- 1 Aralık 2014
- 1.497
- 1.001
- 103
Iyi akşamlar arkadaşlar, bilerek cok detay vermek istemiyorum ki kim olduğum belli olmasın. Dünya küçük derler ya. Neyse kendimi bildim bileli ailemde bi ayrimcalik vardi. Bir kardesime maddi durumları kötü diye yağdırırken bana hiç bir şey yok. Diger kardesime bi mal varlığı alacaklar. Ihtiyac degil sırf otel gibi kırk yılda bi gelsin kalsın diye basks bi tatil beldesinde yer İstedi diye. Yoksa asla ve asla gerekli bi sey degil. Dedim ya acik yazamıyorum ama yazsam bu kadar ayrımcılık olamaz ya pes dersiniz.
Az once bana daha önce söz verdikleri bir şeyi istemek zorunda kaldım. Daha önce söz verdikleri halde gerek kalmadı diye istememiştim. Ama belliydi aletin yine ariza çıkaracağı yani kendi kendime bak şimdi al sonra vermek istemezler desemde vicdanen isteyemedim çünkü ariza gitmişti gittiği yere kadar kullanırım dedim. Bayada dayandı alet ama şimdi bozuldu. Oturduk konuşuyoruz dedimki babama, makinem bozulmuş takılmış yine çalışmıyor. Ve bunca saattir calismadiysa bu sefer tamamen bozuldu galiba. Babam alamayız diyor. Cunki kardesime bi mal varlığı alacaklar ya. Benim makinenin en az 150 katı o mülk. Mülk alicaz sana makine alamayız dedi babam. Birde bizde yok para dedi. Olduğunu biliyorum ustelik. Evime geldim ağlaya ağlaya. Derdim para degil. Bilmeden mecburlarmi demeyin. Değiller ama insan utanır ya. Kardeşine mulk alicaz senin makinene verecek param yok demez. 20 senedir süren ayrimcalik. Birde tutup o kardeşlerimin nankörlüğunden bana dert yaniyorlar. Uzuluyordum ama şimdi demekki İlahi adalet diyorum içimden.
Herseyi Acikca yazsam ayrimcaligi dahada anlarsınız. Akrabalar bile bana bu ne ayrimcalik nasıl hakkını aramiyorsun diyorlar. Benim elimde degilki kaldiki ben oyle bi insan değilim ama alamayacağım sözde vermiştiniz şimdi alirmisiniz deyince babamın verdiği cevap bu. Bu aileye daha ne denebilir. Ben çocuğum ile yalnız bi anneyim ustelik. Kimseyle konuşamıyorum zaten kimsem yok. Bu yüzden sizlere geldim
Az once bana daha önce söz verdikleri bir şeyi istemek zorunda kaldım. Daha önce söz verdikleri halde gerek kalmadı diye istememiştim. Ama belliydi aletin yine ariza çıkaracağı yani kendi kendime bak şimdi al sonra vermek istemezler desemde vicdanen isteyemedim çünkü ariza gitmişti gittiği yere kadar kullanırım dedim. Bayada dayandı alet ama şimdi bozuldu. Oturduk konuşuyoruz dedimki babama, makinem bozulmuş takılmış yine çalışmıyor. Ve bunca saattir calismadiysa bu sefer tamamen bozuldu galiba. Babam alamayız diyor. Cunki kardesime bi mal varlığı alacaklar ya. Benim makinenin en az 150 katı o mülk. Mülk alicaz sana makine alamayız dedi babam. Birde bizde yok para dedi. Olduğunu biliyorum ustelik. Evime geldim ağlaya ağlaya. Derdim para degil. Bilmeden mecburlarmi demeyin. Değiller ama insan utanır ya. Kardeşine mulk alicaz senin makinene verecek param yok demez. 20 senedir süren ayrimcalik. Birde tutup o kardeşlerimin nankörlüğunden bana dert yaniyorlar. Uzuluyordum ama şimdi demekki İlahi adalet diyorum içimden.
Herseyi Acikca yazsam ayrimcaligi dahada anlarsınız. Akrabalar bile bana bu ne ayrimcalik nasıl hakkını aramiyorsun diyorlar. Benim elimde degilki kaldiki ben oyle bi insan değilim ama alamayacağım sözde vermiştiniz şimdi alirmisiniz deyince babamın verdiği cevap bu. Bu aileye daha ne denebilir. Ben çocuğum ile yalnız bi anneyim ustelik. Kimseyle konuşamıyorum zaten kimsem yok. Bu yüzden sizlere geldim