Aileme ısınamıyorum

Elif644 .!.:

Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

defne1453 .!.:

Canım istersen KPSS ye çalışırken ote yandan iş bakmaya başla. Sınav olumlu geçse bile atamalarin şuan durması nedeniyle alımların ne zaman olacağı belli olmaz.
Çalışmaya başlarsan sıkıntıların biraz daha azalır diye düşünüyorum.

Bende, 23 yasina girmeden ailemden ayrıldım. Anne baba ayrıydı ikisinde çocuklarını umursamadi. Bayağı ortada büyüdük .Babamla kaldık evlendigi halde, çalışmıyor ,gozumuzun içine bakıyorlardi çalışayım diye. Cok güzel bir üniversite ve bölüm kazandığım halde okulu birakmam isteniyordu. Bende hem calistim hem okudum, okudugumuz icin destek alacağımız halde eve para kazandirdigm için izin ayrı eve çıkmama izin vermemelerine rağmen ayri eve çıktım, ki inan belki çok zorlandim ama en güzel zamanlarim oldu, evlendim hiçbirinden kuruş destek almadım.
Eğer ailen böyle değillerse yine şükret bence bende, çünkü bende keşke maddi olarak destek olsalardı oturup sınava calissaydim kuruma girseydim diyorum kimi zaman.
Nihayetinde ikimizinde istediğine bakilirsa, herkesin ailesinde herseyde olduğu gibi bir eksik bir fazla özellik var demekki.

Birde kim ne yaparsa kendisi için yapıyor, bende üzerime düşeni yine yapmaya çalışıyorum evlat olarak onlardan çok razı degilsemde. Allahin rizasi için arar sorar yanlarına giderim.
Sende sınava calis, iş aramaya başla, ailenin olumlu yönlerini görmeye çalış, yaşında kendi kararlarını alabilecegin güzel bir yas, üzme kendini.

Genişletmek için tıkla...

madamtogepi .!.:

canım bizim toplımda aileler birsey yaparlar baskıyla yaparlar sonuclarını nedenlerini dogru düzgün acıklamadan. caydırıcı olacagız diye sertce.
seni anladım bi kere birsey gördüler ve gıcık ede ede güya korumacı davrmaıyorlar sinir birdurum

ama sunu unutma cok var benim ailemde de var yani kıza yapılan baskı ile erkege yapılan baskı ayrı bir dert.nereye gideceksin nerden geleceksin ayrı.
ama bazı seyleri kabullenmen lazım unutman degil.
kabullenmessen kendine piskolojik yük edinirsin

simdi anlatsam ailemle gecmiş yıllarda bazı yasadıklarımı bende bunalırım
bazen bırakıp kacasım gelirdi.bende keskin insanları silerim ama düsünüyorum onların büyüdüğü ortamları böyle

Genişletmek için tıkla...

nilsu17 .!.:

Aynı yastayız. Ben de üniversitede birini sevdim .O da beni seviyordu .4 yıl sevgili olduk ben bir türlü aileme söyleyemedim. Son yıl artık erkek arkadaşım şöyle de en azından nişanlı olalım dedi söyledim .Annem babam ağzına geleni saydı ayırdılar. Şimdi atandım evlenmek istiyorum gelen talipler hep bana uymayan kişiler oluyor .Ailem de çok evlendirme taraftarı değilim ama bi kere annem demişti doğru düzgün biri çıkmıyor karşına doğu da keşke üniversitede bulsaydın demişti. Kendi yaptıklarını unutuyorlar

Genişletmek için tıkla...

Elif644 .!.:

Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Fazla fazla .!.:

Ustte bi hanımefendi "önemli olan niyet"yazmış.
Hayır efendim bu konuda katilmiyorum.Dışarda başımıza bir şey gelmesin diye yaptıkları şeylere bakın
dayak atmaları, baskı kurmaları asagilamalari, sevgiden mahrum bırakmaları,3.sınıf insan muamelesi yapmaları,ezik bi insan olmamiza neden olmaları,hayatimizn en güzel yıllarını berbat etmeleri...

Cok afedersiniz ama ben o niyetin içine...!

O zaman eteği kısa diye dayak yiyen kadın da iyi niyete baksın "kocam beni korumaya çalışıyor "diye.
Yada Sevgilisi ile telefon da konustugu için abisi tarafından öldürülen kız icinde aynı niyete bakalim ha ne dersiniz.!kaldı ki ölen kurtuluyor yasayanlarsa hep içinde tutuyor.Bi zaman sonra patlak veriyor.Toplum olarak bu kadar kötü durumda olmamizin sebebi ahada bu hem severim hem doverim mantığı.
Bırakalım bu romantizmleri rica ediyorum.Gece gece uykum kaçtı.

