Aileme ısınamıyorum

Elif644

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
1 Mayıs 2017
28
15
30
Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.
 
Son düzenleme:
24 yasindasiniz, bu yasta bir kadin kendi parasini da kazanir ayri da yasayabilir. Begenmiyorsaniz zorla ayni evi paylasmak zorunda elbette degilsiniz
Evet atanmaya çalışıyorum şuan ama evlenmeden yada atanıp bir işe girmeden nasıl gidebilirim ki. Ha giderim ama birşeyleri silip gidirim ben böyle olmasını istemediğim için konu açtım zaten.
 
Seni çok iyi anlıyorum.. Beni de birini sevdim diye okuldan aldılar. Odaya kilitlediler.. Bir daha da okutmadılar.. Halbuki ben ailemden sevgi görseydim, başka birinin sevgisine ve ilgisine ihtiyaç duymazdım.. Bende 24 yaşındayım.. Benim de içimde neden soruları bolca var.. Zamanla öğrendim ki onlarda normal bir aile yaşantısına sahip değillermiş.. Benim yaşadığım sadece onda biriymiş.. Böyle ailelerde büyüyen insanlardan pekte mantıklı tutumlar beklememek lazımmış.. Nitekim insan gördüğünü yapar, böyle görmüşler - böyle yapıyorlar..
 
Evet atanmaya çalışıyorum şuan ama evlenmeden yada atanıp bir işe girmeden nasıl gidebilirim ki. Ha giderim ama birşeyleri silip gidirim ben böyle olmasını istemediğim için konu açtım zaten.
Atamaniz olmamisken de calisabilirsiniz sanirim. Kac yil surecek atamanizin olmasi bilmiyorum, bos beklemektense calismak daha iyidir diye dusunuyorum. Ama elbette karar sizin. Evden cikmak icin evlenmeyi ya da atamayi beklemeyin derim.
 
Evet atanmaya çalışıyorum şuan ama evlenmeden yada atanıp bir işe girmeden nasıl gidebilirim ki. Ha giderim ama birşeyleri silip gidirim ben böyle olmasını istemediğim için konu açtım zaten.
Aileni tamamen silmek istemiyorsan olduklari gibi kabul etmen gerek, baska bir yolu yok.
 
Atanmayı beklemekten ve bu süre içinde onları böyle kabul edip ,sabretmekten başka çare yok gibi
 
Atamaniz olmamisken de calisabilirsiniz sanirim. Kac yil surecek atamanizin olmasi bilmiyorum, bos beklemektense calismak daha iyidir diye dusunuyorum. Ama elbette karar sizin. Evden cikmak icin evlenmeyi ya da atamayi beklemeyin derim.
Haklısınız ben KPSS bilgim tazeyken bir sen daha beklemek istedim işe girince asgari ücrete talim hem yorulurum ders çalışamam diye düşündüm. Ama bir kaç ay sonra bakalım iş bakabilirim.
 
Sunu unutmayin onlarda kendi ailelerinden gordukleri sekilde cocuk yetistiriyorlar. Erkek arkadasiniz oldugunu duyunca yanlis birsey yapmayasiniz diye kendilerine gore sizi "koruyorlar". Sunu unutmayin hayat amerikan filmlerinde gosterildigi gibi degil ve Turkiyede ki cocuk yetistirme(cocugun ne istediginin sorulmasi, cocuga karsi saygili davranmak, onun da birey oldugunun bilinmesi) daha yeni yeni farkediliyor ve daha yeni uygulaniyor. Benim de annem herkese yaranabilmek icin herseyi yapardi. Sanki madalya vericeklernis gibi bizi herkesin onunde asagilardi. Kendisinden nefret etmiyorum fakat kendime de yakin gormuyorum. Maalesef ailelerimizi kendimiz secme ya da siparis verme olanagimiz yok bizde elimizde olanlarla idare edicez Ayri eve cikmak gibi bir dusunceniz olmasin bence cunku orasi Turkiye kurtlara meze olursunuz Allah korusun. Yapacaginiz tek sey evdeyken geleceginizi hazirlamak yoksa sirf sizi yetistirme tarzlarini begenmiyirsunuz diye evden ayrilmak yanlis.
 
