Aileme evlenmek istediğimi söylemek zorunda mıyım? 😅

Merhaba arkadaşlar,

Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.

Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.

İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.

Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?

Anladığım kadarıyla aileniz size mükemmel bir hayat kurma imkani sağlamış, yaşamak için bir erkeğe ihtiyacınız yok, özgürsünüz, canınız ne zaman isterse çekip gitme lüksünuz var.
Öncelikle bunun için ailenize teşekkür etmelisiniz.
Ve size yine özgürce sevebileceginiz bir erkeği secme şansı vermiş bu ne demek;
Çoğu kadin evi gecindirebilir mi diye bakar önce ya da evlenince kirada mi yaşayacağız vs...
Siz özgürsünüz dilediğinizi seçebilirsiniz ama ailenize ihanet etmeyin, arkasından iş çevirmeyin derim sizin aileniz bunu hak etmiyor.
Boşanmış olmasi evet sorun, sizden düşük kazanması yine sorun aile için ama aşılmaz değil bunlar.

En buyuk kk .!.:

Merhaba arkadaşlar,

Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.

Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.

İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.

Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?

Genişletmek için tıkla...

Çok sinir olacaksınız ama aileniz haklı yazmaya geldim inşallah kizmazsiniz ama fikrim bu

Artık erkeklerin bu konuda değiştiğinin net farkındayız bence. Hiçbirinin maaşı sorun yaptığı yok. Hatta hanım çalışsa da ben işten çıksam bana da o baksa kafasına gelenler arttı
Ben bu tarz bir sorun yaşamadım. Fakat siz de yaş olarak, mental olarak olgun bir kadinsiniz. Neyin doğru veya yanlış olduğunu ayırt edecek durumdasınız. Toy bir çocuk olsanız ailenizin eleştirilerine kulak vermenizi önerebilirdim ama öyle değil. Üstelik ekonomik bağımsızlığınız da mevcut. Bu sebeple aldığınız kararların arkasında durmanızı önerebilirim sadece.

Diyelim ki ayrıldınız, bu sefer İstanbulda olmaktan ve orada çalışmaktan keyif alır mıydınız? Bunu düşünün bence. Çünkü aynı eve girip tüm hayatın rutinini beraber çekince işlerin rengi değişebilir. Hayatınızda o olmasa da istanbulda çalışmak/yaşamak ister miydiniz?

En buyuk kk .!.:

Merhaba arkadaşlar,

Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.

Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.

İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.

Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?

Genişletmek için tıkla...

Ben ailenizin söylediklerini mantıklı buldum,sonuçta karşı değiller bence onları dinleyin

Belki sizden az kazanıyor ama sizi çok mutlu edecek.

En buyuk kk .!.:

Merhaba arkadaşlar,

Sorunum ailem ve erkek arkadaşım. Ben 34 yaşındayim. 3 sene bir ülkede çalıştım sonra turkiyeye döndüm 2 senedir is için bir şehirde yaşıyorum. Büyük ve güzel bir şehir ama çok sevdiğim bir yer değil. Turkiyeye dönerken aileme belki bir iki seneye yine yurtdisina bir yere basvururum demiştim (2 -3 senede bir ülke değiştirmenin yaygin olduğu bir sektör). 2022 mart ayında bu şehirde sevgilimle tanıştım, is gezisine gelmişti istanbuldan. Bu arada ben de istanbulda doğup büyüdüm ama ailem geçen sene bir sahil şehrine taşındı. Neyse ilişkimiz başladı ben sürekli İstanbula gelip gidiyorum sevgilim de aynı şekilde buraya geliyor. İlişkimiz çok çok güzel gidiyor. Sevgilim de 40 yaşında. Çok iyi anlaşıyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım ama benim ailem onu sadece ismen biliyor.

Bu arada 24-27 yaşlarimda 3 senelik bir ilişkim oldu. Bana şiddet uygulayan ve baskıcı bir sevgili için yurtdisinda masterdan sonra kalmayı planlarken yine turkiyeye dönüp işsiz kalıp depresyona girdiğim bir süreç yaşamıştım. Adamın bir de beni aldattığını öğrenince ayrılmıştım. Neyse ailem bu ilişkiden beri benim bir erkek yüzünden hayatımı mahvedebilecek kapasitede bir insan olduğuma inanıyor ve bunu da açık açık soylemeseler de sürekli hissettiriyorlar. O ilişkiden sonra 1 senelik başka bir ilişki dışında (gayet de iyi bir insandı sonraki sevgilim) ciddi bir ilişkim de olmadı çok uzun süre yalnızdım.

