Aileme ısınamıyorum

:KK43:Cok fena oldum ya. Aile cok onemli iste, aile kotu olunca zincirleme hatalar yapiyor insan.
Oyle... Hata bende ama. Ailem dovdu belki ama ben de karsima ilk cikan kisiyle evlenmeyi kabul ettim.
Sevgiye actim ben. Guclu duramiyordum, duygusaldim. Cok aglayan bir tiptim.

Kendimi ilahi aska verdim, 5 vakit namaz niyaz, dua, ibadet... Erkek arkadasim hic olmadi. Hep uzak durdum erkeklerden. Ama annem bana kapali kahpeee diye bagirirdi kizdigi zaman. Tove estagfurullah. Biliyorum ben de sicak durmadim onlara karsi, ama karakterim bu, hala da boyleyimdir, bana zarar veren insanlara karsi otomatik olarak soguk davranirim. Anneme babama karsi hep mesafeliydim.

Bak link buldum, 7. dk dan sonrasi. Tabi bu kadar abarti kan revan icinde kotu degildim de sirtim boyleydi. Burda bir de gullu nun erkek arkadasi geliyor kurtarmaya. Benimki hakettin dedi, suc bizde dedi, o kadar gec gitmemeliydin dedi, bu da bize ders olsun dedi.

 
Oyle... Hata bende ama. Ailem dovdu belki ama ben de karsima ilk cikan kisiyle evlenmeyi kabul ettim.
Sevgiye actim ben. Guclu duramiyordum, duygusaldim. Cok aglayan bir tiptim.

Kendimi ilahi aska verdim, 5 vakit namaz niyaz, dua, ibadet... Erkek arkadasim hic olmadi. Hep uzak durdum erkeklerden. Ama annem bana kapali kahpeee diye bagirirdi kizdigi zaman. Tove estagfurullah. Biliyorum ben de sicak durmadim onlara karsi, ama karakterim bu, hala da boyleyimdir, bana zarar veren insanlara karsi otomatik olarak soguk davranirim. Anneme babama karsi hep mesafeliydim.

Bak link buldum, 7. dk dan sonrasi. Tabi bu kadar abarti kan revan icinde kotu degildim de sirtim boyleydi. Burda bir de gullu nun erkek arkadasi geliyor kurtarmaya. Benimki hakettin dedi, suc bizde dedi, o kadar gec gitmemeliydin dedi, bu da bize ders olsun dedi.


:olamaz: Anliyorum ilk erkek arkadasinizla evlenmissiniz, ama bari degseydi be. Tam bir tek hucreli. Neden bosanmiyorsunuz?
 
:olamaz: Anliyorum ilk erkek arkadasinizla evlenmissiniz, ama bari degseydi be. Tam bir tek hucreli. Neden bosanmiyorsunuz?
Yani baksana donup gecmise baktigimda bile, henuz aramizda hicbirsey yokken bile, bu dediklerine ragmen ayrilmamisim. Cunku ozguvensiz, ezik bir kisiligim vardi. Ben bosanmak istedim, o birakmiyor beni cocuk annesiz babasiz kalmasin diye, konularimda uzun uzun konustuk bunlari burada. Ancak cocuk buyuyunce bosanirmisiz.
 
Yani baksana donup gecmise baktigimda bile, henuz aramizda hicbirsey yokken bile, bu dediklerine ragmen ayrilmamisim. Cunku ozguvensiz, ezik bir kisiligim vardi. Ben bosanmak istedim, o birakmiyor beni cocuk annesiz babasiz kalmasin diye, konularimda uzun uzun konustuk bunlari burada. Ancak cocuk buyuyunce bosanirmisiz.
Ben konularinizi okudum zaten, biliyorum ama neden bosanmadiginizi o zaman da anlamamistim. Ama ailenizin de bu kadar feci oldugunu bilmiyordum, resmen ruh hastalariyla dolu etrafiniz.
 