Haklısınız ben KPSS bilgim tazeyken bir sen daha beklemek istedim işe girince asgari ücrete talim hem yorulurum ders çalışamam diye düşündüm. Ama bir kaç ay sonra bakalım iş bakabilirim.
Hakkinizda hayirlisi olsun. Ama ailenize haksizlik ettiginizi dusundum nedense. Siz onlara karsi gorevlerinizi yerine getirdiniz mi mesela? Yanlis anlamayin, sizden bir 10 yas fazlam var gordugum bir seyler uzerine yazma geregi duydum nacizane. Bakin 24 yasina gelmissiniz evdesiniz,geciminizi hala aileniz sagliyor. İnanin cogu aile bunu yapmiyor yapmak istemiyor hatta. Bu bile bana gore bir sevgi gostergesidir. Besleme ve okutmayi karsilayip geri kalan bir seye dokunmadiklarini soylemissiniz, bunlar az sey degil ki,kucumsenecek seyler hele hele asla degil. Millet cocugunu 18inde evlendirip evden sepetliyor. Daha kotu ornekler bile var,burasi Turkiye malumunuz. Siz elinizden geleni yaptiniz mi ailenize misal?
Kazanciniz olsun,izin verin de sizden biraz gun gorsunler. Alir bir yemege goturursunuz veya tatile cikarsiniz mesela, ya da arabanizi kendi kazancinizla alirsiniz hadi dersiniz dolusun arabaya caya gidiyoruz kahveye gidiyoruz filanca yere,dersiniz ki ilk kazancim bu. Sizle paylasmak istedim,sizleri seviyorum dersiniz. Bir anne baba icin ne buyuk mutluluk bu bilemezsiniz. Allah size de yarin bir evlat verdiginde anlayacaksiniz bunlari.

Evden ayrilincaya kadar bunlari yapmasaydim simdi bir yanim eksik olurdu benim. Evliyim bir oglum var 1,5 yasinda,hala elimdeki uc kurusu anneme veririm, ihtiyaci oldugundan asla degil, ona sevgimi gosteriyorum bu sekilde. Gider haftalik aisverisini yaparim,tasirim evine kadar. Bir yere gidecek olur arabayla birakir alirim. Tatile yanimda gotururum, ustune basina kiyafet alalim hadi derim. Ozel gunlerini asla unutmam. Bos gunum olsun kosa kosa anneme giderim. Kocaymis bilmemkimmis hepsi bos bakin, size ne guzellik gelirse anne babanizdandir. Cok utulediysem kusura bakmayin,paylasmak istedim. Sevgiler :)
 
Hakkinizda hayirlisi olsun. Ama ailenize haksizlik ettiginizi dusundum nedense. Siz onlara karsi gorevlerinizi yerine getirdiniz mi mesela? Yanlis anlamayin, sizden bir 10 yas fazlam var gordugum bir seyler uzerine yazma geregi duydum nacizane. Bakin 24 yasina gelmissiniz evdesiniz,geciminizi hala aileniz sagliyor. İnanin cogu aile bunu yapmiyor yapmak istemiyor hatta. Bu bile bana gore bir sevgi gostergesidir. Besleme ve okutmayi karsilayip geri kalan bir seye dokunmadiklarini soylemissiniz, bunlar az sey degil ki,kucumsenecek seyler hele hele asla degil. Millet cocugunu 18inde evlendirip evden sepetliyor. Daha kotu ornekler bile var,burasi Turkiye malumunuz. Siz elinizden geleni yaptiniz mi ailenize misal?
Kazanciniz olsun,izin verin de sizden biraz gun gorsunler. Alir bir yemege goturursunuz veya tatile cikarsiniz mesela, ya da arabanizi kendi kazancinizla alirsiniz hadi dersiniz dolusun arabaya caya gidiyoruz kahveye gidiyoruz filanca yere,dersiniz ki ilk kazancim bu. Sizle paylasmak istedim,sizleri seviyorum dersiniz. Bir anne baba icin ne buyuk mutluluk bu bilemezsiniz. Allah size de yarin bir evlat verdiginde anlayacaksiniz bunlari.