İlk defa birine yeniden aşık oluyorum. Sevgilim baskıcı biri değil ve uyumluyuz. Bende yeniden yurtdisinda çalışma isteği hala var ama hemen değil yani açıkçası dünyanın farklı köşelerinde hayatım işten ibaret bir yaşam tarzı eskisi kadar çekici gelmiyor. Sevgilimle bu konuları konuşuyoruz kendisi de esnek biri. Ben şu an istanbulda sevebileceğim işlere bakmaya başladım çünkü bu şehri ve işimi çok sevmiyorum, bir de bir süre sevgilimle beraber yaşamak istiyorum açıkçası. Bir süre sonra da evlenmek istiyorum bu konuyu da konuştuk o da istiyor. Yani ilk defa içimde biriyle evlenmek için bir istek var. İstanbula taşınmak istediğimi geçen babama citlattigimda çok büyük tepki verdi. "Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiyeve istanbul aşkı" konulu bir nutuk attı ve bir türlü bu durumun benim de isteğim olduğunu anlatamadım. İkinci konu ise aileme söylemeye çekindiğim bazı şeyler var. Erkek arkadaşım 10 sene önce kisa süren bir evlilik geçirip boşanmış. (Çocuğu yok). Bosanma sebepleri birbirlerini tanımadan evlenme, uyumsuzluk, erkek arkadaşımın aşırı uzun çalışma saatleri ve eşine vakit ayiramamasi gibi şeyler. Boşanmış biriyle evlenmemi yargılama durumları olabilir (az bir ihtimal) dinlemem ama sinirim bozulur. İkinci tepki verecekleri şey de erkek arkadaşım is yaşamı yogunlasinca üniversite son sınıfta okulu bırakmış (ailem eğitime aşırı önem veriyor doktorayi bırakmam olay olmuştu). Ailem maddiyatci insanlar değil aslında ama bir kere annem maaşını filan sordu. Erkek arkadaşım Türkiye ortalamasına göre normal kazanıyor ama benden az. Anne neden soruyorsun böyle şeyler diyince "erkekler komplekslidir karıları kendinden fazla kazansın istemez çoğu erkek sırf bu yüzden karısının hayatını cehenneme çevirir" gibi şeyler dedi. Yani aslında ailem damat beğenmemek gibi değil de bulduğum bulacağım bütün erkeklerin beni aşağı cekeceklerini düşünüyor ve beni korumak istiyorlar çünkü seçimlerime guvenmiyorlar. Yani öyle engelleyecek karışacak silecek değiller ama ben bu konuları onlarla konuşmak bile istemiyorum sürekli eleştiriliyorum ve sorgulanıyorum gibi geliyor ve bu strese girmek istemiyorum.

Benim durumumu yaşayan var mi? Ailenize bu konuları ne zaman açtınız ve nasıl açtınız?

Genişletmek için tıkla...

"Sen kendini bir erkeğe uydurma, o sana uysun, nereden çıktı bu Türkiye ve İstanbul aşkı"

Babanın bu düşüncesini alkışlıyorum

Ailenizin sizin kararlarini sorgulamasi sizin eskiden verdiginiz kararlardan dolayi. Yoksa size güvenmeseler birakin yurtdisini, il disa gitmenizi engellemislerdi. Bence bu sürecte ailenizi dahil edin. Belki yine sizin göremediginiz birseyi onlar görür..ve ben bir evliligin saklanmasina karsiyim. Eski olsun yeni olsun. Sükredin aileniz her kosulda arkanizda. Bizim burda birisi kizi doktor olmadi diye mirasindan cikartti..böyle anneler babalar da var

Ne kadar benzeriz :) Benim de ailem tipki sizin gibi, tum imkanlari serdi ayagima sonra ben gittim yobaz bir adamla evlendim, o kadar ustume titreyen, kilima zarar gelse dunyayi yakacak ailem beni dogru durust goremez arayamaz oldu. Tabi ailemin bana asilamis oldugu ozguven sayesinde ayrildim ve kendi ayaklarim ustunde durmaya basladim. Bence bu kisiye guveniyorsaniz ve seviyorsaniz aileniz zaten bir sure sonra sizi destekleyecektir. Ben de yurt disinda yasiyorum ve eger ki bir gun Turkiyeye biriyle evlenmek icin vs donsem ailem cok karsi cikar. Muhtemelen sizinkiler de benimkiler gibi, erkek konusunda dogru tercih yapamadigimizi dusunuyor

Cevaplar için çok çok teşekkür ederim. İstanbulda yaşamak erkek arkadaşım olmasa da istediğim ve ozledigim bir şey, zaten içime tam sinen ve yurtdisi kapılarını kapatmayacak bir iş bulmadan taşınmak istemiyorum. Erkek arkadaşım da biliyor ve is yasamimdan fedakarlık yapmamam gerektiğini söylüyor. Aslında ailemin kaygılarını anlıyorum ben de kendime bir ilişkiye girmek için güvenmiyordum ve basta sürekli "ya bu arkadaş da beni baskilarsa ya şiddet uygularsa ya yine hayır diyemezsem" korkum çok yoğundu. Kendime guvenemiyordum ya yine saçma sapan birini sectiysem diyordum. Ama bu 8 ayda korkularım geçti bence (tabi ki insan birini tam olarak tanıyamaz 8 ayda) ama erkek arkadaşım sevecen ve saygı dolu biri. Bir de sanırım kendime güvenim de arttı sanki artık eskisi gibi ezilmem kimse karşısında gibi hissediyorum bunda son 1 senedir her hafta terapiye gitmemin de etkisi var. Ama ailemin yorumları bu kaygı ve korkuları tetikliyor üstelik ne yapsam yanlış gibi geliyor bana.