Ben konularinizi okudum zaten, biliyorum ama neden bosanmadiginizi o zaman da anlamamistim. Ama ailenizin de bu kadar feci oldugunu bilmiyordum, resmen ruh hastalariyla dolu etrafiniz.
Aslinda ben de pek normal degilim ki durum boyle. Haydi ailem en basindan beri boyle, neden guclu ve dik durup da kendime ve gonlume uygun es secmiyorum ki? Neden boylesine zorlu bir tanisma, gorusme, nisanlilik gecirmeme ragmen esimden vazgecmiyorum ki? Neden cevremdeki birock talibimi degerlendirmedim, bu kadar mi gozum kordu.
Esim aslinda normaldi ilk tanismamizda, ama nasil desem o kadar taban tabana zit bir hayat perspektifimiz var ki. Ve o da benim ezik yanimda yarami saran degil bu yanimi kullanan oldu, yani o da bana baski, asagilama, hakaret eden kisi oldu. Artik yapmiyor da, nisanliyken teror estiriyordu.
Herseyin bu kadar net farkina vardigim anda hersey icin cok gec oluyor. Simdi bosansam bile hayatimi toparlamam cok zor. Bir de cocuk var malesef. Zaten esim de bosanmiyor.
 
Aslinda ben de pek normal degilim ki durum boyle. Haydi ailem en basindan beri boyle, neden guclu ve dik durup da kendime ve gonlume uygun es secmiyorum ki? Neden boylesine zorlu bir tanisma, gorusme, nisanlilik gecirmeme ragmen esimden vazgecmiyorum ki? Neden cevremdeki birock talibimi degerlendirmedim, bu kadar mi gozum kordu.
Esim aslinda normaldi ilk tanismamizda, ama nasil desem o kadar taban tabana zit bir hayat perspektifimiz var ki. Ve o da benim ezik yanimda yarami saran degil bu yanimi kullanan oldu, yani o da bana baski, asagilama, hakaret eden kisi oldu. Artik yapmiyor da, nisanliyken teror estiriyordu.
Herseyin bu kadar net farkina vardigim anda hersey icin cok gec oluyor. Simdi bosansam bile hayatimi toparlamam cok zor. Bir de cocuk var malesef. Zaten esim de bosanmiyor.
Ben yorumlarinizi okuyunca filan inanamamistim zaten, yani ABD'de doktora yapiyorsunuz, az buz degil. Artik guclu ve dik durmaniz lazim. Onu da biraksak siz bir annesiniz artik, cocugunuzun rol modeli sizsiniz. Sirf onun icin bile guclu olmalisiniz. Gecmisi silin atin artik, bugunun sartlarini iyilestirmeye bakin.
 
Önemli olan niyet derim. Tabi olay tamamiyle psikolojik ve fiziksel siddette gitmedikten sonra, bu yaptiklarinin arkasindaki iyi niyetleri yuzunden bazi seyleri gozardi edebilirsin diyorum.
Mesela disari cikmani izin vermezler vsvs basina kotu birsey gelmesinden korktuklari icin..ve ailelerinden oyle gormusler oyle uygularlar bazi dogru bildikleri yanlislari. Yorumlarda okudugum seyler kotu ama senin konunu okuyunca pek nefretlik durum birsey goremedim. Kafalar eski kafa..dogrusunu bilselerdi oyle yapardilar eminim. O yuzden bukadar kotu bakma olaylara. Ya ailenle konus guvenlerini sagla birsekilde. Yada ayri eve cik uzaklas vsvs sana kalmis..gerci cikmani tavsiye etmem cunku cok cok kotu bir durumda degilsin baskalarina bakarak diyorum..yinede sana kalmis. Ama dedigim gibi ailenin seni sevdigini dusunuyor ve bu sacmaliklarin arkasinda sende kotu niyet olmadigindan eminsen ozaman bukadar kotu bir yaklasim icinde olma ailene karsi :)
Sende biraz empati kur senin cocugun olsa nasil olurdun neler yapardin? Mesela bana kalsa bende cocugumun hic disari cikmasini istemezdim mumkunce :KK70:aman kimlerle aman basina birseymi geldi nerde ne yapiyor diye insan evhamlanabilir anne baba olarak. Ama sacma iste :) asosyal ve insanlardan uzak olmasinida istemezdim...o yuzden aile ve cocuk arasinda guven ve iletisim onemli vsvs..ailene guvem vermeyi dene mesela disari cik ve saatinde geri dön..su arkadasimla cikiyorum surdayiz de o mekanda o arkadasinla foto gonder vs.. Evhamlarini uzerinden al biraz birseyler yap canim :KK31:
 