Genişletmek için tıkla...

nilsu17 .!.:

Aynı yastayız. Ben de üniversitede birini sevdim .O da beni seviyordu .4 yıl sevgili olduk ben bir türlü aileme söyleyemedim. Son yıl artık erkek arkadaşım şöyle de en azından nişanlı olalım dedi söyledim .Annem babam ağzına geleni saydı ayırdılar. Şimdi atandım evlenmek istiyorum gelen talipler hep bana uymayan kişiler oluyor .Ailem de çok evlendirme taraftarı değilim ama bi kere annem demişti doğru düzgün biri çıkmıyor karşına doğu da keşke üniversitede bulsaydın demişti. Kendi yaptıklarını unutuyorlar

Genişletmek için tıkla...

Elif644 .!.:

Merhaba arkadaşlar
Sorunum tek bir olay değil küçüklükten beri birikmişlikler ama artık çok dert eder oldum biraz görüşe ihtiyaç duyuyorum yardımcı olanlara şimdiden teşekkür ederim. 24 yaşındayım ve aiemle yaşıyorum. Annem ve babam öyle çok kötü insanlar değil ama çocuk büyütmekten anladıklarını düşünmüyorum onların yaptığı beslemek okutmak bu kadar bense hep ailede anne babanın çocuğa yakın olması maddiyat olmasa keşke fakir olsak da aramızda sevgi güçlü olsa isterdim. Ama öyle görmüyorum benim için sadece anne baba ama bu bana yetmiyor.

Bunu kabullenip oturmam mı gerekiyor. Biraz uzattım kusura bakmayın asıl size onların yaptığı affedemediğim aklımdan çıkmayan şeyleri yazayım. Ergenlik döneminde liseye başlayınca başladı sorunlar genç kız oldum erkekler ilgilenmeye başladı bende ergenim mantıklı olmasa da hoşuma gidiyor ilgi neyse erkek arkadaşım oldu bir sene sonra falan öğrendiler daha doğrusu annem arkadaşça samimi davranıp ağzımdan laf aldı gitti babama ispiyonladı.

Babamda medeni bir insan falan değil lisedeki en güzel yıllarımı mahfetti kapının önüne bile inmedim kaç yıl boyunca. Misafir geldiğinde falan rezil etti beni onca insanın içinde defalarca çocuk değilim sonuçta insan içinde terslenince çok zoruma gidiyordu.Telefon yok arkadaş yok evde sürekli tersleyip ağlatıyor vs vs. Herşeyin temeli.buradan şimdi diyeceksiniz ki aile korumaya çalışıyor haklılar ama bu bu şekilde olmak zorunda değil bende psikolojik sorun oldu onlardan da sogudum.

Kızlar babalarıyla genelde yakın olmaz ama anne olur en azından yanlarında benim o da yoktu kandırdı beni. Bu dönemde tâbi iki de tokat yedim üstüne 15 yaşındayım küçükken de yemişimdir ama bu gitmiyor aklımdan. Huylarını zaten sevemiyorum bir türlü annem sürekli ortalık karıştırır iki yüzlü geliyor bana herkese mavi boncuk dağıtıp arkalarından konuşur durur babamın da pek farkı yok . Sonra babamın hiç sözünü tuttuğunu bilmem hep birşeyler alacam edecem yapacam der zamanı geldimi sesi soluğu çıkmaz hatırlatınca para yok der ben demedim öyle bir şey der inkar eder . Neden böyle yapar insan anlamıyorum tutmayacağın sözü verme hayal kurdurmaya ne hakkın var. Sinsi sinsi odamı karıştırır amaç ne ne arıyorsun sor söyleyeyim böyle huy mu olur. ben ses kaydı yakaladım . Tamam sapıklığından yapmıyor biliyorum da ahlak denen bişey var merak herşeyi geçmiş bizimkilerde. Hala bir yere gidecek olayım laf ederler çok yobazca geliyor bu düşünceler. Bakkala gideyim gözleri pörtler hemen nereye diye. Daha bir sürü şey . Ben hoppa bir insan değilim lisede bir iki yıl belki ama ergendim. Şimdi sessiz sakin oturaklı bir insanım. Karakter olarak mükemmeliyetçi biriyim aile konusunda hep hayalimdeki doğru aileye odaklanıp mutlu olamıyorum.

Huyunu sevmediğim insanları anında silerim hayatımdan bir gün aileme de aynısını yapmaktan korkuyorum. Bazen çıkıp gidip ölene kadar ailemden kaçmak istiyorum. Biliyorum tek ben değilim aileyle sorun yaşayan herkes bir şekilde bastırıyor bunu bana da öğretin biraz ailemi kaybetmek te istemiyorum. Ama içimde intikam isteği var sanki bana yaptıklarının aynılarını onlara yapınca rahatlayacağım. Şimdilik bitti önerilerinii bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...