Objektif konuşmak gerekirse, belli bir yaştan sonra karşınıza çıkanlar hep bekar olmayacaktır. Boşanma sebeplerini iyi anlamak gerek ama sadece "daha önce evlenmiş" diye önünüze de set gerilmemesi gerek diye düşünüyorum. Siz eminseniz, aileniz de tanıyınca endişeleri geçer diye düşünüyorum.

Maaş konusunda ailenize katılmıyorum. Evlendikten sonra senin- benim hesabına geçilirse belki sorun olabilir ama benim bakış açıma göre zaten evlilikte gelir - gider birdir. Önemli olan karşınızdaki erkek çalışkan biri mi ? İş sorumluluğu alabiliyor mu ? Kazandığını aşırı savurur mu , ya da tam tersi cimri mi ? Yani para yönetimini sağlayabilir mi ? Bu açılardan olumluysa zaten kazandığı paranın miktarını kendisi belirlemiyor.

Umarım hakkınızda hayırlısı olur

Başlığa cevabım: E bir zahmet düğüne davet et bari.
Konuya cevabıma gelirsek de net bir duruş sergilemeni öneririm. Yani ailenden sevgilin hakkında eleştiri gelince eğilip bükülürsen, senin de acaba dediğini düşünürler. Eleştiri boyutları artar ve en nihayetinde işler sertleşir.
Yani zamanına gelirsek de çok uzatmayacaksanız hemen söyleyin bence. Ama uzayacaksa çok su götürür, o sebeple ben olsam söylemezdim.

ailenizin ön yargıları normal ama bunu kırmak sizin ve erkek arkadaşınızın elinde. ailenizle tanıştırıp, size güvenmelerini sağlamak daha mantıklı. insan karşısındakine duygusal bir şeyler besleyince olayları eksik ve gerçekçi yorumlayamıyor, yorumlasa da görmezden gelebiliyor. sizin aileniz yobaz ve anlayışsız değiller. sadece endişeliler. eğer ailenizden saklayıp evlenirseniz sizin kararlarınıza güvenmemelerini haklı çıkarırsınız bence. bu güçsüz, kendi kararlarının arkasında duramayacak birinin yapacağı bir hareket çünkü. siz de böyle düşünerek ailenizin endişlerini haklı çıkarıyorsunuz bence. en ufak bir şeyde gardınız bu kadar düşüyorsa, evliliğinizde eşiniz tarafından çıkacak bir sorunda nasıl karşısında sapasağlam durabilirsiniz ki?

Bir an için aileniz olun ve öyle karar verin.

Kendi parasını kazanan 34 yaşında bir kadının eş seçiminde ailesinin onayına ihtiyaç duymaması gerektiğine inanıyorum.
Ben ilk evliliğimi 20 yaşında yaptım. O zaman bile anne-babama söz hakkı vermedim. “Benim hayatım, benim kurallarım” Ama 15 sene sonra boşanınca da tercihimin bütün sorumluluğu üstlendim. Yeri geldi anırarak yerlerde ağladım ama anne-babama “pişmanım” demedim.
İkinci evliliğimi de kendi dengim olmayan biriyle yaptım. Bu da be demekse! Ekonomi, eğitim, yaşam, inanç pekte birbirimize benzemeyen bir çiftiz ama ortak paydamız yuva kurmak, çocuk sahibi olmaktı. Bu doğrultuda çabalıyoruz.
İşin içine aileleri sokarsanız başa çıkamazsınız. Seninkiler eş adayına kulp bulduğu gibi, karşı tarafta sana kulp bulur. O yüzden kimseyi karıştırmayın.

Aaaa 40 mi, çok genç gosteriyor,onu diyim
İsi bırakıp İstanbul'da sevgilinin evine yerleşmeyeceksin ki. Ya da oradaki kariyerini bırakıp kasiyer olmayacaksın. Yine kendi iş alanında,belki de daha güzel bir iş bulacaksin. Zaten şimdiki işin bir kişiye beş kişilik iş yükü veren ,stres dolu bir yer. Ailen de memnun olmadığını biliyor. Yani İstanbul'a taşınmanın nesi kötü ki? İstanbula çakılı kadro da gelmedin, yarın bir gün dhaa güzel yere de gidebilirsin. Büyütecek bir şey yok aslında .
Ben ailenin nihayet yalnızlığın bitti diye sevinecegini düşünmüştüm aslında. Ama başka konularda da demiştin, "çocukken de çok eleştiren mükemmelliyetci insanlardı" diye. Huylu huyundan vazgeçmiyor demek ki...
Geçen yaz kardeşinin sevgilisiyle tanismislardi ya, bu bahar da sen götür bakalım (gerçi bahara daha çok var. Yılbaşına ne dersin?) . Tanışsinlar, konuşsunlar ...belki kanları kaynar.
Ya da annene 'biyolojik saatim çalıyor,anne olmak istiyorum' diye ayak çek ona bence kayıtsız kalamaz:))