Hadi babanız cahil cühelâ da, anneniz tam bir fitne. Böyle anneyle başınız belâdan kurtulmaz, evlenince de kocanıza ispiyonlar. İnşallah bir an önce yolunuzu çizip çeker gidersiniz.
 
Okurken üzüldüm ama nedense kızlar babalarına benzeyen adamlarla evlenirmiş onlara aşık olurlarmış
Aslinda ben de pek normal degilim ki durum boyle. Haydi ailem en basindan beri boyle, neden guclu ve dik durup da kendime ve gonlume uygun es secmiyorum ki? Neden boylesine zorlu bir tanisma, gorusme, nisanlilik gecirmeme ragmen esimden vazgecmiyorum ki? Neden cevremdeki birock talibimi degerlendirmedim, bu kadar mi gozum kordu.
Esim aslinda normaldi ilk tanismamizda, ama nasil desem o kadar taban tabana zit bir hayat perspektifimiz var ki. Ve o da benim ezik yanimda yarami saran degil bu yanimi kullanan oldu, yani o da bana baski, asagilama, hakaret eden kisi oldu. Artik yapmiyor da, nisanliyken teror estiriyordu.
Herseyin bu kadar net farkina vardigim anda hersey icin cok gec oluyor. Simdi bosansam bile hayatimi toparlamam cok zor. Bir de cocuk var malesef. Zaten esim de bosanmiyor.
 
Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.

Hakli oldugun kadar haksiz oldugun taraflarda var. Ve emin ol turk toplumunda cogu aile senin ailen gibi. Hatta daha beteri de var. Anlasamasan da bi ailen oldugu icin sukret derim. Sen ergenlik psikolojisiyle bazi seyler kafanda buyumus olabilir yada ailen sevgisni gostermeyi beceremiyodur. Emin ol evlenip coluk cocuga karistiginda daha iyi anlayacaksin onlari
 
Benim de annem ergenlikte seni babana söylerim diye tehdit ederdi. Babamla da kavga ederdik salak salak. Düşman gidiyordu bana.
Barınma ve beslenme ihtiyaçlarını azami karşılasalar da İletişimi kötü aile, insanı çok yoruyor. Ciddi psikozlar kalıyor geriye. Kötüyse kötüyle baş etme yöntemleri bulur insan, iyiyse hayatını ona göre yönlendirir. Tutarsız ilişki kuran ebeveynlerin çocukları çok bocalıyor.

Senin de ailen yaramaz maalesef. Anne, güvenin simgesidir. Bu dünyada anana güvenmeyeceksen, ne diye yaşayasın? Annenin seni sattığı bir dünyada Yabancı biri neler yapmaz? Nefret ediyorum bu ülkenin ezilmiş edebiyatı ardına sığınan kadınlarından. Kızlarını babayla tehdit ederler, oğullarına koca gibi davranıp, ihtirasla gelinlerine cephe alırlar. böyle kadınlar maalesef çocuklarını sevmiyor. Başka sevgi bilmediğimizden bu davranışların sevgi olduğunu zannederek büyüyoruz işte. Valla tiksinti geldi bunları görmekten. Midemi bulandırıyor bu kadınlar. Ben artık kadınları sorumlu tutuyorum bu hadiselerden. Çocuklar bebekliklerinden itibaren anneyle şekilleniyor. Babayı gördükleri mi var? akşamdan akşama...


