünü. Son sınıftım . Eşim herseyi kendi yaptı. Ailemin de yoktu durumu. Ama bir gün bile yüzüme vurmadı. Babam sonradan emekli oldu. Emekliliğinden sonra hep destek oldu. Hala da olmaya devam ediyor Allah razı olsun.Aynisini kvm bize yapti. Nikahimizda bile yoktular zaten ama eşime aileni sil diyemezdim, ben de ailemi silemezdim cunku. Ve bu konu arkadaş ortaminda acilacak bir konu değil kim olursa olsun.
Silmek değil ama mesafe şart. Bazilari bisey yapmamiş, kendisine deger vermeyen ailenin gozune girebilmek için daha çok cabaliyor, eger konu sahibinin oyle bir derdi, cabasi varsa bundan vazgecmeli, utandirma adi altinda kendisine yapilmayan bileziği almamali, bu konuda eş hakli.
Neden eskisi gibi olcan zaten değer vermiyorlar ki sana, niye anlamıyorsun.. Eşine yazık hemde çok yazıkBen aslında sadece ailemle eskisi gibi bekarken olduğum gibi olmak istiyorum ama böyle olurken eşimle arama soğukluk girmesinide istemiyorum. Ailemi birazcık tanıyorsam özür dilemezler ya da haklısınız demezler bu dava böyle sürer gider her zaman arada kalırım. Simdi eşim düğüne gelmedi diye ben takıcam almayın dediğim halde takmadığım da bilerek yapıyoruz diye daha çok bilenecekler bu gerginlik sürüp gidecek
Ben mi yanlis hayirliyorum basa donemedim.5 senedir acaba kizim evlendi iyi mi kotu mu su ordugumu de gonul almasi bi verim dememis. Dememis ama. Kanli bicakli mi ki boyle inadim inat vermicem zirnik aomicam demisler.o zaman ayni gururu simdi de gosterselermis. Bide siz evlenirken esinin ailesine ayip yok ama abin evlenirken o tarafa ayip olmasin diye kardes bilezik takcak. 5 senedir olmamis seyi olduramazsinjzBen aslında sadece ailemle eskisi gibi bekarken olduğum gibi olmak istiyorum ama böyle olurken eşimle arama soğukluk girmesinide istemiyorum. Ailemi birazcık tanıyorsam özür dilemezler ya da haklısınız demezler bu dava böyle sürer gider her zaman arada kalırım. Simdi eşim düğüne gelmedi diye ben takıcam almayın dediğim halde takmadığım da bilerek yapıyoruz diye daha çok bilenecekler bu gerginlik sürüp gidecek
Eşiniz düğüne sizinle geldiğinde ve bin bir emekle kazandığınız parayı abinize yatırdığınızda kaynananız ve eşinizin diğer yakınları bilenmeyecek mi yine arada kalmayacak mısınız sanıyorsunuz iyi düşünün?Ben aslında sadece ailemle eskisi gibi bekarken olduğum gibi olmak istiyorum ama böyle olurken eşimle arama soğukluk girmesinide istemiyorum. Ailemi birazcık tanıyorsam özür dilemezler ya da haklısınız demezler bu dava böyle sürer gider her zaman arada kalırım. Simdi eşim düğüne gelmedi diye ben takıcam almayın dediğim halde takmadığım da bilerek yapıyoruz diye daha çok bilenecekler bu gerginlik sürüp gidecek