Evden ayrilincaya kadar bunlari yapmasaydim simdi bir yanim eksik olurdu benim. Evliyim bir oglum var 1,5 yasinda,hala elimdeki uc kurusu anneme veririm, ihtiyaci oldugundan asla degil, ona sevgimi gosteriyorum bu sekilde. Gider haftalik aisverisini yaparim,tasirim evine kadar. Bir yere gidecek olur arabayla birakir alirim. Tatile yanimda gotururum, ustune basina kiyafet alalim hadi derim. Ozel gunlerini asla unutmam. Bos gunum olsun kosa kosa anneme giderim. Kocaymis bilmemkimmis hepsi bos bakin, size ne guzellik gelirse anne babanizdandir. Cok utulediysem kusura bakmayin,paylasmak istedim. Sevgiler :)
Aslında bende sizin yaptığınız şeyleri hayal ediyorum hep. Okurkende bursum falan vardı yemeğe de götürdüm alışveriş te yaptım onlara. Ama bu aralar nedense kinim arttı galiba eskileri düşününce neden yapayım ki diyorum. Gene yaparım üç kuruş zoruma gitmez ama maddi yönden mutlu edip sonrasında kalplerini kırsam o zaman anlar bence aile içinde maddiyatın mutlu etmediğini.
 
Yaşadiklariniza bakinca ( ses kaydi bikac sene evden cıkamamak) normal degil....ben sizi haklı göruyorum...ailelerinden gormusler de oyle yapiyolarmıs olayina inanmam ben...insanlar genelde ailelerinde gordukleri eksiklikleri kendi cocuklarinda yapmamaya calisirlar..ailelerinden oyle gormeleri ayni yanlislari yapmalarını kesinlikle haklı cıkarmaz...benim mantigım sudur...herseyin bi bedeli var anne baba da olsa ne ekerse onu bicer...ve insanlarin yaptiklari hatalara hosgoruyle yaklastikca ayni hatayi daha da abartarak yapmaya devam ederler...ben sizin yerinizde olsam cok hırslanır erkenden atanmak icin elimden geleni yaparım...atandiktan sonra da kendi düzenimi kurar onları vijdanları ile başbaşa birakmak icin uzaklaşırdım...
 
Aslında bende sizin yaptığınız şeyleri hayal ediyorum hep. Okurkende bursum falan vardı yemeğe de götürdüm alışveriş te yaptım onlara. Ama bu aralar nedense kinim arttı galiba eskileri düşününce neden yapayım ki diyorum. Gene yaparım üç kuruş zoruma gitmez ama maddi yönden mutlu edip sonrasında kalplerini kırsam o zaman anlar bence aile içinde maddiyatın mutlu etmediğini.
Kalplerini kirmayin iste. Onlara karsi adim atmaktan korkmayin. Aileniz onlar sizin. Basiniza bir hal gelse emin olun kocaniz totosunu doner ilerde. Ne kadar harika biriyle evlenseniz de elin adami. Ana baba gibi asla olmaz olamaz. Siz elden geleni yapmaya devam edin. Ayri eve cikinca da yapabilirsiniz engel degil zaten. Birbirini seven insanlar ayni evde oturacak diye bir kural zaten yok. Onlarla kaliteli zaman gecirmeye bakin. Ha duzelmedi mi,en azindan yureginiz rahat olur ben herseyi yaptim dersiniz
 
Seni çok iyi anlıyorum.. Beni de birini sevdim diye okuldan aldılar. Odaya kilitlediler.. Bir daha da okutmadılar.. Halbuki ben ailemden sevgi görseydim, başka birinin sevgisine ve ilgisine ihtiyaç duymazdım.. Bende 24 yaşındayım.. Benim de içimde neden soruları bolca var.. Zamanla öğrendim ki onlarda normal bir aile yaşantısına sahip değillermiş.. Benim yaşadığım sadece onda biriymiş.. Böyle ailelerde büyüyen insanlardan pekte mantıklı tutumlar beklememek lazımmış.. Nitekim insan gördüğünü yapar, böyle görmüşler - böyle yapıyorlar..
Şimdi napıosın okudun mu
 