Bu arada konj sahibi yaşın 24 olmuş, bunları ömür boyu düşünecek ve kafanda büyüteceksin, unutmanın inkanı yok. Hatta yaşlandıkça çocukluğuna dair daha çok şey hatırlayacaksın. Ama hayat devam ediyor; o evden yavaş yavaş ayrı eve çıkmanın, işin yoksa bir iş bulmanın ve bu geçiş dönemini atlatmanın yolunu bul. Annen baban değişmeyecek.
Kesinlikle öyle annem de en ufak şeyde babamla tehdit ederdi. Kendi istemediği şeyi babamın haberi bile yok daha kızar izin vermez korkuturdu beni. Bu yaşıma geldim hala öyle kendi korkağın teki beni de kendine benzetmeye çalışıyor. İnsanları zıvadan çıkarana kadar çenesi susmaz biri bağırdımı pısar oturur. Bende hep gizli gizli iş yaptım sırf bu tavırları yüzünden onlar bu kadar baskıcı olmasa yapmayacağım hatalar yaptım. Üniversiteye gittim farklı şehre o kadar baskıdan sonra insan özgür olunca ipini koparmış hayvan gibi nereye saldıracağını bilemiyor bocalıyor hata yapıyor oysa mantıklı anne baba olsa.a anlayışlı olsa çoğuna doğru yanlısı konuşarak anlatmaya çalışsa daha iyi bireyler yetişir. Şimdi pişmanlık duyduğum herşeyin sorumlusu olarak ailemi görüyorum sırf onlara inat yaptım çünkü . Böyle olunca daha da soğuyorum. onlarda ki evlat sevgisi ölmesin yaşasın yeter bu sadece buna yönelik korumaya çalışıyorls. Ölsem ölür giderim ama bu baskıyla yaşayıp kafamın için de baş etmeye çalıştığım şeyler ölümden daha ağır . Ama onlar bunu hiç düşünmüyor bencil çünkü
 
