Meraba, ben bir konu danışmak istiyorum size ailemle alakalı. Biraz uzun yazdım ama atlaya atlaya okuyun lütfen yardıma ihtiyacım var. Benim annemle babam ben 3 yaşındayken ayrıldılar. Annem de bir sene sonra üvey babamla evlendi. Yani uzun süredir üvey babamla yaşıyorum ama yaşayabiliyor muyum bir sorun. O kadad tuhaf bir adamki size cidden tam anlamıyla anlatamam.
Bazen o kadar saçmalıyorki, mesela arkadaşlarımla bir etkinlik planlıyoruz ondan izin almaya gidiyorum, yani izin alacağım yok ama nezaketen soruyorum, o ise hiç düşünmeden hayır diyor. Niye diyorum yine hayır diyor. Ne zaman öz babamdan konu açsam o kadar öfkeleniyorki. Annemle babamın telefonda konuşmasını yasakladı beyefendi. Annem senin kölenmi be adam! Peki madem bana babalık yapacaksın, bir tane ayakkabım var. Kış geldi ve ayakkabımın ucu yırtıldı. Fakir de değiliz, eve giren maaş hatrı sayılır miktarda. 50 kere söyledim ikisine de. Yani onların farketmesini geçtim, ben söylüyorum. 4 ay bekledi o inanırmısınız.
Ve bunlar daha hiç birşey! Annemin geçen gün kulaklığı kaybolmuş. Bana nasıl bağırıyo kulaklığımı sen aldın kulaklığımı veer. Odamı arıyo, çekmecelerime bakıyo. Anne bende yok diyorum hala aynı şeyi diyor.
Ertesi gün kulaklığını çantasının üstünde gördüm. Nerde buldun dedim. Çantasındaymış. Ve gelip özür dilemek yerine saklamış onu. Hala da bir şeyi kaybolsa ilk beni suçlar. Ücey babam da onu hep destekler.
Kısacası annem ve üvey babam birlik olup her konuda beni suçluyorlar her konuda üstüme geliyorlar. Normalde olsa katlanırım ama en yakın arkadaşım bir sene önce mersine taşındı ve ben kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.
Ne yapmalıyım sizce annem ve üvey babam beni sinirlendirdiğinde? Bazen onların yanında kendimi akıl hastanesinde gibi hissediyorum. Bazen de o kadar düşünmeden konuşuyorlar ki ona rağmen susuyorum ama sustukça bütün o kelimeler omuzlarıma biniyor sanki. Ne yapmalıyım, nasıl tahammül edebilirim bunca saçma davranışlarına?