Sabredin, belli ki aileniz çocuk yetiştirme konusunda bilinçsiz yani yanlış anlamayın çoğu aile böyle. Korumayı kollamayı baskı korku olarak algılıyorlar. Siz kendi hayatınızı kurun, ilerde de umarım iyi bir evlilik yaparsınız. Babanız gibi biriyle evlenmezsiniz, siz de anneniz gibi olmazsınız. Kendi bulamadığınız aileyi kurar, mutluluğunuzu gelecekteki ailenizle yaşarsınız. Sizin gibi olan çok insan var. Mesleğinizi elinize alın ondan sonra nefes alırsınız merak etmeyin. Sakın evden falan da ayrılmayın bence, daha kötü olabilir.
 
Canım seni çok iyi anliyorum ayni sorun benimde basımda annemden yana muzdaribim bende. 26 yasindayim babami 13 sene önce kaybettim. Büyük ailede geçti cocuklugum. Büyüyünce herkesi birer birer kaybettim önce dedem sonra babam sonra babannem.. Babamin ölümünden sonra babannem hic yokluğunu aratmadi sevgi Şevkat huzur vardi evde... Ne zaman babannem öldü hayat işkenceye döndü... Amcam beni sildi erkek arkadasim var diye annem amcam yengem hepsi bana o....u ymusum gibi konuştu namussuz dediler kötü yola düştün dediler.. Benim hikâye de buradan sonra başladı... Acikogretimde kiseyi bitirdim Üniversiteyi kazandim elde para yok neyle gidicem. Annem başladı kazandiysan kazandin banami kazandin vadinin çaresine bak dedi. Sonra Rabbim yardim etti bursum bağlanana kadar.. Yurtta kaliyorum o zaman eve gelmiyorum ki annem beni ozlesin diye bi gün okuldan ciktim geldim kadin evde yok yoldan gelmişim açım buzdolabina bakiyorum yemek yok. Aradim nerdesin diye gündeyim dedi. Cehennemin dibine git bu kadar mi soguksun sen evladina... Geri ciktim evden yurda gidicem tekrar. O zaman esimle sevgiliyiz aradi beni eve vardin mi diye hee dedim vardim da geri gidiyorum bile.. Neyse geldi aldi beni aç karnimi doyurdu sevdiğim yemeklerden yapti. Hem agladim hem yaninda uyudum... Anlatırken bile o anlari yasiyorum. Mezun oldum o amcam olacak adam mezuniyetine gelmedi. Bi telefon bile acmadi. Okulda yurttayken bile aramadi biseye ihtiyacin var mi derslerin nasil diye. Sanki aradigi zaman ben ona isteklerimi siralayacam. Benim mezuniyetimden hemen sonra kuzenimin sünneti oldu gitme sende telkini böyle göster dedim gitti. Günlerce orda kaldi bide.. Sonra dugunume gelmedi. Ama annem hala onlarin kıçı sıra gezer Ve daha neler neler... Hala su gün olmuş bir sürü şey yapti annem anlatsam roman olur. Artik sogudum annemden gitmek istemiyorum görmek istemiyorum konuşmak istemiyorum... Ne olucak boyle bende bilmiyorum
 
Aile ne olursa olsun canin. Her evde olur ufak tefek kusurlr. Kılasik gelecek belki ama elden iyidir ve anne olunca evlat nasil yetistirilir gorunce anlarsın onların kıymetini. Sadece seni doğurması, sütünü vermesi, sana bakması, yedirmesi icirmesi bile onlari oldugu gibi kabul etmene engelmi? Sen onlarin bir iki davranışını vesvese yapip buyutuyorsun ama sırf su yazdiklarim icin bile 40 yil calissan hakkini ödeyemezsin kaldiki kin tutacaksın.
 
X