Erkek arkadasiniz var miydi? Benim hayatimdaki ilk erkek arkadasim esimdi, o da erkek arkadas olmasi degildi amacim, evlenmekti ama esim tabi beni evlenme vaatleriyle bir kosede bekletti.
Ben 23 yasindaydim, esimle o zamanlar gorusuyoruz ama cok mesafeliyiz. Esim bulustugumuz zaman beni hic ama hic birakmazdi, yalvarir yakarirdim resmen eve gitmek icin birakmiyordu, bir cay daha, bir tatli daha, birkac dk daha vs vs.
Iste yine o gun ben KPSS ye girmistim, esim okul cikisina beni almaya gelmisti (esim degil o zamanlar bu arada) Beni eminonune goturdu, o gun de beyefendinin romantikligi uzerinde, cok da dertli birakmiyor beni. Telefonum caliyor, acamiyorum babam kizar diye korkumdan, esimi de kiramiyorum o gun cok uzgun cunku, cok onemli bir sinavdan kalmis.
Neyse babam aradi aradi teli acmadim korkudan, sadece mesaj mi ne yazdim. Aksam 11 de eve gittim. Tamam gec bir vakit ama ben de 23 yasindayim. Kapiyi actim, ortami yumusatmak adina gulumseyip selam verdim. Babam ve annem evde. Hemen bana saldirmaya basladilar. Babam kemeri kaptigi gibi beni bir dovmeye basladi, aman Allah im evire cevire evire cevire, durmadan vurdu vurdu vurdu kac saat dovdu beni kemerle bilmiyorum. 11 de eve girmistim gece saat 3-4 tu bizim evden hala kavga sesleri yukseliyordu. Cevreden utancima sesimi cikarmadan dayagimi yedim. Babamdan ilk dayagim degil cunku, daha once de cok doverdi. Annemi, beni, kardesimi... Universiteden her tatile gelisimde mutlaka dayagini yerdim de donerdim. O yuzden birkac defa tatillerde gitmedim. Gitsem de hemen dondum.
Aradan bayagi zaman gecti, esime dedim ki o gun eve gec kaldigim icin babam beni kemerle dovdu. Inanmadi bana biliyor musun? Yalan soyluyorsun dedi, o yasta bir kizi babasi eve gec kaldigi icin dovmez dedi. Yeminler ettim, olayi anlattim uzun uzun, yine de inanmadi, inanir gibi yapip soyle dedi: ama suc bizde, sen eve o kadar gec gitmemeliydin. Taa ben esimle nisanliydim birgun kardesime dedi ki, ablana bir konuda ben inanmiyorum, yalan soyledigini dusunuyorum, o gun baban ablani kemerle dovdu mu dedi. Kardesim de o gun ben evde yoktum, tam bilmiyorum, oyleymis dedi. Ya ben bu adamla evlendim bir de ya inanabiliyor musun? Ben o gun eve esim dertli diye gec kaldim, o uzgun diye gec kaldim, onunla beraber oldugum icin gec kaldim ve bana once inanmadi, sonra da baban hakli, o kadar gec kalmamaliydin dedi ya. Offf Offf...
Kemer çok kötü ya :KK43: Çok üzüldüm canım. Ama cidden nasıl evlendin bu adamla hiç anlamıyorum. Sanırım mutsuz bir aile hayatından kaynaklanmış.
Benim erkek arkadaşım vardı evet, hep de oldu. Nitekim 14 yaşımdan beri eşimle birlikteyim.
Benim 23 yaşımda artık asla öyle bir şey olamazdı. Babam sonradan pişman oldu çünkü. Ben lisedeykenden itibaren mutlu aile tablosu çiziyorlardı hep. Açıkça da söyledim. Siz bu tabloyu çiziyorsunuz, yapaysınız dedim. Çünkü o tablonun olabilmesi için her yere birlikte gitmemiz, hep birlikte ve mutlu görünmemiz gerekiyordu mesela. Her akşam yemeği birlikte yenir vs.
Bir de 23 yaşımda ben çalışmaya başlamıştım sanırım elini kaldırdığı anda polise giderdim. Ki zaten ortaokuldayken mi ne ben anneme "uykusunda baltayla doğrarım onu beni döverse bir daha" demiş olabilirim. Gerçekten dedim mi demedim mi bilmiyorum. Bazen dedim gibi geliyor bazen o kadar çok demenin hayalini kurdum ki dedim sanıyorum diyorum.
Üniversitedeyken geleceğe dair hayaller kurardım. Ailem bir terörist saldırı sonucu ölmüş. Ben dünyada tek başıma kalmışım. Ne yaparım? Gibi hayaller. Bazen bu hayalin o öldürülme sahnesi kısmında o kadar uzun takılıyordum ki kendimden korkuyordum. Sonra bir de oturup ağlıyordum neler düşünüyorum psikopat mıyım diye. Ama o kısma çok takılmadığım sürece çok mutlu hayaldi benim için. Maddi sorunum olmuyordu çünkü ailemin maaşı bana kalıyordu falan malum. Düşünsene çocuk da değildim 18 yaşında falandım bunun hayalini kurarken. Ailem öldürülmüş ben maaşlarının peşindeyim daha çirkin bir şey olabilir mi?
Daha geriye gidersek evcilik oynardık kardeşimle. Bütün evciliklerimizde annemiz babamız ya ölmüş olurdu, ya almanyaya gitmiş olurdu ya da en küçük kardeşimizi babam dövdüğü için biz oradan kaçardık. (O sırada annem en küçüğümüze hamileydi, ve evet babam onu hiç dövmedi çünkü akıllanmıştı o zamana kadar).
Ben hep eşim babamın siyasi ve dini görüşlerine uymadığı için onu tamamen reddedecekler ve bir daha görüşmeyeceğiz diye düşünüyordum önceden. Bu beni pek de üzmüyordu. Ama akıllandılar ya artık biraz konuştular ikna edemeyeceklerini anlayınca geri çekildiler karışmadılar fazla. Bu yüzden de hala görüşüyoruz.
Keşke eşine hemen o gün söyleseymişsin. Çok kızdım ona.
 
24 yaş artık kendi hayatını kurman gereken bir yaş,
atanamasan da iş bulup çalışabilirsin, tek oda da olsa kendi düzenini kurabilirsin,
ama nedense böyle ailelerden gelen kızlar hiç göze alamıyorlar bunu, mesela beni babam dövmeye kalksa gider darp raporu alır şikayetçi olurdum, ama sürekli dayak yiyen arkadaşlar hiç böyle bir alternatif yokmuş gibi davranıyorlar, öğrenilmiş çaresizlik bu başka bir şey değil ama emin olun çaresiz değilsiniz sadece sindirilmişsiniz.
 
24 yaş artık kendi hayatını kurman gereken bir yaş,
atanamasan da iş bulup çalışabilirsin, tek oda da olsa kendi düzenini kurabilirsin,
ama nedense böyle ailelerden gelen kızlar hiç göze alamıyorlar bunu, mesela beni babam dövmeye kalksa gider darp raporu alır şikayetçi olurdum, ama sürekli dayak yiyen arkadaşlar hiç böyle bir alternatif yokmuş gibi davranıyorlar, öğrenilmiş çaresizlik bu başka bir şey değil ama emin olun çaresiz değilsiniz sadece sindirilmişsiniz.
Evet katılıyorum. Küçükken bende de vardı bu. Ama üniversiteye gelince geçti. Hatta üniversitedeyken (başka şehirde) babamın kardeşime vurduğunu duydum. Annemi arayıp tehdit etmiştim dava açarım kardeşimin velayetini de alırım sizden diye. Şok oldu :) Ama kardeşim mutluydu. Olur öyle şeyler abla sorun değil babam haklıydı dedi. O sırada kardeşim kendini dine vermişti, ermişler gibiydi. Anne-baba ne yapsa doğruydu. Şimdi hem psikolojik tedavi görüyor hem alkolizm.
 
24 yaş artık kendi hayatını kurman gereken bir yaş,
atanamasan da iş bulup çalışabilirsin, tek oda da olsa kendi düzenini kurabilirsin,
ama nedense böyle ailelerden gelen kızlar hiç göze alamıyorlar bunu, mesela beni babam dövmeye kalksa gider darp raporu alır şikayetçi olurdum, ama sürekli dayak yiyen arkadaşlar hiç böyle bir alternatif yokmuş gibi davranıyorlar, öğrenilmiş çaresizlik bu başka bir şey değil ama emin olun çaresiz değilsiniz sadece sindirilmişsiniz.
Şuan öyle birşey yapsa o eli kırar soluğu poliste alırım asla kabullenmem ama bu olay olduğunda 15 yaşında falandım ondan sonra da olmadı bir daha. Benim özgüven sıkıntım yok iş konusunda sadece memur olmak istediğim için biraz daha katlanıyorum. Şuan evden gidersem çalışmak zorundayım bi vasfım tecrübemizle yok iki senedir KPSS çalışıyorum bırakmak istemedim ama baktım olmuyor bu senede iyi kötü bir iş bulacağım. Ayrı yaşamaktan falan korkmam cesaretim var üniversitede çalıştım da yalnız da yaşadım sadece geleceğim için biraz daha katlanıyorum
 
Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.

Canım herkesin ayrıca yaşadığı dertler var bunda hem fikiriz. Kimimiz en küçük yaşlarda bu sorunları yaşamaya devam ediyoruz öyle değil mi? Senin böyle sorunlar yaşayıp belki öz güvenin kayboldu zamansizca kendi kendine aklında herşey kurmaya başladın ne zaman düzelecek nasıl olacak diye. Ama şöyle bir gerçek var ki onlar bizim anne ve babamiz. Bende çok sorun yaşadım senden daha kötülerini anlatarak derdinin üstüne dert olmak istemem çünkü bende annem babamdan çok şey çektim emin ol ve sevgiyi başka yerde ararken az daha yanlış kişide buluyordum hayatımı kendi ellerimle zindana cevirebilirdim. Şu an 27 yaşındayım yeni evliyim ve çok şükür diyorum eşim hem ana hem baba arkadaş sırdaş çok iyi anlaşıyoruz. Sadece sabret ve bol bol dua et geçecek emin ol. Şu an annem ve babam bana o kadar iyiler ki evlendikten sonra onlar benim kıymetimi anladilar bazen bende yüzlerine vururum yaptığı hataları ve pişmanlık yüzlerinden okunuyor zaten. Seni çok iyi anlayabiliyorum iyi niyetlisin. Uzme kendini by kdr tm mi gececek hepimizin hayatinda neler gecmedi ki.. Allah gönlüne göre versin bütün duaların ve istediklerinin kabul olması dilegiyle tatlım..
 
Sabırla atanmayi bekle,beklerken de yine finansal özgürlüğün için seni eve baglamayacak bir işe gir.
Bu durumlardan kurtulmak için sakın evlilik düşünme. Yağmurdan kaçarken doluya tutulmak olur bu.
Atanman gerçekleştikten sonrada sen sağ ben selamet der çıkarsın o evden.
 
canım bizim toplımda aileler birsey yaparlar baskıyla yaparlar sonuclarını nedenlerini dogru düzgün acıklamadan. caydırıcı olacagız diye sertce.
seni anladım bi kere birsey gördüler ve gıcık ede ede güya korumacı davrmaıyorlar sinir birdurum

ama sunu unutma cok var benim ailemde de var yani kıza yapılan baskı ile erkege yapılan baskı ayrı bir dert.nereye gideceksin nerden geleceksin ayrı.
ama bazı seyleri kabullenmen lazım unutman degil.
kabullenmessen kendine piskolojik yük edinirsin

simdi anlatsam ailemle gecmiş yıllarda bazı yasadıklarımı bende bunalırım
bazen bırakıp kacasım gelirdi.bende keskin insanları silerim ama düsünüyorum onların büyüdüğü ortamları böyle
 
Canım istersen KPSS ye çalışırken ote yandan iş bakmaya başla. Sınav olumlu geçse bile atamalarin şuan durması nedeniyle alımların ne zaman olacağı belli olmaz.
Çalışmaya başlarsan sıkıntıların biraz daha azalır diye düşünüyorum.

Bende, 23 yasina girmeden ailemden ayrıldım. Anne baba ayrıydı ikisinde çocuklarını umursamadi. Bayağı ortada büyüdük .Babamla kaldık evlendigi halde, çalışmıyor ,gozumuzun içine bakıyorlardi çalışayım diye. Cok güzel bir üniversite ve bölüm kazandığım halde okulu birakmam isteniyordu. Bende hem calistim hem okudum, okudugumuz icin destek alacağımız halde eve para kazandirdigm için izin ayrı eve çıkmama izin vermemelerine rağmen ayri eve çıktım, ki inan belki çok zorlandim ama en güzel zamanlarim oldu, evlendim hiçbirinden kuruş destek almadım.
Eğer ailen böyle değillerse yine şükret bence bende, çünkü bende keşke maddi olarak destek olsalardı oturup sınava calissaydim kuruma girseydim diyorum kimi zaman.
Nihayetinde ikimizinde istediğine bakilirsa, herkesin ailesinde herseyde olduğu gibi bir eksik bir fazla özellik var demekki.

Birde kim ne yaparsa kendisi için yapıyor, bende üzerime düşeni yine yapmaya çalışıyorum evlat olarak onlardan çok razı degilsemde. Allahin rizasi için arar sorar yanlarına giderim.
Sende sınava calis, iş aramaya başla, ailenin olumlu yönlerini görmeye çalış, yaşında kendi kararlarını alabilecegin güzel bir yas, üzme kendini.
 
Evet atanmaya çalışıyorum şuan ama evlenmeden yada atanıp bir işe girmeden nasıl gidebilirim ki. Ha giderim ama birşeyleri silip gidirim ben böyle olmasını istemediğim için konu açtım zaten.
30 lu yaslara gelince ofkede nefrette geciyor affediyosun sabret
 
X